Hey big spenders!
Vrijdag 27 februari 2009. Amed, Bali, Indonesië.

Stel je voor dat je in je bikini/zwembroek lekker aan het zwembad zit, laten we voor het gemak zeggen aan de oostkust van Bali. Er zijn geen andere mensen in het zwembad want het is je eigen privé bad. De zon brandt op je gezicht, het is zo'n 35 graden. Omdat je snakt naar verkoeling loop je door de schuifdeur het huis in, waar de airco een prettige 25 graden aangeeft. In je koelkast vind je een lekker Bintangbiertje. Genesteld op de bank in de woonkamer drink je van het gouden vocht.

Van bier komt... dus loop je de open trap langs de muur op tot de tussenverdieping, waar je neerzijgt op de troon in de open badkamer. Je mijmert over het bad dat je vanavond gaat nemen, of misschien toch even onder de regendouche? Dilemma's dilemma's. Moe van het nadenken loop je verder naar boven, waar je neerzijgt op het hemelbed. Muziekje aan, of toch een filmpje in de DVD-speler? Nog even een kijkje op het balkon vanwaar je over de oceaan uitkijkt. De vissers komen net terug van hun bezigheden op het water, overal gekleurde zeilen.

Klinkt idyllisch, niet? Voor ons is dit heerlijke relaas nu een week werkelijkheid, we zitten in Amed in een geweldige ronde villa met privé zwembad. Carice geniet met volle teugen van het water en de honden en (helaas) gekooide apen in de tuin (die ze gelukkig gepast eng vindt). We zijn nu ruim anderhalve maand onderweg en vonden dat we wel een weekje lekker mochten splashen na het vele reizen dat we de afgelopen tijd hebben gedaan. Dus here we are, in de Onlyou Villa, gerund door Indonesische Anis en haar Rutger Hauer (maar hij gebruikt de schuilnaam Dietmar Muller). Wegens laagseizoen hebben we dit pareltje van 200 dollar per nacht voor slechts 80 dollar kunnen huren, en dat is inclusief een geweldig ontbijt, een eigen tuin- en zwembadman, en iemand die iedere avond je bed komt opmaken. Natuurlijk is het budget daarmee toch voor nu even naar de spreekwoordelijke Filistijnen, maar daar denken we niet teveel over na.

Vanuit Manilla zijn we per Philippine Airlines naar Jakarta gevlogen naar hotel Tamarind aan de bekende Wahid Hasyim straat, vanwaar we snel weer vertrokken. Jakarta is vooral leuk en indrukwekkend om vanuit de taxi te zien; hoge gebouwen, brede wegen, veel groen, grote fonteinen en parken met enorme grootheidswaanzinnige standbeelden. Buiten is het te heet, dus een taxi biedt een koel alternatief om de stad, die zich ook qua grootte niet te voet laat bedwingen, te bekijken. Dus... snel door per Argo Dwipangga, de luxe dagtrein inclusief nasi en drinken, naar Yogya, waar we in het Monica hotel verbleven. Geweldige reis er naartoe van slechts acht uur over vlaktes met rijstvelden afgewisseld door rijstterrassen tegen bergen aan, dorpjes met pittoreske huisjes met mooie dakpannen en vulkanen. Kosten p.p. ongeveer 13,00 euro (Carice natuurlijk 0) maar dan heb je wel on board tv, genoeg beenruimte voor Magic Johnson en airco op koelkasttemperatuur.

Yogya is te voet wel goed te bekijken, hoewel ook hier de hitte ons weer parten speelde (38 graden). Na vier dagen (Borobudur tempel, kraton, Kota Gede zilverdorp, Nederlands fort en lekker de kroeg in) hebben we weer de luchtbus genomen, ditmaal Lion Air (behoorlijk zwarte lijst dus de turbulentie was extra adrenalineverhogend) naar Denpasar op Bali.

Kuta, wat een plek! Toeristen overal, de een nog hipper dan de andere (of in ieder geval proberen ze zo over te komen), surfdudes, winkels in overdaad en harde muziek met vuurwerk en lichtshows. Even wennen na Java en vooral na de Filippijnen. Bij mij gingen de winkelsensors gelijk op rood dus om ons budget er niet doorheen te jagen, vond ik dat we maar niet te lang moesten blijven. In het zwembad van de Suji Bungalows in Kuta Beach heeft Carice voor het eerst 'los' gedreven met bandjes. Zwemmen is nu helemaal haar ding en kopje onder is geen probleem. Even een stukje info voor mijn broertje die ons over een kleine maand komt opzoeken aldaar; Suji is leuk! Een werkelijk enorme tuin (denk Buerweg) met overal palmen en bosjes, soms een grasveldje met een overdekte plaats met stoelen en tafels. In de tuin overal vrijstaande bungalows met beschilderde deuren en luiken met houtsnijwerk. Het ontbijt zit erbij in en is goed te noemen. Nog even volhouden, Vince!

Wat kinderfeiten in Indonesië tot nu toe: luiers overal te krijgen, zelfs hier, en niet eens zo duur; in Amed zagen we 38 luiers voor 7,00 euro. Melkpap in ieder geval in supermarkten te verkrijgen, en melkpoeder ook, zelfs Nutrilon gezien in een metalen bus. Ook luierdoekjes zijn goed verkrijgbaar. Net als op de Filippijnen willen de vrouwen hier ook graag, nee, zelfs heeeel graag, op je kinderen passen, dus een dagje snorkelen, mountainbiken of duiken zit er zeker in (mits je kind dat oké vindt, natuurlijk. Carice vindt mensen met een kleurtje tegenwoordig leuker dan haar eigen ouders ). Kindermenu's kun je op Bali overal vinden, Java is niet speciaal gericht op kleine toeristen. Maar ja, als je voor 1,00 euro al een groot bord nasi goreng krijgt...

Vanaf het hemelbed, signing off, Pien.