Uitzicht op de waterbuffels
Donderdag 2 februari 2012. Don Khon, Laos.

Op Don Khong was het heerlijk rustig, maar al snel missen Corné en ik dan de uitdaging en maken we al weer verdere plannen. Omdat Guus morgen jarig is, willen we dan niet reizen. Dus vanochtend, na de zoveelste (gelukkig weer geslaagde) koe-van-Joep-zoekactie” (zucht), hebben we de boot naar Don Khon genomen. We zagen nog even op tegen het betaalmomentje, omdat het hele scootergebeuren tot nu toe op zijn Aziatisch was weggelachen. Aanvankelijk stonden de scooters inderdaad op de rekening, maar dat heeft Corné laten wegstrepen, de ‘reparatie en repatriëringskosten’ hebben we toen maar zo gelaten en dus zelf betaald. (De brommer zelf hebben wij niet meer terug zien komen……).

Van Don Khong naar Don Khon is een mooi boottochtje van 1,5 uur over de Mekong door het gebied van de 4000 eilanden. Vlakbij het eiland stopte de boot er ineens mee. Benzine op? Dus wachten op een sleepje en zo kwamen we toch gemakkelijk aan op het eiland. Corné, die grapjurk, merkte op dat we nu al een kapotte bus, brommer en boot hebben gehad. Wat zou de volgende zijn? Een vliegtuig? Nee dank je, laat maar!

We hadden voor het eerst niet vooruitgeboekt. Omdat het maar zo’n kort stukje was, hadden we na aankomst nog tijd en energie genoeg om iets leuks te zoeken. Valt toch nog niet mee; keuzes maken is moeilijker als je er voor staat dan wanneer je een plan vooraf maakt met de Lonely Planet in de hand. Uiteindelijk kwamen we een Nederlands gezin met vier kinderen tegen en zij hebben het naar hun zin in Pan’s Guesthouse. Het is wel iets duurder dan de gemiddelde accommodatie hier (15 euro/kamer ipv 5-7 euro), maar dan hebben we wel echt mooie kamers, genoeg bedden, airco en een heerlijke badkamer. Wie weet kunnen de kinderen ook nog leuk samen spelen, dat is ook al weer erg lang geleden.

Het is hier prima toeven: hangmat voor de deur, waterbuffels worden voor de deur te grazen gelegd in de Mekong en iemand klimt tien meter omhoog in een palmboom recht voor de deur om er de kokosnoten uit los te draaien die vervolgens met een enorme smak op de grond ploffen. We hebben ondertussen ook al aan den lijven ondervonden dat de Mekong hier te snel stroomt om in te zwemmen. Guus, Wout en Teun waren in het water, ze konden er nog prima staan, maar Guus liet zich lekker meedrijven om vervolgens tegen de stroom niet meer terug te kunnen. Teun lette goed op, volgde hem en hield hem vast, maar het lukte Teun niet om samen terug naar de kant te komen. (Guus de drol zag alleen een lolletje en deed ook totaal niet zijn best Teun te helpen). Ik schrok toch wel een beetje, dus met kleren en al het water in om het spul veilig naar de kant te begeleiden! Kortom, we vervelen ons hier niet, haha.

Guus is jarig
Vrijdag 3 februari 2012. Don Khon, Laos.

Guus Jarig! We hadden gisterenavond al slingers en ballonnen opgehangen. Vanochtend gezongen op het grote bed, en natuurlijk cadeautjes. Hij heeft een kindercomputertje gekregen, klein zakje lego en een puzzeltje, en alles viel in goede aarde!

We hebben fietsen gehuurd en een stukje van het eiland verkend. Grappig is dat we her en der dezelfde mensen tegen komen. Zo kwamen we David (een aardige Belg/Waal waarmee we in Luang Prabang gedineerd hadden) hier tijdens het fietsen weer tegen.

Het strandje waar we naar opzoek waren hebben we niet gevonden, wel is het al poepie heet ’s ochtends om half elf, dus maar snel naar ons guesthouse voor pootjebaden in de rivier en een verfrissende douche. Rens heeft de ministek ‘ontdekt’ en zit heerlijk bij de airco te spelen.

Ondertussen was Francisco al naar ons opzoek. We wisten dat zij vandaag van Don Khong naar Don Khon zouden komen. Er is een Argentijns jongetje (dat toevallig vandaag drie jaar wordt) twee dagen geleden met zijn voetje tussen de spaken gekomen. Hij wil er nog nauwelijks op staan. Of Corné even mee wilde kijken. Nou hij hinkepinkt wel, maar als je er aan komt heeft hij echt nog erg veel pijn. Volgens ons moet daar toch maar even een fotootje van gemaakt worden. Maar waar doe je dat hier? De ouders spreken alleen goed Spaans, en paracetamol hadden ze ook niet… Corné heeft voldoende paracetamol achter gelaten en Francisco (oorspronkelijk Chileen dus spreekt ook vloeiend Spaans) ging het verder met ze regelen. Pfff, arm kind, gelukkig hebben wij iets meer bagage (in de breedste zin van het woord) meegenomen.

Daarna een uurtje school en lekker skypen met het thuisfront! Eerst een serenade van opa en oma en daarna nog een van Gerrie. Gerrie had voor Guus de slingers opgehangen en hij heeft ook al een blik op zijn ingepakte cadeau kunnen werpen. Gaaf! Helaas deed de verbinding daarna moeilijk, zodat oma Dymph het met de telefoon moest doen. Op het hele eiland is geen bakker of restaurantje dat taart bakt. Dat is wel jammer, maar met snoep, chips, priklimonade en frietjes was het toch een hele echte verjaardag!

Li Phi watervallen
Zaterdag 4 februari 2012. Don Khon, Laos.

Vanochtend op de fiets naar de Li Phi watervallen. Eerst kom je dan nog langs een oude stoomlocomotief die de Fransen rond 1900 gebruikt hebben. Omdat er hier rondom de eilanden watervallen en stroomversnellingen zijn, hokte de handelsroute vanuit Vietnam over de Mekong hier. Om toch handel te kunnen drijven met de landen hogerop langs de Mekong (met name China) werd er een treinrails gebouwd van enkele kilometers hier over het eiland waarop boot en al over land naar de andere kant van de watervallen werd vervoerd. Zo konden ze weer zo’n tweeduizend kilometer verder over de Mekong (die in Tibet ontspringt). Wel raar zo’n oude locomotief midden tussen de rijstvelden.

De watervallen zijn inderdaad indrukwekkend, over een paar honderd meter breedte stort het water zich enkele meters naar beneden over de rotsblokken. Zelfs de jongens vonden het indrukwekkend. Daarna stond er op een bordje: Beach 200 mrt. Dat zagen de heren wel zitten. Helaas was het pad (natuurlijk) wat langer, stomend heet en het strandje kwam uit op nog véél te snel stromend stuk water (net onder de waterval) waar ze van ons niet in mochten. Dus veel gemopper en toch nog een beetje een anticlimax van een leuk uitstapje. Gelukkig fietsten we snel naar huis om hier een plons in het water te nemen. We weten ondertussen precies waar je hier voor de deur goed kunt zwemmen zonder te veel stroming dus dat gaat goed.

We raken helaas door onze voorraad sultana’s en broodbeleg heen. Dat wordt nog twee weken afzien voordat er nieuwe voorraad komt ha ha. Nutella is hier sporadisch wel te koop (acht Euro per pot), dus daar moeten we nog even goed naar zoeken. En Nardie: het verlengsnoer is briljant! Alle nintendo’s, e-readers, mp4 spelers, fototoestel, telefoons en computer vinden zo nu en dan een beetje stroom heerlijk!

We zijn ons ondertussen ook aan het verdiepen in Cambodja. Het dilemma is gaan we nog naar Ratanakiri of Mundulkiri. We hebben voordat we in Phnom Penh ‘moeten’ zijn nog tijd voor één van deze twee bergprovincies. Luxeprobleem want allebei zijn ze nog redelijk ongerept en volgens de Lonely Planet vind je er prachtige natuur. We zijn er nog niet uit, wordt vervolgd.

Don Det
Zondag 5 februari 2012. Don Khon, Laos.

Vandaag een heerlijk rustige dag op het eiland. Beetje zwemmen voor de deur, wat schoolwerk en een filmpje kijken. Tegen vier uur zijn we met een voor ons weer nieuw soort taxi, de zijspanbrommer, naar het andere eiland gegaan. Aldaar bleken de slippers van Wout uit het bakje te zijn gegleden. Shit, we willen niet dat de kinderen op blote voeten lopen. Dus snel nieuwe slippers gescoord. Helaas zijn deze wat stijf en doen ze volgens Wout zeer aan zijn tenen. Ik dacht eigenlijk zijn eigen slippers op de terugweg wel te vinden, maar helaas. Wout baalde er echt van (en toen hij moe werd zelfs een beetje verdrietig), maar toen ik hem zei dat ze dan waarschijnlijk door iemand gevonden waren die er nu een ander arm kindje héél blij mee kon maken, was het wel weer goed. Ahh.. Om Wout te helpen, heeft (natuurlijk) Rens uiteindelijk de stijve slippers aangehad en Wout die van Rens.

We hebben op Don Det een kort rondje gelopen en daarna hebben de kinderen daar nog een plons in het water genomen. Don Det heeft een leuk strandje. Verder is het inderdaad met name gericht op het uitgangsleven van jonge backpackers met veel harde muziek en drank. Goede keuze dat wij heerlijk op Don Khon zitten!

We hebben vandaag ook bustickets naar Ratanakiri geregeld, overmorgen gaan we naar Cambodja! Volgens de Lonely Planetlanet een tocht van zes uur, echter hier worden aankomsttijden van half drie tot half zes aangegeven. We gaan dus maar uit van einde van de middag, hopelijk gaat de friet wel lukken.

Rust
Maandag 6 februari 2012. Don Khon, Laos.

Vandaag alweer een heerlijke rustdag, zo druk met niets doen dat we niet eens aan schoolwerk zijn toegekomen…

vervolg reis in Cambodja