En we zijn vertrokken!
Zondag 7 november 2010. Phnom Penh, Cambodja.

Vandaag werd het 7 november wat wil zeggen dat we al acht dagen onderweg zijn. En het bevalt ons enorm!

De eerste week verbleven we in het Prince Palace Hotel in Bangkok om te wennen aan ons nieuwe leven. Gisteren zijn we naar Cambodja gevlogen en vandaag zitten we aan het zwembad in de hoofdstad Phnom Penh. Internet was in Bangkok erg duur vandaar dat het even geduurd heeft voor jullie van ons wat nieuws vernamen. De eerste reken- en taallesjes zijn ondertussen ook al achter de rug , toch wel even wennen…

De dag voor ons vertrek was het nog enorm druk: afscheid op school, nog even langs de bank, naar het ziekenfonds, beginnen met inpakken en ‘s avonds nog een afscheidsfeestje.  We besloten om hiervoor niet zelf te koken maar om chinees te gaan halen, kwestie van al wat in de sfeer komen. Het werd erg gezellig, het was fijn om nog eens met zo velen samen te zijn. Bedankt voor jullie vriendschap, ze is erg waardevol.

De dag van ons vertrek werden de kinderen opgehaald (waarvoor dank!) en konden we zo het huis nog opruimen en de reistassen verder inladen. Wat er toch allemaal bij komt kijken! Om 14.00 uur stond onze taxi (Vake) te wachten. Snel de kinderen gaan halen bij de buren, omgekleed, alles ingeladen, nog eens voor alle zekerheid gecheckt of alles mee was en vertrokken richting Zaventem.

Er zijn die voormiddag nog heel wat traantjes gevloeid, vooral Artuur had het heel moeilijk met het nakende vertrek en kwam regelmatig uithuilen. Ook Barend wou even niet meer mee omdat hij iedereen zou missen. Artuur heeft er een hese stem aan overgehouden. Ocharme, wat doen wij onze kinderen toch aan…?

Bij het aanschuiven bij de incheckbalie stond er een koppel achter ons dat voor drie weken naar Nieuw Zeeland zou vertrekken. Toen ze van ons hoorden wat wij van plan waren zei het meisje tegen haar vriend: ‘Zie je wel dat het met kinderen ook nog kan!’ En of dat het nog kan, wij krijgen er niet genoeg van!

We zien niet zo veel gezinnen met kinderen die rondreizen (laat staan met vier kinderen), daarom dat het ons interessant lijkt om onze ervaringen neer te schrijven zodat we misschien andere gezinnen kunnen inspireren. Momenteel zijn er al 31 gezinnen die ons volgen en onze reisverhalen zijn ook terug te lezen op www.verrereizenmetkinderen.nl. We hopen dat iedereen er veel plezier aan beleeft!

Eerste indrukken
Zaterdag 6 november 2010. Phnom Penh, Cambodja.

Na het ontbijt is Dirk met de drie oudste kinderen naar het zwembad getrokken zodat ik met Dietze alles terug kon inpakken. Om twaalf uur vertrokken we met een minibus naar de luchthaven. Hier moesten we niet zolang wachten tot we mochten inschepen. Prima vlucht met Air Asia. We moesten tijdens de vlucht drie formulieren invullen per persoon (achttien in ons geval) dus al schrijvend opgestegen en geland en nog moeten haasten ook (een uur vliegen). Volgende keer zullen we maar twee stylo’s bij de hand houden…

Als laatste uitgestapt en aangeschoven voor ons toeristenvisum dat twintig USD per volwassene kost en een maand geldig is (vijf USD per kind aan een andere balie, kinderen hoeven eigenlijk niet te betalen dus alles gaat nogal geheimzinnig). Er zaten zo’n veertien personen achter de balie die allemaal je paspoort eens vasthouden en iets noteren (vraag me niet wat) en de laatste houdt tenslotte je paspoort in de lucht en als je jezelf herkent kan je de twintig USD betalen en krijg je je paspoort terug. Niemand waagt zich er blijkbaar aan om die vreemde westerse namen uit te spreken.

Eigenlijk is de nationale munt van Cambodja de Riel: 4000 Riel = 1 USD maar in de praktijk wordt er veel vaker met de Amerikaanse Dollar betaald. Soms krijg je als wisselgeld Riels terug en je kan ook een deel in USD betalen en de rest bijpassen met Riels.(wat het omrekenen naar de Euro niet altijd gemakkelijk maakt).

De chauffeur van Hotel l’Imprevu stond ons al op te wachten en bracht ons in een minibus tot daar. Er was veel verkeer in Phnom Penh en in het midden van een druk kruispunt vielen we nog in panne. Geen nood, de oorzaak was snel opgelost. Het busje had geen stroom meer dus werd er even aan de batterijkabels gewrongen en… opgelost! Het was volledig donker toen we aankwamen in het hotel. We werden naar twee bungalows gebracht alhoewel er via mail was afgesproken dat we een familyroom konden krijgen. Het bleek dat deze nog bezet was tot morgen. Geen probleem: same price. Er werd nog een bedje bijgezet en Artuur sliep in het kinderbedje. Hier als avondeten pizza gegeten en croque monsieur. Heerlijk! Wel redelijk duur naar Cambodiaanse normen (5 USD voor een pizza).

Onze eerste indruk van Cambodja: Veel verkeer vooral brommertjes en ook veel fietsers. De tuktuks zijn leuk om te zien, helemaal anders dan in Thailand. Slechte, niet overal verharde wegen, veel stof dus! Kip en varken worden langs de kant van de weg gebraden boven een soort ton. Wie wil kan een stuk varken kopen per kilo (wordt ter plaatse uitgesneden) vriendelijke mensen maar hebben toch eerder een afwachtende houding. Bakkers met brood en taart mmmm. Veel feestzaaltjes waar roze en paarse lichten branden en meisjes die aan de ingang op twee rijen stoeltjes zitten te wachten? Blijkt dat dit beergirls zijn die ervoor moeten zorgen dat je glas altijd vol blijft. Met z’n vieren op een brommer…

Happy Birthday Eward
Zondag 7 november 2010. Phnom Penh, Cambodja.

Vandaag een rustige dag. We besloten om ter plaatse te blijven aan het zwembad en wat huiswerk te maken. Om tien uur konden we dan verhuizen naar de familyroom (tweepersoonsbed en drie enkele bedden). Rond drie uur begon het plots te regenen, onze eerste regenbui. Het water viel met bakken uit de lucht dus we vluchtten naar onze kamer. De stroom viel tweemaal uit en de straat stond vliegensvlug onder water. Ook dit is Cambodja! Zo kan het stof even wegspoelen.

Gisteren was het Eward zijn achtste verjaardag maar door de vlucht naar Cambodja vonden we geen tijd om nog iets te organiseren. Gisterenavond hier gevraagd of het mogelijk was om een taart te bestellen voor vandaag. Geen probleem. De Franse eigenaar zou voor een chocoladetaart zorgen en zo gezegd zo gedaan, na het avondmaal werd de taart opgediend met acht kaarsjes en al! Het personeel en de andere aanwezige gasten zongen Happy Birthday en Eward mocht de taart aansnijden. Glunderen dat hij deed! We kregen er enkele piepschuimen bordjes en plastieken lepeltjes bij. Doordat de taart te groot was voor ons zessen hebben we ze verdeeld en uitgedeeld aan personeel, eigenaar en gasten (drie). Iedereen was tevreden en het personeel uiterst dankbaar. En het beste van al? Nadat we onze drank al ‘van het huis’ kregen, hebben we ook de taart cadeau gekregen omdat we niet meteen in de familyroom konden.

Tuol Sleng
Maandag 8 november 2010. Phnom Penh, Cambodja.

Na ons ontbijt gaan informeren voor een tuktuk richting centrum. Het meisje in het restaurant zei me dat ze een tuktuk zou bestellen, kostprijs: zeven USD one way. Na tien minuten stond een tuktuk klaar aan onze deur. Het was een brommer met een soort van koets erachter waar we (in ons geval) met z’n zessen in pasten. Na een kort overleg bracht hij ons naar het koninklijk paleis, het Tuol Sleng museum en naar de Russische markt voor vijftien USD heen en terug. In het koninklijk paleis hadden we een uur de tijd om rond te kijken (sluit om elf uur). Het is mooi maar niets vergeleken met het koninklijk paleis in Bangkok. Bij de uitgang staan verschillende tuktukchauffeurs te vragen of ze voor je mogen rijden. Dan is het toch gemakkelijk als je al iemand hebt die je opwacht.

In S21 (Tuol Sleng) de gevangenis van de Rode Khmer luisterden de jongens aandachtig toen we uitleg gaven. Ze werden ook erg stil bij het zien van de foto’s van mensen die hier omgebracht werden. Op de Russische markt keken we nogal op van wat ze hier allemaal verkopen. Van kip tot varken, levende krabben en kreeften, groenten, fruit, brommeronderdelen, souvenirs, kleding… Echt alles vind je hier. De moeite om te zien, te ruiken en te voelen. Hier hebben we een andere reiskoffer gekocht zodat we de twee kleinsten hun rugzakjes en nog twee kleine tassen in een grotere kunnen steken. Weeral drie stuks bagage minder om in het oog te houden (balans tot nu toe: vier reistassen en vier dagrugzakken).

Hierna terug naar het hotel om wat te zwemmen. Vandaag hebben de kinderen hun klasgenoten voor het eerst kunnen zien en horen via Skype. Het was half tien op school maar voor ons was het al half vier, wij hadden er al een drukke dag opzitten.

Killing Fields
Dinsdag 9 november2010. Phnom Penh, Cambodja.

Om half negen waren we al onderweg met mister Bora (onze tuktukchauffeur) naar The Killing Fields. Hier werden we weeral stil bij het zien van al die massagraven. Op verschillende plaatsen komen nog steeds kledingstukken naar boven. Op andere plaatsen spoelt de regen nog tanden en beenderen bloot omdat een groot aantal graven nog altijd niet opgeruimd zijn.

Van hieruit reden we dwars door Phnom Penh naar het kantoor van de busmaatschappij. Hier hebben we zes tickets naar Battambang gekocht. Kostprijs: vijf USD per persoon voor vijf uur busplezier. Hierna zijn we naar het nationaal museum gereden wat niet erg interessant was voor de kinderen. We zijn dan ons middagmaal gaan eten in het Friends Restaurant wat heel lekker en goedkoop was. Dit is één van de restaurants waar straatkinderen worden opgeleid tot kok of zaalpersoneel. Na het eten weer richting hotel wat toch altijd  een interessante rit is van zeven km. We zitten nog steeds verbaasd te kijken naar wat ze allemaal kunnen vervoeren op hun brommertjes. Levende varkens, eieren, dozen, buizen, gasflessen, rollen stof tot zelfs een matras (niet opgerold).