Indrukwekkend Cambodja
Vrijdag 1 juli 2011. Battambang, Cambodja.
We zijn twee dagen in Battambang geweest, de tweede grootste stad van Cambodja, maar het doet meer aan als een groot dorp! Battambang telt vele fraaie koloniale huizen en ligt aan de Sangkerivier. Het valt wel op dat de Franse invloeden ons overal blijft achtervolgen (Laos, Vietnam en Cambodja). In onze optiek is het verder geen spannende stad. In de avond lekker gegeten bij een restaurant, genaamd Gekko, een aanrader.
Onze highlight was de bamboetrein. Het is een soort Efteling bamboetapijttochtje midden in de natuur. Het is een bamboevlot wat geplaatst wordt op twee sets van wielen en een krakkemikkige motor en rijdt als een trein. De kinderen moesten zich goed vastklampen aan de enige reling voor hun.
We razen door een prachtig, afgelegen landschap, kedeng, kedeng, kedeng, kedeng, toet, toet! Veiligheid is natuurlijk geen issue, eerlijk is eerlijk dat maakt het allemaal veel spannender! Overigens wanneer een andere bamboetrein van de tegenovergestelde richting komt dan moet de kar met de minste lading van de baan af. De trein wordt uit elkaar gehaald en afgevoerd en een paar seconden later weer in elkaar gezet. Het wordt nu voornamelijk ingezet voor de toeristen. Vroeger (en heden alleen in de vroege ochtend) werd het ingezet om goederen en mensen te vervoeren van het ene dorp naar het andere. Voor de kinderen het hoogtepunt van de reis! Het duurde overigens veel te kort.
Wat ook erg leuk was dat we halverwege stopten bij een steenfabriekje. We liepen door het dorpje heen, ook verder over de rails. Een groepje kinderen vergezelden ons. In eerste instantie om geld te krijgen, maar ze lieten dit doel al snel los en hun kindsheid kwam weer boven, ook dankzij onze kinderen. Ze maakten allerlei sieraden, zoals kettingen, armbandjes, ringen en speelgoedjes van bamboeblaadjes en bloemetjes voor ons. We werden nog even ontvangen bij de moeder van één van de kinderen thuis.
Eenmaal weer terug van de treinreis zette onze trip zich voort richting een tempel op een heuvel, waar een grot was. Deze werd tijdens het Pol-Potregime gebruikt als sterfput (killingcave). Ook hier zijn duizenden mensen omgekomen, doordat ze van een vijftien meter hoge rots naar beneden zijn geduwd de grot in.
De dag werd afgesloten met een natuurfenomeen. Veertig minuten aan een stuk vliegen er miljoenen vleermuizen uit een spelonk in de rots naar buiten om te gaan jagen! Echt freeky om te zien, als een zwerm bijen vliegen ze met duizenden tegelijk naar buiten.
De volgende dag hebben we een fietstocht gemaakt door het platteland van Battambang met Soksabike. Een gids heeft ons rondgeleid naar kleine bedrijfjes waar mensen full-time, zeven dagen in de week, 365 dagen per jaar rijstpapier, dunne bananenschijfjes en rijstwijn produceren. Natuurlijk werden wij ook even aan het werk gezet.
In de ochtend hebben we een taxi genomen naar de meest afgelegen grensovergang in Cambodja, Pailin. Vanuit Battambang de kortste route om naar het eiland Koh Chang in Thailand te gaan. Het was de snelste weg, alleen in de nacht kreeg ik een angstaanval. Het is een stuk land met de grootste dekkingsgraad qua mijnen. Ook de Khmer Rouge heeft zich hier teruggetrokken. Ze hebben nog steeds invloed in het land. Het was een vaag kantoortje waar we onze ticket hadden gekocht. Enfin, de volgende dag was ik nog steeds onrustig. Tijdens de taxirit stopte onze chauffeur ook twee keer. Eén keer om iets te kopen bij vage lui, wederom allerlei hersenspinsels passeerden de revue, en één keer gaf hij een soort signaal naar iemand langs de kant van de weg. Ik verlangde naar de grensovergang als we die überhaupt al zouden halen! Allemaal bullshit natuurlijk, niks aan de hand. Wat hij wel allemaal deed was onduidelijk, maar het had niks met ons van doen. We zijn een heel eenvoudig bureaucratische grensovergang lopend overgestoken. Ook een ervaring. Aan de andere kant, helemaal opgelucht, namen we een Thaise taxi!
Al met al hebben we Cambodja als het meest intensief ervaren. We hebben het meest meegekregen van het gewone, harde leven op het platteland. Tevens hebben we veel informatie opgesnoven van de geschiedenis en de huidige politiek doordat sommige mensen voorzichtig iets loslieten. Nog steeds durft niemand openlijk te praten over de huidige regering! Zelfs wij durven het nu pas op te schrijven nadat we het land uit zijn (misschien een beetje paranoia, maar toch). We zijn geen kenners, maar het blijft bijzonder vreemd dat de huidige regering bezet wordt door sommige ministers die betrokken waren bij de periode van de Khmer Rouge! De Cambodjanen komen niet in opstand en reageren over het algemeen gelaten. Ze zijn al lang blij dat er na zoveel jaren (onderdrukking van Frankrijk, Thailand, Vietnam, heftige bombardementen van de Amerikanen en de gruwel periode 1975-1979) rust is in het land, hoe corrupt ook. Verder blijft het onrechtvaardig dat er maar vier kopstukken voor het internationale tribunaal staan, terwijl de meesten nog vrij rondlopen en vaak in goede functies werkzaam zijn. Genoeg politiek. Dat hoort niet thuis in een weblog.
We gaan wederom chillen op Koh Chang! Nog even de beach en het meest voor de hand liggend is Koh Chang. Alle andere eilanden zijn alleen per vliegtuig te bereiken, behalve Koh Samet wat volgens een aantal mensen al lang verpest is!
