Karoline, Dries, Myrthe, Kasper en Kobe: ruim vier maanden op reis met kinderen. Deel 3: Cambodja
17 november 2012 - 27 maart 2013

De droom bestond al even, maar na de geboorte van hun jongste hakten ze de knoop door: die verre reis gaat er komen. Vanaf 17 november reizen Karoline, Dries, Myrthe (6), Kasper (4) en Kobe (1) door Zuidoost Azië. In ruim vier maanden tijd zullen ze Thailand, Myanmar, Laos en Cambodja gaan ontdekken. In Birma zullen ze zelfs de eerste verjaardag van Kobe vieren. Hoe bijzonder is dat!

Door Karoline en Dries Hermandez

Over de grens
Maandag 11 februari 2013. Kratie, Cambodja.

Tijd om weer een nieuw land te gaan verkennen. Om 8.00 uur vertrok ons boot richting vaste land. In Nagasang moesten we aan het 'busstation' reeds alle papieren invullen voor de grensoversteek naar Cambodja. We zagen dat iedereen aan de chauffeur van de bus dan zijn paspoort afgaf + 30,- USD zodat de chauffeur al de visa kon regelen. Toen ik klaar was met mijn papieren kwam de chauffeur al af om al mijn paspoorten te nemen en dat ik 150$ moest betalen. Nadat ik zei dat ik aan de grens wel zelf mijn visums ging regelen was hij zeer miscontent. Want ik wist dat een visum maar 25$ kost en ook dat we voor de kinderen niet moeten betalen.

Eenmaal aan de grens kon gans het gedoe beginnen. Eerst een hoop miserie om onze uitreisstempel van Laos. Toen ik al mijn paspoorten afgaf moest ik betalen voor een stempel om uit Laos te gaan. Toen ik weigerde te betalen kreeg ik boos al mijn paspoorten terug. Dan maar mooi voor zijn raampje blijven staan zodat er niemand anders meer door kon. Dit hielp nog niet dus dan maar onze kindjes naar voor geschoven met hun liefst glimlach... en dat hielp wel.
Na het eerste corrupte gedeelte was het tijd voor het tweede gedeelte. Eerst de gezondheidscontrole passeren (= gewoon je temperatuur die ze opnemen). Nadat we allemaal koortsvrij waren bevonden mochten we door. Daarna tijd voor ons visum. Toen ik binnenkwam kreeg ik onmiddellijk te horen dat ik 125,- USD moest betalen voor de visa. Toen ik weeral weigerde om dit te betalen omdat kinderen normaal niet hoeven te betalen voor een visum , kreeg ik weeral mijn paspoorten teruggeschoven. Altijd als ik ze dan wou afgeven kreeg ik te horen dat ik moest wachten ofwel 125,- USD betalen. Geduld is een mooie deugd dus hebben we nog lang mogen wachten. Uiteindelijk kunnen bekomen dat wij ons visum hebben betaald en voor de kindjes dan toch 5,- USD moeten betalen (voor de plakker zogezegd).

Dan tijd voor deel drie van corrupte gedeelte. We moesten aan een ander kot dan nog onze inreisstempel halen. We zagen dat ze aan iedereen 1,- USD vroegen om te betalen. We wisten dat dit niet legaal was dus toen we onze paspoorten terugkregen met de inreisstempel zijn we gewoon vriendelijk weggelopen met onze paspoorten in onze handen zonder te betalen. Dan was het wachten totdat al de mensen op de bus hun paspoorten terughadden. Na twee uur aan de grenspost konden we dan eindelijk doorrijden richting Kratie.

Na een uur rijden kwam de bus plots al hobbelend stil te staan. Platte band... na een uur wachten in de bus konden we dan uiteindelijk weer verder rijden. Bij aankomst in Kratie, rond 17.00 uur, moesten we dan nog een slaapplaats vinden. Uiteindelijk zijn we dan terechtgekomen in de Silver Dolphin guesthouse. Want daar hadden ze een supergrote familiekamer met drie dubbele bedden en een zeer groot balkon (en achteraf gezien zeer slechte matrassen).

Schildpadden voeren
Dinsdag 12 februari 2013. Kratie, Cambodja.

Van mensen die we onderweg tegengekomen zijn in Laos hadden we de naam doorgekregen van een tuktukchauffeur. Hij deed zeer leuke tours rondom Kratie dus hadden we hem gisterenavond gebeld om voor vandaag af te spreken. En Mr Sithal was inderdaad een schat van een vent. Eerst zijn we naar een berg geweest met een tempel bovenop. Van bovenop de berg had je dan een prachtig uitzicht over de Mekong en de dorpjes rondom. Een beetje verder kon je dan op een boot naar de Irrawady dolfijnen gaan kijken. Niet alleen was het veel geld voor de boot maar we zagen ook dat ze voordurend achter de dieren aanzaten met hun boot. We waren niet echt te vinden voor deze praktijken en onze tuktukchauffeur is dan een beetje verder gestopt. Daar konden we ook de dolfijnen zien van langs de kant. Dan zijn we een stuk verder gereden naar een tempel met 1000 pilaren. Mooi om te zien maar het schildpaddencentrum was stukken interessanter. Er zaten vele soorten schildpadden en de gastjes kregen veel uitleg over de dieren. Ze mochten ze vastnemen (Kasper met zijn bang hartje natuurlijk niet) en eten geven.

Na het eten was het weer tijd om verder te gaan. Een beetje verderop bouwen ze op de Mekong massa's picknickplaatsen voor de lokale bevolking en de toeristen. Daar kan je dan eten en zwemmen tussen de eilandjes. Maar op de eilandjes ertussen dumpten ze dan al hun vuilnis en gingen ze hun behoefte gaan doen. Onze tuktuk driver verstond niet waarom dat onze gastjes niet in het water gingen. Maar no way dat ik ze daar ging laten zwemmen. En daarbij de stroming was er ook veel te sterk. Met onze tuktuk driver die dan wat miscontent was zijn we dan maar weer teruggekeerd richting Kratie. We moesten nog onze bustickets regelen naar Kompong Cham de volgende dag en nog wat inkopen doen. Na onze inkopen zijn we dan verderop gaan kijken aan een floating village voor de zonsondergang aan de Mekong.

Uitzicht op de Mekong
Woensdag 13 februari 2013. Kampong Cham, Cambodja.

Veel te vroeg moeten opstaan voor onze bus richting Kampong Cham. Want die vertrok al op 7.15 uur en we moesten nog al onze valiezen maken. Dus vlug onze valiezen gepakt en dan richting busstation. Ontbijten was dan voor op de bus. Net achter Dries zat er op de bus nog een Belg, Dirk. Een kerel die voor enkele maanden alleen aan het rondreizen is in Zuidoost Azië. Aangezien het goed klikte hebben we bij aankomst samen naar een hotel gezocht. We kwamen al snel uit bij het Mekong hotel waar de kinderen genoeg ruimte hadden om te spelen. En een kamer die een prachtig uitzicht had op de Mekong. Na onze valiezen te hebben gezet in ons hotel zijn we dan eerst een restaurantje gaan zoeken in het stad.

Kobe heeft tijdens de busrit nog een vordering gemaakt namelijk uit een rietje drinken. Dus Myrthe en Kasper moeten nu goed hun blikje in de gaten houden want Kobe zou nu alles leegdrinken. Na het eten was het dan algemene siësta. Iedereen is onmiddellijk als een blok in slaap gevallen. 's Avonds dan nog eens toertje gaan doen op het marktje. En op zoek naar een plaatselijke klusjeswinkel voor operatie buggy deel drie.

Naar de stad van de tempels
Vrijdag 15 februari 2013. Siem Reap, Cambodja.

Weeral vroeg opstaan, ditmaal om onze bus te nemen richting Siem Reap. In de Rough Guide stond het busstation naar Siem Reap redelijk ver van ons hotel. Dus hadden we via het hotel een tuktuk kunnen regelen om ons naar het busstation te brengen. Tegen dat we allemaal in de tuktuk zaten en konden vertrekken waren we alweer vijf minuten verder. En wat blijkt, het busstation naar Siem Reap was verplaatst naar de achterkant van het hotel. Grrr... we hadden dus meer tijd nodig gehad om alles in de tuktuk te steken dan dat we gereden hadden. De bus was redelijk op tijd en we konden dan vertrekken richting Siem Reap, een busrit van zes uur. Busrit verliep vlot en Myrthe en Kasper zaten gans de busrit vooraan aan het grote raam dus ze konden alles goed zien.

We hadden al op voorhand een hotel geboekt: de Lotus Lodge. Ze kwamen ons al oppikken aan het busstation. En toen we aankwamen aan het hotel waren de gastjes door het dolle heen toen ze zagen dat er een zwembad was. Het duurde niet lang vooraleer ze al in het zwembad zaten.

Tempels, tempels en nog eens tempels
Zaterdag 16 februari 2013. Siem Reap, Cambodja.

Tempels, tempels en nog eens tempels, dat stond er voor de komende dagen op het programma. Eerst aan de ticket office ons pas gaan vragen voor de Angkor tempels te bezoeken. We hebben maar onmiddellijk een pas gevraagd van zeven dagen, zo hadden we zeker tijd genoeg om de tempels op het gemak te bezoeken. We gingen nog efkes wachten met Angkor Wat, de bekendste tempel. Eerst zijn we naar de tempel Banteay Srei gereden. Die lag een heel eind buiten de stad maar toch waren er enorm veel toeristen. Na het bezoek zijn we op de terugweg gestopt aan het landmijnmuseum. Dit museum was opgericht door Mr.Akira, iemand die tijdens zijn diensttijd zelf duizenden mijnen heeft moeten leggen. Nu ruimt hij vrijwillig (in samenwerking met enkele andere organisaties) landmijnen en andere explosieven op. Met zijn museum wilt hij de mensen de gevaren aantonen van landmijnen en explosieven. De toegang tot het museum gaat integraal met het weeshuis die is opgericht voor kinderen die op één of andere manier te maken hebben gehad met de landmijnen.

Na de middag zijn we ook op de terugweg nog de vlindertuin gaan bezoeken. Een gids gaf zeer veel uitleg rond de vlinders en alle stadia ervan. Zeer boeiend voor de gastjes. Het was nog wat vroeg in de namiddag dus hebben we, voor dat we terugkeerden naar ons hotel, nog de East Meabon bezocht. Een mooie tempel en bijna geen enkele toerist te zien. Dus konden alles op ons gemak bezichtigen. Na de tempelbezoeken was het tijd voor het zwembad!

Spiderman pizza
Zondag 17 februari 2013. Siem Reap, Cambodja.

Content dat we deze morgen eens vroeg konden aanzetten zodat we de grote mensenmassa voor zouden zijn bij de tempels. Kobe was dan ook al wakker vanaf zes uur. Maar onderweg had onze tuktuk panne dus was het wachten op een vervangtuktuk. Change dat de tuktuk stilgevallen was bij een schooltje met een grote speeltuin. Zo vonden de gastjes het wachten zeer plezant, en Kobe sliep ondertussen rustig door in zijn buggy.

Na driekwartier wachten konden we dan eindelijk weer verder richting Phnom Bok. Eerst nog meer dan zeshonderd treden naar boven en we kwamen uit bij een tempel en een groot machinegeweer. Kasper was onmiddellijk al weg naar het machinegeweer (die trappen was hij plots vlug vergeten) om gans het mechanisme grondig te bestuderen. Na de tempel zagen we dan eindelijk de Phnom Bok tempel liggen. Met uitzondering van enkele monniken en enkele lokale mensen was er anders geen kat te bespeuren. Zalig om zo een tempel te bezoeken.

Na de Phnom Bok was de Banteay Samre aan de beurt. Weeral een prachtige tempel om te bezichtigen. Ook de enige tempel hier die binnenin nog twee grachten heeft. Van die twee tempels te bezoeken hadden we grote honger gekregen. In een verdoken restaurantje met typisch Cambodjaanse gerechten superlekker gegeten. Vooral Kobe liet hem zeer goed smaken en zijn bord was tot en met de laatste rijstkorrel leeg. Ongelooflijk wat dat manneke allemaal naar binnen kan spelen.

Na het middageten zijn we nog naar de Banteay Kdei tempel geweest. Die lag deels in de schaduw, zo konden we de ergste hitte wat ontlopen. Na het tempelbezoek was het weeral tijd om een frisse duik te nemen in het zwembad.

Omdat de kindjes 's avonds nog een klein beetje energie overhadden zijn we naar de 'Jungle Junction' geweest. Een fantastisch restaurant in Siem Reap en een echte aanrader voor mensen die naar hier komen met kinderen. Buiten stond er een trampoline, springkasteel, zandbak enz. en binnen een groot indoorspeelplein, kindercinema, enz. Myrthe en Kasper wisten niet waar eerst te beginnen en Kobe die was niet meer uit het ballenbad weg te slaan. Op de menukaart stond er Pink Panther pizza, spiderman spaghetti, Ben 10 burger, etc. Zeer moeilijk om te kiezen!

Op de brommer naar de tempels
Maandag 18 februari 2013. Siem Reap, Cambodja.

Om eens te ontsnappen aan de tempelbezoeken hadden we vandaag een brommertocht geboekt bij Khmer Ways. Zij organiseren brommertochten op maat. Ook met de kindjes was het geen enkel probleem. Zelf met de brommer in Cambodja rijden zag ik niet zitten. Maar ze hadden daar ook een tuktuk die kon meerijden. Dus ben ik met Kobe in de tuktuk meegereden. De buggy van Kobe past precies in de tuktuk en zo kon hij wat slaap inhalen. Myrthe en Kasper zijn als echte brommerhelden meegereden. Vooral het knopje van de claxon hadden ze weer vlug gevonden.

Onderweg passeerden we dan een oude verlaten Khmer tempel, de Chau Srei Vibol. Kindjes wilden bij de gidsen blijven dus zijn Dries en ik alleen geweest naar boven. De Thai hebben jaren geleden blijkbaar de tempel laten ontploffen om ze dan te kunnen herbouwen op hun eigen grond. En inderdaad, een ingestorte tempel maar ze was echt nog het zien waard. Met een nog paar monniken die rondleiding gaven was het compleet.

Daarna was het tijd om nog wat verder te gaan. We zijn dan naar een soort stuwmeer geweest waar rondom enkele hutjes stonden om te kunnen picknicken. Onze gidsen hebben barbecue gedaan. En de kindjes die hielpen natuurlijk flink mee. Na het eten hebben de kindjes dan leren vissen van de gidsen, en ze hebben zelfs een vis gevangen! Waarna ze hem vlug in de zak staken om (zoals Myrthe zegt) 'op een stokske steken om hem dan te roosteren'.

Na het middageten was het voorzien om nog in dit meer te zwemmen. Maar aangezien de waterbuffels ook in het water zaten vertrouwde ik het niet. De gidsen verstonden er zich niet aan dat ik de kinderen niet liet zwemmen in het meer. Maar ja, na de tocht konden ze dan toch nog een keer in het zwembad. Dus zijn we dan maar verder doorgereden. Kasper zat ondertussen ook al in de tuktuk en in een mum van tijd was hij in slaap gevallen. Een beetje later kwam Myrthe ook in de tuktuk en ook zij viel onmiddellijk als een blok in slaap. De gidsen stopten dan nog eens bij het Sras Sang meer, dat vlakbij al de tempels ligt, zodat de kindjes daar nog eens konden zwemmen. Maar gezien de buffels mochten de kindjes niet in het water. Bij terugkomst in het hotel hebben we dan allemaal genoten van het zwembad!

Een dode vlinder
Dinsdag 19 februari 2013. Siem Riep, Cambodja.

Eindelijk gingen we vanmorgen naar Angkor Wat kijken. Toen we er toekwamen stonden er al massa's bussen met toeristen. 't Is precies of gans China en Japan hier rondloopt. Het Angkor Wat complex is eigenlijk zodanig groot dat je niet veel merkte van de grote stroom toeristen die er rondloopt. Tegen dat je aan de eigenlijke tempel bent moest je eerst een heel stuk wandelen in de blakende zon. Daarna wat zoeken waar we langs binnen konden (want de hoofdingang waren ze aan het restaureren). En daarna een doolhof aan gangen en galerijen. Eenmaal aan de torens van de tempel moest je aansluiten om naar boven te klimmen. Toen het onze beurt was mochten we niet, want kinderen van jonger dan twaalf mochten er niet op wegens te gevaarlijk. Hm dat verstonden we efkes niet. Vooral niet omdat er massa's oude mensen naar boven (probeerden) te klimmen. Sommigen hadden zelfs een wandelstok mee! Begrijpen wie begrijpen kan...

Toen we daarna nog een Chinees manneke van een jaar of acht zagen rondlopen met een dode kikker rond zijn hals (verwerkt in de vorm van een portemonnee) had Dries het helemaal gehad. Ook de kindjes vonden het walgelijk... en dat manneke was apetrots op zijn dode kikker die rond zijn hals hing. Die Chinezen zijn dus echt wel raar en vies volk.

Dan nog maar verder wat gangen en galerijen bezocht. En eigenlijk vonden we dit tot nu toe de minst mooie tempel die we gedaan hebben. Na een uurtje of twee waren we daar al buiten en zijn we naar de Bayon tempel in de Angkor Thom geweest. Die was veel mooier dan Angkor Wat en ook veel minder toeristen. Op al torens is er een gezicht terug te vinden. Jammer hebben we er niet gans de toer kunnen doen. Want met Myrthe en Kasper was er vandaag precies geen houden aan. Ze zijn in hun dag van ruzie maken. Uiteindelijk zijn we dan door geweest en gaan we morgen een tweede poging doen om die tempel te bezoeken. Dan maar iets gaan eten. In de hoop dat Myrthe en Kasper wat gingen kalmeren.

Maar bij de volgende tempel, de Ta Prohm, zijn de kindjes bij de Tuktuk driver gebleven. Dus hebben Dries, ik en Kobe alleen de Ta Phrom bezocht. Een prachtige tempel die overgroeid was door de jungle. Grote bomen groeien op de tempel of zijn er helemaal in verweven. Veel van de tempel is verwoest en ze zijn al jaren bezig de tempel aan het restaureren. Achteraf vond Kasper het wel zeer spijtig dat hij de werkmannen en de kraan gemist had. Na die tempel was het weer genoeg geweest voor vandaag en was het, inderdaad, weer tijd voor het zwembad!

Nadat de kindjes uit het zwembad kwamen, zijn we nog eens in het stadje gaan eten. We zijn naar de Butterflies Garden geweest. Een restaurant in een vlindertuin en iedere dinsdagavond treden er Apsara danseressen op. We wisten dit niet op voorhand maar waren achteraf wel blij dat we het gezien hadden. Want die Apsara danseressen stonden ook nog op ons to do lijstje hier. Myrthe heeft gans de tijd met volle verbazing zitten kijken naar die danseressen. Na het optreden wou ze het natuurlijk ook nog eens zelf proberen. Kasper had in de vlindertuin een vlinder gevonden die 'dood' was. Natuurlijk wou hij die vlinder houden en heeft hij hem mooi opgevouwen in een blaadje. En tegen dat we aan het hotel waren was de vlinder inderdaad dood.

One dollar please?
Woensdag 20 februari 2013. Siem Reap, Cambodja.

Omdat we gisteren niet volledig de Bayon tempel hadden gedaan zijn we nog eens teruggegaan. De kindjes waren in supervorm (misschien dat de snoepjes die we mee hadden om ze te belonen er veel toe gedaan hebben. Voortdurend hebben ze zitten klauteren op de blokken en trappen. Bovenaan de tempel had je een mooi zicht op de vele torens met gezichten. Daar stonden er ook Apsara danseressen waar je mee kon poseren. Natuurlijk voor één dollar (zoals alles hier). Nadat we vriendelijk weigerden kwam plots een stel Japanners naar ons toe. Ze vroegen 'Can we take a picture of your children?' Waarop Kasper zijn hand uitsteekt en zegt 'Oké, one dollar please!' We lagen allemaal krom van het lachen, en de Japanners hebben dan toch nog hun foto kunnen nemen van de gastjes.

Vanuit de Bayonttempel konden we dan doorwandelen naar de Royal Palace. Ze hebben die tempel veel later gebouwd dan de Angkor tempels en hij was ook niet echt de moeite waard. Ze deden weer zeer moeilijk over wie wel en wie niet naar boven mocht. Uiteindelijk is Dries dan maar alleen gegaan. Net aan het Royal Palace heb je dan het olifanten terras. Een soort terras dat ze gemaakt hebben met allemaal olifantenbeelden.

Na deze tempels te bezoeken waren Myrthe en Kasper al goed moe dat Dries en ik de volgende tempel alleen bezochten. De Preah Kan is ook een grote tempel waarin je zou blijven rondlopen. Eerst een lange mooie weg naar de tempel en dan kwamen we weer in prachtige ruines van de tempel. Na de tempels te bezoeken was het lunchtime. Overal verkopen ze hier spulletjes voor een dollar en zo hebben Myrthe en Kasper een 'blokfluit' gekregen van onze tuktuk driver. Zij dolcontent, wij iets minder.

Na het eten was het dan weer zwembadtijd voor de gastjes.'s Avonds zijn we dan gaan eten bij de verantwoordelijke van Kmer Ways waar we twee dagen ervoor een tour hadden geboekt. Dit is een Duitser die hier al een hele tijd met zijn Canadese vrouw en hun twee kindjes (Lilly en Noah ) woont. Voor de gastjes was het superleuk dat ze weer eens in een huis kwamen waar veel speelgoed was. Alhoewel eenmaal aan tafel heeft Kobe niet veel meer moeten spelen want hij bleef weeral maar eten. Ongelooflijk waar dat manneke dat overal stopt.

Klimmen en klauteren
Donderdag 21 februari 2013. Siem Reap, Cambodja.

Aan de andere kant van Siem Reap liggen er ook nog enkel Angkor tempels: de Roluos groep. Dit zijn wat kleinere tempels maar toch het bezoeken waard. Eerst naar de Preah Ko tempel. Recht tegenover die tempel was er iemand die al heel wat Angkor tempels in miniatuurversie had gemaakt. Eerst hebben we daar dus een bezoekje gebracht om vervolgens dan de Prea Ko tempel te doen. Kindjes konden weer wat klimmen en klauteren hier. Ook Kobe kon zijn klimkunsten nog eens ophalen. Die zijn alleszins veel beter dan zijn stapkunsten. Alhoewel hij de laatste dagen al wat meer alleen begint recht te staan is van alleen stappen nog geen sprake.

Na de Preah Ko tempel was de Bakong tempel aan de beurt. Dit is de grootste van de Roluos groep. Weer een ganse klim naar boven om dan een mooi uitzicht te hebben. Bovenaan zagen de kindjes dat er beneden weer een muziekgroepje zat te spelen. Bij veel tempels zie je hier muziekgroepjes waarvan de muzikanten getroffen zijn geweest door een landmijn. Enthousiast riep Kasper: 'Kijk er zijn daar weer mensen zonder ogen muziek aan het spelen' Oké, een beetje grof van Kasper maar we lagen toch weer plat van het lachen. Nadat we weer beneden waren was het tijd voor de laatste tempel: de Lolei tempel. Aangezien er nog maar één toren overeind stond waren we daar weer vlug buiten. Op de terugweg waren de kindjes vlug in slaap gevallen. Bij aankomst in het hotel bleef Kobe maar slapen, en hij heeft dan nog geslapen tot 15.00 uur. Samen met Myrthe en Kasper nog vlug het zwembad ingedoken alvorens we gingen eten.

Daarna een lekkere plaatselijke Kmer barbecue gedaan. En in zo'n warm weer smaakt dat altijd. Na de siësta was het tijd om naar de Angkor Wat Put te gaan. Daar konden ze minigolf spelen en stonden er springkastelen. En wegens de zeer kostelijke prijs van de minigolf is het maar bij de springkastelen gebleven. Ook Kobe klauterde van het ene springkasteel naar het andere. Vooral de springkastelen met de glijbanen had zeer veel succes. Kort nadat wij er toegekomen waren kwam het koppel van gisteren toe met Lilly en Noah. Zo hadden de gastjes onmiddellijk speelkameraadjes.

En omdat ze zo superflink waren hebben we na afloop nog eens gaan eten naar de Jungle Junction. Eerst hebben ze nog tot dat het donker werd in de zandbak zitten spelen. Na het eten was het dan tijd voor nog eens in het ballenbad. Vooral Kobe was niet meer te houden eenmaal hij het ballenbad zag.

Als verrassing de lucht in
Vrijdag 22 februari 2013. Siem Reap, Cambodja.

De laatste dag om de tempels van Angkor te bezoeken. Kindjes supercontent want ze hadden het nu wel gehad met al die tempels. De eerste tempel die op het programma stond was de Pre Rup. Kindjes konden weer naar boven klauteren. De volgende tempel was de Ta Som. Iets meer ruïne dus ze konden weer over de stenen klauteren. Toen we in de tempel waren kwamen plots het Pools koppel tegen dat we al op de boottocht in Laos waren tegengekomen. Toen er weer verkoopster afkwamen om dingen te verkopen verwittigde Myrthe mij al: 'Mama, die one dollar verkoopsterkes zijn daar weer!'

Dan maar terug naar de tuktuk om de volgende tempel te doen, de Neak Pean. Veel tempelbezoek was er niet. Wel het pad over het overstroomde gebied was zeer de moeite. Vooral Kasper was in de ban van de werkmensen die de bomen aan het omdoen waren. En omdat we hen een leuke verrassing beloofd hadden als ze al de tempels flink gingen meebezoeken, was het tijd voor de Phnom Bakheng. De laatste was de taaiste om te bezoeken met de kindjes. Een heel eindje bergop wandelen want de Phnom Bakheng lag bovenop de berg. En ze deden dat super maar eenmaal boven zagen ze dat er nog zoveel trappen waar bovenop de tempel dus zijn ze aan de voet van de tempel blijven wachten terwijl wij de tempel bezochten. En dan eindelijk hun welverdiende verrassing!

Aan de site van Angkor Wat kan je met een 'luchtballon' (heliumballon) de lucht in om de tempels vanuit de lucht te zien. Samen met Myrthe en Kasper ben ik dan mee geweest terwijl dat Dries beneden wachtte met Kobe. Een prachtig zicht op Angkor Wat, Phnom Bakheng en Siem Reap. De andere tempels kon je niet echt zien van de vele bomen. Myrthe vond het super om alles vanuit de lucht te zien en Kasper, tja, die had veel meer interesse in de werking en mechaniek van de ballon. En voor de rest van de dag hebben Myrthe en Kasper niets anders meer gedaan dan babbelen over de luchtballon.