Sandra en Jeroen op wereldreis met kinderen Cambodja
31 januari t/m 10 augustus 2009
Direct na hun wereldreis van een jaar in 2003 spraken Jeroen en Sandra af dat ze over vijf jaar weer zouden gaan. Nu in 2009 gaat die droom werkelijkheid worden. Hun reisgezelschap is inmiddels met twee personen uitgebreid, want Yannick (bijna 4) en Malú (2) gaan natuurlijk mee. 31 januari 2009 vertrekken ze voor een reis van zes maanden door Afrika, Azië, Australië en Noord-Amerika. Hier lees je over Cambodja.
Door Sandra en Jeroen
Angkor Wat: de parel van Cambodja
Dinsdag 17 maart 2009. Siem Reap, Cambodja.
Met pijn in ons hart nemen we afscheid van Laos, wat een heerlijk en authentiek land is dat toch! Gelukkig is onze volgende bestemming niet de minste: Siem Reap in Cambodja. Siem Reap is een grote stad, vooral bekend als uitvalbasis voor het oogstrelende tempelcomplex Angkor Wat.
Angkor Wat is het grootste religieuze complex ter wereld en één van de hoogtepunten van onze reis door Azië. Het is een enorm gebied met de meest mooie oude tempels. Vooral alle bewerkingen, alle figuren, mythen, dieren die uitgehouwen zijn in de stenen zijn fantastisch. Het deed ons weer denken aan Macchu Picchu. Het heeft dezelfde allure van een complex waarvan je ziet dat het in die tijd enorm machtig en rijk geweest moet zijn. De kracht spat er vanaf...
Wij moeten alleen even wennen aan alle voertuigen en mensen die er rijden. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Macchu Picchu mogen tuktuks, auto's, bussen en motors er gewoon rondrijden. En dat gebeurt volop aangezien er geen limiet op het aantal bezoekers per dag gesteld is. Begrijpelijk, want Cambodja kan het geld goed gebruiken (al vertelde één van onze gidsen dat er een organisatie in charge was die het geld doorsluist naar buurland Vietnam). Maar wel jammer, want bij zo veel schoonheid hoort eigenlijk ook de schoonheid van stilte.
Wij doen een rondrit met de tuktuk (ach ja, dan maar meedoen) en hebben een gids om de historie te vertellen. Gelukkig hebben we deze keer een gids die erg goed Engels spreekt, zodat we in twee dagen tijd veel te weten komen over Angkor Wat en Cambodja. Cambodja, verscheurd door de kracht van vroeger en de oorlog van de jaren zeventig. De Khmer Rouge zit hier nog diep, iedereen heeft wel een familielid verloren tijdens die verschrikkelijke tijd. Ondanks dat we zelf de tweede wereldoorlog niet hebben meegemaakt, zien we veel parallellen met deze oorlog. Alleen waren het hier gewoon Cambodjanen tegen Cambodjanen. Je voelt nog steeds de pijn als de mensen erover praten.
Dan maar de pracht van Angkor Wat. We genieten van alle verhalen en Yannick en Malú vermaken zich prima met allemaal geheime deuren en gangen. Knap hoor, dat ze ook zo'n cultureel dagje goed doorkomen, dat kan over een jaartje of tien wel anders zijn ;) Het is fijn dat we steeds weer een stukje moeten rijden met de tuktuk om weer een andere tempel te bekijken. Goed voor de afwisseling en voor de temperatuur want met een graadje of 35 is het ook wel even lekker met een briesje rond te rijden...
We vinden het zo mooi dat we besluiten om de volgende dag nog een dag naar Angkor Wat te gaan. Maar dan naar de tempels die wat verder op het complex liggen (ongeveer 35 kilometer rijden). Omdat Malú niet in staat is om mee te gaan (zie volgend avontuur) gaan Jeroen en Yannick naar een tempel en het landmijnenmuseum.
De dag eindigt met een verzoek van Jeroen. De vorige dag had hij namelijk bij Angkor Wat een heel mooi schilderij gezien met een zonsopkomst bij Angkor Wat. Eigenlijk was hij direct verkocht en wil hij proberen het schilderij te kopen. Na bij een aantal andere schilderijen te hebben gekeken, kwam hij tot de conclusie dat er maar één ding op zat. Terug naar Angkor Wat, terug naar dat ene winkeltje met het mooie schilderij! Gelukkig is het schilderij er nog en na het gebruikelijke onderhandelen hebben we het nu in ons bezit :) Nu nog nadenken over een mooi plekje bij ons thuis...
Malú in het ziekenhuis
Woensdag 18 maar 2009. Siem Reap, Cambodja.
Met Malú gaat het gelukkig goed (en met de rest ook).
Om acht uur 's morgens willen we de deur uitgaan voor nog een bezoek aan de tempels van Angkor Wat. In het hotel slapen we op de eerste verdieping en om beneden te komen moet je eerst een steile stenen trap van vier meter af. Normaal lopen Jeroen of ik voor Malú uit. Deze keer is ze echter te snel, staat ze al bovenaan en wil naar beneden. Sandra kan niet meer voor haar komen...
Al bij de eerste trede gaat het mis, ze verliest haar evenwicht en valt naar beneden. Halverwege valt ze met haar hoofd op een trede en slaat over de kop. Daarna glijd ze door naar beneden, valt weer op haar neus en hoofd en slaat nogmaals over de kop. Ze huilt direct heel hard en er is veel bloed uit haar neus en mond. Gelukkig raakt ze niet buiten bewustzijn en geeft ze niet over.
We gaan naar het internationale ziekenhuis (met alleen Thaise of Europese dokters) en daar wordt een röntgenfoto en CT-scan van haar neus en hoofd gemaakt. Dit gaat niet zo makkelijk omdat Malú erg overstuur is en niet stil wil liggen (wat begrijpelijk is), maar gelukkig lukt het na enige tijd toch.
Na het wachten op de uitslag geeft de dokter aan dat er op de foto's en scans niets te zien was. Pffff wat een opluchting! Malú is flink op haar hoofd en haar neus gevallen. We moeten Malú zelf voor 24 uur observeren (5% kans dat er nog wat kan gebeuren wat ze niet op de foto konden zien), dit betekent dat ze 's nachts om de drie uur gewekt moet worden om te kijken of ze nog goed reageert. Voor de pijn en tegen infectie krijgen we paracetamol en antibiotica.
Dat is echt schrikken... Inmiddels zijn we een paar dagen verder en komt het met Malú's weer goed. Ze heeft nog een flinke schram op haar neus, die na gisteren blauw gekleurd te zijn (tot haar ogen aan toe), nu geel aan het worden is. Na de eerste dag stoppen we ook met paracetamol omdat ze er niet veel last van lijkt te hebben en het bovendien een crime was om deze te geven. Blijkbaar smaakt het echt heel vies. De antibiotica tegen ontsteking slikt ze nog twee dagen, maar dat is net Yogi dus dat gaat er wel in. We zijn blij dat het zo afgelopen is...
De tegenstellingen in Cambodja
Dinsdag 24 maart 2009. Sihanoukville, Cambodja.
De Mekong regio (Laos, Cambodja, Vietnam en Thailand) is een complexe regio. Eigenlijk besef je dat niet als je in Nederland bent. Als wij voor de reis aan Azië dachten, waren het vooral de mensen met de eeuwige glimlach en de tempels wat dan als eerste naar boven kwam.
Maar als je rondreist en de mensen spreekt over vroeger, dan begrijp je het heden wat beter. Elk land heeft wel zijn eigen strijd (of oorlog) gestreden, sommige vers, sommige wat langer geleden. Vietnam en Thailand zijn eigenlijk de landen die in charge zijn van de regio en grotendeels bepalen wat er gebeurt. Er zijn veel en grote tegenstellingen, het gat tussen arm en rijk wordt steeds groter, en dat is anders arm dan in Nederland. De kracht van Angkor Wat vs de pijn van Pol Pot. De glimlach op het gezicht vs de gedachten over de overheid.
We zullen Cambodja blijven herinneren en waarderen als het land van de tegenstellingen. In Phnom Penh ervoeren we dat door de eerste dag naar het National Museum en het Royal Palace te gaan. De volgende dag stonden we bij de Killing Fields en was daar de stilte. Als je de borden leest over hoe het toentertijd ging, hoor je de stemmen in gedachten. Indrukwekkend, triest, pijn... We zijn bewust één voor één rond gaan lopen omdat we het niet geschikt vonden voor Yannick en Malú. Vooral het monument met veel botten, skeletten en kleren van toen is toch een beetje te veel van het goede voor hen...
Veel tijd met je kinderen doorbrengen is ook veel tijd voor het beantwoorden van vragen hebben. Yannick maakt daar graag gebruik van en wil van alles weten. De 'waarom dan?' vraag is niet meer te tellen op een dag, leuk om te zien dat hij zo nieuwsgierig is. Allerlei thema's komen dan langs. Sinds we in Afrika geweest zijn, wil hij veel weten over leven en dood. Dat begon natuurlijk met de leeuw die andere dieren vangt om op te eten, maar inmiddels begrijpt hij ook dat mensen geboren worden en weer doodgaan. Hij legde al vrij snel zelf de link met Opa Bert en begon meer over zijn opa te vragen. Waarom is hij dan dood, hoe kwam dat, wat deed Opa Bert? We gaan daar zo natuurlijk mogelijk mee om en vertellen veel over zijn opa. Het meest vertederend is als hij naast je komt zitten en vraagt: ‘Pap, vertel nog eens over Opa Bert...’
Na Phnom Penh nemen we de bus naar Sihanoukville, de badplaats van Cambodja. Hier brengen we heerlijk relaxed een paar dagen aan zee en het zwembad door. Op het strand zitten we bij een parasol met lekkere stoelen en voor de kids huren we een grote band om mee te spelen in de zee. Gecombineerd met goede golven is dat natuurlijk dikke pret! :) Vervolgens even slapen na de lunch en dan het zwembad in... Kortom, genieten zonder steeds op pad te hoeven is ook wel even lekker ;).
We proberen zoveel mogelijk accommodaties met een zwembad te boeken. Na de lunch slaapt Malú altijd een uurtje of twee en dat is de periode dat één van ons met Yannick op stap gaat om wat te doen. Eigenlijk gewoon noodzaak, want als Yannick in de kamer blijft weten we zeker dat Malú niet lang slaapt. En met de lange en intensieve dagen die we hebben, heeft Malú haar slaap hard nodig! Als er een zwembad is, dan is het makkelijk. Eerst een uur met Yannick zwemmen en dan nog even bijkomen met het voorlezen van een boekje. Pakt hij ook nog een beetje rust... Als er geen zwembad is, tja, dan maar improviseren. Meestal wordt het dan een stuk lopen, of ergens gaan zitten en daar lezen, of wat regelen met een tuktuk. Genoeg te verzinnen dus.
Uiteindelijk moeten we na drie dagen relaxen weer door en we besluiten direct door te gaan naar ons volgende land: Vietnam. Met de bus van Sihanoukville via Phnom Penh naar Ho Chi Minh City (HCMC), een ritje van meer dan twaalf uur. Ach ja, wat zullen we ervan zeggen. Twee uur langer dan gepland, chaotische grenscontrole, bus die op het eind om de tien minuten afslaat..., maar de kids (en wij dus ook) gedragen zich weer voorbeeldig. Het lijkt wel of de langere ritten makkelijker gaan dan de kortere ;)
Vaarwel Cambodia, vaarwel Angkor Wat, vaarwel Killing Fields, vaarwel tegenstellingen... Take care!
