Artikelindex

Toveren
Donderdag 14 mei 2009. Sanur, Bali, Indonesië.

Op het vliegveld van Denpasar wordt Jente gelijk aan de hand van onze hostess meegenomen. Slapende Imme wordt  bij binnenkomst in het Paneeda View Resort in de armen van de guard onze bungalow binnengedragen. Bloemenkransen ondanks het late uur, welkomstdrankjes in de koelkast, een gevulde fruitschaal in onze ruime tweekamerbungalow. Heerlijk, we zijn weer terug in Azië. Het verwennen gaat weer beginnen.

Peneeda View, in het zwembadOveral bloemen...

Voor de oversteek van Darwin naar Bali hebben we in Nederland al een vlucht geboekt bij Jetstar, een Australische low cost carrier. Op de valreep hebben we een paar dagen eerder bij Air Asia online toch maar een vlucht van Jakarta naar Singapore geboekt. Air Asia stunt weer met de prijzen. We vliegen bijna gratis, de honderd dollar die het kost zijn grotendeels de bijkomende kosten. Met een ticket binnen dertig dagen het land weer uit hoeven we in Darwin niet langs het consulaat om een visum aan te vragen. Vanuit Maleisie gaan we nu de oversteek naar Sumatra maken waardoor we ons Indonesië avontuur in twee delen splitsen.

Nadeel van de goedkope luchtvaartmaatschappijen zijn de vaak ongunstige tijden. Deze keer gaan we pas om acht uur 's avonds de lucht in. Ons hotel in Darwin schenkt ons een uurtje extra voor de check out maar om elf uur in de ochtend moeten we toch echt ons appartement uit. We mogen onze bagage stallen en gebruik maken van het zwembad. Toch is zo'n dag zonder vaste woon- of verblijfplaats niet de beste voorbereiding op een vlucht.

Darwin daarentegen is wel een prima plaats om een dagje rond te hangen. We wandelen naar de haven en ontdekken daar een prachtig golfslagbad. De meiden storten zich op de felgekleurde surfboards en dobberen even in het nog rustige water. Als de golven beginnen wil Imme snel terug naar de kant. Jente krijgt de smaak snel te pakken. Als een echte surfer weet ze liggend op haar plank een echte surfgolf te vinden. Joepie!

Het afscheid van Australië gaat net als het binnenkomen in het land niet zonder slag of stoot. Deze keer is het de handbagage check waar we lang opgehouden worden. Niet fijn met vermoeide en slecht luisterende kindjes. Babybillendoekjes zijn ditmaal het grote struikelblok. Het bijna lege pakje dat we bij ons hebben heeft ooit tachtig stuks bevat en dat is over de limiet. Dat er inmiddels geen twintig meer inzitten is geen argument, wat telt is het aantal vermeld op de verpakking. De humorloze douanedame kijkt er bijna triomfantelijk bij als ze ons wijst op dit aantal. Haar hele houding straalt uit dat ze ons betrapt heeft op een zware overtreding en aan het overwegen is ons hiervoor de stevige boete te gaan berekenen die voor overtreders geldt. Gelukkig grijpt een oudere mannelijke collega op dat moment in. Het bijna lege pakje moeten we achterlaten, twee kleine pakjes met vijfentwintig doekjes mogen we meenemen.

De vlucht naar Bali verloopt gezien het tijdstip verder gelukkig goed. Jente valt in slaap en we krijgen haar na landing met geen mogelijkheid wakker. Haar eerste schreden op Indonesische bodem zijn in de armen van haar papa. Als we de health check, ingericht als reactie op de Mexicaanse griep passeren geeft dat wel wat commotie. De met mondkapjes getooide verpleegkundigen informeren bezorgd naar haar gezondheid. Imme valt pas in de taxi in slaap. Bij het wakker worden de volgende ochtend is ze helemaal verrast. Vaak is ze in paniek als ze wakker wordt op een andere plek dan waar ze in slaap viel. Deze keer is haar reactie leuker. 'Jullie heb getoverd', is het eerste wat ze zegt.

 

Flowers in your hair
Zondag 17 mei 2009. Sanur, Bali, Indonesië.

Arriveren op een nieuwe plek levert bij ons vaak wat (vakantie)stress op. Vooral als we in een nieuw land neerstrijken. De eerste indrukken worden vaak gekleurd door de vermoeidheid na een lange reisdag, de onwennigheid van het omgaan met de plaatselijke gebruiken en de uitgelatenheid van Jente en Imme die onze onzekerheid haarfijn aanvoelen. We weten inmiddels uit ervaring dat we onze eerste indrukken niet al te serieus moeten nemen. 'Is dit het nou', buigt zich in een of twee dagen meestal om in 'wow, wat is dit mooi'. Voor die overgang moeten we wel wat doen. Allereerst goed slapen maar daarnaast moeten we ook ons opnieuw oriënteren. Simkaart vervangen, ontdekken hoe we op het internet komen, de Lonely Planet bemachtigen. Ontdekken waar de winkels zijn en wat er aangeboden wordt voor welke prijzen, foldertjes doorlezen van de plaatselijke touroperators en op straat en de markt onderhandelen over prijzen en voorwaarden. Na een paar dagen zijn we meestal wel weer 'geijkt' en kunnen we weer met meer zelfvertrouwen de 'nieuwe wereld' betreden.

Offerandes op straatMet Diego en prinses in de bemo

Het Bali deel van onze reis is georganiseerd door Expeditie Kroost & Co. Dat zorgt ervoor dat deze keer de stress een stuk minder is. We hoeven niet gelijk op de luchthaven te onderhandelen over de prijs van de taxi, zijn niet in onzekerheid over wat te verwachten van ons eerste onderkomen en hebben gelijk bij binnenkomst een naar wij aannemen redelijk betrouwbare gids waar we vragen aan kunnen stellen. Voor het 'ijken' krijgen we zo wat langer de tijd en het maakt dat deze keer de overgang van het ene naar het andere land soepel verloopt.

Een ander voordeel van een georganiseerde gezinsreis ontdekken we gelijk de eerste dag aan het ontbijt. Door de ruime gezinsaccommodatie zijn veel kinderen in het resort (Hotel Peneeda View) en Jente speelt al gauw met Australische Gabriëlla. Voor het eerst in weken heeft ze weer een vriendinnetje. Bali biedt daarnaast veel ingrediënten die maken dat haar 'reismoeheid' van de laatste week Australië langzaam oplost. Ze reageert goed op de weer warme benadering door de Balinezen, de massages in het vooruitzicht, de bloemetjes in haar haar en niet in de laatste plaats de vele Nederlanders in het resort.

Met haar nieuwe jurkje aan wil Jente 'prinses' genoemd worden. Prima. Maar we maken hier ook gebruik van. 'Prinsessen doen altijd zelf hun sandaaltjes aan'. Het werkt. Evenzo bij Imme, die stoere dierenredder Diego is. 'Hup Diego, we moeten dieren redden!', en al fantaserend loopt ze weer honderden meters verder. Behalve als ze moe is: 'nu ben ik weer gewoon Imme'.

spelen op het strand van KutaSpannende hoge golven...Surfing, surfing...

Wij doen het de eerste dagen in Sanur rustig aan. We liggen bij een van de vier zwembaden, maken praatjes met de masseuses en de andere gasten en genieten van het uitzicht over zee vanaf het terras van het resort. Wel gaan we nog met een bemo een dag naar Kuta voor het betere strand, de spectaculaire golven en bijbehorende surfers. Het strand bij Sanur is smal en de zee kalm. Heel prima voor de allerkleinsten. Onze meiden zijn inmiddels in de leeftijd dat ze het avontuur van de ruige zee aandurven. Één voor één stevig bij papa aan de arm, dat wel.

Morgen reizen we door naar Ubud. Voor de transfer stelt Expeditie Kroost & Co een hele dag een wagen met chauffeur en een gids tot onze beschikking. We kunnen zelf kiezen welke attracties we willen bezoeken. We gaan op aanraden van de gids eerst langs een Balinese dansvoorstelling en willen daarna naar het Bird Park voor we in Ubud aankomen.

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!