Artikelindex

Een boutique airline, een calzone en nog wat
Zaterdag 8 juli 2017. Chiang Rai, Thailand.

Het is in inmiddels 20.15 uur lokale tijd in Chiang Rai en een deel van de reisfamilie is al dertig uur wakker. Slapen in een vliegtuig blijft een vaardigheid die niet iedereen onder de knie heeft. Waar een kwart van de reisfamilie van de elf uur vliegen met KLM de helft sliep, gold dat voor driekwart dus niet. En toen waren we pas in Bangkok. We hadden een overstap van 3,5 uur om daarna door te vliegen met Bangkok Airways, The boutique airline. Waar andere maatschappijen vooral downgraden, gaat Bangkok Air de andere kant op. Op een vlucht van dik een uur wordt een warme maaltijd geserveerd en iedereen heeft toegang tot de lounge. Niet overdreven allemaal, maar wel plezierig, zeker ook met drie kwartier vertraging. We nemen op het vliegveld een taxi, worden getild voor 75 cent en zijn nog geen vijftien minuten later in het NAK Nakara Hotel, waar we zo ingecheckt zijn. Na wat reorganiseren op de kamers, lopen we naar de saturday night walking street, een nachtmarkt vooral voor locals.

8juli (400x300)

Dat varken hebben we niet gegeten, want het regende wel erg hard. Gelukkig zit om de hoek van het hotel een pizzeria en een Thai, dus met slim combineren at iedereen waar hij zin in had en de pizzeria bezorgde ook bij de buren. Eerste Singha bier op; de vakantie is begonnen.

 

Jetlag, eten voor een goed doel en wat Wats
Zondag 9 juli 2017. Chiang Rai, Thailand.

9juli (400x300)

Een beeld zegt meer dan 1000 woorden en in die zin is bovenstaand beeld een treffende beschrijving van de dag. Het ging een beetje traag, maar wat wil je ook met een tijdverschil van zes uur en die dertig uur zonder slaap. Hans is de enig die rond negen uur semi fris van het geweldige ontbijt geniet, de rest van de reisfamilie ligt dan nog massief op één oor. Ook na de reveille rond 11.00 uur duurt het dik twee uur voordat iedereen gewassen, geschoren en ingesmeerd is met zonnebrandmiddel en DEET.

Rond 14.00 uur is het wel tijd voor een stevige brunch en die genieten we bij Destiny Restaurant. Een erg goede keus, met prima westers en Thais eten. Wat ook aardig is, het restaurant maakt deel uit van het Destiny Rescue Project dat meisjes redt en beschermt tegen slavernij en seksuele uitbuiting. De koks en serveersters zijn allemaal geredde meisjes. Dat wisten we niet van tevoren, maar het zorgt ervoor dat het eten nog beter smaakt.

9juli2 (400x301)

Na de maaltijd wandelen we door een bui naar Wat Pra Kaew. De tempel van de smaragden Buddha. Heel oplettende lezertjes weten dat we daar eerder zijn geweest, maar dan in Bangkok. Het is bijna dezelfde Buddha, want die is zo’n 700 jaar geleden ontdekt toen de bliksem insloeg in deze tempel in Chiang Rai. Via slinkse manipulatie en allerlei omwegen is die Buddha uiteindelijk in Bangkok terechtgekomen. De Chiang Rai tempel zat dus een eeuw of zes zonder Buddha, totdat een rijke chinees hem een paar jaar geleden liet namaken. Van jade, het materiaal waarvan de originele versie overigens ook gemaakt is. Overigens geen perfecte kopie, want perfect is alleen Buddha. Deze is 0,1 centimeter kleiner.

In de tempelvijver zitten trouwens heel bijzondere schildpadden, waarvan wij dachten dat ze licht gehandicapt of mutanten waren. Het blijken Chinese Softshell Turtles te zijn. Apart.

9juli3 (224x300)10juli2 (225x300)

We wandelen door naar Wat Phra That Chom Thong, Een tempel die het spiritueel middelpunt van de stad vormt (en daar dus anderhalve kilometer vandaan ligt. Tegen de tijd dat we de heuvel opgeklommen zijn hebben het wel een beetje gehad, een beetje te veel op zo’n tweede dag zeg maar. Door een stortbui lopen we terug naar het hotel. Wat relaxen en voor de tweede keer eten we bij A-Residence, lekker Thais met vriendelijke eigenaars.

 

Een Roy Donders tempel, een oma op je rug en een sound en light spektakel
Maandag 10 juli 2017. Chiang Rai, Thailand.

De tweede volle dag en we hebben afgesproken om rond een uur of negen te gaan ontbijten. Nog niet iedereen is over de jetlag heen, dus het gaat met wat horten en stoten. Hans pakt met Frank en Marit een Uber naar de Witte Tempel, Mirjam blijft in het hotel om nog wat bij te slapen.

10juli (400x300)

Wat Rong Khun bij de farangs beter bekend als de Witte Tempel, is een hedendaagse en onconventionele boeddhistische tempel als je Wikipedia mag geloven. Hij is ontworpen door Chalermchai Kositpipat in 1997. Wat Rong Khun is gebouwd in een witte kleur om de reinheid van Boeddha weer te geven. Met witte mozaïek wordt de wijsheid van Boeddha weerspiegeld. De tempel is nog aanbouw, rond 2070 moet ie af zijn. Zeg maar de Segrada Familia van Gaudi, maar dan ontworpen door Roy Donders. Veel glittertjes en strass, maar het mag allemaal weinig kosten. Het is verder vooral wit pleisterwerk en Gaudi zou zich omdraaien in zijn graf als hij wist dat hij er mee geassocieerd werd.

De term tourist trap is hier dik van toepassing en ze komen in grote hoeveelheden. Waar het in Chiang Rai verder opvallend rustig is, hangen ze hier met de benen buiten. Het zijn vooral Chinese toergroepen die zich voor 50 baht p.p. door de attractie heen laten jagen. Het gemiddelde bezoek duurt denk ik niet meer dan zeven minuten, waarvan er vier besteed worden aan het aan en uittrekken van de schoenen, nodig om de oninteressante binnenzijde van de tempel te kunnen bezichtigen. We zijn seriously underwhelmed en pakken snel een taxi terug naar de stad.

10juli3 (225x300)10juli3 (400x300)

Alwaar we gestoomde broodjes eten in een restaurant, dat tevens groothandel is, want overal zitten kinderen mie af te wegen en dumplings en broodjes te vouwen en af te wegen. Kinderarbeid bestaat nog steeds.

Via een uiterst geëmancipeerd parkje wandelen we terug naar het hotel. Hans gaat zich Thais laten masseren (het blijft apart, een Thaise oma die met haar volle 45 kilo over je rug kruipt), de rest van de familie relaxt tot het tijd is om te dineren. Dat doen we weer bij Destiny, slechts kort onderbroken door DE avondattractie van Chiang Rai: het Clocktower Sound en Light spektakel. Misschien verraden we al iets wanneer we vertellen dat zowel de clocktower als het spektakel van de hand van dezelfde architect zijn als de Witte Tempel, maar oordeel zelf: https://www.youtube.com/watch?v=XkRVg9Mt9sc

 

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!