Inpakken en wegwezen
Vrijdag 31 juli 2009. Bangkok, Thailand.

Eindelijk is het dan zover! Een heel jaar hebben we hier naar uitgekeken en met de neus in de boeken gezeten ter voorbereiding. Nu zijn dan de rugzakken gepakt. Eigenlijk wordt het steeds simpeler om dit karweitje te klaren. Je weet gewoon wat handig is voor onderweg en wat totaal nutteloos is om mee te nemen. We mogen van Air Berlin 30 kg per persoon meenemen, maar dat geldt niet voor het vervolg traject met Air Asia. Die willen dat we maximaal 15 kg per persoon meenemen. We krijgen het keurig voor elkaar, we nemen totaal slechts 45 kg mee. Gemiddeld dus nog geen 10 kg de man. Iris heeft gewonnen met de aller lichtste rugzak van 'slechts' 6,8 kg, de zwaarste is die van Michel, 10,3 kg schoon aan de haak.

Opa en oma Tops brengen ons naar Düsseldorf Internationaal Airport. We weten zowaar het gratis parkeerplaatsje van twee jaar geleden terug te vinden en dat is een mooie start. We geven de rugzakken af bij de check in en drinken nog een kop koffie. Dan volgt een Hello/Goodbye scene en gaan we door de douane. Het vliegtuig zit bommetje vol, we hebben geen enkele lege zitplaats kunnen ontdekken. Bij vertrek krijgen we meteen allemaal een heerlijk zacht dekentje, een kussentje, een slaapmasker en oordopjes (tegen het snurken van de buurman?). Ook zitten er sokken in het pakketje en een minitandenborstel met een nog mini-er tandpasta-tubetje. Ik wist niet dat ze die zo klein hadden! Wel heel handig overigens. Lianne zit naast een leuke, jonge, blonde backpacker uit Finland die er vier maanden van tussen gaat. De rest van de familie zit gezellig naast elkaar in het middenstuk. Volop te eten en te drinken, ja we worden goed verzorgd onderweg. De vluchtroute gaat over Wenen, Wit-Rusland, Oekraïne, de Kaukasus verder naar Afghanistan. Daar worden we gacht te gaan slapen, wat maar matig lukt. Onze eerste dag eindigen we in Afghaans luchtruim. Knorren maar!