Crossen met een Jimny is bijna net zo lekker als de massages
Maandag 14 juli 2008, Indonesië, Bali, Amed

Met ons klein vehikel (en goedkoop: acht Euri per dag) crossen we uit Ubud, bezoeken een lokale tempel (waar ook weer voorbereidingen voor de crematies bezig zijn) en gaan richting de zee aan de oostkant. We belanden in Amed in een nieuw resortje waar we, luxe ooh luxe, twee kamers hebben in een villa. Aan het strand en vooral met zwembad. De jongens zijn er niet weg te slaan. We laten ons hier pamperen met eten en lekkere massages. Zo'n massage kost toch wel zeker vier euro dus daar mogen we er best twee van hebben. Zo heeft Katja op elk eiland (Sumatra, Java en nu Bali) massages gehad.

Echt veel doen we niet. Wel maken we een tochtje in de streek op zoek naar een ATM. Twee uur klotsen over een bergweggetje is best avontuurlijk maar verveeld ook snel. Over veiligheid ga ik het niet hebben. Niet over het feit dat kinderstoeltjes hier natuurlijk niet bestaan, veiligheidsgordels vooral zijn om je aan vast te houden en de claxon vooral is om te laten weten dat we eraan komen. Gelukkig zijn de wegen hier in ieder geval begaanbaar en is het verkeer, in tegenstelling tot Java en Sumatra, spaarzaam. We bruinen lekker bij deze dagen (we moeten toch kunnen laten zien dat we echt lang weg zijn geweest) en relaxen zoveel als kan.

Via een korte stop aan de oostkant cruisen we later door naar een vulkanisch meer in het centrum van Bali waar we nog twee nachten hebben alvorens we naar Ubud terug gaan. Snik, het einde van onze reis komt in zicht. Niet erg om weer mijn eigen bed, bad en eten te hebben. Wel erg om weer meer te gaan moeten. Zolang mogelijk vasthouden aan het willen helpt dan. Dus: We willen naar huis! Over een week.