Hello sir, hello ma'am, hello babyyyyyy
Donderdag 15 mei 2014. Bohol, Filipijnen.
De eerste kennismaking met de Filipijnen! Een fijn welkom na zestien uur vliegtuig zitten, moe maar trots op Dex dat hij zich niet van zijn mindere kant heeft laten zien. Meneer heeft geen oog dicht gedaan, alles voor, naast en in het gangpad was vele malen interessanter.
De eerste indruk die we van Manilla krijgen zijn de vele Amerikaanse fastfood ketens die ongeveer op elke hoek aanwezig zijn, dikke Aziaten maar ook genoeg armoe. Gekleurde jeepney's met de meest vindingrijke religieuze teksten en veel herrie zijn denk ik een goede omschrijving. Niet echt een fantastisch indruk dus, maar de mensen en het biertje aan het koude zwembad maken een hele hoop goed.
We hebben Manilla wel een kans gegeven en het prachtige oude ommuurde gedeelte van de stad en een heerlijk park bezocht. We eindigen de dag op een héle drukke boulevard met te veel eettentjes en foute kermisattracties. Dex was de Europese attractie en staat weer op flink wat fototoestellen. Na dit bezoek was het tijd om deze metropool achter ons te laten en met een kleine vlucht op het eiland Bohol te landen.
Een top keus, het Oase Resort doet zijn naam eer aan en een gezellig strand met ietsje pietsie koraal voor bij de kust. Helaas is hier het koraal na de aardbeving en storm van vorig jaar (en de honderden boten die daar dagelijks overheen varen) niet meer wat het geweest is.
Het eiland is super groen, maar ook erg rustig. De masseuse (die voor een tientje een uur lang op een niet Arbo goedgekeurde werkhoogte mij staat te masseren) vertelt dat de aardbeving veel toeristen heeft afgeschrikt. Jammer want het eiland is prachtig. Nummer één bezienswaardigheid: De Chocolate Hills zijn kegelvormige heuvels die met gras zijn begroeid. Tijdens het droge jaargetijde is het gras bruin gekleurd en daarom de chocolade. Tja wie dat ook bedacht heeft! Maar ze geven een prachtig vergezicht.
Dan zijn er nog de grote ogen die je met eigen ogen moet aanschouwen, al moet je goed kijken om de vijftien centimeter grote eigenaardige bewoner van Bohol te mogen ontmoeten. De tarsier oftewel het Filipijnse spookdiertje leeft nog in kleine aantallen op Bohol. Helaas is ook hier de mens weer de oorzaak dat het beestje bijna is uitgestorven. We hebben een reservaat bezocht waar de beestjes in rust hopelijk in zijn natuurlijke omgeving kunnen voortplanten. De verzorgers moeten elke ochtend op zoek in het bos om ze te vinden, vandaag was er maar één die moeite had gedaan om de toerist tevreden te stellen!
Na drie dagen, cocktails aan het strand en zandkastelen bouwen is het weer tijd voor een nieuwe plek. We reizen nu richting het eiland Palawan waar een wens hopelijk uit gaat komen. Het zwemmen met de walvishaai! Het blijft een kleine kans en dus duim ff met ons mee!
