Artikelindex

Adrenaline
Vrijdag 5 juni 2009. Manilla, Luzon, Filippijnen.

Hello...We zijn de eersten als we om 6.30 uur de ontbijtzaal in lopen. Met volle buiken vertrekken we naar de luchthaven van Kuala Lumpur om onze reis in de Filippijnen voort te zetten. In Thailand kwamen we een stel tegen die erg enthousiast waren over de Filippijnen en tegelijkertijd minder positief over, onze volgende bestemming, Cambodja. In 2002 zijn we al samen een maand in Cambodja geweest en vonden het toen heerlijk rustig en onbedorven qua toerisme. De cultuur en de recente geschiedenis maakten destijds grote indruk op ons. Nu schijnt het op sommige plaatsen erg druk te zijn. Dat is helemaal niet erg als je er voor het eerst naar toe gaat, maar omdat we nu nog mooie herinneringen hebben willen we die graag behouden. Dus daarom vonden we een nieuwe bestemming, afwijkend van onze oorspronkelijke planning, in de Filippijnen.

Dat klinkt allemaal wel leuk en aardig maar zie er maar eens te komen. Tijdens de taxirit naar de luchthaven hebben we nog geen idee wat een chaotische ochtend ons boven het hoofd hangt. Een ticket was eenvoudig en snel geboekt, maar toen we wilden inchecken kregen we te horen dat we het land niet in komen zonder een ticket waarmee we de Filippijnen weer verlaten. Dat hoor je wel vaker en meestal vragen ze er niet eens naar, zoals recent nog toen we op Bali vlogen. Maar deze meid was erg standvastig en we konden echt niet inchecken als we dat uitreisbewijs niet konden laten zien. Shit! Wat nu? Zoveel tijd hebben we nu ook weer niet om alles uit te zoeken. Haast is dus geboden. We pakken onze laptop (Kuala Lumpur bedankt voor WiFi in de hele luchthaven!) en vinden een geschikt en betaalbaar ticket naar Bangkok. Nadat we alle tijdsintensieve stappen hebben doorlopen blijkt na de allerlaatste klik dat er een storing in het betalingssysteem zit. Nu schieten we écht in de stress, want de tijd begint te dringen. Snel rennen we het kantoor van Air Malaysia in. Ja, ze hebben een ticket naar Kuala Lumpur. Dat maar doen dan? Wat kost het? Een kleine duizend euro. Wat? Daar gaan we dus echt niet aan beginnen. Onze race tegen de klok gaat door. We informeren bij een klein reisbureautje (niet meer dan een één meter brede balie) waar een vriendelijke dame rustig gaat uitzoeken wat de mogelijkheden zijn. Al snel heeft ze door dat we daar geen tijd voor hebben en ze stuurt ons met spoed door naar de balie van Air Asia, die net geopend is. Waarom moet je altijd lang wachten op een lift als je haast hebt? Twee verdiepingen hoger rent Natasja naar de balie van Air Asia en Don rent met Mika en de rugzakken met het karretje naar de incheckbalie. Kunnen we nog inchecken? Dat moet dan direct! Over een afstand van vijftig meter houden we elkaar met armbewegingen op de hoogte van de situatie. Natasja spoort de dames aan om snel te boeken en een bewijs hiervan te printen. Dan komt Don (met creditcard) naar de balie van Air Asia terwijl Natasja de rugzakken op de band gooit. Op het nippertje checken we in. Maar dan zijn we er nog niet. Er volgt nog de douane en de handbagagescanners en uiteindelijk komen we hijgend de wachtruimte binnen. We horen direct dat het boarden begint en dat gezinnen met kinderen het eerst aan boord mogen. Terwijl de adrenaline nog volop door onze aderen stroomt zijn we de eersten die plaats nemen in het vliegtuig. Manilla here we come!

Het is niet het welkom waarop we hadden gehoopt. De regen komt echt met bakken uit de grijze lucht vallen. Als we in de taxi zitten op weg naar ons hotelletje zien we aan de grote diepe plassen dat er al heel veel regen is gevallen. Soms, als het verkeer even door kan rijden, zien we echte golven langs auto's omhoog komen. En het blijft plenzen. De volgende dag is het nog net zo nat. Maar dat zal de pret niet drukken, we gaan naar Museo Pambata, het kindermuseum van Manilla. Het museum is een groot succes. Mika vermaakt zich 'in het menselijk lichaam', speelt in bamboe hutjes en verkoopt vis en groente op de markt. Het aller-leukste vind hij het interactieve gedeelte waar hij in een kapotte auto mag rijden en vele natuurkundige trucjes (met magneten) kan uithalen. 

Een succesvol bezoekje aan het kindermuseumHet begin van de carriere van MikaSpelen in huisjes, altijd leuk

Omdat het museum om twaalf uur sluit gaan we even naar een shoppingmall om wat te eten en tegelijkertijd wat geld te pinnen. Onze verbazing is groot als we midden tussen de vele winkels een gigantische schaatsbaan zien liggen. En even verderop draait hij nog een rondje mee in de draaimolen. Na de lunch keren we terug bij het museum waar Mika zelfs nog even in een helikopter mag zitten. Zo wordt een regenachtige dag toch nog een groot succes. 

Inhoudsopgave

  1. Manilla
  2. Dumaguete
  3. Tubod
  4. Loboc
  5. Panglao Beach
Altijd gesloten?

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!