Op naar Borneo
Zondag 6 juli 2014. Kuchin, Maleisië.

Vanmorgen hadden we alle tassen al mooi klaar staan. Even ontbeten en om tien over negen zijn we met James weer naar het treinstation gereden. Daar hebben we de trein genomen richting KLIA2. Dit is het nieuwe, slechts paar maanden oude, internationale vliegveld. Het zag er geweldig uit daar en het leek meer op een mooi winkelcentrum als op een vliegveld. Daar hebben we even lekker gezeten om te wachten op onze vlucht.Ineens zagen we dat we toch wel even moesten opschieten en het bleek ook nog eens dat onze gate de allerverste was, heel fijn... not. We moesten even flink doorlopen maar we hebben de vlucht gelukkig wel gehaald.

Om kwart voor twee 's middags zijn we in Kuching geland. Daar hebben we de taxi genomen naar Basaga en konden we gelijk de kamer in. We hebben hier ook een leuke binnentuin waar onze douche buiten staat. Heel grappig. De rest van de middag hebben we lekker gezwommen, tot het rond vijf uur begon te regenen. We hebben heerlijk genoten van onze buitendouche, het was wel een beetje vreemd douchen in de stromende regen.

We wilden eigenlijk graag gaan eten bij de hawker stalletjes aan de rivier, maar het stopte niet met regenen, dus we hebben ons met een taxi bij een soort Chinees restaurant laten droppen. Het regende zo hard dat in het restaurant ernaast het water tot de enkels stond, dus die hebben we maar niet uitgekozen om te gaan zitten. Het was een beetje een gokje wat we namen, want we begrepen geen bal van wat op de kaart stond, maar het was heerlijk. Tussen de donders en bliksems door de taxi terug genomen en we hebben geslapen als roosjes.

Slapen in een longhouse
Maandag 7 juli 2014. Annah Rais Longhouse, Maleisië.

Vanmorgen zijn we om negen uur opgehaald door iemand van het Annah Rais Longhouse. Dit is een soort homestay waar je wat meer te weten komt over het leven in een longhouse. Daar aangekomen werden we leuk ontvangen door een mevrouw die onze kamers liet zien. We hadden boven alle verwachting twee slaapkamers met zelfs een bed. Dit hadden we helemaal niet verwacht dus dat was mooi meegenomen.

We werden eerst even uitgenodigd voor een kopje thee met een banaan. Daarna moesten we onze lange broeken, sokken en wandelschoenen aan voor de trekking naar de waterval. Het was een behoorlijk avontuurlijke tocht, onder de brandende zon en dwars door een oerwoud, berg op en berg af, waar we na twee en een half uur flink doorlopen bij de waterval aankwamen. Omdat we voor de regen bij de waterval wilden zijn, had de gids een extra hoog tempo, dat was voor de kids en voor ons wel even zweten. We werden hier en daar hartelijk ontvangen door bloedzuigers, maar ze waren gelukkig niet zo eng als we verwacht hadden.

Eenmaal bij de waterval brak de hel los (qua regen dan). Dat was wel jammer want we konden daar zwemmen in de waterval en de gids zou bamboe chicken klaarmaken, met kruiden en bamboe die hij onderweg hier en daar meenam. Senna en Madée hebben nog wel even in de waterval gepoedeld, maar wij maar niet.

Inmiddels was de gids wel begonnen aan de kip die in een holle bamboestok gestopt was, samen met wat uitjes en knoflook en vers gevonden tapioca bladeren, die hij op een knapperend haard vuurtje aan het koken was. Door de heftige regenval, liep de rivier zo snel vol, dat we besloten om de hele bamboe mee te nemen naar de andere kant van de rivier, omdat we anders de rivier niet meer over konden steken. Al soppend en nat tot op ons bot, zijn we naar het huisje van de oom van de gids gelopen en hebben we daar onze maaltijd op gegeten. We zaten buiten en het was inmiddels droog, zaten we daar tussen de kippen en de eenden, die overigens ook alle restjes opgegeten hebben.

Toen moesten we het hele stuk nog terug, maar het was het zeker waard. Wat een geweldige natuur! Er stonden zelf allerlei vleesetende planten onderweg en verschillende soorten wilde orchideetjes. De kinderen vonden het ook helemaal super en wezen steeds weer wat aan. Madée was ook verbaasd dat we ineens in de mist liepen, ze kon bijna niet geloven dat we door een wolk liepen die erg laag hing door de regen van daarvoor. Aangekomen aan het eind van de trail waren de kids (en eerlijk is eerlijk, wij ook) toch wel erg moe en waren we blij dat we opgehaald werden.

We werden weer opgewacht in het dorpje door dezelfde mevrouw met koffie en thee en zoete aardappel (wat trouwens echt niet te eten was). Daarna hebben we ons even lekker opgefrist en hebben we een rondleiding door het longhouse gekregen. Er leven 137 gezinnen in een soort heel lang huis waar allemaal kamertjes zijn, die het huis van één gezin zijn. Ook was er een speciale kamer, de headhouse. Dit is een kamer waar ze de schedels bewaren van de gedode krijgers, van wie ze hun hoofd afhakten als een soort trofee. Deze werd dan bewaard en tentoongesteld, zo trots waren ze hierop. Gelukkig gebeurt dit tegenwoordig niet meer, maar de kinderen waren hier toch behoorlijk van onder de indruk.

Na de rondleiding stond het eten al klaar en hebben we heerlijk gegeten. Daarna kregen we een 'fantastische' traditionele dans te zien. Madée mocht even meedoen en kon het gelijk nadoen, was dus niet echt een hoge moeilijkheidsgraad. Ook heeft ze even les gehad in een bamboe muziekinstrument, Senna wilde niet maar vond het wel heel leuk om te zien. Het avondprogramma viel een beetje tegen dus zijn we lekker op tijd naar bed gegaan, we waren toch best moe van alle inspanningen.