Langzaam de Mekong af
Woensdag 12 juli 2017. Pak Beng, Laos.

Om om kwart voor acht weg te gaan, moeten we om half zeven op. Da’s best vroeg, maar uiteindelijk is iedereen gewassen en geschoren en lukt het ook nog om een continentaal ontbijtje naar binnen te werken in ons uiterst vriendelijke Day Waterfront Hotel. Slechts een ding hebben we op ons hotelletje aan te merken: nylon lakens. Nylon lakens? Ja, nylon lakens. We kunnen het afraden.

Met de minibus worden we naar de grens gebracht waar touroperator Mr Adisak van Nagi of Mekong ons al staat op te wachten met een cadeau voor de dames. Een originele Nagi of Mekong mini shopper. De mannen krijgen niks. Ook onze tourguide Sai is er al om ons over de grens te loodsen, maar kikadewado, zo moeilijk is het allemaal niet. Uitchecken in Thailand (30 seconden) met de shuttlebus de Thai-Lao Friendship bridge over, aan de Laotiaanse kant één pasfoto en drie formulieren inleveren en 35 dollar pp aftikken en we zijn een nieuw land binnen.

Op de Mekong kun je kiezen uit een speedboat en een slowboat. Die speedboten zijn zo bloedlink, dat de passagiers helmen dragen. En nog komen er geregeld mensen om het leven als ze al speedend een rots raken. Van de slowboat heb je de standaard variant, waar ze meer dan honderd man op een boot stouwen, of de luxere, die wij dus kiezen. Op een gegeven moment ben je geen backpacker meer, maar een flashpacker.

De luxe variant dus, met onbeperkt koffie, thee, water, lunch en een reisgids. Het meandert lekker over de rivier. Het weer is bewolkt. Af en toe valt er een buitje. We maken wat foto’s en halverwege de middag bezoeken we een minderheden dorpje. Opeens zit je weer midden in de derde wereld. Armoedige hutjes. Er wordt een varken geslacht omdat er vanavond een bruiloft is. Veel kleine kinderen die met nog kleinere kinderen rondsjouwen.

Is het aapjes kijken? Door de taal is er weinig interactie, al kom je met handen en voeten een eind (zo weten we nu dat baby’s ingeënt worden tegen polio). Volgens Sai wisselen ze de te bezoeken dorpen voortdurend af, zodat niet één gemeenschap overbelast wordt. Er wordt ook niet gevraagd om geld of zo, maar toch.... Nou ja, toch een vriendelijk bezoek.

Tijd voor het eerste biertje van de dag. Uiteraard een Beer Lao. Het merk waar Laotianen trots op zijn. Er schijnt ander bier te koop te zijn... maar schijnbaar niet in Pak Beng, het dorpje waar we overnachten bij Duang Pasert Gusethouse. We hebben Indiaas gegeten bij Hassan. Uiteraard met een biertje van het onvermijdelijke merk.