Boomtoppen en junglegeluiden
Zondag 13 juli 2014. Sandakan, Maleisië.

Vanmorgen heel vroeg staan we ingeschreven voor de allereerste canopy skywalk. Om zeven uur zijn we present bij de headquarters waar we met onze gids richting de skybridge lopen. Onderweg zien we nog een aantal insecten, altijd leuk! Eenmaal aangekomen bij de skybridge bleek een gedeelte te zijn ingestort omdat er een enorme boom op was gevallen afgelopen maand, die zijn ze nu aan het repareren, fijn om te weten. We nemen de toren omhoog om bij de brug te komen. En dat was voor mij toch best even slikken om eerlijk te zijn. De brug hing aan touwen en houten klossen aan de boomtoppen en de brug was zo breed als anderhalve voet naast elkaar. Het wiebelde behoorlijk en je mocht er met maximaal twee personen tegelijk overheen lopen.

Senna en Madée liepen er overheen alsof ze aan het winkelen waren en hadden totaal geen problemen met de hoogte. Ze zagen ook twee hornbills (neushoornvogels) aan komen vliegen en wezen met z'n tweeën naar boven en renden nog net niet terug naar ons om ze aan te wijzen. Hornbills hoor je trouwens ook echt gewoon aan komen vliegen, zo groot zijn ze. Wat een indrukwekkende vogels. Omdat ik toch enigszins verschillende kleuren poep ontwikkelde zeg maar, was ik niet bepaald in staat om daar een foto van te maken op dat moment, hihi. Verder hebben we qua dieren jammer genoeg niets gezien, maar het was spannend en leuk om een keer te doen.

Na de skywalk zijn we lekker gaan ontbijten en moesten we om tien uur al weer uitchecken. Vandaag moeten we dit fantastische National Parc alweer verlaten, jammer genoeg. Zelfs de kids hadden nog wel wat langer willen blijven. We hebben nog even lekker gezeten en wat foto's gemaakt van alles om ons heen en om kwart voor twaalf kwam de taxi ons ophalen om naar het vliegveld te brengen en om tien voor één stegen we weer op met het propellervliegtuig om naar Kota Kinabalu te vliegen. Daar moesten we twee uurtjes wachten en toen nog vijftig minuten met het propellervliegtuig naar Sandakan. Daar stond onze chauffeur al met ons naambordje te wachten om ons naar Paganakan Dii te brengen, onze volgende overnachtingsplek.

Ook deze plek is weer betoverend mooi, we hebben nog nooit zo'n prachtig uitzicht gehad vanuit een kamer. Je kijkt zo over het regenwoud heen! Nu zit ik dit verhaaltje te schrijven op ons zitje met uitzicht, het is pikkedonker en je hoort alleen maar junglegeluiden, heerlijk! Vanavond gaan we lekker vroeg naar bed, morgen gaan we het nog een keer proberen om de orang-oetans te bekijken voor we opgehaald worden om naar Billit te gaan. Duimen dan ze zich nu wel laten zien. Voordeel is dat in dit gebied veel meer orang-oetans leven als in het vorige.