Artikelindex

Hobbelrit
Donderdag 18 juli 2013. Nong Khiaw, Laos.

Om zeven uur opstaan, nog even een ontbijtje en dan weer op pad. Met een minibusje, niet ons favoriete vervoermiddel, naar Nong Khiaw. Zou in tweeëneenhalf uur moeten kunnen, maar dat zal wel weer langer duren.

We beginnen al echt van Laos te houden, het is hier zo heerlijk rustig en relaxt. Zelfs in Luang Prabang misschien wel de meest toeristisch plaats is niemand opdringerig, vaak zelfs verlegen en iedereen heel bescheiden, hopen dat het zo blijft. Maar wat is het heerlijk reizen hier. Want de voorzieningen zijn goed, accommodaties zijn goed, openbare wc's over het algemeen best schoon, en het eten echt superlekker. De Franse baguettes maken het helemaal af, want eindelijk elke ochtend een lekker ontbijtje met stokbrood in plaats van droge toast met jam! Je kan op elke hoek van de straat je toertje of bus regelen. Helaas ben je (zoals meestal in Azië) gebonden aan bepaalde tijden en zit je meer met toeristen dan locals in de bus (dat blijft toch favoriet in Zuid Amerika) maar alles sluit goed op elkaar aan, dus weinig tijdverlies.

Het duurde dus inderdaad wat langer, meer niet veel. Uurtje of drie over een nogal hobbelige weg, met supermooie omgeving, wat je op de achterbank van zo'n minibusje extra goed voelt. Wat hadden van te voren gemaild naar Nam Ou River Lodge, dus vanaf het busstation lopen we daar in een minuutje of tien naar toe. Wauw, wat ligt het mooi aan de rivier de Nam Ou. Sowieso is de omgeving echt prachtig, karstgebergte bedekt met jungle direct aan de rivier. Nong Khiaw is daarbij een heel klein dorpje met een erg relaxt gevoel.

149418 1374593343 500 (320x240)

 We bekijken of we met zijn vieren op één kamer kunnen, maar de twin bedden zijn echt te smal om met twee in te kunnen. Dus nemen we twee kamers, moet kunnen aangezien de kamers acht Euro per nacht kosten. Het is een heel mooi nieuw guesthouse, bestaande uit twee verdiepingen met balkon/veranda met op iedere verdieping drie kamers en direct gelegen aan de rivier een klein stukje uit het dorp, echt mooi! De eigenaar Mang is heel aardige kerel, maar wel een beetje een snelle jongen. Heel anders dan het beeld dat we van de Laotianen hebben gekregen. We regelen met hem meteen een toertje voor morgen met de boot naar Mueng Ngoi Neua (samen met een andere familie, scheelt weer), we regelen transport voor over twee dagen naar Luang Namtha (een andere familie had een privé minibusje geboekt, wij kunnen mee, scheelt ook weer in kosten) en hij belt naar Luang Namtha om bij Zuele Guesthouse een kamer te reserveren. Zo na de praktische zaken genieten van een Beerlao op de veranda.

Daarna lopen we dan naar het 'dorpscentrum' bij de brug waar wat meer guesthouses en restaurantjes zitten. We drinken wat en op de terugweg een ijsje voor de boys, die ze al schuilend voor een tropische regenbui opeten. Nog even wat relaxen bij de kamer en daarna weer terug de brug over waar we een leuk klein restaurantje vinden. Tijmen en Mees eten een pizza baguette en wij ook een keer westers, al heet het Lao Burger. En wat is die lekker! Het eten in Laos is überhaupt bijna altijd echt heel goed, kan me geen land herinneren waar het eten zo lekker is. Maar goed, we moeten maar liefst 83.000 Kip afrekenen (acht Euro dertig). Daarna in het donker met zaklamp terug. We laten vandaag de jongens voor het eerst samen op een kamer slapen, wel een beetje spannend.

 

Mueng Ngoi Neua
Vrijdag 19 juli 2013. Nong Khiaw, Laos.

Maar het gaat goed, en Tijmen klopt om vijf uur op onze deur dat ie wakker is, zo kan Mees wat langer door slapen. We bestellen een ontbijtje, maar deze valt wat tegen na al die heerlijke broodjes in Luang Prabang (ook dat kan). En na kennis gemaakt te hebben met de andere familie (ze zijn Belgisch tot grote blijdschap van met name Tijmen, kan hij weer Nederlands praten). Hij wil meteen alles van ze weten, wat de achternaam is, de voornamen, leeftijd, achternaam van de moeder, met welk vliegtuigtype ze hier gekomen zijn, luchtvaartmaatschappij, welk vliegveld, waar ze wonen etc etc etc, haha) stappen we op de boot.

De boottocht naar Mueng Ngoi Neua is prachtig. Tijmen en Lena (de veertienjarige dochter van het Belgisch gezin) spelen de hele tocht Uno. Ook dit dorpje ligt erg mooi tussen de bergen en aan de Nam Ou, er lopen geen wegen hier en is alleen te bereiken met de boot. Na een korte lunch lopen we het dorp uit richting een grot. De zon schijnt en het weggetje ligt vol in de zon, dus na tien minuten zijn we kletsnat van het zweet. Mees gaat dan maar op de rug, maar Tijmen loopt hartstikke goed en we zingen gezellig liedjes.

149418 1374594254 500 (181x240)149418 1374594968 500 (180x240)

 We komen veel mensen tegen onderweg die terugkomen van het werk op de rijstvelden (denken we) en sommige moeten natuurlijk even de jongens aanraken en in de wang knijpen, vooral de wat oudere vrouwtjes. Het is een mooi en zweterig tochtje. Bij aankomst bij de grot (die we heel snel even checken, niet echt boeiend, tis maar een gat in een berg hè) lopen we daar een riviertje over via een bamboe bruggetje naar een klein eettentje. Waar wat Laotianen aan het bier zitten en met een microfoon supervals mee zitten te zingen met keiharde muziek (zo te zien is er ook al wat Beerlao op!). Lekker relaxt lunchen haha. De uitnodiging om mee te komen zingen slaan we maar af. Ook de Belgen zitten hier te lunchen. Als we terug lopen weten we Tijmen te motiveren door te zeggen dat de terugweg een landenwedstrijd is tussen Nederland (wij) en België (de Belgische familie) en zodoende rent Tijmen de paar kilometer zo'n beetje terug en blijven we de Belgische familie voor. Aan het einde is hij super blij dat hij gewonnen heeft.

Rond een uur of vier stappen we dan weer op de boot voor het uurtje terugvaren. Eenmaal terug speelt Tijmen met de Belgische kinderen UNO en landenkwartet en wij relaxen wat met een biertje. Daarna weer het dorpje in om te eten (het regent, dus de jongens met poncho en wij worden gewoon nat) dit keer bij restaurantje 'Alex'. Leuk stekkie, wij eten liggend aan een laag tafeltje met ligkussens. Ivanka weer kip curry en Hugo Laotiaans, lokale worst met pittige saus. De jongens friet met een soort kipschnitzel.

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!