Artikelindex


Laten we nog maar eens een reisje boeken
Vrijdag 4 december 2015. China.

En dan moeten we nog naar Thailand vertrekken – amper twee weken tot het zover is – en we boekten al een nieuwe vakantie. We zeiden op voorhand al toen we naar Azië verhuisden, dat we dit continent zouden verkennen, ons lijstje lijkt eindeloos: Cambodja, Vietnam, Laos, Australië, Maleisië, Borneo, India, Sri Lanka, Japan… en dan uiteraard nog een heleboel plekken in China.

Sinds onze verhuizing bezochten we enkel nog maar Shanghai, voornamelijk in het kader van het finaliseren van onze visa. Ook Hongkong kon op een bezoekje van ons rekenen. Jimmy en de kinderen bezochten deze indrukwekkende stad, maar ik had enkel het uitzicht vanuit mijn ziekenhuisbed. Onze Thailandreis boekten we reeds -deels – vanuit België voor onze verhuizing.

Chinees Nieuwjaar is hier in China een big event – vergelijk het met het Kerstfeest bij ons – met een volledige week verlof voor iedereen. We dachten eerst aan een week vol festiviteiten, drakendansen, vuurwerk, enzovoort. Dat is er ook wel, maar vooral in Beijing en dat is relatief beperkt – volgens de Chinezen waarmee ik al contact had.

Onze ayi neemt een week vrij, alsook onze chauffeur en andere expatgezinnen trekken ook op vakantie. Dus gingen we ook aan het plannen en zoeken. Voor de mensen die denken dat we nu spotgoedkoop en makkelijk in Azië rondreizen – eh neen dat is niet het geval. Blijkbaar is Chongqing een – excuseer mij voor mijn woordkeuze – kakuitvalsbasis. Zelden directe vluchten naar bestemmingen buiten China en nog op belachelijke uren vertrekken om dan te zwijgen over de prijzen en de vele vertragingen.

Ik zocht op enkele bestemmingen voor onze tiendaagse vakantie in februari – inderdaad het voordeel aan een internationale school is dat ze een oogje dichtknijpen voor hun buitenlandse kindjes als die een dagje of twee extra op vakantie gaan. We proberen het te beperken, maar soms rebelleren we wel eens even.

Vietnam: een ideale periode om het land – of toch een klein stukje ervan – te bezoeken. Maar enorm onmogelijke vliegtijden zoals rond middernacht hier vertrekken om op een andere Chinese luchthaven twee uur later te stranden en daar zes uur te wachten om vervolgens nog eens verder te vliegen. Ook de prijzen vond ik iets aan de hoge kant. Dus dat viel van ons lijstje. Cambodja: ook een leuke periode en één uit de top drie van onze bestemmingen in Azië maar ook hier hetzelfde probleem. De prijzen vielen nog wel mee, maar we zouden uren onderweg zijn en dan ook nog moeten rekenen op tussenstops van negen uur.

Maleisië: onze optie drie. Oorspronkelijk wilde ik hier op zijn minst 18 dagen naartoe trekken, in de zomer en dan Borneo erbij nemen. Tijl zijn ultieme droom is orang-oetans spotten in het wild en dat kan je op Borneo. Nu stellen we ons tevreden met de Westkant van het schiereiland en houden we Borneo voor een andere vakantie. Maleisië is het dus…

kaartmaleisievoorbereiding

We boekten nu enkel onze vluchten. Precies een maand nadat wij terugkeren uit Thailand zitten we alweer op het vliegtuig. We vliegen naar Kuala Lumpur en in onze voorlopige planning staat dat we drie nachten in Kuala Lumpur zullen blijven, daarna huren we een wagen en rijden we naar de Cameron Highlands waar we ook drie nachten zullen verblijven. Hier boekte ik ook al – leve booking dot com want je kan boeken wat je wil en annuleren of wijzigen hoe vaak je wil tot vlak voor je verblijf – onze accommodaties. Ik wil toch wel zeker zijn van een toffe slaapplek voor ons en het is niet evident om een hotel te vinden waar we ondergebracht kunnen worden in een familiekamer.

Dan zitten we wat vast: we hebben nog vier nachten te verdelen. Kiezen we voor de jungle (Taman Negara) of gaan we relaxen op een bountyeiland (Langkawi). Het ultieme zou zijn om beiden te doen, maar is het dan niet te vermoeiend voor ons? Pff moeilijk. In Thailand beperken we ons al tot – voornamelijk – het noorden en bezoeken we geen stranden, dus ergens denk ik wel dat het ook wel plezant zou zijn om dat dan in Maleisië wel te doen. Vanavond nog even samenzitten hierover. Een ding staat vast: we kijken er weer naar uit!

 

Knopen doorhakken
Zondag 6 december 2015. China.

En dan zijn we er al uit, hoewel we doodgraag naar Taman Negara zouden gaan en naar Langkawi hebben we toch een keuze moeten maken. We hebben besloten om beiden te skippen en gewoon naar Penang te gaan. Niet het bounty eiland maar wel een sfeervol eiland met lekker eten en mooie stranden – maar dan niet de wow stranden. Als je maar tien dagen hebt, moet je het jezelf niet moeilijk maken door zoveel mogelijk in een vakantie te proppen. We gaan dus naar drie locaties: Kuala Lumpur, Cameron Highlands en Penang en bezoeken van hieruit andere plaatsen.

 

Schemaatjes
Dinsdag 26 januari 2016. China.

We zijn nog geen drie weken terug thuis vanuit Thailand en het is al bijna tijd voor een volgende reis. Neen, we zijn niet van plan om elke maand zo een reis te ondernemen, want hoewel ik dacht dat het enorm goedkoop vliegen was vanuit Chongqing naar andere Aziatische bestemmingen, valt dat serieus tegen. Zelfs domestic flights zijn redelijk duur. Terwijl je bijvoorbeeld in Thailand van Chiang Mai naar Bangkok vliegt voor veertig Euro is dat hier haast ondenkbaar om voor zo een prijs naar Peking, Xi’an of Shanghai te vliegen. Maar nu we hier wonen, willen we de locatie uiteraard wel gebruiken om ons to-travel-to-list wat af te werken. Ik heb laatst zelfs een overzichtje gemaakt van alle plaatsen die we hier willen bezoeken, de beste reistijd en de schoolvakanties van de kinderen en zo tot een schema gekomen.

• Chinees Nieuwjaar: Filippijnen, Birma, Cambodja, Laos, Vietnam, West-Maleisië.
• Paasvakantie: Filippijnen, Nepal, Saipan
• Juli en Augustus: Japan, Bali, Borneo, Indonesië
• Mid Autumn Festival: Japan, Bali, Zuid-Korea
• Kerstvakantie: Australië, Laos, Cambodja, Vietnam, Thailand, Filippijnen, India, Sri Lanka, Malediven.

Dus dit zijn de bestemmingen in Azië die we graag willen bezoeken. Uiteraard hebben we ook nog een aantal steden/regio’s in China die we zeker en vast niet mogen overslaan. Als we hier nog enkele maanden zullen wonen, kunnen we zeker en vast een groot aantal bestemmingen van ons lijstje schrappen.

 

Plannen maken
Woensdag 27 januari 2016. China.

Voor Thailand maakten we de laatste keer niet echt een grote planning, een paar dingen opgelost die we graag zouden bezoeken, doen of zien en dat was het eigenlijk wel. Maleisië is nieuw, we zijn er geen van allen ooit geweest en we zitten wat beperkt in tijd. Meestal gaan we toch op zijn minst 17 dagen en nu zijn het er amper tien, maar uiteraard moeten we ook geen rekening houden met jetlags en dergelijke. Ik haalde informatie uit de Trotter Maleisië/Singapore, maar de meeste tips vond ik op de website Veelzijdig Maleisië, een superhandige, overzichtelijke website met tal van nuttige tips.

We verblijven in volgende hotels:
• Capri by Fraser in Kuala Lumpur
• Strawberry Resort in de Cameron Highlands
• Bayview Beach Resort in Penang

Onze planning ziet er voorlopig als volgt uit:
• 4 februari: elf uur vlucht naar Kuala Lumpur met tussenlanding in Fujian. We arriveren pas rond tien uur ’s avonds.
• 5 februari: hop on hop off bus want we hebben toch wel een aantal dingen die we willen bezoeken in Kuala Lumpur: Petronas Twin Towers, Menara KL Tower, Berjaya Times Square Theme Park, Lake Gardens, Nationaal Monument… De meeste van deze plekken worden door de hop on hop off bus aangedaan, dus ideaal.
• 6 februari; uitstap naar Malakka – zo een 150 kilometer ten zuiden van Kuala Lumpur – Unesco Werelderfgoed. We denken om met het openbaar vervoer te reizen en het zou een rit van tweeëneenhalf uur zijn.
• 7 februari; vertrek naar Cameron Highlands, ook hier willen we gebruik maken van de bus en die zou er wel vijf uur over doen. Tja, dat hoort erbij. Na aankomst gewoon wat genieten van de uitzichten.
• 8 februari: een georganiseerde dagtour: theeplantages, scones eten, vlindertuin, fabriek waar ze thee maken. De traditionele tour die wel populair blijkt te zijn.
• 9 februari: een wandeltocht in de Highlands.
• 10 februari: naar Penang – waarschijnlijk dus ook met de bus en dat zou zo een drie uur duren.
• 11, 12, 13 februari: gewoon Penang verkennen, Georgetown bezoeken, snorkelen, sfeer opsnuiven…
• 14 februari: vlucht met Malindo Air naar Kuala Lumpur. Namiddag vlucht van Kuala Lumpur naar Chongqing met een tussenlanding in Guangzhou.
Uiteraard is dit een planning op papier, we gaan wel zien hoe en wat het in het echt zal worden.

 

Nog één nachtje
Maandag 3 februari, China.

Hoe gek het ook mag klinken, we zijn precies echt weer toe aan vakantie! Onze Thailandreis is nog geen maand geleden en toch lijkt het of er zo goed als een jaar voorbij is. We zijn weer toe aan zon, warmte en blauwe lucht. Het heeft hier in Chongqing voor het eerst in twintig jaar gesneeuwd en het is koud. Hoewel we in Slowakije of België kouder gewend zijn en het hier niet vriest normaal, voelt het veel kouder aan dan normaal. Dus Maleisië is zeer welkom!

Morgen is het zover: alles is gepakt. Deze keer geen – enkel handbagage policy – maar gewoon met twee valiezen die ingecheckt worden en dan nog wat handbagage. Ik moet bekennen dat ik het toch wel handig vind om 125 kilo te mogen meenemen in plaats van 35. Nu we komen hier niet aan: we hebben twee koffers van twintig kilo en dan nog handbagage voor een twintig kilo in totaal dus het kan wel allemaal. De kinderen hebben afscheid genomen van hun vriendjes – die overigens ook allemaal morgen of overmorgen vertrekken – en hebben wat extra huiswerk mee. Jimmy komt vanavond thuis uit Shanghai en dan zijn we morgenvroeg weer weg. En Ollie, Aap en Koe moeten uiteraard ook weer mee.

Olieaapkoevoorbereiding

 


Onderweg…
Donderdag 4 februari 2016. Kuala Lumpur, Maleisië.

Er zijn rechtstreekse vluchten van Chongqing naar Kuala Lumpur, maar wij verkozen om toch niet voor een direct flight te gaan. Eerst en vooral zijn deze duurder, maar ook het tijdstip van vertrek – en bijgevolg aankomst – sprak ons (of vooral mij) minder aan. Dus we hadden een lange reisdag.

Om half negen ‘s ochtends werden we opgepikt door de chauffeur en we kwamen mooi op tijd op de luchthaven aan. We vreesden een overvolle luchthaven, maar dat viel heel goed mee. Onze carrier is Xiamen Airlines en het is de eerste keer dat we met hen vliegen. Bij het inchecken blijkt dat onze bagage niet rechtstreeks doorgestuurd kan worden naar Kuala Lumpur, maar gezien we vier uur hebben in Xiamen, vinden we dat niet erg. We vertrekken slechts vijftien minuten te laat dus voor Chinese normen ‘zeer mooi op tijd’.

Onderwegdag1

De kinderen zitten samen en aan de andere kant van het gangpad zitten Jimmy en ik. Wij houden ons bezig met het bekijken van programma’s die ik opgenomen heb op Stievie: Temptation Island en De Mol. Op deze manier zijn we zeer vlug – voor ons gevoel want het is toch tweeëneenhalf uur vliegen – in Xiamen.
Hier volgt de controle en halen we onze bagage op. Dan is het wachten geblazen: we doden de tijd met een drankje in een taverne en met het van hot naar her wandelen met onze bagage.

China zou China niet zijn als er geen vertraging zou zijn. We vertrekken dus ruim veertig minuten te laat. Even is er verbazing en zelfs wat hilariteit als een oudere Chinese dame weigert om naast mij te zitten in het vliegtuig. In Westerse landen wordt dat als puur racistisch gezien, maar wij vinden het vooral grappig maar ook triestig langs de andere kant. De vrouw ziet er echt wel bang uit, ze kruipt uiteindelijk helemaal tegen het raam – terwijl ze nog recht staat. Gelukkig blijkt er achterin nog ergens een plaats te zijn waar ze ‘veilig’ zit. Ik vind het ook niet erg want dit betekent meer ruimte! We zijn ondertussen moe en doen onze ogen al eens dicht voor een half uurtje. Daarnaast bewijzen de iPads hun nut nog eens want er worden filmpjes gekeken en spelletjes gespeeld. Vier en een half uur later is ons paspoort weer een stempel rijker: hello Malaysia!

We worden met de trein naar de bagageband gebracht en terwijl ik op op onze valiezen wacht met de kinderen gaat Jimmy een poging doen om geld af te halen. Dat blijkt niet zo simpel. Onze kaarten worden blijkbaar niet bij elke ATM aanvaard, maar na enkele kaarten, enkele pogingen en enkele verschillende banken kunnen we met wat geld de luchthaven verlaten. We worden opgewacht door een chauffeur die Jimmy nog vlug arrangeerde tijdens het wachten in Xiamen.

De hitte overvalt ons! Zalig! Nog een uurtje tot ons hotel en nu zijn de kinderen doodop – het is al na middernacht als we arriveren in ons hotel. Eerste indruk is goed: vriendelijk personeel, ruim appartement met drie slaapkamers, twee badkamers, een living en keuken, heel erg goede wifi en als kers op de taart een fantastisch uitzicht! Laat de vakantie beginnen.

skylineKLdag1

 

Kuala Lumpur
Vrijdag 5 februari 2016. Kuala Lumpur, Maleisië.

Om acht uur loopt de wekker af en dat doet een beetje pijn. We zijn nog moe, maar we hebben een drukke dag voor de boeg dus dan moeten er 'efforkes' gedaan worden. Ontbijten op hotel vind ik altijd zalig! Lekkere broodjes, beleg, fruit, eitjes, keuze… Ook hier is het ontbijt goed. De koffie is aan de slappe kant, maar dat is dan ook de enige opmerking die we hebben.

We wandelen naar het treinstation dat vlakbij ligt en kopen er vijf jetons tot halte KLCC waar de beroemde Petronas Twin Towers staan. De trein: het simpelste, snelste en goedkoopste transportmiddel hier in de stad! Amper tien minuten later staan we onderaan deze imposante torens. Uiteraard willen we naar boven en we kopen tickets voor de tour van kwart over elf. Alles is goed georganiseerd, de groepen zijn ideaal van grootte en de uitleg is duidelijk. Eerste halte is de brug tussen de twee torens. We krijgen tijd om te genieten van het uitzicht. Daarna is het naar de 86e verdieping… Indrukwekkend alleszins. Het is en blijft een must see hier in de stad, maar toch vooral een grote commercie. We passeren – uiteraard móet je hierdoor op weg naar de exit – het souvenirwinkeltje en kopen een magneetje om onze verzameling wat uit te breiden. Buiten maken we nog wat leuke foto’s aan de torens en dan gaan we nog eens wat ATM’s uit proberen… met succes bij bank nummer vier.

Petronasdag2

Thuis hadden we al besloten om met de hop on hop off bus de stad te verkennen omdat we maar één dag hier hebben. Dus we kopen onze tickets hier aan het KLCC. We hebben een aantal punten die we willen zien en deze bus passeert hier normaal overal. Ideaal dus, maar eerst moeten we al ruim veertig minuten wachten op de eerste bus en dan gaat het verschrikkelijk langzaam. We stappen bij de zesde halte uit want Sien moet plassen en daar het hier een shoppingmall is, zien we dit als ideaal moment om te lunchen en te plassen. We eten in McDonalds en daarna nemen we een kijkje in het winkelcentrum waar een groot pretpark in gevestigd is. We gingen voor de rollercoaster die gewoon dwars door het winkelcentrum raast. Jammer genoeg is hij defect dus passen we voor het pretpark, de achtbaan was de trekpleister en het ding dat wij (Jimmy en Tijl) dolgraag wilden uitproberen. Jammer maar helaas.

We jumpen terug op de bus, die nog langzamer lijkt te gaan en we gaan er pas uit bij halte 17 waar het Menara Square is en het gebouw van de Sultan. Het regent ondertussen en het verkeer loopt helemaal vast, dus we wandelen het traject terug richting de torens. Een flinke wandeling, maar we overleven het. We eindigen op het – overdekt – terras van de Brussels Beer Bar waar de kinderen genieten van een Brusselse wafel, frietjes en een frisdrank en wij van een bier en een wijntje.

Biertjedag2

We wandelen naar het treinstation – met persoonlijke assistentie van een Indonesische dame en haar vierjarig dochtertje die ook op dezelfde trein moeten zijn. Een flinke wandeling van een kwartier en we zitten op de juiste trein. We komen nog net op tijd in ons hotel aan zodat de kinderen nog een half uurtje kunnen zwemmen op het dakzwembad! Zwemmen op de 33e verdieping heeft wel wat. Hun twintig kilometer stappen wordt beloond.

desertdag2zwembaddag2

 

Melaka
Zaterdag 6 februari 2016. Kuala Lumpur, Maleisië.

Verschillende mensen die al in Maleisië waren, vertelden ons dat we zeker naar dit Unesco stadje moesten gaan. Ook de reisgidsen die we lazen waren vol lof over Melaka. De chauffeur – Zoel – die ons van de luchthaven naar het hotel bracht, zou ons ook op deze uitstap vergezellen. Het lijkt ons net iets handiger om met een privéchauffeur die dingen te ondernemen dan ons te moeten houden aan de uren van de bussen of de tours die in de aanbieding zijn.

Na het ontbijt gaan we dus richting zuiden, we zijn gewaarschuwd: Chinees Nieuwjaar betekent file en de twee uur zouden wel eens makkelijk drie uur kunnen worden volgens Zoel. Gelukkig valt het heel goed mee en exact twee uur na ons vertrek aan het hotel zijn we op de parking van Melaka – oude stad. We bezoeken eerst het museum om daarna de heuvel op te klimmen om een fantastisch uitzicht te hebben. De kinderen zijn verbaasd dat ze de grafopschriften kunnen lezen die in Oudnederlands geschreven zijn. We slenteren vervolgens naar beneden, langs wat kraampjes waar we drie mooie schilderijtjes kopen.

Melakkadag3

Een cruise stond ook nog op ons lijstje – volgens websites wel de moeite waard – en dat doen we dan ook. We zijn eerder teleurgesteld, we zien wel wat van het oude Melaka, maar misschien hebben we al te veel mooie boottochtjes in steden gedaan waardoor deze in het niets verdwijnt. Ik vrees dat geen andere stadsboottocht kan tippen aan een boottochtje door Brugge of een tochtje per gondel door Venetië. We zijn verwend op dat vlak, dat weten we. Dus onze vaart in Melaka, gewoon even rusten en genieten van de wind door de haren. Het spannendste van de hele tocht is het zien van enkele grote leguanen. Er is er zelfs eentje van een meter lang ofzo, dus we krijgen wel wat terug voor ons geld.

We lunchen in het Hardrock Café, ondertussen een traditie voor ons geworden. Daarna wandelen we nog even door Jonkerstreet en wachten we op onze chauffeur die ons naar een strand zal brengen. Het voordeel van een privéchauffeur, je gaat en staat waar je wil. We hadden de kinderen een zwempartij in de zee beloofd en ze zijn door het dolle heen als we op het strand arriveren. Geen toeristische bedoening, enkel wat locals in het water. Het is grotendeels een moslimland en de vrouwen zijn in de zee volledig gekleed, dus we besluiten om onze dames ook met T-shirt over hun bikini te laten zwemmen. Kwestie van ons wat aan passen en de kinderen vinden het super dat ze met kleren mogen zwemmen.

Na nog geen half uur wordt de lucht donker en enkele seconden later stortregent het. We spurten naar een afdakje en niet veel later zitten we in de auto. We hadden oorspronkelijk de intentie om tot ‘s avonds hier te blijven en een visrestaurantje te bezoeken, maar het is amper vier uur, het regent en we hebben eigenlijk totaal nog geen honger, dus we rijden terug naar Kuala Lumpur. Dat visrestaurantje houden we voor in Penang. De rit naar het hotel duur ook maar twee uur, maar ik slaap de hele tijd, dus merk er totaal niets van. We eindigen de dag aan het zwembad van ons hotel en we eten afhaalpizza. Simpel en lekker. 


Op naar de Cameron Highlands
Zondag 7 februari 2016. Cameron Highlands, Maleisië.

Vandaag verlaten we Kuala Lumpur, maar we willen toch nog vlug eerst een bezoek brengen aan het grootste vogelpark van Zuidoost Azië in de Lake Gardens. Gezien we weer met Zoel op pad gaan, kan dat. Na het ontbijt checken we uit en trekken we dus naar de Lake Gardens. We arriveren enkele minuten voor negen uur, dus het park is nog gesloten. Het eerste uur is het er zeer rustig, blijkbaar slaapt iedereen uit op Chinees Nieuwjaar. Daarna wordt het drukker, maar dan hebben we al een groot deel van het park gezien. Het is zeker en vast de moeite: veel vogels, zeer proper, veel groen, een open gevoel. Vooral het voedermoment is spectaculair. De hornbill is de uniekste vogel, had er nog nooit over gehoord, laat staan eentje gezien en ze zijn indrukwekkend, dat alleszins. De kinderen hebben een leuke tijd en ook wij zijn blij dat we deze keuze gemaakt hebben.

Pelikaandag4vogelsmetvisdag4

Om elf uur is het dan tijd – na een stop in het winkeltje waar Tijl nog een orang-oetan kan uitkiezen en Finn een uil – om aan de drie uur durende rit te beginnen naar de Cameron Highlands. Het eerste anderhalf uur is autostrade en gewone baan, daarna wordt het kronkelig, hobbelig en gaan we de bergen in. Ik ken mijn (wagenzieke) kindjes, dus we hebben Ikeazakjes in overvloed binnen handbereik. Gelukkig valt het allemaal mee.

Op veertig minuten van onze bestemming is er nog een korte stop aan een waterval. Op amper vijftien minuten van het hotel, komen we in een megafile terecht waar we toch minstens een uur in moeten stilstaan. Jammer! We komen dus met zeurende en vooral hongerige kinderen aan in het hotel: Strawberry Park Resort. We hebben een familiekamer met vier slaapkamers, een living, twee badkamers en een terrasje. Alles is aanwezig, maar het resort heeft toch zijn beste tijd gehad. Het ziet er wat oud en afgeleefd uit. Idem met het restaurant, ooit was het hier prachtig denk ik, maar nu is het meer vergane glorie. Soit, het eten is oké en het personeel is heel vriendelijk, wat het allemaal wat beter maakt natuurlijk. We komen dan ook van een gloednieuw hotel in Kuala Lumpur en we betalen hetzelfde bedrag om hier te verblijven.

We hebben enkele tours die we hier willen doen, maar blijkbaar is zo goed als alles volzet de komende dagen. Erg jammer, want op websites en reisgidsen kon ik lezen dat je makkelijk ter plaatse in het hotel kon boeken. We boeken dus de enige beschikbare tour voor morgen en hopen op het beste. We eten redelijk vroeg omdat we eigenlijk lunch en diner samen nuttigen en we zijn allemaal uitgeteld om zeven uur ‘s avonds. Met mij op kop, want ik slaap meer dan de klok rond. Vakantie kan vermoeiend zijn.

 

Theeplantages en aardbeienvelden
Maandag 8 februari 2016. Cameron Highlands, Maleisië.

Als je Cameron Highlands googlt zie je geweldig mooie uitzichten en dat was de reden waarom ik graag naar hier wilde komen tijdens deze Maleisië reis. Vandaag hopen we zulke uitzichten te kunnen bewonderen. Onze tour vertrekt om negen uur en we ontbijten dus om acht uur. Het ontbijt is een uitgebreid buffet en iedereen vindt wel iets wat hij of zij lekker vindt. De koffie is weer wat minder, maar soit er zijn ergere dingen in het leven.

De man van de tourreservaties gisteren had niet gelogen, hij vertelde ons dat er nog slechts vijf plaatsen beschikbaar waren en blijkbaar was dat echt het geval, want wij zorgen dat het busje voor tien vol geraakt. De tour is voor ons ideaal: vier uur (normaal gezien, want omwille van files doen we er toch vijf en een half uur over) en de highlights die we graag meepikten. Het hoogtepunt is de theeplantages. Een zeer mooi uitzicht en indrukwekkende theeplanten. We bezoeken de Boh Plantage, drinken er lekkere thee en kopen wat thee voor thuis. We proeven de bekende scones met room en aardbeienconfituur en deze zijn lekker, maar droog.

Familieintheeplantagedag5

De volgende stop is een bijenboerderij. Gelukkig is het gratis want het stelt werkelijk niets voor, eerder een hindernisparcours: kapotte trappen, modder, hellinkjes… Maar we zien ook wel enkele bijen en kopen twee magneetjes van de Cameron Highlands. We rijden verder naar de vlindertuin. Hier krijgen de kinderen vrijwel onmiddellijk een of ander rupsachtig insect op hun hand gezet. Zij vinden het leuk, ik ben vooral blij dat ze het niet op mijn hand zetten. We zien enkele mooie grote vlinders, wat planten en ook nog andere kleine dieren. Een van de pluspunten van deze tour is dat ze hun tijd goed kunnen inschatten en niet te veel tijd verspillen. De groep is ook leuk want iedereen is altijd op tijd aan het busje terug.

Daarna is er een stop aan een aardbeienboerderij. We kunnen er zelf een kilo aardbeien plukken en mee naar huis nemen. Dat is vooral plezant voor de kinderen: de perfecte aardbei uitzoeken, afknippen en in het mandje leggen. Het is fijn te zien hoe ze samen werken en samen beslissen welke de juiste is om af te knippen. We hebben nog net de tijd om voor de kinderen een aardbeienmilkshake te kopen. De ijscoupes zien er superlekker uit, maar die kunnen we moeilijk meenemen in het busje, dus we houden het bij de milkshakes die overigens heerlijk zijn. We mogen gelukkig wel even proeven.

We stoppen nog even aan een lokale markt waar Finn wat cadeautjes koopt voor vriendinnetjes en Tijl zelf om de prijs van Rubiks Cubes gaat vragen. Leuk te zien hoe ondernemend de kinderen zijn. We passeren nog een enorm grote rozentuin, waar er verschillende planten te bewonderen zijn, het is dus niet enkel rozen dat we te zien krijgen. Deze rose garden is ook leuk aangekleed met heel veel kleuren wat ons wel aanspreekt. Hier hebben we een half uur, we komen net toe met deze tijd.

De laatste stop is een Chinese tempel, jammer genoeg belanden we weer in de file, dus we doen er redelijk lang over en de tempel stelt niets voor. Na Thailand hebben we al genoeg tempels gezien en daar we in China wonen en in Chongqing zelf wel wat mooie tempels hebben, zijn we al wat gewend. En zo zijn we rond drie uur ‘s middags terug in het hotel, net op tijd om de Lion Dance nog te zien voor het Chinees Nieuwjaar.

 

Tana Rata
Dinsdag 9 februari 2016. Cameron Highlands, Maleisië.

Alle tours waren volgeboekt maar gelukkig hadden we na onze tour van gisteren een voldaan gevoel. We zagen wat we op ons lijstje hadden staan, dus waarom nog meer spenderen aan een extra tour die niet veel meerwaarde zou bieden. We hielden dus een relaxdag en sliepen uit. Na het ontbijt besloten we om het toch over een iets actievere boeg te gooien en gingen we tennissen. De tennisbaan is in slecht onderhouden staat en de tennisrackets zien er nog tien keer erger uit en hier moeten we dan extra voor betalen! Soit, we hebben alleszins een uurtje plezier.

Tennisdag6Etenaantaeldag6

De rest van de namiddag spelen we spelletjes en de kinderen genieten van een dagje rust en wij ook eigenlijk wel. Uiteraard moet er ‘s avonds ook gegeten worden en we besluiten om een taxi te nemen naar het stadje Tana Rata. Wat een file – ze schuiven alles op het Chinese Nieuwjaar – maar gelukkig weet de taxichauffeur een binnenweg en hebben we er geen last van. We eten ginds in een restaurantje langs de straat – veel goedkoper en lekkerder en meer dan in het hotel – en daarna wandelen we nog wat langs de winkeltjes en houden we halt aan een speeltuin in een park. Ook de rest van de avond is het rustig en spelen we een gezelschapsspel en wordt er naar Karate Kid gekeken. 


Op naar Penang
Woensdag 10 februari 2016. Penang, Maleisië.

Om half zes loopt de wekker af, gelukkig ligt alles klaar en kunnen we onmiddellijk in onze kleren springen, uitchecken en in de auto stappen. Oorspronkelijk was het plan om met de bus te gaan, maar als je voor iets meer met een auto kan gaan en op het uur kan vertrekken dat je wil, is dat natuurlijk een mooiere optie.

We willen zo vroeg mogelijk vertrekken zodat we een extra dag aan het strand hebben en we hebben het wel gehad in de Cameron Highlands. Het is zeker en vast een must om hier te passeren, maar als je één tour meepikt, heb je het wel gezien. Het resort was ook niet helemaal in orde op vlak van prijs-kwaliteit-verhouding, maar ik heb niet onmiddellijk de indruk dat er betere hotels in de omgeving zijn. We betaalden hier meer dan we in Kuala Lumpur deden en daar was het zeker wel het geld waard.

We hebben geluk want op amper drie uur zijn we in ons hotel voor de laatste vier nachten: Bayview Resort Penang. Sien moet onderweg wel even overgeven, maar gelukkig hebben we altijd voldoende zakjes binnen handbereik en valt het allemaal wel mee. Op verschillende websites lazen we dat het hotel aan vernieuwing toe is en misschien is dat wel zo. Het ziet er allemaal wat jaren tachtig-negentig uit, maar alles is zeker wel in orde. We komen veel te vroeg aan, maar kunnen al in onze kamer – mits we een upgrade tegen een kleine meerprijs doen naar eentje met full zeezicht en dat doen we met veel plezier. We kunnen zelfs het ontbijt van onze laatste dag op vandaag nemen zodat we ook nog ontbeten – zeg maar gebruncht – hebben vooraleer we naar de kamer gaan.

Jetskidag7

De kinderen staan te popelen om het zwembad uit te testen en daar blijven we zo goed als de hele dag. We passeren ook even aan het strand waar Jimmy een jetski huurt en met de kinderen een ritje maakt. Ze zijn alle vier in de wolken, maar vooral mijn twee mannen vinden het fantastisch. We pikken ook nog even de Lion Dance mee in de lobby van het hotel voor het Chinees Nieuwjaar. ‘s Avonds gaan we bij de buren eten – hier ligt het HardRock Café en het HardRock Hotel. Een geslaagde eerste kennismaking met Penang.

 

De typisch handdoek leggende toerist uithangen
Donderdag 11 februari 2016. Penang, Maleisië.

Alhoewel dat niet helemaal van toepassing is want wij vinden handdoekleggen aan een zwembad redelijk asociaal. Maar we blijven vandaag gewoon in en rond het hotel hangen. Gisteren stond de jetski op het programma en ze vonden het alle vier even fantastisch, vandaag gaan ze – inderdaad weer. Ik ben de persoon die de foto s maakt en die liever niet in de zee vertoeft – op de banaan.

Banaandag8

Finn is wat bang, maar ze wil het graag een kans geven, het voordeel van met kinderen op zo een ding te kruipen is dat ze het allemaal wat langzamer doen. Ik ging in een ver verleden in Lloret de Mar op zo een banaan samen met mijn twee vriendinnen waarmee ik op vakantie was en wij vlogen er enkele keren vanaf. Denk dat die mannen die met die boot varen, het net iets interessanter vinden om achttienjarige meisjes van het ding te zwieren. Ze willen heus zevenjarige kinderen geen trauma voor de rest van hun leven bezorgen. Dus Jimmy en de kinderen gingen met de banaan de zee op en handen een superleuke tijd. We lunchen in het hotel en voor het avondeten reserveerden we in het HardRock Café – bij onze buren dus. We gaan voor een grote schotel voor ons allen en genieten van al het lekkers op het bord en van de sfeer die er altijd in zo een HRC hangt.

 

Georgetown
Vrijdag 12 februari 2016. Penang, Maleisië.

We planden deze namiddag een uitstap naar de hoofdstad van Penang, naar Georgetown. Het is verschrikkelijk warm, dus besluiten we om even in een of ander shoppingcenter gedropt te worden. Ik las op verschillende websites dat het hier in Penang goedkoop winkelen is. Bij ons in China zijn kleding en schoenen enorm duur in vergelijking met België en zeker met Slowakije. Als we dan op een website lezen dat het in Maleisië veel goedkoper is, is het altijd een bezoekje aan een winkelcentrum waard.

Georgetowndag9

Wat ontgoocheld zijn we als ze zien dat alles minstens even duur als in China is, dus tja geshopt wordt er sowieso niet. We laten ons door een andere taxi in één van de populaire toeristische straten van Georgetown afzetten, maar vinden het hier maar niets eigenlijk. We houden het al snel voor bekeken en vinden een andere chauffeur die ons terugbrengt naar het hotel. Onderweg vraagt hij of we gehaast zijn en als we hier negatief op antwoorden, informeert hij of hij even mag stoppen aan de moskee om te bidden. ‘Als je moet bidden, moet je bidden’ en zo zitten we een twintigtal minuten te wachten in de taxi – sleutels er gewoon in. Grappig. We laten ons tegenover het hotel afzetten want we hadden gisteren al besloten dat we vandaag bij de Indiër hier willen eten. Het eten is er fantastisch.

 

Nightmarket
Zaterdag 13 februari 2016. Penang, Maleisië.

Voormiddag blijven we vooral in en rond het zwembad hangen, oh wat is het heet. Hoewel we continu ons insmeren met factor 50 – en met continu bedoel ik echt elk uur – en we in de schaduw zitten onder de parasol, lijkt Sien toch wat verbrand te zijn in haar gezichtje. Het moet dus echt wel super heet zijn, want het is niet de eerste zon voor ons, we zijn het goed gewoon en we smeren echt wel voldoende. Gelukkig doet het niet echt pijn, het ziet er pijnlijker uit dan het is. Jimmy moet nog geld afhalen en gezien de ATM naast de McDonalds ligt, brengt hij wat fastfood mee als lunch. Lekker en goedkoop.

Er stond nog één item op de to-do-list van Jimmy en Tijl en dat was met de donut een ritje maken over de golven. Als de dames meegaan, gaat het er allemaal wat langzamer aan toe en nu willen ze voor de volle vaart gaan… Namiddag wagen ze zich eraan, ze gaan onmiddellijk voor de lange versie. De donut is bedoeld voor vijf personen, maar gezien de rest van ons gezin eerder schrikscheten zijn, gaan er twee jongens van het bedrijf mee. Wat gaan ze snel en na een tijdje vindt Tijl het toch iets te hevig… Hij voelt zich misselijk worden. Gelukkig houdt hij alles binnen, maar hij is toch net iets minder stoer dan toen ze vertrokken.

Rubberbootdag10

We hadden gisteren al voor onszelf uitgemaakt dat we vandaag zeker en vast terug naar het Indisch/Arabisch restaurantje zouden gaan tegenover het hotel. Het eten was hier echt superlekker. Dat doen we dus ook, als we arriveren vragen ze onmiddellijk of de kinderen hetzelfde gaan drinken als gisteren – en ze weten nog perfect wie wat dronk – en ook vandaag is het eten super.

Daarna wandelen we naar de nightmarket die op amper vijf minuten lopen ligt. Het is hier eigenlijk allemaal hetzelfde: nep, nep, nep, van zonnebrillen tot handtassen tot horloges… Kortom niet echt ons ding; ik ben van mening dat wanneer je geen echte Louis Vuitton handtas kan kopen, je maar naar de H&M moet gaan voor een handtas of als je geen echte Ray Bann zonnebril kan kopen, je dan maar een ‘echte’ van de markt moet aanschaffen. Dus geen dure merken voor ons, ook niet als ze belachelijk goedkoop zijn.

We slenteren wat en dan moeten de meisjes heel erg dringend plassen, dus belanden we in een cafeetje – The Livingroom – waar allemaal buitenlanders zitten en er zelfs enkele muziek maken. Heel gezellig en leuk om onze vakantie af te sluiten. Om kwart over tien worden alle gasten wel subtiel – ahum not want ze trekken haast de stoelen onder onze poep uit – buiten gewerkt. Jimmy beloofde Tijl nog een spelletje pool in het hotel en dat doen ze ook terwijl ik de laatste dingen inpak… Het zit er zo goed als op. 


Drie vluchten
Zondag 14 februari 2016. China.

Vandaag zit onze vakantie er weer op. Het is weer mooi geweest, tien dagen genieten van een nieuwe bestemming, vriendelijke mensen, lekker eten, geweldige uitzichten… maar ook vooral van tijd samen als gezin. Om zes uur loopt de wekker af en een uur later zitten we in de taxi – die Jimmy gisteren regelde toen hij naar de bank ging – richting luchthaven.

In Penang gaat alles vlotjes, we zijn een van de eersten om in te checken voor onze vlucht en gelukkig maar, want de rij wordt eindeloos als we staan aan te schuiven. We treffen blijkbaar een nieuwe werknemer want hij is heel erg langzaam, maar we hebben tijd dus we nemen het hem niet echt kwalijk. Daarna gaan we naar de gate en ontbijten we tot groot jolijt van de drie bij Dunkin’ Donuts. Smullen maar. Langs de Dunkin’ Donuts is een speelvliegtuig waar Tijl en Sien zich toch wel een uurtje in bezighouden. Fantasie is geweldig want ze zijn blijkbaar neergestort en hangen in een boom ondersteboven met dat vliegtuig en moeten zich vasthouden en allerlei scenario’s bedenken om veilig en wel met de benen op de grond te komen. Oh wat hou ik van die rollenspellen over crashes en dergelijke vlak voor het opstijgen. We vliegen voor het eerst met Malindo en wat een positieve ervaring! Vriendelijk personeel, gloednieuw vliegtuig, eigen tv’tjes, usb, eten… En dat voor een vlucht van nog geen uur.

Bij aankomst in Kuala Lumpur gaat het iets minder vlot. Zodra we onze valiezen hebben, moeten we naar een andere terminal, met de trein waarvoor we ticketjes moeten kopen, maar het staat allemaal niet echt goed aangegeven om eerlijk te zijn. Daarna moeten we bij de airline inchecken en onze bagage droppen. Gelukkig is hier weer niemand voor ons, maar het duurt toch ruim twintig minuten om het in orde te krijgen. Ja hoor we treffen iemand op haar eerste dag. We moeten een document ondertekenen dat we onze valiezen van de band moeten nemen in Guanghzou en terug moeten afgeven. We krijgen wel onze boardingspassen mee voor de vlucht van Guanghzou naar Chongqing. Daarna is het met de trein naar de juiste gate. Uiteraard hebben we nog zo goed als vijf keer een paspoortcontrole en een boardingpasscontrole en komen we ongeveer op tijd – boarding time dus – aan aan de gate. We merken dat we terug meer Chinezen rondom ons hebben: rochelen, duwen, voorkruipen… Welcome back in China terwijl we nog in Maleisië zijn. De vlucht duurt iets meer dan vier uur, maar het is een aangename vlucht. Ik zit samen met Finn en Tijl en Jimmy en Sien zitten aan de andere kant van het gangpad. Tijl en Finn kijken een film op mijn iPad. Sien speelt spelletjes op de hare. Jimmy werkt en ik lees.

Voor ze de landing inzetten realiseren we ons dat we echt wel weinig tijd hebben in Guanghzou om onze vlucht naar Chongqing te halen. We informeren even bij de crew wat we kunnen doen en waar we moeten zijn. Van het moment dat de wielen de grond raken – en dan moeten we nog taxiën naar de slurf – hebben we exact een uur tot boarding time van onze volgende vlucht. Aan het einde van de slurf krijgen we onmiddellijk groene stickers opgespeld zodat we weten dat we transit zijn. Ze hebben een speciale line bij de immigratie, maar die lijn is nog veel te lang. We zijn ondertussen de boardingtime al gepasseerd, dus we hebben hier geen tijd voor. We kruipen dus voor tot de eerste en leggen wel uit waarom.

Daarna is het wachten op de valiezen en dat lijkt eindeloos te duren. Gelukkig zijn ze er allemaal bij. Vervolgens moeten we onze valiezen nog eens droppen en dan is het naar de andere controle spurten om opgewacht te worden door zo een autootje om ons naar de eigenlijke gate B221 te rijden. Spannend, ze racen door de luchthaven en dat is ook wel een ervaring op zich. We genieten er zelfs wat van want nu weten we gewoon dat we op tijd zullen arriveren. Ze zijn al aan het boarden als we aankomen en het is ergens wel leuk dat we niet moeten wachten, maar ik ben toch liever een uur te vroeg dan zo op het nippertje. We zijn aangenaam verrast een groot vliegtuig te treffen met allerlei snufjes dus dat zit wel goed.

dag11

We kijken allemaal een filmpje of luisteren naar muziek en anderhalf uur later zijn we weer op Chongqingse bodem bij drie graden Celsius. Freezing. Ook hier komt de bagage vlotjes aan en we zijn content als we een dik half uur later thuis de voordeur achter ons dichttrekken. Ook hier is het koud, maar de kinderen kruipen onmiddellijk onder de dekens, het is dan ook al ruim tien uur gepasseerd. Happy Valentines Day overigens; ons Valentijnsmenu was telkens vliegtuigeten.

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!