Een lange reis en het paradijs
Vrijdag 22 april 2016. Siangan, Bali, Indonesië.

We zijn er! Een kleine 24 uur nadat we uit Driebergen vertrokken, landen we op Denpasar. Het blijft een hele reis, daar valt niets op af te dingen. Maar - ik schreef het vorig jaar ook al in dit blog: wat gaat het elk jaar weer veel makkelijker naarmate de kinderen ouder worden. En echt: wat een helden zijn Tijl en Jonas! Werkelijk geen kik hebben ze gegeven. Urenlang hebben ze zich vermaakt met filmpjes, naar buiten kijken, kale melen ('kamelen' in Jonas-taal) spotten in de woestijn ver beneden ons en spelletjes spelen. Het meegebrachte speelgoed is de koffer niet eens uit geweest. Ze hebben allebei zelfs nog een paar uur geslapen.

En wat een verschil maakt dat voor ons als ouders ook. Nog bijna fit stappen we in Singapore het vliegtuig uit. Wat een verschil met de afgelopen jaren. Dat we met opa en oma nog twee paar helpende handen bij ons hebben, helpt daarbij natuurlijk ook enorm. De man met de hamer weet ons tijdens de aansluitende vlucht naar Denpasar alsnog wel te vinden, maar dat is na een nacht zonder slaap door verschillende tijdszones ook niet verwonderlijk. Aan de kinderen heeft het in elk geval niet gelegen. Ware wereldreizigers zijn het allebei!

Als we op Denpasar onze tassen hebben verzameld, staat chauffeur Dewa ons al op te wachten. In een kleine twee uur rijdt hij ons naar Siangan, op negen kilometer van Ubud, waar Villa Hutan Sawah de komende dagen ons thuis zal zijn. En wat voor thuis. Wat een prachtig huis op een prachtige plek! Een mooie, ruime villa in een grote en prachtig onderhouden terras-achtige tuin midden tussen de rijstvelden en jungle. Met op het onderste terras het piece de résistance: een heerlijk verkoelend zwembad! In no-time liggen we er met z'n allen in. Heerlijk is het: de vermoeidheid van de reis raakt er een heel eind mee op de achtergrond.

Toch zoeken we tegen drieën allemaal ons bed op voor een paar uurtjes in te halen slaap. Ook 's avonds maken we het niet laat. Na een heerlijke maaltijd van gado gado, nasi nanas en pisang goreng, die kok Ketut voor ons verzorgt, kruipen we allemaal, na nog een laatste plons in het zwembad vroeg ons mandje in.

Bali bliss
Zaterdag 23 april 2016. Siangan, Bali, Indonesië.

Het is al licht als we na een uitstekende nacht wakker worden. Dat wil zeggen: Justus en ik worden wakker, de kinderen zijn nog volledig buiten westen. Om half negen besluiten we ze maar eens wakker te maken. Zo hebben we nog net even tijd voor een duik in het zwembad voor het ontbijt wordt geserveerd.

Tijl heeft een verassing voor ons in petto. Hij zit nog maar net op zwemles, en het meegebrachte drijfvestje irriteert zijn nek. Er zit nu al een grote rode plek die behoorlijk zeer doet. We hebben voor hem alleen geen zwembandjes mee. Geen probleem, besluit Tijl, dan maar zonder. Zonder drijfmiddelen springt hij het water in en slaagt er tot onze verbazing nog in om boven te blijven ook. Zonder problemen zwemt hij in zijn eentje naar de overkant. Wow! Knap, en ook fijn: het voelt toch een stuk rustiger dat hij blijkbaar niet direct verdrinkt als hij in een onbewaakt ogenblik het zwembad in springt. 

Fietsen
Zondag 24 april 2016. Siangan, Bali, Indonesië.

Na een wat onrustig nachtje (het gevolg van een roepende cicak op onze slaapkamer), is het vandaag vroeg dag. Om half zeven gaat de wekker, want om kwart over zeven hebben we een afspraak met gids Gede van Banyan Tree Bike Tours. Hij haalt ons vandaag op voor een fietstocht over het platteland van Gianyar. En gezien de temperaturen hier doen we dat het liefst 's ochtends vroeg wanneer het nog relatief koel is. En wat dat betreft hebben we vandaag geluk: het was echt koud vanmorgen bij zonsopkomst, zo stelt Gede. Maar 25 graden... We zullen het maar even niet over de huidige lente-temperaturen in Nederland hebben.

We maken het onszelf wel gemakkelijk vandaag: het blijft immers vakantie. Met de auto worden we bovenop een berg afgezet, en alles wat wij hoeven te doen, is met de kinderen achterop naar beneden rijden. Kijk, zo kun je nog eens een fietstochtje maken. Het is trouwens ook fijn dat we maar weinig aandacht voor het fietsen nodig hebben, want de afdaling gaat tussen de rijstvelden, langs stroompjes met wassende mensen en door typisch Balinese dorpjes met prachtige compounds en tempels. Fantastisch mooi!

Op Jonas heeft het fietstochtje een zeer ontspannend effect: na nog geen tien minuten is hij onder zeil. Tijl is gefascineerd door het verhaal dat Gede vertelt over zijn opa. Hij werd in de koloniale tijd door de Nederlanders gedwongen om te werken aan de aanleg van de weg tussen Singaradja en Denpasar. Met aan zijn been een boei met een zware steen eraan zodat hij niet kon wegrennen en zo weinig water dat hij zijn eigen urine moest drinken, waren de omstandigheden barbaars. Vele van zijn mede-arbeiders hebben deze gedwongen arbeid niet overleefd. Het verhaal maakt diepe indruk op onze kleuter. Onderweg moet ik het steeds weer opnieuw vertellen. Het is geen fraai deel van onze nationale geschiedenis, is Tijl het met ons eens.

Halverwege de rit naar beneden is het tijd voor luchtiger zaken. We maken Jonas wakker en stoppen voor een thee-, koffie- en chocoladeproeverij. Een feestje voor de kinderen, die zich de met grote hoeveelheden suiker gezoete thee zeer goed laten smaken. Dit is zelfs nog leuker dan het zwembad, vindt Tijl.

De tweede etappe van de fietstocht brengt ons langs een typisch Balinese compound waar we van de familie die hier woont even binnen mogen kijken. Het blijft bijzonder om te zien hoe hele families op deze manier samen leven. In het midden van de compound staat onder een afdak - zonder muren - het bed van opa en oma. So much voor privacy. Maar, zo stelt Gede, seks is als je ouder bent en al kinderen hebt toch niet meer zo belangrijk. Dat nemen we dan maar van hem aan...

Jonas heeft ondertussen het varkenshok ontdekt en is niet bij de beesten weg te slaan. Helaas: we moeten door: er wacht ons nog een wandeling door het bos en het wordt inmiddels steeds warmer. De wandeling gaat langs een rivier en is voor de kinderen superleuk: we moeten klimmen over bamboe-ladders, klauteren over stenen en door een stuk droge rivierbedding, lopen over bruggetjes van bamboe, en het klapstuk: het oversteken van de rivier over een grote bamboe-paal waarboven een kleinere bamboe-paal als houvast is gespannen. Cool! Het ijsje dat we ze in het vooruitzicht hebben gesteld als ze de drie kwartier durende wandeling zonder zeuren voltooien, is op deze manier niet eens nodig. Dit is gewoon gaaf!

Niettemin zijn we blij als we na drie kwartier behoorlijk bezweet het huis van Bagi bereiken, waar de lunch al bijna klaar is. De kinderen hebben het inmiddels wel een beetje gehad en verlangen naar het zwembad. We maken er dus geen al te lange sessie van, maar laten ons de Balinese lunch goed smaken. Jonas houdt het bij witte rijst, maar Tijl gaat vol voor de pindasaus: zijn nieuwe Balinese lievelingseten. Na een korte stop voor het beloofde ijsje, zet Gede ons tegen tweeën weer bij de villa af. Tijd voor zwembad en massages. Maar wat een toffe ochtend hebben we gehad en wat blijft het fijn en bijzonder om weer op ons geliefde Bali te zijn!

Cooking Class
Dinsdag 26 april 2016. Siangan, Indonesië.

Vandaag splitst ons gezelschap zich op. Justus blijft met Tijl 'thuis' in de villa, terwijl de rest van ons zich de fijne kneepjes van het Balinese koken eigen gaat maken. Met Jonas als masterchef, dat spreekt voor zich.

In Ubud-centrum worden Jonas, mijn moeder, Han en ik opgewacht door iemand van de kookschool. Eerste stop is de traditionele pasar, waar begeleider Wajan ons wegwijs maakt in de keur aan tropisch fruit, inheemse kruiden en bijzondere groenten die hier te krijgen is. Maar natuurlijk niet voordat we een bezoekje hebben gebracht aan de markttempel, waar alle marktlui elke ochtend een ceremonieel offer brengen om zich te verzekeren van een goede dagopbrengst. Een mooi ritueel, met als prettige bijkomstigheid dat de voor de offers gebruikte wierook de wat minder frisse geuren van de pasar enigszins maskeert. Gezien de bergen afval die her en der opgestapeld liggen is dat voor onze westerse neuzen wel zo fijn.

Het is leuk om weer op een pasar rond te lopen, al is deze wel een stuk toeristischer dan de markten waar we hier in eerdere jaren zijn geweest. Voor mijn moeder en Han is het de eerste keer op een Indonesische pasar, en zij genieten volop. Erg leuk om dit aan hen te kunnen laten zien. Jonas heeft binnen vijf minuten zijn eerste van een marktvrouw gekregen speeltje te pakken, dus ook hij is dik tevreden. De aangeboden bananen en mandarijnen kunnen hem minder bekoren. Deze worden door hem resoluut afgewezen. Het kan maar duidelijk zijn.

Na een rondje over de markt, stappen we in de auto op weg naar de traditionele compound waar Paon Bali Cooking Class is gevestigd. Wajan en zijn vrouw Made wachten ons er al op. De kookschool is een goed georganiseerd en professioneel geheel. Achter de compound, waar Wajan en Made met hun familie wonen, is een grote keuken gebouwd waar zo'n twintig studenten tegelijk kunnen koken. Made houdt de wind er tijdens de kookles goed onder, en onderwijst de groep met de nodige autoriteit in de basis van de Balinese keuken.

Jonas heeft er minder zin in. Zo af en toe wil hij wel even in een pan roeren, maar heel veel verder strekt de hulp van onze masterchef niet. Het meegebrachte filmpje blijkt toch een stuk interessanter... Ook prima: het zorgt er in elk geval voor dat wij onze handen vrij hebben om lekker mee te koken.

De geuren van galangal, kafir lime leaf, knoflook en chili doen ons tijdens het hakken en snijden al watertanden. We worden niet teleurgesteld: na een paar uur hakken, snijden en koken, hebben we een heerlijke lunch bij elkaar gekookt. Ik neem me voor om thuis toch echt wat vaker Balinees te koken. Het is zo lekker allemaal!

Met volle buiken ronden we de kookles af en vertrekken, voorzien van een doggybag voor Justus, weer naar onze villa. Justus en Tijl hebben de ochtend in en om het zwembad doorgebracht en hebben een heerlijk relaxte ochtend gehad. En om het allemaal nog wat meer ontspannen te maken, komen daar onze masseuses ook al aan. De rest van de middag genieten we van massages, het zwembad en de fijne villa. Morgen reizen we weer door en laten we dit fijne plekje achter ons. Vanmiddag dus nog even extra genieten!