Beddendans
Zondag 22 januari 2012. Vang Vieng, Laos.

Vandaag zijn we met de minibus naar Vang Vieng gegaan. De reis is erg goed verlopen en in vijf en een half uur waren we ‘over’. Rond half vier waren we gesetteld in ons nieuwe guesthouse.

Vang Vieng is vooral een plaats voor jeugdige reizigers met veel bier en drugs overal verkrijgbaar. De guesthouses zijn daar ook op ingericht: zeer pover maar het kost ook bijna niets. We hebben nu drie kamers voor 16,5 Euro/nacht! Het is redelijk schoon, vriendelijke zeer behulpzame eigenaar in enorme ‘ouwe zut’ (Pan’s place). Maakt ons niet uit, eigenlijk best leuk weer even terug in de tijd van toen we zelf nog gingen backpacken. Ook goed voor de boys om te leren dat dit meer de norm is dan al die luxe die ze tot nu toe gezien hebben. Maar de heren vinden alles goed, gaat heel gemakkelijk. En fijn: Guus heeft weer een eigen bed. Na de ‘troost nacht’ bij Rens in bed, is hij een beddendans gaan doen en heeft bij iedereen twee nachtjes in bed geslapen. Nu ligt hij samen met Wout in een prima tweepersoonsbed.

Te voet het dorpje verkend, en op tijd in een restaurantje de beloofde frietjes besteld! Het is een snikhete dag dus een aantal van ons heeft niet meer zoveel energie om actief te doen. Om half acht lag het hele spul te slapen, Joep dook weer gelukkig in zijn tent, makkie dat reizen ha ha.

Tuben
Maandag 23 januari 2012. Vang Vieng, Laos.

Vanochtend zijn we gaan tuben: the thing to do in Vang Vieng! Je wordt met een opgeblazen binnenband van een tractor met de tuktuk een aantal kilometers stroomopwaarts gebracht. Daar ga je in je tube liggen en je drijft terug richting Vang Vieng.

Omdat het water erg laag staat, stroomt het langzaam en duurt het ongeveer drie uur voor je terug bent. Op het eerste stuk staat de ene bar na de andere. Ze gooien je een stuk touw met als boei een plastic fles toe en je kunt je naar de bar laten slepen en je vol bier laten lopen. De meeste barretjes hebben ook nog een slingertouw/glijbaan/tokkelbaan voor nog meer watervertier. Omdat wij gezien het dutje van Joep altijd ’s ochtends op pad gaan, hadden we de rivier voor onszelf. De jongens (en wij ook) vonden het absoluut leuk. Teun, Rens en Wout hadden een eigen tube (zowaar ‘op maat’), Corné had Guus in de tube en ik Joep. Sommige stukjes hebben Guus en Joep zich zelf met hun bandjes mee laten drijven. We zijn ook bij een bar gestopt voor cola met chips, helemaal echt dus! Jammer was het dat er een steeds dikker wolkendek ontstond en uiteindelijk ging het ook flink regenen… Dan wordt het wel snel koud in zo’n band op de rivier. Toen we een bordje ‘nog twee kilometer’ zagen, zijn we er uitgeklommen en hebben ons met een tuktuk terug laten brengen.

Terug in het dorp scheen de zon al weer gelukkig. Geluncht, Joep in bed en even niets. Teun zit graag uren te lezen, heerlijk. De rest heeft wat meer moeite met zelfvermaak. Later op de middag is Corné met de oudste vier gaan zwemmen bij een luxe hotel hier een eindje verderop en toen Joep wakker was heb ik me bij hen gevoegd. Was aardig maar voor twee Euro pp entree gaan we morgen liever gewoon in de rivier zwemmen.

De laatste week dromen we allemaal erg veel. Ik dacht eerst nog dat het kwam omdat we allemaal de nodige prikkels te verwerken hebben. Maar toen bedacht Corné dat het ook wel eens een bijwerking van de Malarone (antimalaria tablet) zou kunnen zijn. Even opgezocht en ja hoor: wordt beschreven. Vanochtend toen Teun weer zijn droom zeer helder na kon vertellen, hebben we de jongens toch maar verteld dat dat van de pillen komt. Antwoord: O (schouders erbij ophalend). Dus tot nu toe geen reden om te stoppen, en we vinden het wel lekker veilig zo. De jongens nemen de pillen erg gemakkelijk in iedere ochtend, alleen Joep moet ik foppen. Maar in zijn pannenkoek smikkelt hij hem goed op!

Bamboe…
Dinsdag 24 januari 2012. Vang Vieng, Laos.

Het is helaas al weer een bewolkte dag. Het goede nieuws is dat vooral ik dan minder last heb van de hitte en veel actiever ben. Zo hebben we vanochtend vier fietsen gehuurd en zijn we de natuur in getrokken op zoek naar grotten die hier in de rotswand langs de rivier verscholen zitten.

Direct als je één straat achter de hoofdstraat komt, verdwijnt de weg en worden het zandpaadjes. Wel echt gaaf, op de fiets kun je veel meer zien dan lopend, en de tuktuk brengt je alleen over de reeds betreden paden. We hadden een soort van kaartje en hier en daar stonden pijlen langs de kant van de weg. Uiteindelijk zijn we bij een hele andere grot uitgekomen dan de bedoeling was, maar wat kan het schelen, allemaal mooi.

Volgens de ‘gids’ (lokale jongen die een stukje met je meeloopt en hoopt daar wat centjes mee te verdienen) konden we in de grot zwemmen. Dus wij een stukje de grot in, allemaal met zaklamp. Maar de entree was zo smal dat het echt manoeuvreren was. Rens stootte in het donker zijn hoofd en Joep zette het op een gillen. Omdraaien dus. Stukje lopen terug naar de fietsen en wederom over een zelf gefabriceerde bamboebrug. Ik ben al bijna over mijn hoogtevrees heen geloof ik (ik heb ook niet veel keus, anders kom je hier niet ver, bamboe brug, bamboe stijger, bamboe vlot, ik ben reeds van alle markten thuis).

Vanmiddag lekker gespeeld en gezwommen bij de rivier. Lege flessen zoeken en deze vullen met kikkervisjes! Veel leuker dan het ‘luxe zwembad’ bij het hotel van gisteren en het kost niets!

Verrassing
Woensdag 25 januari 2012. Vang Vieng, Laos.

Vandaag zeer letterlijk het hoog(s)te punt van onze reis tot nu toe, maar daarover straks meer (voor de jongens was het ook lang wachten op de verrassing dus dat houden we er nog maar even in).

Vanochtend rustig aan opgestaan, ontbijtje, filmpje afkijken, heerlijk! Daarna met een tuktuk naar een grot met een klein meertje er voor wat ze hier The Blue Lagoon noemen. De ‘weg’ er naartoe is zeven kilometer hotse knotsen over een zandpad met meer kuilen dan een goede gatenkaas. Daar aangekomen wilden de heren natuurlijk direct het water in, maar wij vonden dat de grot eerst bekeken moest worden. Dat was nog een hele klim!

Corné bleef met Joep beneden. Wanneer ik dan terug zou zijn kon hij ook nog even naar boven. Corné heeft echter wat weinig geduld, maar wel veel kracht en motorische vaardigheden, dus die is gewoon met Joep op de arm (draagzak hadden we effe niet bij ons) achter ons aan gehuppeld! Zat ik boven te wachtten tot Teun en Rens de hele grot verkend hadden, staat Corné ineens voor de ingang, huh? Raar maar gaaf, dus Corné met Guus en Wout ook nog verder de grot in (wat Teun en Rens dus al alleen gedaan hadden omdat ik dat met name met Guus niet zag zitten).

In de grot ligt een grote gouden liggende Boeddha en dat was wel imposant. Toen de steile afdaling, Guus uiterst geconcentreerd, ging erg goed! Eindelijk konden de jongens dan toch de lagoon in alwaar ze weer heerlijk Tarzan hebben gespeeld.

We hadden de jongens verteld dat we ’s ochtends naar de grot zouden gaan, daarna thuis lunchen, uurtje school en dan einde van de middag een verrassing. Echter na de lunch was er ook een vage toezegging dat ze de film van vanochtend (Pietje Bel) af zouden mogen kijken. Aangezien de leerkrachten niet bruisten van enthousiasme, en we een bezoekje aan de bank moesten brengen om aan voldoende geld te kunnen blijven komen, is het onderwijs niet door gegaan. Overigens is dit geheel conform het Aziatische systeem en passen we ons dus al heel snel aan ha ha. Volgens Corné heeft hij na het laten bekijken van deze film de geschiedenis uit de jaren 30 voldoende behandeld...

En dan om half vier roepen we de jongens bij elkaar voor een briefing (doen we vaker, lekker duidelijk voor iedereen) en vertellen we ze dat we met de ballon gaan varen! Ze hebben die al op een veldje hier in het dorp opgebouwd zien worden en ’s ochtends over horen komen, dus ze weten direct waar we het over hebben. Unaniem wordt er enthousiast gereageerd!

Tegen half vijf worden we opgehaald. Op het veldje waar de twee ballonnen op zullen gaan stijgen moeten we nog wat wachten, maar dan wordt de ballon vol hete lucht geblazen en kunnen we instappen. Wat gaaf! Iedereen vond het natuurlijk erg spannend, maar gelukkig was niemand bang. En zo vlogen we over Vang Vieng, door het karstgebergte maximaal 560 meter boven de grond! De tocht duurde denken we zo’n 45 minuten.

In het bakje onder de ballon was het erg warm omdat de hete luchtkanonnen daar direct boven hangen (volgens een andere toerist moet daar in Nederland drie meter tussen zitten maar dat controleert hier echt niemand). De ballonvaarder had overigens alles zeer goed onder controle, en liet de ballon precies landen waar hij had bedacht. Behalve dat boompje op zo’n twee meter hoogte waar we nog even in bleven hangen, zetten hij de bak zeer rustig op de grond.

Nog vol adrenaline gingen we dineren. Helaas hebben de jongens maar weinig van de door hun zo fel begeerde frieten gegeten. Ik denk dat ze letterlijk vol waren van alle indrukken. Ze slapen nu als roosjes.

Verder hebben we de plannen voor de komende dagen ook rond. Aanvankelijk zouden we Vang Vieng alleen maar doen als ‘noodstop’ om de lange reis terug naar Vientiane wat te breken. Maar we hebben het hier prima naar ons zin, genoeg te zien en te doen, zodat we (alweer) nog een dag langer blijven. Morgen gaat Corné met Teun, Rens en Wout een wand klimles volgen. Ik ga met de andere twee mee om te kijken en te fotograferen, ’s middags wellicht nog even zwemmen bij de rivier. Vrijdag gaan we dan toch echt weer de bus in (zo’n vier uurtjes) naar Vientiane. We hebben besloten (in overleg met de kinderen) wél terug te gaan naar villa Sisavad. Ze krijgen daar zeker geen 10, maar we kennen de plekjes en dat geeft rust. En die mopperende oma: die nemen we dan maar op de koop toe. Corné belde om e.e.a. alvast af te spreken, en ze moesten nog best even nadenken voordat ze wisten wie ze aan de lijn hadden. Ha ha valt toch weer mee!