Vila Dua Bintang
Woensdag 7 juli 2016. Munduk, Bali, Indonesië.

Om negen uur deze morgen hadden we het ontbijt. Daarna vertrokken we om de omgeving te verkennen, met onze gehuurde bromfietsen en een summier kaartje. De gastheer van het hotel gaf meer dan behoorlijk uitleg over de bezienswaardigheden.

Allereerst zochten we een waterval op. We moesten ook nog een eindje stappen langs smalle paadjes en het begon al vroeg warm te worden tussen de begroeiing van het regenwoud. Het blijft zweten geblazen bij de minste inspanning maar elke dag ter plaatse wordt een mens dit beter gewoon. Na een halfuurtje zagen we dan waarvoor we gekomen waren. Gelukkig waren we nog relatief vroeg op de afspraak. Daardoor hadden we alle tijd om de beste foto’s te maken. Veel toeristen hebben we toen niet gezien.

Op naar de tweede stop volgens het plannetje, waterval nummer twee. Ook daar konden we in alle rust genieten van de site annex ‘watervalgeluid’ maar ook van de drankjes en hapjespauze in de Golden Valley Eco Café. We wandelden terug naar onze motortjes en bolden daarna gestadig verder naar een lokaal meer. Ter plaatse was het ook allemaal peis en vree wat de klok sloeg. Overal staan er tempels, duizenden… dus ook hier. We keerden nog even terug naar ons hotel voor een pitstop en een drankje.

In Munduk, een gehucht groot, gingen we avondeten in een klein restaurantje Warum Classic. We aten opnieuw Balinese keuken, superlekker allemaal. Wijntje, biertje, frisdrank is er geen probleem en de ondergaande zon krijg je er gratis bij. Terug ‘thuis’ moest Mathis nog een halfuurtje violen. Ik probeerde nog wat gitaar te spelen op een Yamaha die hier onder een afdakje tegen de muur hing. Zelfs na het stemmen was de klank niet je dat. De zin om wat riedeltjes te spelen was dus vlug over. We regelden het vervoer voor morgen en genieten nu nog van een gin-tonic (gekocht in de supermarkt) op ons terras. Dus nu nog aan de blog beginnen is geen sinecure maar het moet gewoon… voor de volgers. Gegroet publiek!