Een wereld van verschil
Woensdag 22 oktober 2008. Phnom Penh, Cambodja

We zijn nog maar vier dagen op reis. Het lijkt of we al veel langer weg zijn. We hebben snel onze draai gevonden met het reizen en kinderen doen het echt geweldig!! Hier zijn we erg blij om. Daarnaast doen we natuurlijk veel indrukken op, waardoor het ook lijkt dat we al langer weg zijn dan vier dagen.

Sinds gisteren zijn we in Cambodja. Het is een buurland van Thailand, maar het is een wereld van verschil. Dit was ons al verteld, maar nu ervaren we het zelf. Het land is zoveel minder ontwikkeld dan Thailand. De verschillen tussen arm en rijk zijn zichtbaar groot. Het verkeer is een chaos met de verschillende vervoersmiddelen, vooral de vele brommers. Oversteken is een ware onderneming, in eerste instantie denk je van kansloos, maar niets is minder waar. Je moet gewoon gaan lopen en dan rijdt al het verkeer vanzelf om je heen. Deze ervaring bracht mij terug naar negen jaar geleden in Hanoi. Hier waren het vooral fietsen die mij dan ontweken.

Vanmorgen waren de mannen zeer vroeg wakker: 05.45 uur... Uurtje vergist. Lars en Rink gingen samen op pad om Phnom Penh te zien ontwaken. Samen hebben ze gewandeld over de Sihanouk Boulevard waar de Cambodianen al sportend hun dag beginnen, zoals aerobics, karate, voetballen en een shuttle hooghouden.

Kiene heeft haar pop mee op reis. Ja, echt mee op reis. Pop wordt overal mee naartoe genomen. Erg schattig om te zien. We kunnen best stellen dat we met een pop een vijfde reisgenoot mee hebben. Ze is makkelijk en gedwee, maar dat is nu net het probleem. Kiene let goed op poppie, maar als deze tweejarige iets anders interessants ziet, vergeet ze poppie abrupt. Voor ons de schone taak weggelegd om altijd poppie in de gaten te houden. Tot nu toe gaat het goed....

Morgen alweer onze laatste volle dag in Phnom Penh. Vrijdag zullen we naar Siem Reap reizen per bus. We zullen dan de mooie tempels van Angkor gaan bewonderen. Ben hier erg benieuwd naar!!!

Killing Fields
Donderdag 23 oktober 2008. Phnom Penh, Cambodja

Met een tuktuk zijn we vanuit Phnom Penh naar de Killing Fields gereden. Deze liggen ongeveer vijftien kilometer buiten de stad. Op de Killing Fields zijn 17.000 mannen, vrouwen en kinderen vermoord op gruwelijke wijze. Midden op het terrein staat een groot monument gevuld met vele schedels van slachtoffers. Het waren er veel, maar het is maar een klein deel van het totale aantal slachtoffers. Een aantal massagraven zijn nog in tact. Op de grond zie je overal nog resten van kledingstukken zitten. Ik kwam zelfs nog een paar tanden tegen. Het is een plek waar je heel stil wordt van binnen, realiserend hoeveel gruwelijkheden hier zich hebben afgespeeld. Dat mensen dit elkaar aan kunnen doen.
Lars en ik zijn om de beurt een rondje gaan lopen op het terrein. We wilde niet de kinderen hier niet mee naar toe nemen. Rink zou vragen gaan stellen en wat moet je dan vertellen?