Artikelindex

Melle beroemd in Siem Reap
Woensdag 15 oktober 2008. Siem Reap, Cambodja

In Siem Reap zijn net als in Phnom Penh volwassenen en kinderen die je kaarten, boeken, fluiten, etc willen verkopen. Als ze ons weer eens iets proberen te verkopen zegt Melle spontaan: ‘Die mensen willen allemaal geld van ons. Dat willen we niet, hè!’.

Als we door de straten van Siem Reap lopen, horen we regelmatig ‘Melle’ roepen. Het zijn de tuktuk-chauffeurs die Melle kennen. Melle wordt dan ook regelmatig opgepakt of geknuffeld. Als een tuktuk-chauffeur aan ons vraagt of we mee willen dan roept Melle hard ‘No thanks!’ Dit zorgt voor hilariteit bij de chauffeurs.

Melle wordt evenals Feije regelmatig in de wang of arm geknepen. Feije laat het gelaten over zich heen komen. Frank heeft tegen Melle gezegd dat hij ze maar een knijpje terug moet geven. Als de masseurs van de massagesalon in grote getalen naar hem toe lopen en weer ergens een knijpje geven, doet Melle hetzelfde terug. Er wordt hard gelachen.

Feije wandelt en rent door Siem Reap. Een gedeelte van de straten wordt ’s avonds voor verkeer afgesloten waardoor Melle en Feije heerlijk kunnen rennen. Als Feije een stukje voor ons loopt wordt ze opgetild en in een tuk tuk gezet. Daar zit ze trots met een grote fles water in haar hand. Feije neemt altijd de fles water die we in het restaurant besteld hebben mee naar huis. Een fles van anderhalve liter die bijna over de grond sleept.

In ons hotel hebben ze enkele poezen. Twee nog hele kleintjes. Feije roept dan ook heel de dag ‘poes’ of ‘poes weg’. Ze heeft Melle de poes zien optillen en doet dit natuurlijk na. Triomfantelijk houdt ze de poes omhoog. De poes heeft geen kans meer te ontsnappen. Als hij maar even weg loopt, gaat ze hem weer halen. Ze lacht er guitig bij.

 

Angkor Wat
Vrijdag 17 oktober 2008. Siem Reap, Cambodja

Als er iets is, wat je gezien moet hebben in Cambodja dan zijn het de tempels van Angkor Wat wel. We plannen dan ook een bezoek van twee halve dagen aan Angkor Wat en enkele omliggende tempels. Door niet de hele dag te gaan, hopen we dat Melle en Feije het ook nog leuk vinden.

Angkor WatAngkor Wat is de meest bekende tempel. De gids vertelt ons over het ontstaan en de historie van de tempel. Er zijn ontzettend veel tekeningen in de muren gekerfd. Meters lang. Na een uur naar verhalen over deze tekeningen te hebben geluisterd, heeft Melle er een beetje genoeg van. We gaan naar de binnenste cirkel. Hier kunnen de kinderen wat rond huppelen om de torens van de tempel die je van ver buiten het complex al kunt waarnemen.

Ta Prom
De film Tomb Raider met Angelina Jolie is bij de tempel Ta Prom opgenomen. Voor Melle en Feije is dit de leukste tempel. Hier kunnen ze klauteren over de grote stenen en houten trappen. Er groeien bomen met enorme wortels over de stenen. Melle vraagt waarom de bomen er op groeien en waarom de wortels niet in de grond zitten. Geef daar als ouders maar eens antwoord op.

Bij Angkor Thom zien we de stenen olifanten. Dit vindt Feije geweldig. Want regelmatig roept zij olifant, of ze er nu eentje ziet of niet. Veel hoofden samengesteld uit stenen zijn zichtbaar. Voor de kinderen is het even zoeken hoe ze deze moeten zien. Uiteindelijk wijze er twee kleine vingertjes de lucht in.

 

Om je vingers bij af te likken
Zondag 19 oktober 2008. Siem Reap, Cambodja

Bij het avondeten bestellen we vaak loempia’s. We besluiten twee kleine voorafjes te nemen. We nemen ook een kippengerecht. Op de foto ziet het er heerlijk uit. Als het voorgerecht opgediend wordt, kijken we verbaasd. We krijgen gemarineerde klauwen van een kip. Dat ziet er niet aantrekkelijk uit. Als de loempia’s op zijn, wil Melle toch de klauwen proberen. Het lukt ons niet om het uit zijn hoofd te praten, dus neemt hij een hap. Melle spuugt het weer uit, wat Frank en mij overtuigd om het niet te proberen. Feije kunnen we overtuigen het niet te proberen. We stemmen in bij de vraag om het gerecht mee terug te nemen naar de keuken. Hierom wordt wel even gelachen.

 

Poppenshow
Zondag 19 oktober 2008. Siem Reap, Cambodja

We hebben een avondje doorgebracht in een restaurant waar een poppenshow wordt gehouden. Volgens iemand die we in Laos ontmoet hebben, is dit leuk voor de kinderen.

Als de muziek begint, gaan Melle en Feije een kijkje nemen bij de muzikanten. Als dansend trekt Melle de aandacht van de muzikanten. Feije huppelt wat op en neer.

De poppenshow is niet meer dan poppen op stokjes die ze achter een verlicht doek heen en weer bewegen. De eerste vijf minuten staren Melle en Feije naar het doek. Dan heeft Feije er genoeg van en gaat weer heen en weer lopen. Melle wil er meer van weten en gaat een kijkje nemen achter het doek. Verontwaardigd komt hij terug en zegt dat mensen deze poppen op en neer bewegen. Hij rent weer terug, kijkt nog eens achter het doek en dan weer ervoor. Dit ritueel herhaalt zich diverse malen. Nu hij weet hoe het werkt, vindt Melle het niet zo spannend meer. Hij geniet eveneens van de aandacht die hij van de obers krijgt.

Melle en Feije rennen op en neer door het restaurant. Andere gasten vinden het niet erg en lachen vriendelijk naar ze. Op het moment dat Feije een gil slaakt en Melle haar na doet, moet iedereen even lachen. Dit verstoord even het jankend geluid van de show.

Aan een ‘hilarische’ poppenshow komt gelukkig snel een einde.

 

Maar Frank...
Dinsdag 21 oktober 2008. Siem Reap, Cambodja

Maar Frank...Dit is de meest gehoorde uitdrukking van Melle tijdens onze vakantie. Vooral onderstaande dialogen hoor ik met enige regelmaat.

- Je mag nu geen televisie kijken (ja, die hebben we op de kamer). Maar Frank… ik wil babytv kijken.
- Je krijgt nu water te drinken en geen melk. Maar Frank… ik wil iets anders dan water
- We gaan nog niet naar ons hotel. Maar Frank… ik wil niet meer lopen, ik ben moe.
- Ze hebben hier geen pannekoeken. Maar Frank… ik wil geen rijst.

Gelukkig heeft Melle het ‘maar Natalie…’ nog niet uitgevonden.

 

Armoede op het water
Vrijdag 24 oktober 2008. Siem Reap, Cambodja

Drijvend meer in Tonle SapOp een half uur rijden van Siem Reap ligt een dorp in het Tonle Sap meer. De huizen zijn op palen gebouwd. In het droge seizoen komen deze huizen droog te liggen. Nu drijven ze als het ware op het water.

Met een boot varen we tussen de huizen. In dit gebied leeft men van de visvangst. Hier wordt je in Cambodja niet rijk van. Dit is ook te zien aan de huizen die van hout en bamboe zijn gemaakt. Boten varen af en aan. Kinderen spelen in het water. Feije kijkt om zich heen en roept: ‘boot’ bij elke boot die ze voorbij ziet komen. Dit woord hoor ik dan ook met enige regelmaat.

BootsjongenAls we het Tonle Sap meer opvaren, wordt het water wilder. De boot schommelt heen en weer over het water. Melle joelt van plezier. Hij krijgt er geen genoeg van. Het water slaat soms over de boot heen en Feije en ik worden nat. Feijes gezicht is flink nat. Deze afkoeling lijkt ze heerlijk te vinden. Ze geeft geen krimp. Als we de golven achter ons laten, roept Melle dat hij weer terug wil.

Vervolg reis in Vietnam

Inhoudsopgave

  1. Strung Treng
  2. Phnom Penh
  3. Kep
  4. Siem Reap
Altijd gesloten?

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!