Loeiende sirenes en hoog bezoek
Donderdag 22 april 2010. Kampong Thom, Cambodja.
De volgende dag zijn we weer lekker op de bus gestapt om acht uur te hotsen en klotsen op weg naar Kampong Thom. Een nog relatief onontdekte plaats in Cambodja ongeveer halverwege Kratie en Siem Reap. Volgend de Lonely planet hebben ze er in de buurt ook nog een aantal tempels die nóg ouder zijn dan Angkor Wat dus een leuke plaats om te gaan verkennen. Als we uit de bus stappen staan er een stuk of tien tuktukkers bij de deur om ons te claimen als klant. ‘Where you come from?’, wordt er direct gevraagd. ‘From the bus.’, zegt Wendy droog... Het blijft even stil en vervolgens volgt er een lachsalvo dat enige minuten duurt. We hebben meteen vrienden bij de chauffeurs gemaakt, altijd handig.
In het pretentieuze Stung Sen Royal Garden Hotel nemen we ons intrek. ‘Royal’ klinkt natuurlijk heel mooi maar waarschijnlijk heeft in een ver verleden ooit een keer de koning hier voorbij gereden of zo en de ‘Garden’ slaat dan waarschijnlijk op die bloembakken voor de deur en op het parkeerterrein. Maar goed, voor 25 USD hebben we een ruime kamer met bad, airco en koelkast.
Gisteren zaten we te eten in het bijbehorende restaurant. Daar zaten ook een stuk of tien mensen in uniform wat te drinken. Ineens horen we loeiende sirenes het parkeerterrein op komen met een gevolg van zo'n zes zwarte auto's met geblindeerde ramen. Meteen springen ze allemaal op en lopen naar buiten. Uit de middelste (een dikke Lexus LX 470 met ook nog gordijntjes achterin) stapt een man in net pak uit met twee man bewaking voor en twee man bewaking achter hem. De bewaking werd weggewuifd zodat de man een persoonlijk gesprek met Kathy kon aanknopen! (Die was natuurlijk ook meteen naar buiten gelopen om te kijken waar al die commotie voor was.) Nadien vroegen we haar natuurlijk of ze ook wist wie het was. Geen idee!! Maar het was vast iemand belangrijks... Misschien wel iemand van ‘The Cambodian People Party’. Wendy vroeg nog of hij misschien had gezegd dat hij ‘Wim Elexender’ heette? Dan had ze misschien wel een kroonprins van Cambodja ontmoet en was meteen het ‘Royal’ gedeelte van ons hotel opgelost...
Vandaag zijn we inderdaad naar de tempels ‘Sambor prey kuk’ geweest. 35 kilometer over voornamelijk onverharde weg door het platteland van Cambodja. De heren van de receptie hier bevelen ons een privé taxi aan want ‘Very bumpy road, taxi is better for your family.’ Maar wij zijn van die vervelende reizigers die per se met een tuktuk willen omdat we dat veel leuker vinden dan een airco taxi die overal voorbij raast. Weer zullen ze ons wel vervelend hebben gevonden maar ondanks het stof happen en mijn geklutste nieren was het erg leuk om weer door het echte Cambodja te rijden. De tempels waren op zich wel mooi maar vervallen en oogden zoals Angkor Wat eruit gezien moet hebben voor het gerestaureerd werd. Het was erg warm en we zijn dan ook, nadat we het meeste hadden gezien, gaan uitrusten in de schaduw bij een eetstalletje met koud water, een Angkor biertje en een gebraden kip met rijst. De kip was nog maar net dood en moest nog geplukt worden. We moesten dan ook wel een half uurtje geduld hebben maar toen hadden we dan ook een verse en heerlijk gebraden kip.
