Weer terug bij de Mekong
Dinsdag 14 februari 2012. Kratie, Cambodja.

De minivan naar Kratie kwam ons weer keurig op tijd bij ons hotel ophalen (kwart voor zeven), daarna nog andere passagiers ophalen. Al gauw werd weer duidelijk dat ‘vol’een erg rekbaar begrip is. Omdat Joep een nogal ondernemend baasje is (?), is het in onze ogen geen doen hem de hele weg op schoot te houden. Wij kopen dus altijd zeven bus/trein etc kaartjes. De mensen hier snappen daar helemaal niets van, en de chauffeur wees ons zes plaatsen toe. Nou nee, ik heb zeven kaartjes betaald dus ik wil ook zeven stoelen. Om een lang verhaal kort te maken, er waren twee stoelen te weinig (dus twee kaartjes te veel verkocht) één meisje ging bij haar vriend op schoot, vier heren zaten op een bankje met drie stoelen. Wel lullig als Guus, Joep en ik dan zo’n zelfde bankje bezetten. Maar goed, we zijn te westers om ons wat dit betreft aan te passen, betaald is betaald en we willen (eisen dus eigenlijk) die stoelen. Maar goed er mopperde niemand, en na een prima rit van vier uurtjes waren we al in Kratie.

Nou dat was wat mij betreft geen liefde op het eerste gezicht. Echt bloedheet (we kwamen rond twaalf uur dus op het heetst van de dag aan), Corné deed zijn best een leuk hotel te vinden maar de leuke waren allebei vol. We zitten nu in een sfeerloos hotel met tl verlichting. De kamers hebben allemaal een dubbel en een enkel bed (dus driepersoons) maar omdat ze zo klein zijn konden we echt niet alles in twee kamers kwijt en hebben we er weer drie genomen. Voor airco en warm water moet je extra betalen. We hadden dat eerst niet door, dus de jongens stonden koud te douchen. Toen Corné het ging navragen moest hij eerst die ene dollar betalen, en toen kwamen ze het warm water aansluiten onder het mom van first you pay, than we deliver. Lekker, gezellig.

Het is wel fijn om weer bij de Mekong in de buurt te zijn. Dat voelt wel vertrouwd, die volgen we al onze hele reis, alleen in Ban Lung waren we even van haar route afgeweken. We zijn natuurlijk weer in de Mekong gaan zwemmen. Het water stond op sommige stukken zo laag dat het echt aanvoelde als warme soep, maar bij ruim 35 graden is het toch heerlijk om in het water te liggen. We kunnen de vervuiling goed zien, in Luang Prabang (ik schat toch zo’n 1250-1500 kilometer noordelijker), was de Mekong duidelijk schoner. Joep dronk er van, en een lokaal jongetje kwam ons daarvoor waarschuwen! Nou is het bijna niet te voorkomen, als hij zelf zwemt krijgt hij altijd wel iets binnen, maar vanochtend had hij wel weer dunne poep.

Irrawaddy dolfijnen
Woensdag 15 februari 2012. Kratie, Cambodja.

Vanochtend vroeg op om de Irrawaddy dolfijnen te spotten. Dat is een (uitstervende) dolfijnsoort die alleen in de Mekong leeft. Ik had me er niet te veel van voorgesteld, in Bali was het dolfijnen spotten een nogal lawaaierig gebeuren met veel boten die allemaal achter die beesten aandreven (bij zonsopgang dus dat maakte het toch een mooie uitstapje). Maar hier was het veel rustiger.

Aanvankelijk was er nog maar één ander bootje op het water, de kapitein heeft nauwelijks zijn motor aangehad, deed veel met de peddel om de dolfijnen zo min mogelijk te storen. We hebben ze allemaal goed kunnen zien! Ze komen om de paar minuten lucht happen en maken dan een sierlijke beweging boven het water (zoals in Bali). Echt leuk.

Daarna in de tuktuk weer terug naar het hotel, lunchen en dan je opsluiten op je kamer totdat de ergste hitte weer voorbij is. ’s Avonds als de zon al lang onder is, blijft de temperatuur nog boven de dertig graden hangen. Ik hoop eigenlijk niet dat dit zo blijft. Eigenlijk hebben we het hier wel gezien, maar we kunnen in Phnom Penh niet eerder in ons reeds geboekte hotel terecht, dus we blijven hier nog een dagje rondhangen.

Zoete koffie met ijs
Donderdag 16 februari 2012. Kratie, Cambodja.

Vandaag dus nog een dagje Kratie. Vanochtend weer brommertjes gehuurd en er op uit. Om het toerisme wat op gang te helpen is er hier in de regio een Mekong Discovery Trail opgericht met routes en bezienswaardigheden allemaal netjes uitgestippeld. Het ziet er gelikt uit op de posters, mooi logo, maar onderweg valt het zonder bewegwijzering niet mee de bedoelde route te vinden. We zijn met een veerpont de Mekong overgestoken en hebben rond getuft op de west bank. Absoluut mooi, echt authentiek Cambodja. Dat hadden we nog niet gezien, de ‘outback’ is toch weer heel anders dan de normale bewoonde wereld maar dan zonder toeristen.

Eigenlijk staat de tijd hier nog stil rond de jaren twintig/dertig met ossenkarren, ieder huis zijn eigen boerderijdieren, nauwelijks auto’s. Maar wel veel vrolijk (en verbaasd kijkende) zwaaiende mensen. We gingen ergens wat drinken, maar ze bleken alleen energy drank te hebben, nou Corné wilde dan wel koffie en ik thee. Ons Engels werd toch niet helemaal goed begrepen, en zo hadden we allebei een grote mok zeer sterke, gezoete koffie met ijs voor ons. Tja, en laten staan is ook zo wat. We hebben wel enorm gelachen omdat we in het Nederlands natuurlijk zeiden dat het echt niet te pruimen was, maar erbij keken alsof er niets aan de hand was. Ik probeerde Teun nog af te kopen: voor iedere grote slok een koekje, maar hij lachte en liet me mooi met de koffie zitten.

Op de terugweg had Corné (geheel in stijl van onze reis) een kapotte achterband. Gelukkig waren we weer heel dicht bij een fietsenmaker en werd de band snel geplakt. We moesten 2000 Riel betalen, minder dan vijftig eurocent! Corné heeft de beste man een flinke fooi gegeven, en het duurde lang voordat hij doorhad dat we ons niet vergist hadden maar dat het voor hem was. Nou die heeft een goeie dag! ’s Middags ons teruggetrokken op de hotelkamer, dutje, filmpje, lezen, beetje school, best wel vol te houden. Morgen naar Phnom Penh, de kinderen kunnen haast niet wachten!