Back to Bali
Zaterdag 26 april 2014. Dencarik, Indonesië.

De dagen op Java vliegen om. Het is alweer tijd om afscheid te nemen. Maar dat doen we met een leuk doel, want vandaag landt 'tante' Marloes op Bali. Samen met haar zullen we het laatste deel van onze reis voortzetten in Noord Bali.

We ontbijten in alle rust, en zetten dan koers richting de ferry. De kinderen hebben het na het vroege opstaan van gisteren een beetje gehad. Gelukkig is er op de ferry een heuse speelkamer met speeltoestellen ingericht. Dat geeft wat afleiding. Niettemin zijn we blij wanneer we op Bali aanmeren en koers kunnen zetten naar Dencarik.

Als we aankomen bij Villa Bali Paradijs worden we door de staf onthaald met bloemenkransen. En daar is, tot grote vreugde van de kinderen, ook tante Marloes. Wat leuk om haar hier te zien! De villa ligt direct aan het strand en is een plaatje. Het duurt niet lang voor we met z'n allen in het zwembad liggen. Made, die de komende dagen voor ons zal koken, komt vragen hoe laat we straks willen eten. Wat is dit toch enorm luxe. Dat wordt nog wennen als we straks weer in Nederland zijn.

In de relax-stand
Zondag 27 april 2014. Dencarik, Indonesië.

Villa Bali Paradijs doet zijn naam eer aan. Het is hier meer dan paradijselijk. We schieten er acuut van in de relax-stand. Vandaag zijn Made en Iluh echter vrij, dus moeten er wel wat boodschappen worden gedaan. Chauffeur Gede brengt ons daarvoor naar Singaradja.

We leven ons uit bij de fruitstalletjes op de pasar. Mangosteen, passievruchten, dragon fruit, salak, wani, watermeloen: we gaan los op al het tropisch fruit. Ook het kruidenstalletje is heel wat kruiden lichter als wij er klaar zijn. Heerlijk! Nog even naar de supermarkt en dan zijn we klaar voor een middag zee, zand en zwembad.

Dolfijn
Maandag 28 april 2014. Dencarik, Indonesië.

Het wordt bijna een gewoonte om nog voor zonsopkomst op te staan. Half zes is het deze keer als de wekker gaat. Wij hebben er geen last van: snel ontbijten en dan het strand op, want tegen de opkomende zon komt er een oud Balinees vissersbootje onze kant op varen. Pick-up per boot dus deze keer, met als doel het spotten van dolfijnen. We zijn bepaald niet de enigen, zien we na een kwartier op zee. Zeker twintig andere bootjes met toeristen zijn ook present om de dolfijnen te aanschouwen.

En we worden allemaal niet teleurgesteld. Na vijf minuten zien we één van de kapiteins wijzen naar een paar vinnen die verderop boven het water uitsteken. Een ware klopjacht volgt als alle bootjes zich de betreffende richting op spoeden. En daar zijn ze: een hele school. We vragen ons af hoe prettig het voor de dieren is om elke ochtend zo te worden opgejaagd. Maar wat is het ook bijzonder. Zeker als er vlak naast onze boot opeens een nieuwe school opduikt. We kunnen ze bijna aanraken, zo dichtbij komen ze. Speciaal voor ons, zo lijkt het wel.

Iets verderop geeft een aantal dolfijnen een ware show weg: er wordt gesprongen en er worden salto's gemaakt. Het dolfinarium is er niets bij. Na een uur of twee is het genoeg. Tijd om de beestjes met rust te laten. We genieten van de tocht terug naar de villa. De dolfijnen zijn prachtig, maar het is minstens net zo fijn om zo op het water te zijn en te genieten van de zon die achter de bergen op komt. In de villa wacht Made ons al op met het ontbijt. Nasi goreng en bananen-pannenkoeken met uitzicht op zee. Je kunt het slechter treffen.

Een nieuwe wereld onder water
Dinsdag 29 april 2014. Dencarik, Indonesië.

Het boottochtje van gisteren smaakte naar meer. Vandaag zijn we dus wederom bij het krieken van de dag uit de veren. De bestemming van vandaag: het onbewoonde eilandje Menjangan. Of eigenlijk: het koraal en al zijn kleurrijke bewoners dat hier voor de kust ligt.

We moeten er ruim een uur voor rijden, maar dat is, zo hebben we gehoord, meer dan de moeite waard. Bovendien hoeven we niks anders te doen dan in de auto zitten en genieten van het uitzicht, want we worden, we zouden er bijna aan wennen, weer heerlijk luxe opgehaald bij onze villa. Om half zeven 's ochtends, dat dan weer wel.

Een ruime houten boot brengt ons vanaf Pemuteran naar Menjangan. De bedoeling was dat de kinderen hier op het strand zouden spelen, terwijl wij om beurten met de gids de onderwaterwereld zouden verkennen. Helaas: het waait behoorlijk en de zee is hier daardoor te ruw om te kunnen snorkelen. We 'moeten' dus naar de andere kant van het eiland om hier vanaf de boot te snorkelen. En aan deze kant zijn geen stranden. De kinderen maken er geen punt van. De meegebrachte emmertjes en schepjes doen ook met water goed dienst. Ze vermaken zich op de boot prima, terwijl wij om beurten de omgeving onder water bewonderen. En oh, oh: wat is het hier prachtig! Zodra we met onze duikbril en snorkel van de boot af springen, gaat er een nieuwe wereld voor ons open. Kleurrijke bergwanden van koraal en honderden tropische vissen in alle kleuren van de regenboog. Fantastisch!

We raken niet uitgekeken, maar ook de inwendige mens moet verzorgd worden. We zetten dus koers naar een klein verlaten strandje voor een vroege lunch. Even afgezien van het overvloedige eten dat we bij ons hebben, heeft het geheel een hoog expeditie-robinson-gehalte. Gaaf is dit!

Na nog een tweede snorkel-expeditie met wederom prachtige onderwater-panorama's, blazen we de aftocht. De kinderen hebben zich al die uren prima gehouden op de boot, maar nu is het voor hen genoeg geweest. Jammer: wij hadden hier nog uren kunnen blijven. Maar in de villa wacht een tweede lunch en het zwembad op ons. Ook niet verkeerd.