Artikelindex

Dag Tioman, hallo Singapore
Woensdag 2 augustus 2017. Singapore.

Na een week moeten we afscheid nemen van Tioman, een vertrek dat voor iedereen te vroeg komt. Er volgt een stevige reisdag. Zeven uur op, half negen op de veerboot naar Tanjung Gemok. Daarmee hebben we ons zelf wel gematst, de boot naar Mersing vertrok al om half zes, dus dit is beter. De veerboot komt rond twaalf uur in Tanjung Gemok, tijdje een taxi zoeken, tien voor een in de taxi op weg naar de grensplaats Kota Bahru, waar we om half vier hadden kunnen zijn.

2aug2 (225x300)2aug (400x300)

Inderdaad, we hadden al zo onze twijfel, het was een oud barrel en de auto lekt water. Bijvullen helpt op een gegeven moment ook niet meer en met een kokende motor zoekt onze chauffeur vervanging, die nooit slechter kan zijn. Wel dus. Nog ouder, nog minder schokbrekers, we zwalken de laatste drie kwartier over de weg. Toch nog een beetje een avontuurlijke vakantie.

Uitboeken uit Maleisië gaat supersnel en ook Singapore in gaat prima. De vorige keer stonden we meer dan twee uur te wachten voor Singapore alleen al. Maar het kost nu alles bij elkaar een drie kwartier ofzo. Daarna met Uber naar het YWCA, waar de Village People dan weer geen lied van hebben gemaakt. We krijgen eerst kamers aan de kant waar gebouwd wordt. Dat scheen geen probleem te zijn, want ze beginnen om 10.00 uur en houden om 05.30 uur op. Ze bedoelde het schijnbaar omgekeerd. Nou ja, nieuwe kamers aan de rustige kant. Al wordt de rust op dit moment verstoord door 300 Chinese kinderen op schoolreisje. Vooruit dan maar weer. Truste!

 

Thumbs up!
Donderdag 3 augustus 2017. Singapore.

Wat niet zo lekker was, was een wondje langs de nagel van Hans’ duim. Opgelopen bij de tweede dag duiken en het ziet eruit alsof een stukje binnenband naar buiten puilt langs de nagel. Granulatieweefsel, Google het maar niet. Op 150 meter zit een metrostation met een huisartsenpraktijk (handig) en daar ga ik toch naar toe, met name omdat de vinger wat ontstoken lijkt. De dokter kijkt ernaar en zegt dat ik twee keuzes heb: antibiotica en in Nederland weg laten snijden of hier in Singapore weg laten snijden. Zijzelf kan het niet, maar ze geeft me een paar adresjes waar het wel kan. Een kilometer verderop zit een medisch centrum waar allerlei specialisten als kleine zelfstandigen hun nering drijven. Ik kan terecht bij Dr Patricia Ng Pei Ling, die snijden niet nodig vindt. Gelukkig. Tien minuten later sta ik met antibiotica en 210 Singaporese dollar lichter op straat.

Ik scharrel bij drie winkels ontbijt bij elkaar dat we op de hotelkamer opeten. Daarna gaan we naar het nationaal museum van Singapore. Mooie tentoonstelling, waar we met lunch mee dik 3,5 uur doorbrengen. Bijzonder hoe Singapore van een zompig eilandje in twee eeuwen een wereldstad wordt waar dik geld wordt verdiend.

3aug (400x300)

In little India laat Hans zijn haar knippen en Marit haar hand henna-en. De dag was inmiddels al goed gevuld. Mirjam en Marit gaan nog even shoppen op Orchard Road, waar zelfs een echte shopaholic waarschijnlijk een maand of drie nodig heeft om alle winkelcentra geheel te bezoeken. We sluiten de dag af bij de Gardens by the Bay, waar elke avond een uiterst chauvinistische Sound en Lightshow wordt gehouden op een stuk of tien artificiële bomen. Het park is een van die gecultiveerde attracties, waar Singapore patent op lijkt te hebben. In het park zit ook Satay by the Bay, waar we eten met hamburger, Indiase patatbakster en curry en, inderdaad, saté.

3aug2 (400x299)

So happy together
Vrijdag 4 augustus 2017. Singapore.

Weer een volle dag vandaag. We beginnen met een beetje werken voor Hans. Jasmijn heeft een bezoek geregeld aan de Advanced Innovation Exchange van Cap Gemini. Een innovatiehub waar de uitdagingen van de klanten van Cap gekoppeld worden aan niet alleen de mogelijkheden van Cap Gemini, maar uitdrukkelijk ook aan die van kleine innovatieve startups.

We worden vriendelijk ontvangen en er wordt uitgebreid de tijd genomen om werkwijze en resultaten toe te lichten. De applicatie die voor banken gebouwd is waarmee klanten gevolgd worden is trouwens bijna ‘Big Brother’ eng.

We wandelen naar Chinatown. In de jaren tachtig van de vorige eeuw was Singapore druk bezig alles wat oud was te slopen en te vervangen door flats. Net op tijd kwam de regering erachter dat toeristen misschien wat anders willen zien als alleen maar flats. De laatste restanten werden dus bewaard en Little India en Chinatown zijn twee van die restanten. Midden in Chinatown ligt overigens Sri Miriaman, de belangrijkste hindoetempel van Singapore en 100 meter verderop een moskee; weer een mooie illustratie hoe de verschillende bevolkingsgroepen van de stad vredig met elkaar samenleven. Dat het allemaal zo vredig samenleeft heeft twee redenen: het gaat economisch erg goed met het land en de regering is redelijk strikt om het maar vriendelijk uit te drukken.

4aug (400x300)

We eten een hapje in het museum van Aziatische Beschavingen dat we daarna bezoeken en wandelen door naar de Merlion; het nationale symbool van Singapore. Met nog 400 toeristen maken we selfies met de zeeleeuw. In de aanloop naar de Nationale Feestdag op 9 augustus is de luchtmacht druk haar show aan het oefenen. Het is ook feest in het Civic District, met avondopenstelling van de musea, straattheater, een foodfestival en muziek.

De reisfamilie is na een lange hete dag wat moe en het kost wat moeite om consensus te bereiken hoe de dag af te sluiten. Dat lukt uiteindelijk met een fijn terras aan het water van Clarke’s Quai, met lekker Indiaas eten, een biertje en een cocktail.

 

Oorlog en feest
Zondag 6 augustus 2017. Singapore.

We starten de dag met een stukje militaire historie. Tegenover ons hotel ligt Fort Canning Park, locatie van, inderdaad, het voormalige Fort Canning. Rond 1880 gebouwd als artilleriefort, maar na de Eerste Wereldoorlog had men ook hier door dat statische verdedigingsopstellingen niet meer zo goed werkten. Dus werd het fort ontmanteld en vervangen door een hoofdkwartier voor de Far East Army en een bunkercomplex van waaruit in voorkomend geval de strijd geleid zou kunnen worden. Die strijd begon op 8 december toen de Japanners anderhalf uur na Pearl Harbour Maleisië aanvielen. Hoewel de Britten drie keer zo veel personeel hadden als de Japanners, was het van het begin een ongelijke strijd. De Navy werd op dag één al uitgeschakeld omdat de twee schepen waaruit ze bestond meteen werden weggebombardeerd. Met de Airforce ging het al niet veel beter. De vliegtuigen waren oud (er werd nog met dubbeldekkers gevlogen) en geen partij voor de Japanse Zero’s. Met de Army ging het niet veel beter. Hoewel het leger beschikte over Britse, Maleise, Australische en Indiase troepen en uit 15.000 man bestond was ze geen partij voor 50.000 Japanners, die gevechtservaring hadden opgedaan in China en bijvoorbeeld beschikten over 150 tanks. De Britten hadden er nul en het antitankgeschut dat er was, was zo onhandelbaar, dat er niet eens mee geoefend was. Binnen twee maanden dreven de Japanners na hun landing in Noord Maleisië de Britten terug naar Singapore. Waar op 15 februari de capitulatie onontkoombaar was. Dit hele verhaal wordt keurig verteld in de voormalige bunker op Fort Canning Hill, die tegenwoordig als ‘Battle Box’ Museum is ingericht.

Na alle oorlogsverslagen maken we een toertje langs wat shoppingcentra op Orchard Road. Dat het Singapore na de oorlog niet slecht vergaan is, is duidelijk. Van lage lonen concurrent van Hong Kong is het geworden tot een high tech handels en financieel centrum en, zegt men, de duurste stad ter wereld. We hebben al wat dure malls gezien in Bangkok en Kuala Lumpur, maar dit is wel de max. Frank loopt voortdurend te smullen van de Maserati’s, Lamborghini’s, Rolls Royces, Ferrari’s en wat er verder allemaal aan moois in het wild voorbij komt.

6aug (400x300)

Na een korte siësta vertrekken we naar het Civic District waar dit jaar ter gelegenheid van de Nationale Feestdag op 9 augustus voor de eerste keer het outdoorfestival georganiseerd wordt. Strak uiteraard, op zijn Singaporees. Heel het festival-district is afgezet met vijf meter hoge hekken op betonnen voet, maar ook vriendelijk. Duizenden mensen bij elkaar die plezier hebben, geen enkele wanklank, geen enkele plastic beker op de grond, geweldige sfeer. De musea zijn gratis toegankelijk, overal is livemuziek, er is uiteraard eten, maar de topattractie is Hermera’s dream, een multimediaspektakel in vijf delen dat op vijf verschillende gebouwen geprojecteerd wordt. Geweldig mooi gemaakt. We kijken een paar delen op verschillende plekken, drinken een biertje, genieten van de muziek, Frank en Marit browsen door stapels elpees en we kletsen wat met de LP-verkoper. Het is overduidelijk stapavond.

6aug2 (400x300)

Over een overvolle Clark’s Quai wandelen we richting hotel. Het stikt er van de bars en restaurants, waarvan er heel veel livemuziek hebben. We hebben nog wel zin in een snackje en komen terecht bij McGettigans, een Ierse Pub. Erg goed eten, hamburger van Wagyu-rund en zo en uiteraard Guinness and Kilkenny. Gecombineerd met geweldige livemuziek is het een goed slot van de avond. Rond middernacht zijn we vrolijk terug in het hotel.

 

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!