We zijn geplaatst voor de volgende ronde en deze keer wordt het Bali
Woensdag 30 juni 2016. Bangkok, Thailand.

Rond vier uur ‘s middags vertrokken we voor de zoveelste maal richting Azië waarvan Bali onze eindbestemming wordt. De files voor en in Antwerpen niet te na gesproken kwamen we na flink wat gezeur en gemor toch nog in Düsseldorf aan. Een overnachting en een stevig ontbijt later waren we ‘all set & ready’ om wat op de ‘airways’ te toeven. De eerste vlucht had drie kwartier vertraging maar dit werd tijdens de vlucht goedgemaakt met een bonificatiespurt. Om ‘in the mood’ te blijven was er nog een klein oponthoud van twee uren voorzien te Abu Dhabi. Maar elk nadeel heb z’n voordeel zou Johan Cruijff gedacht hebben. Dat was minder lang wachten geblazen om in het hotel te Bangkok in te checken.

Vandaag hebben we wat in het oude stadsdeel geslenterd en ook de innerlijke mens wat versterkt. Mathis ging nog wat afkoeling zoeken in het zwembad want warm was het hier de ganse dag (34°). Morgen gaan we zijn verjaardag vieren met leuke dingen voor de mensen. Bangkok is een immense stad waar voor elk wat wils te beleven valt. Wordt het de floating market of Chinatown (de grootste ter wereld) of bezoeken we het presidentieel paleis? We hebben vandaag moe maar helemaal voldaan volledig overbrugt en zullen des temeer de jetlag minimaliseren. Maar om twee uur vannacht spelen de Rode Duivels en supporteren gaan we!

Moeten wij daarom onze wekker zetten… Rode Duivels?
Vrijdag 2 juli 2016. Bangkok, Thailand.

De Belexit op het EK hebben wij alvast goed verteerd. We maakten er nog een rustige dag van in Bangkok en bezochten een kleine ‘floating market’. Op de rivier (lees de riool) hebben we niet zoveel gezien buiten zij die er thuis horen zijnde catfish en een enkele varaan. Bij aankomst, na een uurtje varen, hebben we wel genoten van wat seafood, lekker en spotgoedkoop.

Vandaag was het ook de verjaardag van Mathis (9). Deze middag mocht daarom de taart niet ontbreken op het menu. We namen van al het lekkers in restaurant D’Osha, een aanrader voor wie dit district bezoekt. Ook nu was het weer snikheet en haalden we gemakkelijk 35°. Daarom keerden we even naar het hotel terug voor een zwempauze. De jetlag is bijna uit de kleren.

Deze avond hebben we lekker getafeld bij Chomp, een toffe keet waar rastafari muziek weerklinkt, het eten lekker en vooral de porties op mijn lijf geschreven zijn. Morgen brengen we overdag nog een bezoekje aan Chinatown en verleggen we ons kortbij de luchthaven. We moeten halverwege de nacht uit de veren om onze vlucht naar Bali te halen. Met plezier, al zeg ik het zelf! 

Ubud
Zondag 4 juli 2016. Ubud, Bali, Indonesië.

Vandaag na een vlucht van viereneenhalf uur aangekomen in Bali – Denpasar. Vervolgens werden we opgewacht door een chauffeur van ons klein resort Pajar House in Ubud. Prachtige locatie en vooral de rust zelve. Hier gaan we lekker relaxen en wat in het stadje rondkuieren. De ontvangst hier was alvast heel hartelijk. Na een verkwikkende duik in het zwembad gaan we een leuk restaurantje opzoeken. Ze zullen ons niet in slaap moeten wiegen vanavond, denk ik. Hierbij alvast een eerste impressie van ons huisje…

Uitstapje naar de tempel van het ‘heilige’ (wat is daar nu heilig aan) water (H2O)
Maandag 5 juli 2016. Ubud, Bali, Indonesië.

Vandaag lekker uitgeslapen in Pajar House met ontbijt rond de klok van negen. Daarna gingen we lekker chillen aan het zwembad. We zagen een open blauwe hemel dus diende een hete dag zich opnieuw aan. ‘s Middags plooiden we nog een paar Balinese ‘gerechjes’ achter de kiezen en waren we klaar voor wat cultuur.

Met een chauffeur bezochten we eerst de Tegallalang rijstterrassen. Voor veel mensen misschien een ‘wauw’ op de schaal van verbazing maar wij waren er niet echt wild van temeer omdat iedereen je er voor de voeten liep, je constant werd aangeklampt om souvenirtjes te kopen, enzovoort. Vervolgens passeerden we een of ander heiligdom/tempel Gunung Kawi, met zo’n driehonderd trappen naar beneden. Overal moet je dus de sarong dragen als teken van respect. O ja, geen lift te bespeuren dus wij weer trainen voor Rio en terug naar boven klimmen.

Als toetje moesten we nog langs de Tirtha Empul Temple waar het heilige water, de bron, zich bevindt. Het was er ook weer zeer druk en daar houdt een mens toch niet van. We speelden elkaar ook nog eens kwijt tussen de souvenirkraampjes, ook tof! Maar al bij al zijn dit nu eenmaal de topattracties in de regio.

In de ‘Who’s Who’, een restaurant uitgebaat door een Belg gingen we avondeten. De keet zat vol (gisteren ook al want we moesten reserveren) en we aten top voor negen Euro de man (met drankje). Ik bestelde en kreeg ook: een appetizer met een hartig koekje en humus, een Balinees soepje met kip en oosterse groentjes gevolgd door black tiger prawns, frisse lokale groentjes en dito dressing met jawel frietjes. Superlekker allemaal en doorgespoeld met een Bintang biertje. Geen geld voor spijs en drank, van de bovenste plank. We kochten nog een ijsje voor onderweg en belden onze chauffeur met de gsm die je standaard meekrijgt van ons verblijf. Top service van Pajar House waar weinig of niets op aan te merken valt en wij zijn toch al wat gewoon. Morgen transiteren we naar… naar waar eigenlijk? Zal ik morgen eens vragen aan Kelly. Immers, zij kent de planning. Morgen gezond weer op! 

Vila Dua Bintang
Woensdag 7 juli 2016. Munduk, Bali, Indonesië.

Om negen uur deze morgen hadden we het ontbijt. Daarna vertrokken we om de omgeving te verkennen, met onze gehuurde bromfietsen en een summier kaartje. De gastheer van het hotel gaf meer dan behoorlijk uitleg over de bezienswaardigheden.

Allereerst zochten we een waterval op. We moesten ook nog een eindje stappen langs smalle paadjes en het begon al vroeg warm te worden tussen de begroeiing van het regenwoud. Het blijft zweten geblazen bij de minste inspanning maar elke dag ter plaatse wordt een mens dit beter gewoon. Na een halfuurtje zagen we dan waarvoor we gekomen waren. Gelukkig waren we nog relatief vroeg op de afspraak. Daardoor hadden we alle tijd om de beste foto’s te maken. Veel toeristen hebben we toen niet gezien.

Op naar de tweede stop volgens het plannetje, waterval nummer twee. Ook daar konden we in alle rust genieten van de site annex ‘watervalgeluid’ maar ook van de drankjes en hapjespauze in de Golden Valley Eco Café. We wandelden terug naar onze motortjes en bolden daarna gestadig verder naar een lokaal meer. Ter plaatse was het ook allemaal peis en vree wat de klok sloeg. Overal staan er tempels, duizenden… dus ook hier. We keerden nog even terug naar ons hotel voor een pitstop en een drankje.

In Munduk, een gehucht groot, gingen we avondeten in een klein restaurantje Warum Classic. We aten opnieuw Balinese keuken, superlekker allemaal. Wijntje, biertje, frisdrank is er geen probleem en de ondergaande zon krijg je er gratis bij. Terug ‘thuis’ moest Mathis nog een halfuurtje violen. Ik probeerde nog wat gitaar te spelen op een Yamaha die hier onder een afdakje tegen de muur hing. Zelfs na het stemmen was de klank niet je dat. De zin om wat riedeltjes te spelen was dus vlug over. We regelden het vervoer voor morgen en genieten nu nog van een gin-tonic (gekocht in de supermarkt) op ons terras. Dus nu nog aan de blog beginnen is geen sinecure maar het moet gewoon… voor de volgers. Gegroet publiek! 

Bondalem by the seaside
Donderdag 8 juli 2016. Bondalem, Bali, Indonesië.

Na een rit van twee uurtjes met de combi, euh sorry minibus (beroepsmisvorming) kwamen we vanuit Munduk aan in Bondalem. We logeren in Villa Selina voor vijf dagen of vier overnachtingen, het is maar hoe je het bekijkt. Ook voor de chauffeur was het even zoeken want deze locatie ligt goed verscholen tussen de hoge vegetatie maar wel pal aan zee. Dat nodigde uit tot zwemmen en snorkelen.

Op vijftig meter voor de deur ligt een beschermd rif, gewoon de max. Het was wel hoogtij en redelijk wat branding maar Lennert en mezelf konden het niet laten om de plaats even te verkennen. Nu weten we hoever we moeten zwemmen en hoe de stroming zit want voor je het weet zit je honderd meter verder op. Het water is zalig qua temperatuur, bijna lauw zou ik zeggen. De zon is ook al dagen van de partij en dat zal nog wel een poos blijven duren vanwege het droogseizoen.

We gebruikten ook een surfboard van het hotel maar alleen maar erop staan is al vreselijk. Mathis bleef het toch maar proberen met als resultaat dat hij nu redelijk stikkapot zit. En toch nog even een Vivaldi en Co spelen voor het avondeten, veertig minuten dagelijkse vioolroutine. Morgen gaan we met de heer des huizes naar de vroegmarkt. ‘It will be an early rise and shine’. Daarna ontbijtje nemen en de buurt verkennen met de scooters, hebben we opnieuw voor twee dagen gehuurd. Bij de buren, een lokale tempel, houden de muzikanten hun wekelijkse oefensessie. Ja hallo… na een uurtje of twee wordt ik bijna knetter.

Uitstapjes met de scooter
Vrijdag 9 juli 2016. Bondalem, Bali, Indonesië.

Deze morgen bezochten we de vroegmarkt. Matt de gastheer, gaf ons een lift. Van daaruit regelde hij ons transport terug met vier scooters. Na het ontbijt zwommen we nog even in zee. Daarna kregen we zelf de door ons gehuurde brommertjes ter beschikking.

We gingen nabij Les in Teapula weeral een waterval bezoeken. En of het de moeite waard was. Gelukkig was het water niet koud maar eerder verfrissend. Met de douchekop op een vijftig meter hoogte moesten wij de gelegenheid te baat nemen om er toch maar even onder te staan. Zalig gevoel gewoon en gratis massage van de prikkende waterstralen waren ons deel. De site op zich vond ik ook weer een filmdecor waard. Op de terugweg lunchten we in een of andere chique beachclub en ook daar was dit voor een habbekrats. Kipsatés, springrolls en mie goreng plus drie drankjes voor zes Euro.

Terug in Villa Selina aangekomen moest ik het water in… te warm is het hier gewoon van bij de minste inspanning. We doken eerst het zwembad in, daarna kozen we nog eens voor het ruime sop. Het zeewater blijft hier ook lekker zalig. Bij eb en doodtij kan men beter zwemmen en snorkelen, bij vloed is het ‘surfing time’ of kan men gewoon spelen in de branding. Lennert en ik gingen nog een lokaal futsal tornooitje bekijken op een schamel terreintje. Meer hebben die gasten ook niet maar ze amuseerden zich des temeer.

Morgenvroeg voor het ontbijt en als de zee het toelaat hebben we een actie ‘snorkelen op het rif’. Althans dat zeggen we nu… Een ‘change one’ in onze dienstplanning is zo gebeurd. Mathis heeft er twee enthousiaste Minecraft speelkameraadjes bij namelijk Ray en Selina, de kids van het huis (Villa Selina). Met het YouTube-Engels van Mathis kan hij zich toch uitdrukken ten opzichte van de halfbloed Aussie-kid (De voader is van Ostralië é). Sorry keezen, dat laatste was West-Vlaams. Nou lekker effe pitten tot morgen voor een nieuwe dag. Doei!

Bodalem, Surfing, Snorkeling
Maandag 11 juli 2016. Bodalem, Bali, Indonesië.

Mathis doet het prima op de surfboard en lukt al afstanden van zo’n veertig meter. Wij moeten zelfs niet proberen om er zelfs maar op te staan. Dan maar wat ‘sunex’en’ (sun exercise) en snorkelen. Mathis gaf nog wat instructies mee aan kleine Ray, de zoon van Matt, de uitbater hier. Deze laatste is in Australië acht jaar professioneel met surfen bezig geweest. Matt gaf Mathis ook een paar basistechnieken mee, genoeg om er de kneep van weg te hebben. Meteen werd een en ander in de praktijk omgezet en wist hij niet meer van ophouden. Volgens Matt heeft Mathis zijn evenwicht mee van in het skiën (waar hij ook al verzot op is). Vandaar de goede start in deze voor hem nieuwe sport.

Deze avond hebben wij Mathis sito presto ingeschreven in een surf-en watersportkamp te Bredene (één week in augustus). Je moet er toch iets mee doen met die jonge veulens en dat is echt iets dat op zijn lijf staat geschreven. Verder gingen we nog snorkelen op het rif niet ver van ons verblijf. Het water was mooi helder en we spotten verschillende species uit deze grote aquarium.

Deze avond aten we nog eens met een prachtige zonsondergang als afscheid aan Villa Selina. Het vervoer naar onze volgende halte is ook al geregeld. Een chauffeur komt ons oppikken vanuit Pemeturan en rijdt ons dan terug (voor vierhonderdvijftigduizend kromme). Hier ter plaatse vroegen ze zevenhonderdduizend Indonesische Roepies. De keuze is dus snel gemaakt. Na het ontbijt komt die gast ons ophalen om tien uur, dus tijd zat om in te pakken, intussen een vluchtig ritueel geworden. Vandaag geen benul gehad van de 11 juli viering laat staan dat ik wist dat we maandag waren. Zalig, toch?

Pemuteran
Dinsdag 12 juli 2016. Pemuteran, Bali, Indonesië.

Gisterenavond stond ik nog een paar foto’s te nemen van een fantastische einder bij zonsondergang. Deze morgen werd op dezelfde plek het levenloze lichaam gevonden van een man. Waarschijnlijk een visser die overboord is geraakt en vermits er geen enkele kan zwemmen is de zelfredzaamheid ver te zoeken. Vond het al vreemd dat het licht midden in de nacht ons huisje zo fel binnendrong. Ik meen ook het geronk van een dichtbij varende visserssloep te hebben gehoord. Wellicht waren ze dan al de kustlijn aan het afvaren met hun felle lampen.

Deze morgen werd er dus geen perimeter ingesteld integendeel, iedereen kwam per brommer de onfortuinlijke bekijken. We zullen het geweten hebben want de ene na de andere motor hoorden we voorbijrijden. ‘Live goes on’ ook in Bali. We waren dus eindelijk al vroeg uit de veren om onze backpack te vullen, op het gemak te ontbijten en om zeker klaar te staan voor de chauffeur die ons om tien uur ging oppikken.

Een platte band en zeker twee uren later hebben we dan toch de Villa Selina verlaten, op naar onze huidige bestemming namelijk Pemuteran, aan de kust in het noordwesten van Bali. We zijn hier fantastisch gehuisvest (Global Royal Pemuteran) in aparte huisjes rond een zwembad op een steenworp van de hoofdweg. Goede wifi, dito airco, frigo, huispersoneel, info, het is er allemaal en dat is meer ons ding als luxe backpackers.

We aten ondertussen in Tetra Sari, een ferm restaurant annex zwembad en dergelijke. We namen wat frisdrank, cocktail Maj Thai, en Bintang bier. Op ons bord hadden we fried calamares, grilled squid with lemon and herbs en grilled tiger prawns. Als dessert bananasplit of banana pancakes. Vijfentwintig Euro voor ons drietjes in een toprestaurant. Om alles wat te laten zakken deden we nog een nightly swimex want het is hier vroeg donker. Nu gaan we wat slaap bijtanken en morgen gezond weer op! Sheeva bless!

Bio Rock Pemuteran
Woensdag 13 juli 2016. Pemuteran, Bali, Indonesië.

Vandaag gingen we voor het eerst snorkelen in Pemuteran. Heel gemakkelijk konden we vanop het strand recht de zee in. Al gauw kwamen we de eerste rifgesteenten tegen en zagen we allerhande visjes opduiken. Hoe verder men zwom hoe groter de exemplaren werden. Ik herken nog veel soorten van de duiken in Koh Tao (Thaïland). Maar om nu vlotjes al die namen te citeren is me wat teveel.

Hier in Pemuteran zijn ze ook een Bio Rock Project gestart tot heropleving en instandhouding van het koraalrif en zijn bewoners. Onder water werden diverse netvormen verzonken en erop babykoraal aangebracht. Met behulp van elektrische kabels en dus stroom draagt dit bij tot een gunstige biotoop voor de koralen en het rif op zich. Je kan ook doneren en dan wordt je naam in ijzerdraad gemaakt en op het kunstrif vastgemaakt. Jaren nadien zal die naam dan begroeit zijn met de onderwaterflora die zich langzaam hersteld.

Na onze snorkeltrips zochten we verfrissing en een drankje op het strand. In de leuke zaken aldaar zijn de prijzen algauw duurder, evident wellicht… Deze middag zochten we dan nog wat verkoeling in het zwembad voor ons huisje. Alhoewel, met lauw water… Gelukkig doet de airco het prima en kunnen we ons binnen even bezinnen. Deze avond opnieuw lekker gegeten in hetzelfde restaurant zoals gisteren waar het ons uitermate bevalt.

Morgen doen we een boottocht naar een eiland, nemen we spijs en drank mee en gaan we opnieuw snorkelen op lokatie. Ziet er veelbelovend uit. We proberen morgen ook de onderwaterfotografie. Morgen worden we weer wakker gekakeld door tientallen hanen, ‘nie normaal’, wakker ben je wel.

Snorkeling in Menjangang
Donderdag 14 juli 2016. Pemuteran, Bali, Indonesië.

Deze morgen kregen we een toetje bij het ontbijt, een bordje met allerhande zoetigheid en het een al zwaarder dan het andere. Met een minibusje passeerden we eerst via een duikcentrum om wat spullen op te halen. Na ongeveer een kwartiertje rijden kwamen we aan op de vertrekplaats voor het eiland Menjangang. Het wachten was nog even op wat andere toeristen en ons bootje kon vertrekken. De oversteek duurde ongeveer een halfuur.

We deden twee snorkelsessies, de eerste meer dan een uur, de tweede iets minder lang. Onder water was het prachtig en zagen we de lokale fauna de revue passeren. Zeesterren, parrot fish, angel fish, napoleon fish, groupers allerhande, barracuda’s, zeeslangen en vooral verscheidene scholen vissen. Het onderwaterlandschap wisselde af van ondiep water naar steile diepe kliffen. De temperatuur van het zeewater was zalig warm. We spotten ook veel verschillende koraalsoorten rondom dit onbewoond eiland. Kortom het was zeer zeker de moeite waard om hier wat rond te dobberen. ‘s Middags hadden we een lunchpakket mee en voldoende water, een must in deze tropische warmte. Morgen is onze laatste volledige dag hier. Zeg maar van ‘yes’ dat we er van zullen genieten.

Als je een beetje wil chillen in Bali is’t geen probleem
Vrijdag 15 juli 2016. Pemuteran, Bali, Indonesië.

Lazy day today. The day after ‘quatorze juillet’. Vermits we hier zes uren voor hebben op België waren we dus al heel vroeg op de hoogte van de aanslag te Nice. Extreem terrorisme doet bij mij vanbinnen telkens extreme woede ontstaan maar dit is niet het medium om het hier te ventileren. Terror – Europe – Terrope, ver van hier maar door de sociale media toch heel dichtbij… einde topic.

Je kon niet blootsvoets rond het zwembad lopen, zo heet was het vandaag. Veel hebben we dus niet uitgespookt, een wandelingetje aan zee niet te na gesproken. Morgen rijden we terug naar Ubud voor vier overnachtingen. Been there done that maar dat was reeds geboekt en we kunnen niet meer annuleren zonder alles te betalen. Maar dat komt ongetwijfeld goed. Heb als afleiding ook nog het huistempeltje op de gevoelige plaat gezet. Vandaag was het ook BBB-dag, bakken, bruinen, braden… dus volop insmeren was het ordewoord. Meer zat er echt niet in. Met de gezangen van de moskee in de verte gaan we proberen de slaap te vatten. De vele hanen kraaien er ons binnen enkele uren terug… Uít.

Into the paddy rice fields
Zondag 17 juli 2016. Ubud, Bali, Indonesië.

Met onze gehuurde scooters reden we vandaag een rondje rijstvelden. We stalden de brommertjes aan het begin van een landweggetje en deden de rest te voet tot aan het Sari Organic Restaurant. Het pad kronkelde tussen de talloze rijstvelden onder een niets ontziende hitte. We zouden het ‘s avonds wel geweten hebben. Onderweg stellen menig kunstschilders in kleine stalletjes hun werk tentoon en proberen dit natuurlijk aan de man te smeren. Hier en daar zijn de mensen ook nog bezig op het land, sommige vrouwen durfden al eens geld vragen voor een foto. Momenteel is de eerste oogst al binnen en her en der zie je de volgende lading kleine plantjes al ingebed staan. Wij staan er niet bij stil hoe arbeidsintensief de rijstteelt wel is als we een pakje in de supermarkt kopen.

In de namiddag reden we nog wat rond op de smalle wegenis in de omgeving van Ubud. Wat eerst begon als een Belgisch regenbuitje ontaarde algauw in een tropische drasch. Na het avondeten in restaurant Kismet dachten we het vandaar tot aan ons hotel droog te houden… We konden evengoed met kledij en al in het zwembad zijn gesprongen. Afijn, een douche later zitten we opnieuw droog op het balkon, dit cursiefje te schrijven. Morgen ‘zouden’ we naar een vulkaan rijden. Best eerst even de buienradar bekijken me dunkt.

Kopi coffee
Maandag 18 juli 2016. Ubud, Bali, Indonesië.

Vandaag hadden we af te rekenen met een lagedrukgebied. Tussen de gewone regenbuitjes door kwam er af en toe een ferme ‘drasch’ naar beneden. De zin om een uur naar de voet van de vulkaan te rijden was al vlug over, hoewel we met onze scooters wel een wilde poging ondernomen hebben.

In de namiddag begon de buienactiviteit in sluimermodus te gaan en konden wij toch nog wat rondtoeren. Op één van onze pitstops vonden we een origineel koffiehuis met eigen gebrande koffie. We proefden van de ‘hazelnoot-, vanille- en caramel koffie laté’. Allemaal heel keurig gemaakt en de smaak was top. We besloten ook om de brommertjes nog een dag langer te huren. Morgen zijn we dus weer van de partij met onze Scoopy en Vario (twee types bolides). Lennert en Mathis hadden vanavond zin in Italiaans. Wij gingen fijner tafelen bij Sambal Matah. Elk in zijn resto dus, gelukkig schuin tegenover elkaar gelegen. Moet kunnen. De kids vonden het heel leuk, wij evenzo.

Transferdag
Woensdag 20 juli 2016. Dusa Lembogan, Bali, Indonesië.

Transferdag vandaag want we verkassen van Ubud naar het eiland Lembogan. De rit duurde ongeveer een uur. Meer dan veertig à vijftig kilometer per uur kan je hier op die kleine wegen niet rijden. Heel veel scooters laveren er kriskras tussen de andere Toyota’s, Suzuki’s en Hyundai’s.

Op het strand was het nog even wachten op de fast-boat. Er lagen er genoeg, welke zou nu de onze zijn? In de verte zagen we de enorme branding waarop surfers aan het spelen waren. De speedboten zochten en vonden allen een gat om de oversteek naar Dusa Lembogan te maken. Met vijf keer 250 pk onder de kont sneden we als een mes door de hoge deining. Een halfuurtje later kwamen we al aan op het strand van het eiland. Net zoals het instappen, was ook het uitstappen gewoon via een opstapje naast de buitenboordmotoren, vrij uniek moet ik zeggen.

Hier logeren we voor de laatste vijf dagen in Bukit Taman Cottage. We hebben een mooi huisje met airco, frigo, fan en de openlucht badkamer zoals overal gebruikelijk hier. Het uitzicht over het stadje en de baai is fenomenaal. Bij helder weer kan je de overkant, Bali zien. Na de twee voorbije regenachtige dagen was het hier intussen weer redelijk warm geworden. We zijn het intussen al wat gewoon want het valt mij pas op als we onder de dertig graadjes duiken.

Voor morgen hebben we opnieuw scooters besteld en gaan we letterlijk het eiland afcrossen want de wegen zijn er dan ook naar. Op de kaart van de omgeving ziet het er allemaal weer schitterend uit. Snorkelen, duiken, cliffduiken en andere leuke dingen voor de mensen, het is er allemaal. We gaan ook nog een paar leuke warongs(restaurantjes) en 'bar’tjes' opzoeken, daarvoor zijn we immers ook op reis. Want als ik de twitterberichten van de laatste dagen bekijk, zou ik beter niet meer terugkeren naar Terreuropa.

Recco in Lembogan
Vrijdag 22 juli 2016. Dusa Lembogan, Bali, Indonesië.

Gisteren onze eerste dag met de scooters hier op het eiland. In twee uren heb je het helemaal rond gecrost. In het mangrove gedeelte deden we een halfuurtje met de boot, het is ook het Amazonewoud niet. Het stadje oogt piepklein en is ook hier volledig afhankelijk van het toerisme. Lembogan telt zo’n vijfduizend inwoners, een tweeduizend-tal toeristen waarvan de helft dagjestrippers zijn. Langs de kustlijn heb je hier en daar een paar stroken zandstrand maar ook gevaarlijke kliffen. Sowieso is het zwemmen hier geen sinecure vanwege de grote golven en de sterke stroming.

We hielden even halt bij Dream Beach, een feeërieke site waar je de mooiste plaatjes kan schieten. We reden ook nog over een hangbrug die het naburige eiland Ceningan met Lembogan verbindt. Het moet gezegd, niet makkelijk al wiebelend over houten plankjes rijden. Het best was om een constante snelheid aan te houden en niet naar beneden te kijken. Ook moesten we wat afstand tussen elkaar houden, waarschijnlijk voor het gewicht en het slingeren te beperken. Toch een leuke ervaring.
We gingen eten bij Warung Putu, de nummer één in de lokale horeca toplist maar een Michelinster zal hij nooit halen. Wat mij betreft maakt het allemaal niet veel uit waar je gaat tafelen. Na een paar dagen rondtoeren heb je de spijskaart wel gehad. Gelukkig heb je met dit warme weer niet al teveel honger en zijn de eerder kleine porties ruim voldoende.

Hier op onze heuveltop heerst de kalmte, geen geraas van claxonnerende scooters. De enige afwijking van de geluidsnorm door ons toegestaan is de dagelijkse viool oefenstond van Mathis. Straks nog wat dolce far niente om de dag door te komen alhoewel dit eigenlijk niet aan mij besteed is.

Back to Bali
Dinsdag 26 juli 2016. Sanur, Bali, Indonesië.

Vandaag sluiten we af op Nusa Lembongan en gaan we per speedboot terug naar Bali, meer bepaald naar Sanur. Tijd dus om er nog wat te slenteren en souvenirs te kopen. Gisteren hebben we ook nog een Mexicaantje gedaan, gezellig restaurantje op het strand. De sangria en nacho’s waren een welkome afwisseling voor de vele mie gorengs, en dergelijke. We passeerden ook nog eens langs Devils Tears om er de hoge golven te trotseren. Dit pittoresk stukje strand mag en kan je zeker niet missen bij een bezoek aan dit eiland… een must do eigenlijk. ‘s Avonds gingen we nogmaals uit eten in The Lemon Tree. De zaak is nog maar een jaartje open maar zat hier elke avond bomvol. Goede waar behoeft geen prijs. Net dat ietsje meer doet het! Superlekkere keuken in een gezellig kader.

Mathis is intussen weer begonnen aan zijn ochtendsessie viool. Dan is hij er vanaf voor de rest van de dag. Overal waar we langskwamen waren de mensen enthousiast over zijn spel, vooral de uitbaters dan. Nog een tip voor wie Lembogan aandoet. Neem vooral genoeg cash mee want die ene ATM deed het gans de week niet. Slechts enkelingen beschikken hier over een betaalterminal, vandaar. Voor de echte reizigers ‘pur sang’ onder jullie, geef ik als laatste artikel onze aanraders en tips (gedurende deze reis) mee. Ik begin alvast de info te garen, niet altijd evident met een wispelturig internet.

Bali tips
Hierbij de link naar onze verblijven gedurende deze Bali-reis. Dit is alleen een opsomming van wat wij zelf een aanrader noemen, niet dat de rest daarom überhaupt als slecht wordt gecatalogeerd:

Ubud: Pajar House
Munduk: Dua Bintang
Bondalem: Villa Selina
Pemuteran: Global Royal Cottage
Lembongan: Buket Taman

De plekjes waar wij heerlijk gegeten hebben en met stip genoteerd zijn:

Who’s Who (Belgisch) in Ubud
Classic Warung in Munduk
The Villa’s twaalf kilometer van Bondalem
Tirta Sari en de pizzeria in Pemuteran
Lemon Grass en Two Towers op het eiland Lembongan
Lilla Warung in Sanur

Enkele praktische tips:
-Voor alle verplaatsingen ter plaatse maakten wij gebruik van scooters à vier Euro per dag.
-Benzine kost ongeveer tienduizend IDR per liter (68 Eurocent).
-Wifi is praktisch overal beschikbaar maar soms wispelturig of zwak, goed voor een check van de mail. Bloggen was niet altijd evident.
-Neem alvast muggenspray mee want ‘s avonds zijn ze daar gezet.
-De attracties waar men de toeristen met busladingen vol dropt zijn ofwel te druk bezocht ofwel te duur in vergelijking met het aanbod of gewoon een ‘tourist trap’.
-Wij kamden alle bezienswaardigheden uit met onze brommertjes, heel makkelijk en niet afhankelijk van rij- of rusttijden van de organisatie. Het links rijden heb je heel vlug onder de knie. Het verkeer kan er soms druk lijken door smalle straatjes. We hebben ons altijd veilig gevoeld, zelfs met z’n drietjes op de scooter (ook in het donker).
-Betaal zoveel mogelijk met creditcard, dit is goedkoper dan afhalen aan de ATM. Op het eiland Lembongan is er maar één automaat, die vaak ‘out of order’ is. Dus daar zeker genoeg cash meenemen.
-Voor de snorkelaars is Pemuteran zeker een ‘must do’. Duikstekken zijn er dan weer te over rond Lembongan.

Wij hebben hier een heel vriendelijk volk ontmoet die uiterst behulpzaam was wanneer je hen iets vroeg, Bali met stip op nummer één in Azië. Wij hebben andere minder leuke ervaringen (ook India met stip!). Eerst nog een paar ‘goeie’ drinken op de twee vluchtjes Etihad.