All boys
Dinsdag 10 januari 2012. Vientiane, Laos.

‘s Ochtend half acht zijn de meesten wakker en omdat de trein om 8.25 aan zou komen gaan we ook de bedden opruimen en boterhammen smeren voor het ontbijt. Om acht uur Wout ook maar eens wakker gemaakt, want we zouden er immers bijna zijn. Helaas, je weet niet waarom, volgens mij hebben we geen opstoppingen gehad, komen we pas twee uur later aan. Maar goed dat iedereen een Nintendo heeft.

Dan de tuktuk in met z’n zevenen en alle koffers (ja het blijkt te passen!) en de Thaise grens over. Dan met bus over de Vriendschapsbrug (over de Mekong) naar Laos. Aldaar de visa regelen (kost wat uurtjes, 245 dollar en zeven pasfoto’s maar dan heb je ook wat) en met een minibus naar Vientiane de hoofdstad van Laos. In de Lonely Planet staan maar zeer weinig medium budget locaties met zwembad. Met dank aan Lieve en Dirk die hun guesthouse op de site van vrmk.nl plaatsten, zitten we nu in villa Sisavad (www.villasisavad.com). Een eenvoudig maar prima guesthouse met zwembad voor de heren!

Nog wat grappigs: Lopen we de grens over echt net Laos in, weer een heel gezelschap dat ons telde en bulderde toen we riepen ‘all boys’. Blijkbaar geloofde een meneer dat nog niet direct en pakte Guus zo in zijn kruis om het effe te checken. Niets aan de hand hier, dat kan blijkbaar… De hilariteit barste pas los toen ze het verbolgen gezicht van Guus zagen. En vervolgens beseften onze jongens allemaal wat er even snel was gepasseerd, weer hilariteit maar dan nu in het Dingemans kamp. Teun vroeg zich nog even af of wij dat ook konden maken bij wat oudere mensen als we twijfelden… Ehh toch maar niet Teun.

Joep gaat thuis altijd helpen bij het schoonmaken, ook hier wil hij de bezems van de mevrouwen hebben om mee rond te sjouwen. Iedereen hier vindt dat heel raar, maar Joep krijgt uiteindelijk wel altijd zijn zin, verovert een bezem en schrobt naar hartenlust vloeren en muren!

Vandaag gestart met Malarone (antimalaria middel). Corné, Teun en ik een grote pil, Rens en Wout twee kleintjes en Guus en Joep allebei een kleintje. De heren slikten ze allemaal zo weg, knap hè! Om überhaupt te voorkomen dat we geprikt worden, hebben we ons toen het donker werd in lange broek met lange mouwen gehesen. Het is hier iets minder warm dan in Thailand (zo’n 26-27 graden) dus dat ging nog wel.

Anatomieles op de markt
Woensdag 11 januari 2012. Vientiane, Laos.

Vandaag lukt het soms niet het internet op te starten, dus een berichtje op het weblog zit er vandaag niet in.

Vanochtend bedacht dat we naar een soort weverij zouden gaan, waar je kan kijken hoe er volgens de oude tradities nog stof wordt geweven. Volgens de Lonely Planet zou het wel een stukje buiten de stad liggen. Geen probleem, onze jongens zijn het zitten in een tuktuk nog lang niet moe. De chauffeur keek eerst moeilijk (bijna niemand spreekt Engels hier), maar toen gaf hij aan toch te snappen wat we bedoelden. Nou een half uurtje tuffen en we stonden in een buitenwijk bij een soort shopping center. Ha ha, hij had het dus toch niet helemaal begrepen. Ach kan ons het schelen, gaan we hier even rondkijken.

Al gauw waren wij natuurlijk de attractie van de dag. Gelukkig hebben de mensen gewoon lol met je en willen ze niet perse wat aan je verdienen. We hebben nog geen opdringerige Laotiaan gezien, fantastisch! Op de markt kon je echt alle onderdelen van geslachte varkens kopen, dus Corné heeft de jongens een lesje anatomie gegeven. Nadat Guus weer drie keer en nu zelfs Wout ook een keer in hun kruis zijn gevoeld, zijn de heren er klaar mee. Guus loopt nu met zijn handen voor zijn ballen langs groepjes mensen en gelijk heeft hij (ziet er overigens wel schattig uit, moet ik nog effe op de foto zetten).

’s Middags terug bij ons guesthouse, Joep in bed en de andere heren school. Dit keer was Corné meester van groep drie, vijf en zeven en deed ik de kleuterklas. Ging als een speer, iedereen had zijn werkjes zo af. Toppie boys!

We zitten zo’n twee kilometer van het centrum af, vanavond zijn we heen én ook terug gelopen! De jongens wilden natuurlijk weer in de tuktuk, maar papa en mama willen ook op de centjes letten en zo’n ritje enkele reis is toch iedere keer vijf Euro. In het centrum nog een echte speeltuin gevonden waar iedereen heerlijk in gespeeld heeft! Bij thuiskomst een zakje chips en morgen gaan we lekker weer lopen ha ha.

We zitten in de hoofdstad van Laos, maar op straat lijkt het niet drukker dan Winterswijk, heerlijk overzichtelijk. Wat ook opvalt is dat er in het verkeer niet de hele tijd getoeterd wordt zoals in vele andere Aziatische landen, de mensen zijn relaxt en de meesten lachen de hele dag.

Fiets met achteropje
Donderdag 12 januari 2012. Vientiane, Laos.

Vanochtend op pad om fietsen te huren, uiteindelijk over twee locaties verdeeld vier fietsen kunnen huren. Teun en Rens fietsen zelf, de rest zit achterop en Joep in de draagzak. Ze hebben hier geen kinderfietsen te huur en Wout kon echt nog niet op een volwassen fiets. Een oefenrondje gefietst en natuurlijk bij de speeltuin beland. Daarna het vaste ritueel: thuis lunchen, Joep in bed en school. Vervolgens aan de echte ‘tour’ begonnen. De jongens vroegen zich af of er ook een gids mee ging. Nee ha ha, dat zijn je vader en je moeder met de Planet in de hand!

Diverse tempels gezien en ook de Laotiaanse variant van Arc de Triomph. Onze fietsoptocht trekt overal veel bekijks en ik moet eerlijk zeggen: ik smul er van! Eindpunt was natuurlijk weer de speeltuin (lekker rennen, tikkertje doen, jongens vinden het geweldig!). Daarna twee fietsen al in moeten leveren en eten in een lokaal eettentje. Zeer geslaagde dag. Omdat we de terugweg nog maar twee fietsen hadden liepen we met de fietsen aan de hand, en daar zag ik nog een derde fiets met ‘achteropje’ te huur staan. Teun heeft nu Guus achterop, ik Joep in de draagzak én Rens, en Corné Wout achterop. Ging supergoed. Teun, geweldig!

Vanmiddag zagen de jongens een oude mevrouw hier kikkers schoonmaken. Ze werden op de rand van de mand doodgeslagen, daarna de poten uitgedraaid en verder gevild. Tja dat vonden ze toch wel een vreemd schouwspel.

Overigens hebben we plannen om zaterdag door te reizen naar Luang Prabang. Ik geloof niet dat ze dat hier echt erg gaan vinden. Ze vroegen vandaag wanneer we vertrokken (in plaats van hoe lang we nog wilden blijven). Daarnaast lacht iedereen in Laos de hele dag, maar bij ons in het guesthouse niet. De oude mevrouw bromt zelfs op Joep als hij weer eens met een bezem rondzwaait... Zouden we dan toch te veel geluidsoverlast hebben veroorzaakt?

Weven en wereldverkenning
Vrijdag 13 jan 2012. Vientiane, Laos.

Vanochtend een super uitje gehad! We hadden gisteren toch het adres gevonden waar je kon regelen te kijken bij de weverij. Vanochtend moesten we ons om half negen melden in het centrum en dan zouden we er naar toe gebracht worden. Dat was effe slikken want we zijn ’s ochtends meestal niet zo snel. Toevallig waren de boy’s echt belachelijk vroeg wakker (kwart voor zeven) en waren we dus met gemak om 8.25 aanwezig. Stond er al een chauffeur klaar! Ik was helemaal verbaasd. Dit maal zijn we achter op een pick-up truck vervoerd, ook weer leuk.

Aangekomen bij de weverij mochten we alles zien, daarna konden we kiezen óf de hele dag mee weven óf een sjaal verven volgens de oude tradities met natuurlijke pigmenten. Dat ging zo’n anderhalf uur duren. Perfect dus voor ons. De jongens mochten zelf een patroon en een kleur uitzoeken en ze gingen aan de slag. Drie heren kozen blauw, wat in grote tonnen in de grond werd gemaakt. Rens had geel wat werd gekookt uit een bepaalde bast van een boom. Er waren ook tonnen met rode bessen, helaas koos niemand die kleur zodat ik niet heb kunnen zien hoe je die kleur verwerkt.

De sjaals zijn super leuk geworden. Rens’ patroon is wat minder duidelijk, daar baalde hij flink van want hij deed echt super geconcentreerd zijn best om alles perfect te doen. Toen ik vroeg hoe dat kwam gaf de mevrouw aan dat het patroon wat hij had gekozen met de dunne gekookte gele kleur lastig was. Oké, dat stemde Rens wat gerust, hij wilde niet zelf debet zijn aan de minder fraaie uitvoering. Maar ik vind die van hem evengoed super gaaf! De ‘blauwe’ heren hebben het er (natuurlijk) ondanks de schorten en de handschoenen niet zonder vlekken afgebracht... Nou ja, nog een herinnering extra.

Toen met de pick-up weer naar het centrum en dan de fietsoptocht (Corné met Wout, Teun met Guus, Ik met Joep en Rens). Blijft gaaf. Tegen de tijd dat wij naar huis gaan is het zo tegen twaalf uur. We moeten dan opschieten om Joep wakker thuis te krijgen want anders krijg je hem ’s middags niet meer in bed.

De mensen hier hebben een voor ons zeer herkenbaar dagritme, ’s Ochtends tussen zeven en acht ontbijten, ’s middags tussen twaalf en één lunchen, ’s avonds van half zes tot zeven diner. Ideaal, we eten dus altijd gelijk met de locals en dat is leuk. Dit betekent wel dat wanneer wij heen en weer fietsen het toch behoorlijk druk is op straat, want dan verplaatsen de mensen hier zich ook. Geen punt, we steken ook al over door gewoon onze fietsen die kant op te draaien.

Vanmiddag geen taal en rekenen maar wereldverkenning. Toen Teun me gisteren veel vroeg over de tempels en het Boeddhisme hier, moest ik tot mijn schrik bekennen dat ik er eigenlijk ook bar weinig van wist (schandalig na een maand door Tibet te hebben getrokken, maar goed). Dus vandaag ging groep vijf en zeven op zoek naar het wat, wie en waar van het Boeddhisme. Viel eerst nog niet mee, wikipedia is toch echt te moeilijk en saai (slechte voorbereiding van de juf). Maar uiteindelijk vonden we via www.kinderpleinen.nl een echt hele goede uitleg. Super veel geleerd, dus dat was erg leuk.

Ondertussen werkte groep drie zelfstandig aan schrijfwerkjes. Guus en Joep deden een dutje en Corné regelde bustickets voor morgen. We vertrekken morgenvroeg om zeven uur naar Luang Prabang, volgens vele een van de highlights van Laos. Het is zo’n tien uur bussen, dus dat wordt nog wat. Corné probeert nu nog even een overnachtingsplek te regelen daar, wel zo handig als we na een erg lange reis moe aankomen.

NB: vandaag met z’n allen nasi gegeten, soep er bij en cola of sinas voor het enorme bedrag van zeven Euro. We hebben maar een goede fooi gegeven, die de mevrouw eerst niet eens aan wilde nemen. Briljant!