Nog even
Woensdag 18 juni 2014. Nederland.

Nog heel even geduld en dan is het eindelijk zover. Er staat een geweldige reis op het programma. We gaan naar Maleisië, Borneo en naar de Perhentians. We hebben er al heel veel zin in. Senna wil heel graag een wilde orang-oetan zien, Madée wil graag baby schildpadjes uitzetten en wij? Wij willen het liefst alles wat mooi is zien. We zullen zien wat voor moois het allemaal gaat brengen en hoeveel geluk we zullen hebben. Het reisschema staat inmiddels vast en alle accommodaties en vluchten zijn geboekt.

Het schema zal er zo uitzien:
dag 1 vertrek naar Kuala Lumpur vanaf Düsseldorf
dag 2 aankomst in Kuala Lumpur
dag 3 Kuala Lumpur
dag 4 Naar Kuching
dag 5 Naar een traditioneel longhouse en we overnachten hier
dag 6 Damai beach / Bako
dag 7 Damai beach/ Bako
dag 8 Damai/ Bako
dag 9 Naar Mulu
dag 10 Mulu
dag 11 Mulu en vlucht naar Sandakan
dag 12 Naar Bilit
dag 13 Bilit
dag 14 Bilit en vlucht naar Kota Bharu
dag 15 Kota Bahru
dag 16 Naar Kuala Besut voor de boot naar Perhentian Besar
dag 17 t/m dag 22 Perhentians
dag 23 Boot naar Kuala Besut en vlucht naar Kuala Lumpur
dag 24 Vlucht naar Düsseldorf

We zijn heel benieuwd welke avonturen we dit jaar weer mee gaan maken. Het zal vast en zeker weer super worden.

We zijn er!
Vrijdag 4 juli 2014. Kuala Lumpur, Maleisië.

Gisteren om twintig over drie 's middags zijn we met de trein richting Düsseldorf vertrokken. Bij aankomst konden we al snel inchecken en hebben we lekker wat gegeten bij de MacDonalds. We hadden zo goed als geen vertraging en de eerste vlucht naar Dubai ging prima. We moesten in Dubai vier uur en veertig minuten wachten en die uren hebben we doorgebracht door een beetje te slapen (ik op de grond, volgens Senna dachten mensen dat ik een zwerver was omdat ik op de grond was gaan liggen op de tassen omdat de heren en Madée op de stoelen lagen te pitten) en een beetje rondgelopen. De tijd ging nog best snel en we konden alweer verder. Ook tijdens deze vlucht ging alles prima, alleen flink wat turbulentie boven India. Keurig op tijd kwamen we aan in Kuala Lumpur.

Eerst hebben we wat geld uit de automaat getrokken omdat we anders de taxi niet konden betalen natuurlijk en daarna met de taxi naar Rumah Putih. De eigenaar James was speciaal op gebleven en heeft ons de kamers gewezen. Twee keurige kamers met lekkere bedden, waar we dan ook gretig gebruikt van gemaakt hebben.

Batu Caves en Petronas Towers
Zaterdag 5 juli 2014. Kuala Lumpur, Maleisië.

Vanmorgen waren we keurig om acht uur wakker. Na een lekkere nacht kregen we een heerlijk ontbijtje. Na het ontbijt heeft James ons naar het treinstation gebracht. We hebben de trein naar KL Centraal genomen en van hieruit zijn we met een andere trein naar de Batu Caves gegaan. Daar hebben we in de volle zon de 500 trappen naar boven beklommen. De apen sprongen alle kanten op en stalen de flesjes drinken van niets vermoedende toeristen. Gewoon doorlopen en er bleek gelukkig niets aan de hand. Boven was een grot waar een tempel was. Pascal en de kids waren er even aan het kijken en werden er ook nog even 'geheiligd'. Toch jammer dat er één is overgeslagen, hihi.

De weg naar beneden ging een stuk gemakkelijker en eenmaal beneden hadden we toch wel flinke trek gekregen. Bij een Indiaas restaurantje zijn we naar binnen gegaan en hebben op de gok maar wat genomen. De kids fried noodles en wij een prutje op een bananenblad met rijst. Dat bleek werkelijk geweldig te zijn! De prutjes bleken verschillende soorten curry te zijn en waren echt heerlijk. Als alles zo smaakt hier dan gaat dat helemaal goed komen.

Daarna weer met de trein terug naar KL Centraal en van daar uit met de skytrain (ja weer een andere) naar KLCC waar de Petronas (twin) Towers staan. Het was even zoeken maar we hebben ze gevonden, nadat we even gevraagd hadden waar ze nou eigenlijk waren, bleken we erin te staan, héél blond natuurlijk... Maar ze waren heel erg mooi en dat terwijl ik niet zo'n gebouwen freak ben.

Inmiddels was het al eind van de middag en we zijn door middel van een brug tussen allerlei gebouwen en dwars door de meest luxe winkelcentra (lees belachelijk luxe!) naar Bukit Bintang gelopen. Hier hebben we lekker ouderwets met de locals gegeten. Heerlijk weer! Daarna weer terug via de brug en de winkels naar de towers om ze ook nog even in het donker te zien en ook dit was een fantastisch gezicht. Daarna terug gelopen naar de skytrain en via KL Centraal met de andere trein weer terug naar Rumah Putih waar we James even gebeld hebben en die kwam ons weer keurig ophalen.

De kids hebben nog even snel gezwommen en wij hebben de tassen weer ingepakt want morgen gaan we richting Borneo (Kuching) en staat de volgende vlucht dus alweer op het programma.

Op naar Borneo
Zondag 6 juli 2014. Kuchin, Maleisië.

Vanmorgen hadden we alle tassen al mooi klaar staan. Even ontbeten en om tien over negen zijn we met James weer naar het treinstation gereden. Daar hebben we de trein genomen richting KLIA2. Dit is het nieuwe, slechts paar maanden oude, internationale vliegveld. Het zag er geweldig uit daar en het leek meer op een mooi winkelcentrum als op een vliegveld. Daar hebben we even lekker gezeten om te wachten op onze vlucht.Ineens zagen we dat we toch wel even moesten opschieten en het bleek ook nog eens dat onze gate de allerverste was, heel fijn... not. We moesten even flink doorlopen maar we hebben de vlucht gelukkig wel gehaald.

Om kwart voor twee 's middags zijn we in Kuching geland. Daar hebben we de taxi genomen naar Basaga en konden we gelijk de kamer in. We hebben hier ook een leuke binnentuin waar onze douche buiten staat. Heel grappig. De rest van de middag hebben we lekker gezwommen, tot het rond vijf uur begon te regenen. We hebben heerlijk genoten van onze buitendouche, het was wel een beetje vreemd douchen in de stromende regen.

We wilden eigenlijk graag gaan eten bij de hawker stalletjes aan de rivier, maar het stopte niet met regenen, dus we hebben ons met een taxi bij een soort Chinees restaurant laten droppen. Het regende zo hard dat in het restaurant ernaast het water tot de enkels stond, dus die hebben we maar niet uitgekozen om te gaan zitten. Het was een beetje een gokje wat we namen, want we begrepen geen bal van wat op de kaart stond, maar het was heerlijk. Tussen de donders en bliksems door de taxi terug genomen en we hebben geslapen als roosjes.

Slapen in een longhouse
Maandag 7 juli 2014. Annah Rais Longhouse, Maleisië.

Vanmorgen zijn we om negen uur opgehaald door iemand van het Annah Rais Longhouse. Dit is een soort homestay waar je wat meer te weten komt over het leven in een longhouse. Daar aangekomen werden we leuk ontvangen door een mevrouw die onze kamers liet zien. We hadden boven alle verwachting twee slaapkamers met zelfs een bed. Dit hadden we helemaal niet verwacht dus dat was mooi meegenomen.

We werden eerst even uitgenodigd voor een kopje thee met een banaan. Daarna moesten we onze lange broeken, sokken en wandelschoenen aan voor de trekking naar de waterval. Het was een behoorlijk avontuurlijke tocht, onder de brandende zon en dwars door een oerwoud, berg op en berg af, waar we na twee en een half uur flink doorlopen bij de waterval aankwamen. Omdat we voor de regen bij de waterval wilden zijn, had de gids een extra hoog tempo, dat was voor de kids en voor ons wel even zweten. We werden hier en daar hartelijk ontvangen door bloedzuigers, maar ze waren gelukkig niet zo eng als we verwacht hadden.

Eenmaal bij de waterval brak de hel los (qua regen dan). Dat was wel jammer want we konden daar zwemmen in de waterval en de gids zou bamboe chicken klaarmaken, met kruiden en bamboe die hij onderweg hier en daar meenam. Senna en Madée hebben nog wel even in de waterval gepoedeld, maar wij maar niet.

Inmiddels was de gids wel begonnen aan de kip die in een holle bamboestok gestopt was, samen met wat uitjes en knoflook en vers gevonden tapioca bladeren, die hij op een knapperend haard vuurtje aan het koken was. Door de heftige regenval, liep de rivier zo snel vol, dat we besloten om de hele bamboe mee te nemen naar de andere kant van de rivier, omdat we anders de rivier niet meer over konden steken. Al soppend en nat tot op ons bot, zijn we naar het huisje van de oom van de gids gelopen en hebben we daar onze maaltijd op gegeten. We zaten buiten en het was inmiddels droog, zaten we daar tussen de kippen en de eenden, die overigens ook alle restjes opgegeten hebben.

Toen moesten we het hele stuk nog terug, maar het was het zeker waard. Wat een geweldige natuur! Er stonden zelf allerlei vleesetende planten onderweg en verschillende soorten wilde orchideetjes. De kinderen vonden het ook helemaal super en wezen steeds weer wat aan. Madée was ook verbaasd dat we ineens in de mist liepen, ze kon bijna niet geloven dat we door een wolk liepen die erg laag hing door de regen van daarvoor. Aangekomen aan het eind van de trail waren de kids (en eerlijk is eerlijk, wij ook) toch wel erg moe en waren we blij dat we opgehaald werden.

We werden weer opgewacht in het dorpje door dezelfde mevrouw met koffie en thee en zoete aardappel (wat trouwens echt niet te eten was). Daarna hebben we ons even lekker opgefrist en hebben we een rondleiding door het longhouse gekregen. Er leven 137 gezinnen in een soort heel lang huis waar allemaal kamertjes zijn, die het huis van één gezin zijn. Ook was er een speciale kamer, de headhouse. Dit is een kamer waar ze de schedels bewaren van de gedode krijgers, van wie ze hun hoofd afhakten als een soort trofee. Deze werd dan bewaard en tentoongesteld, zo trots waren ze hierop. Gelukkig gebeurt dit tegenwoordig niet meer, maar de kinderen waren hier toch behoorlijk van onder de indruk.

Na de rondleiding stond het eten al klaar en hebben we heerlijk gegeten. Daarna kregen we een 'fantastische' traditionele dans te zien. Madée mocht even meedoen en kon het gelijk nadoen, was dus niet echt een hoge moeilijkheidsgraad. Ook heeft ze even les gehad in een bamboe muziekinstrument, Senna wilde niet maar vond het wel heel leuk om te zien. Het avondprogramma viel een beetje tegen dus zijn we lekker op tijd naar bed gegaan, we waren toch best moe van alle inspanningen.

Afscheid van het longhouse en orang-oetans
Dinsdag 8 juli 2014. Damai, Maleisië.

Al lekker vroeg waren we wakker. Om zeven uur ontbeten en daarna heb ik even rondgelopen in het longhouse samen met Madée. Senna en Pascal kregen een lesje blaaspijp schieten.

Om kwart over acht reden we richting Kuching waar we onderweg eerst een stop hadden bij Semenggoh Wildlife Reserve. Hier kunnen wilde orang-oetans fruit komen eten als ze willen, als ze niet genoeg eten kunnen vinden in de natuur. Dit doen ze om de populatie op peil te houden en liefst om deze te laten groeien. Van negen tot tien uur heb je de mogelijkheid om te komen kijken. Een uur lang hebben we gewacht en doodstil om ons heen gekeken, maar helaas zat het niet mee en kwam er geen orang-oetan onze kant op. Tot groot verdriet van Senna, tjonge wat moest hij huilen dat ze er niet waren, hij had er zo op gehoopt (wij natuurlijk ook) maar ja, that's nature. We hopen ze in Sabah nog in het wild te zien, we zullen zien.

Daarna zijn we afgezet in Kuching waar we met een bus naar Damai gegaan zijn. Hier hebben we bij Permai Rainforest een boomhuis uitgezocht. Eenmaal aangekomen bleek dat ze ineens maar voor één nacht het boomhuis voor ons hadden, omdat andere mensen al betaald hadden en wij volgens hem niet. Toen moest ik toch even op mijn strepen gaan staan, want ik had duidelijk gevraagd per mail of ik moest betalen, maar dat hoefde niet. Gelukkig had ik natuurlijk mijn uitdraai van de mail meegenomen en kon hij geen kant meer op. Gelukkig konden we uiteindelijk toch voor drie nachten in ons boomhuis. En wat voor een boomhuis! Eén met een geweldig bed, airco, een prachtige badkamer, keukentje en een fantastisch uitzicht!

Eerst hebben we in het restaurant genoten van een heerlijke roti canai en daarna zijn we lekker gaan scheppen op het strand. Er werden kreeften badjes gemaakt waar alle gevonden schelpjes met kreeftjes een prachtig huis kregen. Om vijf uur werd de lucht bijna zwart en begon het te onweren en zijn we maar naar binnen gegaan.

Na de douche was het weer droog en zijn we naar het nabij gelegen centrum gelopen. Hier hebben we gegeten bij het foodcourt. Wederom roti canai met kip maar ook één met ei en ui en één met banaan, mmm. Met de deur van ons boomhuis open konden we genieten van de geluiden van de zee en de jungle en zijn we heerlijk in slaap gevallen (en allemaal wakker geworden omdat het zo koud was van de airco haha, vannacht dus maar een standje warmer).

Bako NP
Woensdag 9 juli 2014. Damai, Maleisië.

Vanmorgen zijn we met een boot naar Bako NP gevaren. Hier hebben we de Teluk Pako trail gelopen. Toen we aankwamen bij het hoofdkwartier van het NP hebben we de kaart opgehaald en kregen we te horen waar het bootje ons weer op kwam halen. Alle gidsen waren 'uitverkocht' dus moesten we het zelf maar doen.

We waren nog geen drie meter van het hoofdkwartier toen Madée besprongen werd door twee makaken. Ze had een waterflesje bij zich in een tasje, die die apen graag wilden hebben. Ze schrok zich rot en wij ook. Gelukkig werden ze weggejaagd door een gids die nog naast ons liep. Wat was ik blij dat ik voor we weggingen nog gezien had dat er geen rabiës is in Sarawak! Ze had alleen een krasje die niet eens door haar huid was gelukkig, maar als ze gebeten hadden was het anders geweest. Madée was het allemaal zo weer vergeten en alsnog begonnen we aan onze trail.

Bijna gelijk zagen we een boom waar wat silverleaf apen waren, de baby's van deze apen worden oranje geboren en het was heel aandoenlijk om ze te zien, dat was dus een goed begin. Hier werd ik ook aangesproken door een man die mij dacht te kennen. Ik stond een beetje gek te kijken en ik dacht dat ik hem dan vast geholpen had voor zijn vaccinaties. Nee, was het Thijs Kerkdijk! Daar heb ik bij in de klas gezeten tijdens de opleiding voor ziekenverzorgenden. Hoe klein is de wereld! Na even gekletst te hebben zijn we doorgegaan.

We liepen over een steiger langs bomen in het water naar het begin van de trail. Wat een prachtige vegetatie hier! De hele Intratuin is goed vertegenwoordigd zeg maar. Aan het einde van de Paku trail kom je op een strand en hier zouden de neusapen zich vaak laten zien. Nu dus niet helaas. Enigszins teleurgesteld liepen we verder naar het begin van een andere trail, Teluk Pandan Kecil, waar onze boot zou zijn.

Aan het begin van deze trail kwamen we mensen tegen met een gids die stil naar boven stonden te kijken. Ik vroeg waar ze naar keken en ze wezen naar boven. En daar was er één, een neusaap! Met zijn bolle buikje, blonde haren en mega neus zat hij op zijn gemak lekker bladeren te eten, tot ze ruzie kregen met nog vier andere en de groep zich verspreidde. Daarna konden we nog eens genieten van een andere mannetjes neusaap. Wauw, die wilde met name Pascal zo graag zien! Helemaal happy vervolgden we onze weg naar het strand.

Onderweg zijn we hele grote beker planten tegen gekomen, zo groot heb ik ze nog nooit gezien! Ook veranderde de vegetatie ineens onderweg. De bomen werden lager en meer grassen en klimmers waren te zien. Via een smal begroeid pad liepen we verder. Het was zo stil en het pad zag er zo onbewandeld uit dat we echt het gevoel hadden dat we ergens niet goed gelopen waren.

Na weet ik hoe lang gelopen te hebben, kwamen we op een uitkijkpunt waar we inderdaad een klein strandje zagen liggen en een bootje. Maar, hoe kwamen we daar? Na flink zoeken zagen we ergens verscholen een soort trapje naar beneden. Supersteil en helemaal begroeid. Madée was moe dus ik hoopte toch wel heel erg dat dit de juiste route was. We hebben toch maar die trap naar beneden genomen en gelukkig bleek het de juiste keuze te zijn. We liepen om de uitkijkrots heen en kwamen op het strand terecht waar onze boot lag te wachten.

Op de boot hebben we heerlijk geluncht. Daarna zijn we weer terug gevaren naar Permai. Het was nog steeds droog en we zijn lekker naar het strand gegaan, waar we lekker gezwommen hebben en een heel bouwwerk gemaakt hebben voor krabben, kreeften, visjes etcetera. We hebben vandaag echt genoten van Bako en van het strand.

Tegen de klok van zes uur zijn we lekker gaan douchen en ook vanavond hebben we lekker bij het foodcourt gegeten. Nu aten de kids roti canai en wij noodles en een prutje van kip (geen idee wat het was, maar smaakte goed). Als toetje een roti met banaan. Nu zijn we voldaan van een geweldige dag en kijken we uit naar morgen.

Permai Rainforrest
Donderdag 10 juli 2014. Damai, Maleisië.

Net na het ontbijt liet iemand van het restaurant ons een mooie green viper zien. Wauw, die zijn gaaf zeg! Maar goed dat je niet door hebt dat je er zo vlakbij zit te eten!

We zijn de dag begonnen met een trail bij Permai Rainforest. We hoopten op het zien van apen en eventueel wat mooie insecten. Het was een geweldige trail, waarbij we vaak over allerlei bomen moesten klauteren en over hang/touwbruggen moesten lopen en van droog gelopen watervallen moesten klimmen. We hebben het dus echt super gehad, maar geen dier gezien. Geen aap, geen insecten, niets. Zelfs geen vogel! Onvoorstelbaar! Maar goed, het was wel heel leuk dus wat maakte het uit.

Toen we terug kwamen zijn we de was gaan doen. In het dorpje staat een wasmachine waar je tegen een kleine vergoeding gebruik van kan maken. Om de tijd te doden zijn we ondertussen even lekker gaan eten en drinken en daarna was de was ook klaar. De middag hebben we doorgebracht aan een lekker strandje, helemaal voor ons alleen. Het nodige zand is weer verschept.

Daarna lekker douchen tot Pascal naar binnen kwam met de mededeling dat we heel snel moesten komen. Er zaten silverleaf monkeys! Super gaaf, heel dichtbij en helemaal niet erg bang. De hele trail dus gelopen en dan zie je ze gewoon zo... haha. Daarna terug naar het huis, om ons verder klaar te maken voor het eten.

Toen we naar de foodcourt liepen was Madée een beetje nukkig en liep wat boos vooruit. Ineens begon ze te schreeuwen als een speenvarken, ze had op de staart van een slang gestaan! Hoe krijg je het voor elkaar! Godzijdank was ze niet gebeten en was zowel zij als de slang enorm geschrokken. Het slangetje (het was een kleintje) kroop langzaam de bosjes in en Madée stond te trillen op haar benen, net als wij. Je schrikt je toch de blubber...

Na het eten de tassen weer ingepakt want morgen vertrekken we naar Mulu NP en moeten we onze mooie boomhut weer verlaten.

Propeller vliegen boven broccoli
Vrijdag 11 juli 2014. Mulu NP, Maleisië.

Vanmorgen vroeg zijn we om half acht uur vertrokken naar het vliegveld van Kuching. We gaan vandaag naar Mulu. Om tien voor elf stond ons propellervliegtuig keurig klaar en alsof het de bus was, stapten de vorige passagiers uit en wij dus in het vliegtuig. Het is vrij klein en het was best even spannend, is toch allemaal wat anders dan een vliegtuig met gewone motoren. De piloot gaf een gigantische peut gas bij het opstijgen en voila, wij hingen mooi in de wolken.

Je kon mooi kijken naar alles onder je omdat ze niet zo hoog vliegen. Je kon heel goed zien hoeveel hout gekapt word voor de aanleg van palmplantages. Onvoorstelbaar dat dat allemaal mag! Ik hoop dat het er hier allemaal over een paar jaar nog net zo uit ziet als nu, maar als je naar beneden keek, weet je al bijna zeker dat dat bijna niet het geval zou kunnen zijn. Gelukkig was er nog heel veel broccoli te zien, zo noemen we het regenwoud van boven af, want het lijkt net op allemaal stronkjes broccoli. Geweldig! Wat een ervaring om zo te vliegen!

Aangekomen in Mulu is er geen bagageband, maar een plek waar iemand de bagage uit het kleine vliegtuigje tilt en daarachter kan je ook gelijk een transfer regelen naar het National Parc, waar wij overnachten. We zijn om half één geland en om half drie staat de eerste tour gepland, want die moet je hier van te voren boeken. We gaan naar de Deer- en de Lang Cave en aansluitend naar de Bat Exodus.

Om half drie gaan we met onze gids op weg. We zien allereerst een pitviper slang, vlakbij de headquarters. Verder hebben we onderweg twee plantenbus gezien, een rups die leek op een opgerold blad, een bruine slang, een rups met heel veel haar, een naakt vleermuisje, een paar kleine behaarde vleermuisjes, rare wormpjes, glimmende plakwormen die aan een grotwand hangen, veel vlinders en drie miljoen andere vleermuizen!

De grotten waren erg indrukwekkend en gigantisch groot. Er hingen aan het plafond drie miljoen vleermuizen die als het meezit rond half zes zouden uitvliegen in zwermen. Tijdens het wachten op de bat exodus (het uitvliegen) begon het wat te regenen en dan kan je het wel schudden met het uitvliegen, want dan komen ze gewoon dus niet. Vijf minuten later werd het droog en tot onze grote verbazing kwamen ze er ineens uit, het hield niet op in grote zwermen kwamen ze tegelijk uit de grot en vlogen ze samen uit om te eten, maar ook zo om de adelaars zoveel mogelijk te vermijden die ze anders op zouden eten. Soms waren het gewoon draaikolken van vleermuizen.

Tegen zes uur zijn we teruggelopen en waren we net voor het donker terug bij de head quarters. We hebben lekker gegeten en daarna gedoucht en nu gaan we lekker slapen, morgen gaan we weer leuke dingen doen.

Grotten, wandelen en genieten
Zaterdag 12 juli 2014. Mulu NP, Maleisië.

Vandaag was weer een goed gevulde dag. We begonnen met de boot waar we mee naar een nabij gelegen dorpje gevaren zijn om een klein marktje met zelfgemaakte souvenirs te bezoeken. Daarna zijn we doorgevaren naar de eerste grot, de Wind Cave. Deze grot dankt zijn naam aan het samenkomen van twee luchtstromen in de grot die voor een koel briesje zorgen. Het was een mooie grot met veel formaties en een hele grote kamer die de Kings Chamber genoemd werd.

Na even lopen zijn we bij de tweede grot aangekomen, de Clearwater Cave. Deze was groter dan de Wind Cave en ook hier waren verschillende grote kamers te zien. Middenin de grot liep een rivier met kraakhelder water. We zitten hier nu in de droge tijd, maar in het regenseizoen staat het water bijna twee keer zo hoog. Na het bezoeken van de grotten hebben we heerlijk gezwommen in de rivier en in een natuurlijk zwembad. Wat een heerlijke verkoeling! Het is hier erg warm en de zon schijnt het grootste deel van de dag, maar zelfs als het even bewolkt is, is het nog heel warm, dus even zwemmen was lekker verfrissend. Na het zwemmen zijn we met het smalle bootje weer terug naar de headquarters gegaan.

Pascal en de kids wilden een beetje relaxen en ik had nog wel zin in een wandeling. Ik ben hier nu toch dus dan wil ik ook zoveel mogelijk zien. Er zijn hier drie wandelingen die je zonder gids mag doen. Ik heb gekozen voor de Botanica Loop. Dat was wel even raar, helemaal alleen in de jungle! Ik heb verschillende soorten dieren gezien, met name insecten. En natuurlijk heel veel verschillende soorten planten, zoals varens, orchideeën, aronskelken, wilde bananen etcetera. Toen ik al een tijdje onderweg was begon het ineens hard te waaien en voor ik het wist plensde het met bakken uit de lucht. Er was een soort schuildakje waar ik een kwartiertje onder heb gestaan voor het weer wat droger werd. Toen ik doorliep bleek ik al vlak bij onze bungalow te zijn, dus ik had net zo goed even door kunnen lopen, maar ja dat weet je ook niet van te voren.

Om zeven uur 's avonds is het hier helemaal pikdonker en hebben we met een gids afgesproken om het regenwoud in te gaan. Hij heeft ons allerlei dieren laten zien die 's avonds en 's nachts leven. De kids vonden het wel heel erg spannend, want als je zaklamp uit is is het ook echt zwart voor je en achter je... We hebben veel gezien, verschillende kikkers, verschillende soorten wandelende takken, hele grote slakken, een slang, een worm met de kop van een hamer, vuurvliegjes etcetera. Het was een geweldige tocht.

Nu alles weer in de rugtas gooien want morgenvroeg hebben we om zeven uur een afspraak om met een gids de bovenlaag van het regenwoud te bekijken tijdens een canopywalk. Om kwart voor twaalf worden we dan alweer opgehaald om naar onze volgende bestemming te gaan, Sandakan. De eerste malariatabletten zijn ingenomen, dus we zijn er klaar voor.

Boomtoppen en junglegeluiden
Zondag 13 juli 2014. Sandakan, Maleisië.

Vanmorgen heel vroeg staan we ingeschreven voor de allereerste canopy skywalk. Om zeven uur zijn we present bij de headquarters waar we met onze gids richting de skybridge lopen. Onderweg zien we nog een aantal insecten, altijd leuk! Eenmaal aangekomen bij de skybridge bleek een gedeelte te zijn ingestort omdat er een enorme boom op was gevallen afgelopen maand, die zijn ze nu aan het repareren, fijn om te weten. We nemen de toren omhoog om bij de brug te komen. En dat was voor mij toch best even slikken om eerlijk te zijn. De brug hing aan touwen en houten klossen aan de boomtoppen en de brug was zo breed als anderhalve voet naast elkaar. Het wiebelde behoorlijk en je mocht er met maximaal twee personen tegelijk overheen lopen.

Senna en Madée liepen er overheen alsof ze aan het winkelen waren en hadden totaal geen problemen met de hoogte. Ze zagen ook twee hornbills (neushoornvogels) aan komen vliegen en wezen met z'n tweeën naar boven en renden nog net niet terug naar ons om ze aan te wijzen. Hornbills hoor je trouwens ook echt gewoon aan komen vliegen, zo groot zijn ze. Wat een indrukwekkende vogels. Omdat ik toch enigszins verschillende kleuren poep ontwikkelde zeg maar, was ik niet bepaald in staat om daar een foto van te maken op dat moment, hihi. Verder hebben we qua dieren jammer genoeg niets gezien, maar het was spannend en leuk om een keer te doen.

Na de skywalk zijn we lekker gaan ontbijten en moesten we om tien uur al weer uitchecken. Vandaag moeten we dit fantastische National Parc alweer verlaten, jammer genoeg. Zelfs de kids hadden nog wel wat langer willen blijven. We hebben nog even lekker gezeten en wat foto's gemaakt van alles om ons heen en om kwart voor twaalf kwam de taxi ons ophalen om naar het vliegveld te brengen en om tien voor één stegen we weer op met het propellervliegtuig om naar Kota Kinabalu te vliegen. Daar moesten we twee uurtjes wachten en toen nog vijftig minuten met het propellervliegtuig naar Sandakan. Daar stond onze chauffeur al met ons naambordje te wachten om ons naar Paganakan Dii te brengen, onze volgende overnachtingsplek.

Ook deze plek is weer betoverend mooi, we hebben nog nooit zo'n prachtig uitzicht gehad vanuit een kamer. Je kijkt zo over het regenwoud heen! Nu zit ik dit verhaaltje te schrijven op ons zitje met uitzicht, het is pikkedonker en je hoort alleen maar junglegeluiden, heerlijk! Vanavond gaan we lekker vroeg naar bed, morgen gaan we het nog een keer proberen om de orang-oetans te bekijken voor we opgehaald worden om naar Billit te gaan. Duimen dan ze zich nu wel laten zien. Voordeel is dat in dit gebied veel meer orang-oetans leven als in het vorige.

Close encounters
Maandag 14 juli 2014. Billit, Maleisië.

Vanmorgen zijn we heel vroeg opgestaan om eens op ons zitje naar het oerwoud te kijken en eens zien wat er allemaal wakker wordt. Allerlei vogels vlogen langs maar we werden niet veel later flink getrakteerd om zo'n vijftien grote hornbills en dat was ook nog eens de grootste soort die er te zien is! Geweldig om te zien hoe ze samen fruit uit de bomen aten en hoe ze van boom naar boom vlogen. Ze zijn ongeveer een meter twintig en je hoort ze ook echt aankomen vliegen.

Omdat de orang-oetans in Kuching niet tevoorschijn kwamen hebben we besloten om hier in Sandakan het nog eens te proberen. Ook hier is een plek in het oerwoud waar de orang-oetans komen voor fruit en waar ze gerehabiliteerd worden. Na het ontbijt zijn we met een busje naar Sepilok gereden. En we hadden geluk! Toen we aankwamen zaten er al twee en niet veel later kwamen er nog eens acht bij. Tien orang-oetans in totaal! Ze waren aan het spelen en lekker aan het klimmen. We kregen er bijna geen genoeg van om naar te kijken.

We zouden er tot kwart voor twaalf blijven en om elf uur waren we weer buiten. Aan de overkant was namelijk ook een soort opvang voor sunberen. Deze beren worden vermoord om hun galblaas, die ze veel in Azië gebruiken om potentie verhogende middelen van te maken. Er zijn er nog heel weinig over en er zijn er hier zes die je, als je geluk hebt kan zien. Omdat we onze tijd nog even moesten zien te vullen hebben we besloten om hier ook nog naartoe te gaan.

Ongelooflijk, maar ook hier hadden we geluk. We hebben er vier gezien, twee lagen te slapen hoog in een boom en twee liepen er in de buurt van het observatieplatform. Op het moment dat we weg wilden gaan werden we gewaarschuwd, we moesten snel achteruit want er kwam een orang-oetan aan, deze kon agressief zijn, want ze had net een jong gehad. Pascal stond aan de goede kant, maar de kids en ik stonden in een doodlopende hoek. De kids moesten maar achter mij gaan staan, maar Senna raakte helemaal in paniek en wilde in blinde paniek over het hek klimmen! Gelukkig kon Pascal hem opvangen aan de andere kant van het hek.

De orang-oetan ging daarna weg, maar een minuut later was hij er weer. Dit keer stond alleen ik in een andere doodlopende hoek en kon Pascal snel met de kids van het platform. Daar stond ik dan, met een orang-oetan die weinig zin had in pottenkijkers! Tja en nu... nu niets want je kan gewoon niets. Met een behoorlijk verhoogde hartslag stond ik samen met een andere vrouw op de plek waar het dier net langs wilde klimmen, fijn! (Maar wel heel mooi om foto's te maken hihi. Met poep in mijn broek zijn die wel heel mooi gelukt overigens). Ondertussen vroegen de kinderen aan Pascal of ik nu dood zou gaan en of mijn hoofd eraf gerukt zou gaan worden!

Er kwamen gelukkig mensen aan van het revalidatiecentrum en die probeerden de orang-oetan bij ons weg te lokken. Dit deden ze met stukken fruit en een stok, voor als ze zou aanvallen. Gelukkig had ze blijkbaar weinig gegeten en reageerde ze daarop, ook vond ze het leuk om met de stok te gaan spelen en ging ze daarmee op de grond liggen en sleepte ze zich weer weg van de mensen. Toen ik beneden kwam werd ik in ieder geval hartelijk en vol blijdschap onthaald. Haha moet wellicht toch vaker zo'n avontuurtje meemaken.

Om half één kwam de bus van Sunshine Tours om ons naar Billit te brengen. Na drie uur rijden waren we er. Het huisje was heel erg basic en er waren maar drie in plaats van vier bedden. Er was helaas geen plaats want de andere drie huisjes waren al bezet dus de kids moeten twee nachten samen in een bed slapen.

Om vier uur was de eerste boottocht van ons programma. We hadden tijdens deze tour wel pech want het regende en voor en na de tour scheen verdikkie de zon. We hebben nog wel wat dieren gezien gelukkig, Drie grote groepen neusapen (probiscis monkeys),een groep longtail makaken, een zwarte neushoornvogel en een paar witte reigers.

Toen we terugkwamen hebben we lekker gegeten en daarna stond de avond boottocht op het programma. Daarbij hadden we meer geluk, het was droog en we hebben best wat gezien. Een hornbill, een civetkat (die ze weinig zien), een groep longtail makaken, vier uilen,een adelaar en een slapende kingfisher. Om tien uur kwamen we terug en we waren heel erg moe en zijn gelijk naar bed gegaan. Morgen gaat om half zes de wekker weer.

Allemaal beestjes
Dinsdag 15 juli 2014. Billit, Maleisië.

Vanmorgen om half zes ging de wekker al. De eerste boottocht stond gepland om zes uur. We hebben er mooi weer bij, dat scheelt. We hebben een paar neushoornvogels, twee adelaars, een paar neusapen, silverleafmonkeys, longtail makaken, drie storm storcks, een blauwe reiger en de oriental pied hornbill gezien. We waren dus goed bedeeld vanmorgen.

Na het ontbijt stond om negen uur de volgende trip op het programma , een trekking naar Oxbowlake. Lange broeken weer aan voor de bloedzuigers en andere enge beestjes, want je weet maar nooit... De wandeling duurde anderhalf uur en was heel goed te doen, op de modder na. We hebben wel een paar bloedzuigers gezien, maar heel weinig gelukkig. Qua dieren weer een neushoornvogel, een grote mot, een oprolbaar insect (die opgerold op een noot lijkt) een witte reiger en een uil. Bij het meer hebben we echt genoten van het uitzicht, wat is het prachtig hier! We hebben de visjes nog even gevoerd, die aten ook het dode vel van je handen, dus die zijn weer poezelig zacht.

Na de lunch hebben we onze tas ingepakt, lekker gedoucht en samen wat spelletjes gedaan. Om vier uur 's middags was er weer een boottocht gepland. Ook hier hebben we weer enorm veel dieren gezien, waaronder een orang oetan mannetje, een grote python in een boom en een grote groep pigtailed makaken die vlak naast ons zaten. Jammer genoeg zat de orang-oetan (een heel groot mannetje) steeds achter een paar bladeren en hebben we geen goede foto kunnen maken.

Na het avondeten hadden we ook nog een avond wandeling voor de boeg. Deze stelde weinig voor. We hebben niet veel gezien, alleen twee motten, een grote spin, een lantern bug en een sprinkhaan. Weer waren we gesloopt van het volle programma en we hebben geslapen als een os met de geluiden van het oerwoud op de achtergrond.

Een lange dag en een hele ruwe landing
Woensdag 16 juli 2014. Kota Bahru, Maleisië.

Alweer ging de wekker om half zes uur, pfff dat zijn korte nachtjes zeg! Maar we hebben het er zeker voor over, we hebben zelden zo'n mooie natuur gezien. We wisten dat er veel wildlife was, maar zoveel hadden we in onze stoutste dromen niet verwacht! Tijdens de boottocht weer veel adelaars, kingfisher, silverleafmonkeys, neushoornvogels, longtail makaken een blauwe reiger en een hele grote groep neusapen waarbij een mannetje met een joekel van een neus er eens even goed voor ging zitten om ons te bekijken. Tja wie kijkt hier nou naar wie...

Om acht uur werden we opgehaald om weer drie uur terug naar Sandakan te rijden. De chauffeur dacht geloof ik dat zijn auto kon vliegen of zo, maar we zijn uiteindelijk veilig op het vliegveld van Sandakan aangekomen. Nu zijn we op het vliegveld van Kuala Lumpur. We hebben een vluchtwijziging gehad en moeten hier nu bijna zes uur wachten. Malaysian Airlines heeft dat keurig opgelost mag ik wel zeggen. We zitten nu aan een lekker drankje met een giga stuk gebak en om acht uur krijgen we een diner met drank aangeboden. Er is hier ook nog wifi, maar die werkt meer niet dan wel.

De vlucht ging keurig op tijd en we landden om 23.35 in Kota Bahru. Nou landden, we werden neergegooid kan ik wel zeggen. Het vliegtuig werd zo hard aan de grond gezet dat we bijna in het grasveld ernaast stuiterden en iedereen in het vliegtuig hield zich heel goed vast aan de stoel er voor, dit hebben we nog nooit zo gehad! Maar goed, ook dat is weer goed gegaan. We hebben gelijk de taxi genomen naar Pasir Belanda en om kwart over twaalf 's nachts kwamen we daar aan. De Nederlandse eigenaar had op ons gewacht en heeft ons naar het huisje gebracht en om half een lagen we alle vier uitgeteld in bed. Een heel schoon bed en schoon huisje mag ik wel zeggen. Heerlijk.