Stempelen en tempelen
Donderdag 22 augustus 2019. Siem Reap, Cambodja.
Zondag 18 augustus staat in het teken van verplaatsen. We verlaten Laos en trekken naar Siem Reap in Cambodja. Een traject van zo'n 350 kilometer, waar we volgens de planning twaalf uur over zouden doen. Inmiddels begrijpen we waarom. Je rijdt in totaal zo'n zes uur. De rest van de tijd besteed je aan wachten, wachten en wachten. We worden maar liefst 3x overgeplaatst naar een ander busje met andere reisgenoten. De andere reisgenoten zien we dan de volgende stop weer terug. Waarom we verschillende keren verdeeld en weer samengevoegd worden over diverse busjes is totaal onduidelijk. Maar het is verspilde energie om die logica te begrijpen. Evenals de situatie dat iedereen het busje uit moet, het busje en de chauffeur 25 meter verderop gaan staan wachten en wij een uur later weer in hetzelfde busje moeten instappen. Gelukkig hebben we leuke reisgenoten en lukt het om de humor ervan in te blijven zien!
Een ander staaltje Aziatische werkverschaffing zien we bij de douane. We moeten allemaal uit het busje en onze chauffeur rijdt weg. We lijken ons in no-mans-land te begeven en een norse man in uniform dirigeert ons naar een loket. Hier betaal je 2 dollar per persoon om Laos te mogen verlaten. Aan dit ene loket zitten drie personen om deze dollars in ontvangst te nemen en een stempel zetten. Dan lopen we door over een braakliggend terrein om het echte douanegebouw te betreden. Het ziet er indrukwekkend uit maar de werkwijze is eerder lachwekkend. Loket 1: Je moet twee identiek dezelfde papieren invullen. Loket 2: paspoort en pasfoto afgeven. Stempel zetten. Loket 3: 35 dollar betalen en stempel zetten. Loket 4 sla je over want daar zit degene die de stempels in je paspoort zet. Loket 5: Je ontvangt je paspoort weer terug en mag het gebouw verlaten. Net als ik probeer alle papieren en paspoorten weer netjes opgeruimd in mijn tas te stoppen, roept er nog een stem uit een verderop gelegen loket 6: Passport please! Och ja, paspoortcontrole. Natuurlijk, die hadden we nog niet gehad!
We mogen blij zijn dat we in het laagseizoen reizen want we waren slechts met een tiental personen bij de grensovergang. Ik geef het je te doen als hier rijen staan.
De tweede helft van de reis gaat iets vlotter en om 20.00 uur 's avonds komen we aan in Siem Reap. De tip van Kathleen om in Okay 1 Villa te verblijven was een goede. We begeven ons naar het dakterras waar we kunnen zwemmen en eten. Een ding valt meteen op: de prijzen liggen hier veel hoger dan in Laos. En het feit dat de Cambodjaanse Riel hier door elkaar wordt gebruikt met de dollar, maakt dat berekenen van de kosten ingewikkeld is. Dus laten we het ons maar gewoon smaken zonder te veel te rekenen!
De dag erna trekken we naar de tempels. Het hoogtepunt van Cambodja, het grootste tempelcomplex ter wereld en een van de wereldwonderen dus de verwachtingen zijn hoog. We kopen een drie dagenpas, aangezien een twee dagenpas niet bestaat! Onze eerste stop is bij Angkor Wat. Ik verbaas me in eerste instantie over het kleine aantal toeristen. Niks geen rijen, geen koppen lopen en mogelijkheid genoeg om foto's te maken zonder ongewenste gezichten erop. De tempels zijn enorm groot en we verdwalen in de prachtig bewerkte galerijen rondom. We klimmen naar de top en genieten van het uitzicht. Magisch. Het blijft onbegrijpelijk hoe zo'n staaltje vakwerk in de 11e en 12e eeuw gebouwd is, zonder enige vorm van motorische of elektrische hulpmiddelen.
De tweede stop is bij Ta Prohm. Dit complex is met name bekend uit de film van Tomb Raider met Lara Croft. Het is hier drukker dan bij Angkor Wat maar zeker zo indrukwekkend. Megagrote bomen groeien er door en over de tempels. Een mysterieuze plek.
Nummer 3 van vandaag is de Bayon tempel van Angkor Thom. Deze wordt ook wel de tempel met de gezichten genoemd. Het is inmiddels al later op de dag dus het strijklicht geeft een extra dimensie. Wederom een prachtig stukje meesterwerk.
Onze tweede dag staan nog 5 tempels op de planning: Preah Khan, Neak Pean, Ta Som, Pre Rup en Prasat Kravan. De eerste, derde en de vierde kunnen ons bekoren. De overige twee maken niet meer zoveel indruk. Na twee dagen zijn we blijkbaar wel een beetje uitgetempeld.
We hadden de jongens beloofd vandaag ook nog naar het warmuseum te gaan dus Lyna, onze tuktuk chauffeur zet koers richting een ietwat armzielige, stoffige verzameling van roestige oorlogsvoertuigen en wapens. Maar de jongens vonden het geweldig en lieten zich zelfs niet weerhouden door de regen die inmiddels weer losbarstte.
Die regenbui was de hevigste die we tot nu toe meemaakte. Op de terugweg veranderde de straat in een kolkende beek en onze tuktuk kon niet meer bij ons hotel geraken. We werden een straat verder in de hevige regen afgezet en vervolgden onze weg te voet door het water dat inmiddels op sommige plekken tot boven de knieën kwam! Het leverde hilarische beelden op, al huiverde ik bij alles wat ik onder water rond mijn benen voelde bewegen..... Rond ons dreven plastic flessen, slippers, kokosnoten en veel andere ondefinieerbaar materiaal. Maar ik maakte me meer zorgen over alle ondefinieerbare zaken onder water die ik niet kon zien maar wel voelde!
Onze laatste dag in Siem Riep is een relaxt dagje. Tijn blijft in het zwembad bij zijn Nederlandse vriendjes en wij gaan met z'n drieën naar de markt. 's Middags wordt de blog bijgewerkt, een handwasje gedaan en het vervolg van de reis bepaald. 's Avonds gaan Tijn en ik nog naar een Cambodjaans circus. Een project voor kansarme kinderen die een mooie acrobatische show geven. Zeker voor de turners onder ons een leuke voorstelling!
Vanmorgen stonden we braaf om 9.00 uur te wachten op onze bus naar Phnom Penh. Tot de mededeling kwam dat de bus pas om 12.30 uur zou vertrekken. Geen probleem. Wij wachten nog wel even. Wachten is inmiddels onze tweede natuur geworden.
