Brutale aap
Maandag 13 april 2009. Ubud, Bali, Indonesië.

Ubud ligt hoger in de bergen, is daardoor iets koeler en is omgeven door rijstvelden. Het is een dorp met veel creatieve mensen. Kunst is hier in vele vormen te zien en te koop. In de loop van de jaren is het aantal winkels flink gegroeid door het toenemende toerisme. Maar het aanbod stijgt kwalitatief en creatief ver uit boven wat te vinden is in ‘Costa del Kuta’. En ook in Ubud kun je je heerlijk laten masseren, zo ondervinden we aan den lijve.

We vinden een erg leuk guesthouse in Ubud. Centraal gelegen en tegelijkertijd een oase van rust. Het is een familiebedrijfje en heeft ruime kamers en een zwembad met kindergedeelte. En elke ochtend krijgen we het ontbijt op ons privéterras geserveerd. Het is heerlijk om zo in het centrum van Ubud te verblijven. Twee jaar geleden verbleven we midden in de rijstvelden. Dat had zeker zijn charme maar het was wel een heel eind van het centrum, en dus een flink eind lopen. Al moet gezegd dat het een bijzonder mooie wandeling was.

We merken dat het reizen zijn tol begint te eisen bij Mika. Hij is wat vaker pieperig, humeurig en wat minder vaak voor rede vatbaar. We besluiten daarom dan ook om hier een paar nachten te blijven. Vlakbij ons guesthouse zit een gezellig eettentje met een prima kaart en genoeg ruimte voor Mika om te spelen. We eten hier dagelijks om voor Mika een vertrouwd plekje te creëren. Daarnaast maken ze ook heerlijke maaltijden dus de Indonesische Kris (mes) snijdt ook voor ons aan twee kanten. Als je je laptop meeneemt kun je gratis gebruik maken van WiFi. Het lijkt erop dat iedereen tegenwoordig met een laptop reist. De eerste keer dat we binnen lopen, kijken we onze ogen uit. Op bijna elke tafel staat wel een laptop/macbook. Op één klein tafeltje staan zelfs drie laptops. Het ziet er een beetje vreemd uit, maar ook wij nemen de volgende keer onze laptop mee. Want praktisch is het natuurlijk wel.

Niet ver van ons guesthouse is Monkey Forest. In Mika’s bewoordingen: het apenbos. Hier lopen de apen allemaal vrij rond. Bij de entree kun je bananen kopen om aan de apen te voeren. Uit ervaring weten we dat dit nog wel eens voor onaangename situaties kan zorgen en kopen daarom bewust geen bananen. Want de apen zijn nog steeds ontzettend brutaal. Zoals de meesten van jullie weten is Mika's knuffel een aap (Apio) en hij vind het geweldig om in een bos te zijn met allemaal echte apen. Hij kijkt zijn ogen uit. Maar als één van de apen in zijn broekzak graait om te kijken of daar wat lekkers in zit, is hij ineens wat minder enthousiast. Ook om ons heen zien we dat de apen bananen uit de handen grissen. Zelfs flessen water worden 'gevorderd' door de brutaalste van het stel. Maar het blijft een leuk gezicht om al die apen te zien. Vooral de kleine baby aapjes in de schoot van mama aap zijn zeer vertederend.

Mensen die (recent) in Ubud zijn geweest weten precies wat we bedoelen met het woord ‘transport’. Letterlijk op elke hoek van de straat wordt je aangesproken met het woord ‘transport?’. Meestal slaan we dit vriendelijk lachend af. Om onze reis verder te vervolgen en om nog iets meer van Bali te zien zijn we toch min of meer aangewezen op ‘transport’. Dus als we een keertje ‘ja’ zeggen springt de man, na een kort moment van ongeloof, direct van zijn stoeltje af en begint aan een opsomming van mogelijkheden die hij ons kan bieden. Nadat hij zijn riedeltje met toeristenbestemmingen heeft afgewerkt zeggen we wat we nog willen zien en sluiten we een deal.

Als we op weg zijn naar de Besakih tempel horen we van onze chauffeur dat hij erg religieus is en vaak helpt bij ceremonies. Hij is zelfs priester. We krijgen dan ook details over Bali, zijn bewoners en natuurlijk zijn geloof te horen die je niet bij elk chauffeurtje te horen krijgt. Een hele leuke bonus (mocht er binnenkort iemand naar Bali gaan, neem dan even contact met ons op voor zijn e-mailadres). De keerzijde hiervan merken we later. Tijdens ons bezoek aan de tempel moet hij alle tempels af om te bidden. Omdat er een hele grote ceremonie gaande is zijn er bijzonder veel bezoekers en kost het bidden erg veel tijd. De eerste keren vinden we het nog wel leuk en interessant om te zien. Het is heel erg druk en het is echt dringen geblazen om een tempel alleen al in te komen. Daarom spreken we na een tijdje af dat wij naar boven lopen om van het uitzicht te genieten en dat hij zijn gebedsronde alleen afmaakt. Eenmaal boven hebben we een mooi uitzicht op de stroom mensen die zich beweegt door het tempelcomplex. De bezoekers zien er schitterend uit en ook de kinderen lopen er op hun paasbest bij. De vrouwen dragen statig de manden met offers op hun hoofd. Het is een fraai tempelcomplex wat vooral door de ceremonie veel indruk maakt. Zeker ook op Mika. Want ook hier wil iedereen weer zijn naam weten en even aan hem zitten.

Na ons laatste ontbijt op Bali worden we opgehaald door onze chauffeur. We hebben een lange reisdag voor de boeg want vanavond 'moeten' we op Java slapen. Onze chauffeur wil ons ook vandaag weer iets meegeven van Bali. In plaats van ons 'droppen' op de gewenste bestemming, kiest hij voor de leuke binnendoorweggetjes langs rijstvelden, plantages en pittoreske dorpjes. We bezoeken nog een laatste tempel en rijden naar Gilimanuk waar vandaan de boot naar Java vertrekt.