Ik wil niet weg!
Zaterdag 26 juni 2010. Goes, Nederland.
Druk, druk, druk. De laatste loodjes voor we weer op pad gaan. Heerlijk, weer een maand met mijn dochter naar verre oorden. Helaas denkt Ijendu er de laatste week anders over. ‘Ik wil niet weg, ik wil niet vliegen, ik wil bij mijn vriendjes blijven en ik wil naar school’. Deze reactie had ik niet verwacht na onze heerlijke vier maanden in Zuidoost Azië.
Mijn gevoel schommelt nu behoorlijk op en neer. Ik heb ongelooflijk veel zin om weg te gaan en weer een nieuw avontuur aan te gaan, maar tegelijkertijd vraag ik me af of ik niet te veel van Ijendu vraag? Ik zou zo graag willen dat ze uit had geroepen: ‘Jippie, we gaan weer!’. Ze heeft het afgelopen keer heerlijk gehad, dat weet ik zeker. Maar waarom nu deze reactie? Het maakt me onzeker.
Maandag vertrekken we voor een maand naar de Filippijnen. We zullen eerst een week in Manila blijven. Linden Suites wordt deze week ons hotel. De week staat in het teken van de trouwerij van mijn broer en zijn vrouw. Ja, zijn vrouw, want ze zijn al eerder in Nederland getrouwd. De eerste dagen zullen we ons bezig houden met kleding passen (speciaal op maat gemaakt), schoonfamilie leren kennen en een vrijgezellen feest. Een vrijgezellenfeest zonder strippers, want een reeds getrouwde vrouw mag zich daar, zoals ik begreep, niet meer mee bezig houden, respecterend ‘de regels’ van de Filippijnse cultuur. Nu weet ik niet of ik daar heel rouwig om ben, want ik begrijp maar al te goed waarom Cherry getrouwd is met een Hollandse vent. Smaken verschillen, maar ik heb weinig mooie Aziatische mannen gezien.
Na al deze voorbereidingen hebben we als hoogtepunt natuurlijk de trouwerij.
Morgen wil ik de tas inpakken en het huis verder aan kant maken. Vreemd eigenlijk, want je hoeft een maand niet tegen de rommel aan te kijken, maar voordat ik vertrek wil ik het altijd netjes achter laten.
Verder vertrekken we zonder Teva's (van die ‘foute’ sandalen). Ik ben de halve dag op zoek geweest naar de juist maat, maar kon ze in de stad nergens meer vinden. Verschrikkelijk vind ik het, want hoe lelijk ze ook zijn, het is het beste reisschoeisel wat je je maar kunt wensen. Goed voetbed, makkelijk aan en uit te doen, ze lopen heerlijk, kunnen in het water en zijn ook snel weer droog. Misschien hebben we geluk en kunnen we ze op het vliegveld of in Manilla vinden. Want een reis zonder Teva's is als een werkdag zonder (koffie)pauze. Het is prima te doen, maar je mist het wel.
Nog twee nachtjes slapen........
