Banana pancake trail
Dinsdag 18 juli 2017. Vang Vieng, Laos.

Zo’n uitzichtje is natuurlijk nooit weg. Ons guesthouse heet dan ook Nice View Guesthouse. En een van de twee kamers ruikt ook nog goed, de andere iets minder, maar a la, voor 16 euro per nacht kun je geen armoede leiden. En een royale rondgang van de receptionist maakt ook kamer 2 zeer acceptabel.

We zitten inmiddels in Vang Vieng en om daar te komen hadden we vandaag een hele minibus voor de reisfamilie afgehuurd. De flashpackers gaan er weer voor, maar als je nagaat dat ze normaal tot 16 paxen in zo’n bus proppen voor 120.000 kip per persoon, dan is 800.000 kip voor vier personen voor een hele bus helemaal niet slecht.

We nemen de nieuwe weg van Luang Prabang naar Vang Vieng. Die loopt door de bergen tot bijna 2000 meter hoogte. In de natte tijd treedt er wel eens een aardverschuiving op, zoals je op het filmpje kunt zien. Da’s dan ook meteen het grootste gevaar waaraan we zijn blootgesteld tijdens deze trip. Als je de reisadviezen moet geloven zijn we echter aan diverse rampen ontsnapt. De afgelopen twee jaar zijn er een paar bussen beschoten en is er een bomaanslag gepleegd op Chinezen. Totaal aantal doden: vier. Natuurlijk erg, maar waarom dat leidt tot paniek bij het ministerie van Buitenlandse Zaken is totaal onduidelijk. Hebben jullie al negatieve reisadviezen gezien voor België, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en Duitsland om maar eens een paar landen te noemen? Neen dus, terwijl daar de afgelopen tijd heel veel meer mensen door terroristische aanslagen om het leven zijn gekomen. Willen we onze EU-partners niet voor het hoofd stoten of zo? Nou ja, je loopt dus overal risico’s, al zijn die hier in Vang Vieng van een heel andere orde.

Dit plaatsje ligt keihard op de backpacker route, oftewel de banana pancake trail. Die trail is de onofficiële reisroute die je gehad moet hebben om een beetje mee te tellen als rugzakreiziger. En natuurlijk speelt de plaatselijke commercie daaropin. Zo kun je ontbijten met die bananenpannenkoek, maar er zijn ook allerlei ‘happy’ gerechten te verkrijgen naast bovengenoemde ballon met lachgas. Zo zijn er happy pizza’s happy pancake, happy omlets etc. etc.. Wat ze er allemaal instoppen aan verdovende middelen (wiet, metamphetamine, paddenstoelen, opium) mag Joost weten, maar het gaat allemaal open en bloot. Totdat de politie komt en je voor 500 dollar je paspoort mag terugkopen. Geen bonnetje en je hoeft ook niet met je ambassade te bellen.

‘s Avonds eten we Thai Lao fusion (groene curry, papayasalade en Larp) bij het Green Restaurant tegenover ons guesthouse. The pizza’s waren precooked of reheated. Minder dus. Morgen bananenpannenkoek denk ik.

Moeder Repelsteeltje
Woensdag 19 juli 2017. Vang Vieng, Laos.

Het was ons opgevallen dat er wel heel veel beelden van vrouwen met lang haar bij de Laotiaanse tempels stonden. We hadden haar al Repelsteeltje gedoopt, wat natuurlijk compleet fout is. Repelstreeltje was een kwaadaardige dwerg die een molenaarsdochter hielp goud uit stro te spinnen en die van het sprookje met de lange haren heette Raponsje. Al denkt iedereen behalve Hans dat dat eigenlijk Rapunzel is. Maar goed, tijd dus om eens even te googelen.

De beelden betreffen afbeeldingen van Phra Mae Thorani, oftewel Moeder Aarde. Haar beeltenis is sterk verbonden met Boeddha, de verlichte. Nou kwam die verlichting niet van zelf. Ook Boeddha is vele keren gereïncarneerd, waaronder 123 keer als een dier. In een van die levens zat Boeddha als Bhodisathva te mediteren onder een Bodhi boom met als doel om uit de eeuwige cyclus van reïncarnatie te ontsnappen. Hij nam zich voor om er te blijven zitten tot hij eindelijk verlicht zou zijn. Na zeven jaar onder de boom was zijn lichaam behoorlijk gesleten.

Op dat moment verscheen Mara, de duivel, die uit jaloezie wilde voorkomen dat Boeddha het einddoel zou bereiken. Mara probeerde Boeddha op alle mogelijke manieren te verleiden, maar dat lukte dus niet. Vervolgens zette hij zijn leger in bestaande uit zijn dochters om Boeddha onder zijn boom vandaan te krijgen. De goden die over Boeddha waakten peesden er tussenuit en Boeddha was overgeleverd aan Mara. Toen raakte Boeddha kort de grond aan en riep de godin van de aarde op. Die verscheen in de vorm van een bloedmooie jonge vrouw: Phra Mae Thorani dus. Ze kneep in haar haar, er ontstonden grote stromen water en die spoelden Mara en zijn leger weg. Boeddha’s verlichting was gered.

We hebben vandaag een ontspannen dagje. We spreken een uitstapje voor morgen af en bezoeken twee tempels. Het zal wel de specifiek lokale kunst zijn, maar in een aantal afbeeldingen en beelden ziet Boeddha eruit alsof ie te veel aan de plaatselijke happy pizza heeft gezeten.

We relaxen wat op ons balkonnetje en Hans en Mirjam gaan voor een massage bij de Mandarina Spa. Mirjam heeft mazzel met een gemotiveerde masseuse, die van Hans ‘is just going through the motions’. Maar alles bij elkaar toch wel redelijk ontspannend.

Natter wordt het niet
Donderdag 20 juli 2017. Vang Vieng, Laos.

We worden wakker terwijl het buiten erg hard regent. De wolken hangen ongeveer 50 meter boven Vang Vieng en het weerbericht zegt regen, regen en regen. Jammer, want we hadden gisteren een tour afgesproken bij VLT tours. Onze specifieke wensen konden gemakkelijk ingevuld worden, alles kon eigenlijk, we gaan een halve dagtour doen bestaande uit een bezoek aan twee grotten en daarna 15 kilometer kajakken. Licht overmoedig dat laatste, maar alleen het zuipstukje doen, waar ook de tubers langsdobberen leek ons niet echt leuk.

We worden om 09.00 uur opgehaald met de songthaew waar al twee Nederlandse meisjes en een Singaporese zitten. We pikken de kajaks en de lunch op en terwijl we het dorp uitrijden, houdt het gelukkig op met regenen. We droppen de Singaporese met een gids en een kajak en rijden met zijn zessen door naar ons startpunt. Een half uurtje later zijn we op de bestemming en lopen tussen de rijstvelden over heel modderige wegen naar de eerste grot Tham Loup.

Dat kleine mannetje dat voorop loopt is onze gids Thau. De eerste grot Tham Loup is moeilijk te bereiken, je moet er over allerlei glibberige rotsen en bamboe trappen naar toe en ook binnen is het nat en modderig. Wel leuk, zo’n grot die niet helemaal dichtgeplaveid is voorzien van sfeervolle gloeilampverlichting. Je kunt er gewoon in zonder te betalen zelfs. Dat geldt ook voor de tweede grot Tham Noi, die wat gemakkelijker te doen is, daar loop je zo naar binnen. Helaas geen foto’s, geen flits bij vandaag.

Thau maakt een lekker lunch met gebarbecuede sjasliek, rijst met groentjes en een stokbroodje. Daarna lopen we terug naar de rivier en laten we de kajaks te water. Op dat moment is het mooie weer ook over en begint het niet een beetje, maar keihard te regenen. Marit ziet het kajakken niet meer zitten en wordt even later opgepikt en keurig bij ons guesthouse afgeleverd. Wij vertrekken wel met Mirjam en Thau in de ene kano en Frank en Hans in de andere. En net als je denkt kan het nog harder gaan regenen? Ja dat kan dus, zonder overdrijven zo hard dat de contactlenzen uit je ogen beginnen te spoelen. Na twee minuten zijn we doorweekt, en daarna maakt het allemaal niks meer uit. We peddelen anderhalf uur door de regen, die varieert tussen hard en tropische stortbui, maar het gaat eigenlijk best wel goed, al hebben we allemaal nu al spierpijn in de bovenbenen.

Na anderhalf uur stopt het ongeveer met regenen en het laatste half uur is ook een stuk rustiger met minder stroomversnellingen en zo. We arriveren in Vang Vieng op 100 meter van ons guesthouse, bedanken Thau en lopen vrolijk terug naar huis om de natte kleren uit te doen. Die schoenen komen waarschijnlijk niet meer goed deze vakantie. But who cares, geweldige dag, tijd voor een biertje.

Overigens, de foto’s zijn vandaag gemaakt met de SJCAM 5000, een GoPro knock-off. Doet het prima, en met de speciale behuizing is ie ook waterdicht.