Artikelindex

Ongeluk met de tuktuk
Maandag 8 december 2008. Siem Reap, Cambodja.

Vandaag hebben we de bus vanuit Phnom Penh genomen naar Siem Riep. Een busreis die vier uur zou duren, maar waar we zes uur over gedaan hebben. Maar eerst even terug naar Phnom Penh. Gisterenochtend hebben we het Grand Palace bezocht, en s’ middags zouden we een weeshuis gaan bezoeken. De avond ervoor hebben we een Australisch meisje ontmoet die een weeshuis runt, zo’n vijftien kilometer buiten Phnom Penh. Met haar hebben we een afspraak gemaakt voor de volgende dag. We hadden onze tuktuk driver geregeld om ons daar naar toe te brengen. Om 13.00 uur s’middags kwam hij ons halen. We zouden eerst naar de markt gaan om spullen te kopen.

Met de tuktuk door Phnom PenhZover is het niet gekomen, net een kwartiertje buiten ons hotel hebben we een ongeluk gehad met de tuktuk. We weten niet precies wat er gebeurde, maar we hebben een bromfietster aangereden. Opeens een enorme knal en we reden dwars over haar heen. De tuktuks zijn hier niet zoals in Thailand, hier is het een gewone brommer met een aanhanger erachter. Onze brommer viel om, Silvan zat naast Marijn en ik had Lucas naast me en Joris op schoot. De tuktuk hing behoorlijk schuin. Silvan en Marijn konden nog uitstappen, Sil hing aan de tuktuk om hem niet te laten omkiepen, samen met nog een aantal toegesnelde omstanders. Zij hebben de tuktuk van de motorrijdster afgetild en de motor rechtgezet. Lucas, Joris en ik zaten er nog in. Onze tuktukdriver stapte weer op zijn motor, wij dachten om hem aan de kant te zetten, maar hij ging er, met ons er dus nog in, in volle vaart vandoor. Mensen probeerden hem tegen te houden door aan de tuktuk te gaan hangen. Een aanwezige politie-agent sprong voor hem en richtte zijn pistool op hem. Wij zaten recht achter hem en keken in de loop van het pistool… De agent sloeg de tuktukdriver van zijn motor en toen konden wij uitstappen. Marijn helemaal in paniek natuurlijk, ik stond zelf ook behoorlijk te bibberen! Het meisje wat wij aangereden hadden, had gelukkig alleen wat schaafwonden maar was uiteraard ook behoorlijk over haar toeren. De tuktukdriver is er vandoor gerend.

Alles gelukkig goed afgelopen, maar het was wel eng. Het engste vond ik achteraf dat hij er dus gewoon vandoor wilde gaan, met ons drieën er nog in. Wie weet wat er was gebeurd als hij als een idioot door de stad was gereden. 's Avonds kwamen wij hem weer tegen, en zonder enige uitleg of excuus vroeg hij ons om geld. We hadden hem nog niet betaald!?!?!? Dit verzoek hebben wij uiteraard vriendelijk glimlachend afgewezen…

De rest van de dag hebben wij lekker luierend bij het zwembad doorgebracht. Het Kabiki hotel is een gezinsvriendelijk hotel met een groot (kinder)zwembad, speeltuin, park en dergelijke waar expats en hun kinderen naar toe gaan. We hebben hier niet geslapen (dat laat ons budget niet meer toe...), maar je kunt hier ook gewoon een dagje komen zwemmen. De jongens hebben heerlijk in het water gedobberd, en wij hebben ongestoord een kopje koffie (en Angkor biertje) kunnen drinken.

Vandaag dus een lange weg naar Siem Riep. Hier gaan we ons Ernie budget stukslaan… We hadden met Jan (de eigenaar van Baca Villa en intiatiefnemer van ons gesponsorde project) afgesproken. Helaas zijn daar vannacht alle kamers volgeboekt. We zitten nu dus bij de buren, een guesthouse dat niet helemaal naar onze zin is, dus we hopen morgen een kamer in Baca Villa te kunnen bemachtigen. We hebben Jan al wel ontmoet, we hebben vanavond bij hem gegeten en onze eerste indruk is super. We werden heel enthousiast verwelkomd en de jongens waren gelijk op hun gemak. Vooral toen eind van de middag een hele groep kinderen binnenkwam voor Engelse les. De jongens hadden meteen al vriendinnetjes gemaakt. Dat is leuk, zo’n binnenkomer. Marijn en Lucas mochten ook de Engelse les volgen. Marijn vooral was superblij dat hij naar school mocht….

Gezien onze ervaring in het verleden hebben we Jan voor de zekerheid maar gevraagd ons te waarschuwen als hij vindt dat de jongens te nadrukkelijk aanwezig zijn (of te veel inbreuk op zijn privacy maken). Hij verzekerde ons daar geen zorgen over te maken, er lopen gemiddeld zo’n 25 kinderen hier rond, dus ze zijn wel wat gewend…

Morgen gaan we met Jan bespreken hoe we de komende dagen gaan doorbrengen. Uiteraard willen we een bezoek brengen aan Angkor Wat en we willen wat projecten bezoeken die hier nu lopen. Verder zullen we bespreken hoe het verdiende 'Ernie geld' besteed gaat worden. Mijn gevoel zegt dat we hier wel eens langer zouden kunnen blijven hangen dan gepland. Wordt vervolgd dus…

 

Genieten van het Cambodjaanse leven
Vrijdag 12 december 2008. Siem Reap, Cambodja.

Nog steeds in Siem Reap, en we maken nog steeds geen aanstalten om weg te gaan. We hebben onze draai hier prima gevonden. We genieten van het heerlijke Cambodjaanse leven! Wat een verschil met Vietnam, de gemoedelijke relaxte sfeer. Cambodja is echt een aanrader!

Silvan en Joris bij Angkor WatBij de Ta ProhmDe bende van drie...

Wat hebben we zoal gedaan de afgelopen dagen? Euh, nou… We hebben door het stadje geslenterd, we hebben een dagje lekker gezwommen en gisteren hebben we Angkor Wat bezocht. De reden waarom de meeste mensen Cambodja bezoeken en inderdaad, zeer de moeite waard. Het kon zelfs ons, als grote cultuurbarbaren, best boeien. Angkor Wat is gebouwd tussen de 9e en 13e eeuw en pas in de 19e eeuw ontdekt. Wij staan versteld van de omvang en de details van het compex. Het hele gebied beslaat zo’n 45 km2. Om alle tempels te kunnen zien heb je een dag of vijf nodig. Wij hebben ons beperkt tot drie tempels. Uiteraard Angkor Wat zelf, het nationale symbool van Cambodja, en twee andere bekende tempels die in de buurt liggen, Angkor Thom en Ta Prohm. De laatste is nog deels overwoekerd door de jungle. Een fantastisch gezicht, al die immense boomwortels verweven met de tempels. Al met al een leuke dag, veel gezien, maar met de kinderen is waarschijnlijk één dagje ook genoeg. We zouden nog kunnen besluiten een dagje apart van elkaar te gaan, maar of we dat doen valt nog te bezien… Deze ene dag hebben ze zich redelijk vermaakt, maar het is veel lopen en klimmen. Gezien de temperatuur is dit een behoorlijke aanslag op hun humeur.

Bij de waterpompMet het varkentjeVandaag hebben we een dagje met Jan doorgebracht. We hebben een aantal projecten van hem bezocht, en we hebben besloten hoe we ons 'Ernie-geld' gaan besteden. We hebben een varkentje gekocht voor een familie en we hebben een waterpomp gekocht voor een school die momenteel door de stichting Cambodia – Dutch in aanbouw is. Het schooltje staat in het dorp Roem Deen, deze behoort ook tot de commune Chhuk waar de familie woont waarvoor het varken is bestemd. Over de pomp waren we het eigenlijk meteen eens, schoon drinkwater is tenslotte een eerste levensbehoefte en water is nog steeds een groot probleem hier in de omgeving, laat staan schoon water. Met deze pomp is de school dus verzekerd van schoon drinkwater. De kosten hiervan zijn US$ 300,-. Het varkentje kwam zijdelings op. We zaten met Jan te brainstormen over manieren om geld te verdienen. De grond is niet vruchtbaar genoeg om gewassen te verbouwen, kippen zijn ook lastig hier te onderhouden, koeien zijn te duur en te bewerkelijk, wat blijft er dan over? Juist ja, een varken. Deze dieren hebben niet veel verzorging nodig, zijn redelijk bestand tegen ziekten en vreten alles wat je over hebt. Eens kijken of dit lukt. Maar ja, aan een varken heb je niet zo veel als je er geld mee wilt verdienen, wat heb je dan nodig? Juist ja, twee varkens… Een mannetje en een vrouwtje.

In de bus hier naar toe hebben we een ander Nederlands stel ontmoet, die ook in Bacca Villa verbleven. We hebben ons plan dus met hen besproken en zij vonden het zo’n leuk idee dat zij spontaan ook een varken hebben gedoneerd. We hebben er nu dus twee, een mannetje en een vrouwtje. Ze heten Marijn en Lisa… Els en Ron, hartstikke bedankt!!!

Vandaag hebben we de varkentjes dus gezien, er wordt druk gewerkt aan een hok. Ook hebben we de plek gezien waar de waterpomp komt. Er zou vanochtend aan begonnen worden, maar natuurlijk… Gelukkig kwamen we op de terugweg de pompbouwer tegen met alle materialen en zou vandaag beginnen. Wie weet zien we de pomp nog in werking.

Verder was het een prachtige dag. Dit deel van Cambodja is een van de minder ontwikkelde gebieden. Nauwelijks een uur rijden van Siem Reap en een volledig andere wereld. De voor ons zo normale levensvoorzieningen als stromend water, elektriciteit en zelfs maar voldoende voedsel ontbreken hier. Het dorp wordt dan ook ondersteund door het World Food Program, wat inhoudt in dat er maandelijks rijst, gedroogde vis, olie verrijkt met vitaminen en bindmiddel wordt aangeleverd. Gezondheidszorg ontbreekt hier totaal. De lokale fietsenmaker klust af en toe bij als arts in het ziekenhuis. Het sterftecijfer ligt hier dan ook bovengemiddeld hoog. De kindersterfte bijvoorbeeld ligt op 12%. Al met al een gebied dus waar veel winst te halen is. Dat is ook de reden waarom wij zo enthousiast zijn over Jan en zijn stichting. De doelstelling is in eerste instantie een school en ziekenhuis te bouwen en, daar waar voor veel anderen de hulp ophoudt, ook te zorgen voor mensen die deze kunnen bemannen. Dus leraren, artsen en verplegers. Wij hebben hier in de buurt voorbeelden gezien van organisaties die scholen hebben gebouwd zonder na te denken wat hiermee gebeurt. Zonder leraren dus niet veel…

Lokaal vervoer

Het uiteindelijke doel van Jan is dan ook te zorgen voor werkgelegenheid, banen creëren. Mensen op te leiden tot kapper, fietsenmaker, automonteur, maakt niet uit wat, als je maar een soort van economie probeert te laten draaien. Waar mensen geld verdienen, kan het ook uitgegeven worden. Volgens mij is dit een dijk van een idee en wij wensen hem hierbij dan ook alle geluk toe. Ook zullen wij proberen zoveel mogelijk hulp te bieden. Dus allemaal: Ernie heeft nog wel wat tijd over, hebben jullie nog opdrachten? Mail ze maar!! Uit ervaring kan ik nu zeggen: alle hulp is welkom en het geld kan niet beter besteed worden.

Behalve dit serieuze verhaal was het vooral een heel vrolijke dag. Vooral het laatste dorp wat we bezocht hebben lag in een uithoek. Eerst over een zandweg naar Chukk, hier komen nog wel eens wat toeristen, vervolgens een half uur over een ossenspoor en door een (droge) rivierbedding verder. Volgens Jan waren hier nog nooit toeristen, en zeker geen kinderen geweest. De kinderen uit het dorp bekeken ons eerst nog wat argwanend en wilden ook niet echt in de buurt komen. Totdat Lucas door een onhandige actie op zijn billen viel en iedereen in schaterlachen uitbarstte. Toen was het ijs gebroken en werd er gevoetbald en met de door ons meegebrachte ballonnen gespeeld. Prachtig om te zien hoe kinderen met elkaar kunnen spelen zonder dat ze een woord van elkaar verstaan.

Vervolg reis in Thailand

Inhoudsopgave

  1. Phnom Penh
  2. Siem Reap
Altijd gesloten?

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!