Zachte bedden
Zaterdag 20 juli 2013. Luang Namtha, Laos.

We moeten helaas weer weg. Zoals van te voren al een beetje gedacht is twee nachten hier eigenlijk te kort. We houden van dit soort plaatsjes, klein, rustig, mooie natuur... We spreken af dat we nog een keer terug moeten naar Laos en dan zeker ook Nong Khiaw nog wat beter gaan bekijken. Hugo haalt bij een klein eettentje pannenkoeken met chocoladepasta. Duurt uren voordat ze klaar zijn, maar ze zijn wel lekker. En de Lao koffie uit een bierpul smaakt ook goed. Om negen uur worden we opgepikt door het busje en na de andere familie (Duitse) opgepikt te hebben rijden we om een uur of half tien weg.

Het eerste stuk van Nong Khiaw gaat echt over de slechtste weg tot nu toe, wat een gaten en hobbels, niet normaal. De gemiddelde snelheid de eerste vier á vijf uur is misschien twintig kilometer per uur, schiet lekker op. Maar de omgeving, met de bergen, rijstterrassen en bergvolkeren dorpjes is prachtig. Vanaf Udomxai is de weg beter, en de tweede helft gaat in tweeëneenhalf uur. Totale reistijd zeven á acht uur, totale afstand misschien 200 kilometer. Je kan merken dat we in de buurt van China komen, de chauffeur zit continue te rochelen en dan door het open raam naar buiten te spugen, ook lekker.

Aangekomen bij Zuela Guesthouse blijkt dat ze niet helemaal begrepen hadden dat er twee families in het busje zouden zitten, dus is er maar één family room. Maar geen probleem, met de pick up halen ze ergens snel een bed en die zetten ze in een kamer met een dubbel bed, opgelost! We hebben dan een triple room voor 100.000 Kip, tien Euro. en wat een geweldige zachte bedden! 's Avonds eten we maar bij de guesthouse, geen zin meer om op pad te gaan, westers een keer, erg lekkere hamburgers.

Fietstochtje en motorcrossen
Zondag 21 juli 2013. Luang Namtha, Laos.

Na het ontbijt regelen we weer een paar fietsen. Ze hebben in Laos overal dezelfde fietsen met als bagagedrager een zacht zitje en steunen om de voeten op te zetten, wel zo fijn voor de jongens. Na de regenbui gaan we op pad gewapend met een niet al te betrouwbaar getekend plattegrondje van de omgeving. Eerst naar de Nam Di waterval. Die bereiken we via een erg hobbelig, modderig en heuvelachtig pad. Mountainbikes waren beter geweest... De omgeving is weer geweldig mooi.

Vanaf een Lanten dorpje (bergvolk oorspronkelijk uit Tibet) met nog behoorlijk wat traditioneel geklede mensen lopen we naar de waterval. Niet de meest indrukwekkende, maar het ging om de rit er naar toe. De kids spelen nog wat in de rivier, naast zwemmende kinderen, wassende mensen en mensen die de was doen. Na dezelfde hobbelige weg terug naar de hoofdweg gaan we verder. De zon schijnt al een tijdje, en dan merk je hoe heet het is, we zijn ondertussen kletsnat van het zweet. Na een aantal kilometers fietsen weer de grote weg af om via Black Tai dorpjes terug te fietsen naar Luang Namtha. Wederom erg hobbelige en modderige paden wat het fietsen best zwaar maakt. En heuvels op via modder en keien op een gewone fiets met circa vijftien of twintig kilo achterop is soms niet eenvoudig.

Het gaat regenen en dat is best lekker maar na een tijdje schuilen we toch even in een hutje naast het rijstveld. Daarna weer verder en als we bij de grote weg komen blijkt dat we een rondje hebben gefietst. Ergens een afslag gemist. Dan maar via de grote weg terug. Dan zien we ons tegemoet komend al fietsend de Duitse familie, die doen zo'n beetje hetzelfde rondje. Hugo en Tijmen proberen nog met de kaart in de hand via een binnenweg terug te fietsen. Maar door een riviertje die niet op de kaart staat lukt dat niet, wel een leuk stukje gefietst door wat dorpjes.

Rond een uur of vier zijn we terug en we hebben aardig de pijp leeg. Hugo zou met Lars, de vader van de Duitse familie, nog een motor huren en ff gaan crossen. Maar hij is nog niet terug, dus gaat Hugo alleen. Een Kawasaki 250cc crossmotor, huurprijs tweeëneenhalve Euro. Het tochtje is echt super over alle modderpaden tussen de rijstvelden en door de dorpjes. Eenmaal terug kunnen ze even flink aan de slag om de motor schoon te maken. Als we rond een uur of half acht zitten te eten zien we de Duitsers voorbij komen, die waren dus flink verdwaald bleek later.

Mueng Sing en omgeving
Maandag 22 juli 2013. Luang Namtha, Laos.

Na een snel ontbijtje met Lars, Ushi, Suman und Mekdes (de Duitsers dus) de minibus in voor de 'ethnic village tour'. Eerst naar een Lanten dorp, wederom met traditioneel geklede mensen, waar we even binnen kijken in een huisje. Daarna door naar Mueng Sing voor de ochtend markt. Die is leuk om te zien, maar veel van de hilltribe mensen zijn al weer weg, terug lopend naar hun dorp. Wel zien we nog een enkele Yao en Akha vrouw en we kopen weer wat armbanden bij Black Tai vrouwtjes. (we worden letterlijk van de markt geplukt om bij hun spullen te komen kijken). Op het plein zijn een paar kindjes aan het bellenblazen en onze kindjes spelen mee en vangen de bellen, dat geeft een hoop bekijks. Zo leuk om te zien dat je op zo'n eenvoudige manier kunt samenspelen, zonder elkaars taal te spreken.

Na een lekkere noodle soep op de markt (zouden we zelf nooit gekozen hebben, maar is dus erg lekker en zelfs Mees proeft er wat van) door naar een Yao dorp. De kinderen en met name Mees vermaken zich prima in de modderplassen in het dorp en Tijmen en Mekdes (een achtjarig meisje) trekken steeds meer naar elkaar toe. Hugo vraagt aan een traditioneel geklede vrouw bij een huisje of we een foto mogen maken, dat is prima en we worden meteen uitgenodigd om bij ze te komen zitten. Alle krukjes worden uit het huis getrokken. We trekken met ons bonte gezelschap (Mees is blond en Mekdes komt oorspronkelijk uit Ethiopië en Suman uit Nepal) behoorlijk de aandacht want steeds meer mensen, en met name kinderen, komen erbij. Het begint weer te regenen, dus blijven we wat langer dan gepland. Hugo drinkt op hoop van zegen de aangeboden glaasjes kraanwater (wel gekookt zeggen ze) en na de regenbui vertrekken we weer, nu naar een Lue dorp.

Dit volk is Boeddhistisch (de meeste bergvolkeren hebben een natuurgeloof) en in de tempel is toevallig een bijeenkomst/ritueel dat één keer per jaar wordt gehouden. We mogen in de tempel kijken. De mensen zijn erg vriendelijk en lachen de hele tijd naar ons, en dan met name naar de kids. Op een gegeven moment wordt een grote schaal met lokaal eten (soort kroepoek, harde pannenkoeken, rijst met pinda in banaanblad en natuurlijk veel fruit) aan ons gegeven die we in tempel op de grond opeten, superleuk!

Daarna gaan we naar een Hmong dorp. Als we door het dorpje lopen stroomt op een gegeven moment een huisje leeg met zo'n beetje twintig kinderen die naar ons komen kijken. Je vraagt je af of wij een toertje geboekt hebben of dat we onderdeel van de tour zijn. Na het Hmong dorp gaan we naar een Akha dorp, en dit bergdorpje is wel het hoogtepunt van de dag. Na een tijdje door het dorpje gelopen te hebben worden we op een gegeven moment gevolgd door het halve dorp lijkt het wel, en dan alleen de kinderen. Waarschijnlijk zijn de ouders aan het werk op de rijstvelden. Volgens de gids hebben de mensen uit dit dorp nog niet vaak 'falang' (buitenlanders) gezien vandaar de grote uitloop. En met ons gemixte gezelschap trekken we natuurlijk extra de aandacht. Als je de kinderen een handje wil geven deinzen ze een beetje geschrokken terug, schijnbaar zijn we erg eng. Op een gegeven moment is het echt een gekke situatie, wij kijken naar hun en zij naar ons. Ook als we weer terug de berg aflopen worden we door de hele bups achtervolgd totdat we in het busje zitten (inmiddels zijn het er wel een stuk of veertig).
Vervolgens rijden we naar het volk van onze gids, de Black Tai, om daar in een huis lunch te eten. Lekker eten (pork, vis, spinazie met soort van ginger, pittige bamboe, stickie rice en weer veel fruit, vooral de pittige bamboe is lekker) en weer leuk om zo'n huisje van binnen te zien. Als we naar de bus lopen horen we weer een kindje van twee roepen, falang noy, falang noy (kinderen uit het buitenland).

Daarna de 58 kilometer in anderhalf á twee uur terug naar Luang Namtha over de bochtige bergwegen. De kinderen hebben elkaar helemaal gevonden vandaag en Mekdes valt tegen Tijmen aan in slaap, en Mees tegen Suman. Hij zegt nog, kijk mama, Suman lijkt een beetje op Bob, die heeft ook donker haren. Terug gaan Tijmen, Mees, Mekdes en Suman op onze kamer op de iPad een filmpje kijken, kunnen wij met Lars en Ushi buiten een biertje drinken op een leuke dag. Tijdens het eten spelen Tijmen en Mekdes leuk landenkwartet en Mees en Suman (die twaalf is) zijn ook vrienden geworden en spelen op de ds. (Mekdes heeft aan haar ouders verteld, dat Tijmen haar twee kusjes had gegeven tijdens het film kijken). Na het eten afscheid nemen en we spreken af dat als ze in Nederland zijn ze zeker bij ons langs komen. Om tien uur naar bed en snel slapen. Morgen om half zeven op, om half acht moeten we op pad naar Thailand. Snif, we willen niet weg uit Laos!

Vervolg reis in Thailand