Artikelindex

Non-stop karaoke
Maandag 8 juli 2013. Nyaung-U, Birma.

Hanen kraaien in de vroegte en het daglicht piept al langs de kieren van de gordijntjes naar binnen. Tijd om op te staan dus! Het is pas 7 uur maar Kalaw is al lang voor ons ontwaakt. Monniken komen langs met hun bedelnappen, kinderen gaan naar school achterop de brommer. Een kleuterklasje komt voorbij met de juf netjes in paartjes van twee, en vrouwen met manden op hun hoofd prijzen de verkoopwaar aan.

We lopen met de rugzakken naar Sunshine, waar we de bustickets gekocht hebben. De bus komt rond negen uur, dus nog tijd om de markt nog even te verkennen. Markten blijven leuk, je ziet de locals, je ziet wat ze verkopen, soms onbekende dingen, en je kunt leuke plaatjes schieten. Zo ontmoet ik een prachtige oude vrouw, ze verkoopt cactussen en agavebladen op de markt. We converseren met handen en voeten. Dat zijn de mooie momenten. Ook koop ik ergens pakken groene thee uit Kalaw.

kalaw-189 (320x240)

De bus komt om kwart over negen, en het is inderdaad een vrij moderne airconditioned bus. De bus is gevuld met overwegend locals. Ik zit naast een jongen die in een dorp vijf uur bussen verderop woont aan de voet van de Mount Popa. De stoelen zijn verstelbaar, veel mensen doen dan ook een dutje. Een tiener naast ons is heel de busreis, die zes en een half uur duurt zo ziek als een hond, en zit voortdurend over te geven.

De eerste twee uur vanaf Kalaw voeren door bergachtig gebied met heel veel bochten. De bus rijdt heel netjes en niet te hard. Wel is er heel de rit een non-stop karaoke dvd die net iets te hard staat. Na twee uur stoppen we bij een soort van wegrestaurant. Iedereen zet zich aan de kip met rijst of noedels. Wij houden het bij koffie (Nescafe drie in één net als thuis!) en lemonjuice. Na deze stop rijdt de bus in een ruk door naar de eindbestemming.

We passeren een stad, Meiktila. Enige maanden geleden vonden hier opstanden en protesten plaats, maar nu lijkt de rust wedergekeerd en lijkt het een heel rustig stadje met een grote universiteitscampus waar we langsrijden. In de verte zien we Mount Popa, een oude hoge vulkaan nu bedekt met bos. Hij torent hoog uit boven het landschap. Aan de voet van deze berg ligt een kleinere berg met daarop heel veel tempeltjes. Hier wonen de 'nats', de geesten, en die moet je te vriend houden.

Mount Popa is een bedevaartsoord voor Birmezen. Het volgebouwde bergje ziet er een beetje vreemd uit, maar we zien het enkel vanaf een afstand uit de bus. Als we Bagan (Nyaung U) binnen rijden stoppen we bij een huisje waar het verplichte entreegeld betaald dient te worden. Vijftien USD per persoon voor alle bezienswaardigheden van de Bagan Archaeological Zone. Of we hier dus 45 USD kunnen dokken. Lijkt veel, en uiteraard gaat dit geld rechtstreeks naar de (foute) regering, maar aan de andere kant krijg je er ontzettend veel mooie dingen voor te zien. Dubieus geld, maar toch de moeite waard.

We rijden Nyaung-U binnen, het deel van Bagan waar wij slapen. En net op tijd zie ik ons hotel en vraag of de chauffeur kan stoppen. Scheelt weer een hele wandeling vanaf het busstation! Voor de deur zet hij ons af. In het hotel worden we verwelkomt met een bolletje ijs, heerlijk! Het is hier snikheet, 38 graden. We krijgen een mooie triple room met drie losse bedden. Ruben wil graag tussen ons in, prima! Dan gaan we zwemmen, het zwembad lijkt heerlijk, maar als je er in gaat is het net of je in een heet bad stapt. Hot tub! Gelukkig is er ook wifi in het hotel, dus dat is fijn! 's Avonds eten we in het restaurant van het hotel, een hele grote zaal met maar drie tafeltjes bezet en veel te veel personeel. Het smaakt heel goed.

 

Fijne verjaardag
Dinsdag 9 juli 2013. Nyaung U, Birma.

Heerlijk slapen is het in onze aircoditioned room! 'Kost wa maar dan hedde ok wa'. Het is een stuk warmer hier in Bagan. We zijn hier op een laagvlakte en vergeleken met de bergen schat ik het hier toch wel een graad of acht warmer. Als we wakker zijn dan feliciteren we eerst Ruben, hij is jarig hier in Bagan en hij wordt vandaag vijftien jaar. Ver van huis met alleen papa en mama.

Eerst maar eens gaan ontbijten, we hebben een buffet hier bij Thante. Het buffet is redelijk uitgebreid met zowel warme als koude gerechten. Niet dat we heel erg blij worden van warme noedels in de ochtend, maar er zijn genoeg alternatieven. Zoals vers fruit, yoghurt en verse sappen. Ook zijn er cakejes en snoeperijen uit de bakkerij van hiernaast die ook bij het hotel hoort.

Omdat niet iedereen al helemaal fit is gaan we eerst nog even lummelen, internetten, of een spelletje spelen op de tablet. We geven Ruben zijn cadeau, en hij is aangenaam verrast; een tenue van Real Madrid! Helemaal toppie! Dit had hij niet verwacht, en het is helemaal naar zijn zin. In de bakkerij gaan we koffie drinken, en ze hebben van het hotel voor Ruben een taart geregeld, een prachtige blauwe slagroomtaart. Heel attent! Wij wisten hier niet van, en hadden zelf ook een taartje besteld, met rose slagroom en roosjes, echt prachtig! We nemen dus koffie en taart, en je zou denken de verjaardag kan niet meer stuk!

bagan-004 (320x239)

Maar er komt nog een verrassing aan. Als we bij het zwembad zitten, komen Ans en Geert op hun fietsen aanrijden! Ze zijn vannacht aangekomen met de nachtbus uit Yangon! Als dat nou geen 'big surprise' is! Natuurlijk wisten we dat ze ook naar Myanmar kwamen, en hoopten we dat we ergens elkaar konden treffen. Maar dit is echt helemaal goed! We gaan meteen terug naar de bakkerij voor nog meer koffie en voor Ans en Geert en flink stuk taart, als ontbijt want dat hadden ze nog niet gehad. We hebben veel bij te praten, over Myanmar, over thuis, over de mensen, echt ja over van alles!

Na enkele uren nemen we afscheid, en we spreken af elkaar vanavond om zeven uur te zien voor het Weather Spoon Restaurant. Zij gaan uitrusten van de nachtbus, wij gaan fietsen huren bij EveryOne bike. We spreken een prijs af van duizend Kyat (tachtig eurocent) per fiets per dag, voor drie dagen. We mogen de fietsen 's avonds ook meenemen naar het hotel. Ik koop een kuurtje tegen blaasontsteking want dat denk ik te hebben. Het is even zoeken in de pharmacy, en omdat mevrouw me niet helemaal goed begrijpt ga ik zelf maar meezoeken. Een echt systeem zit er niet in, alles ligt door elkaar in een glazen kastje. Kuurtje gevonden voor duizend Kyat, vervaldatum gecontroleerd en die lijkt in orde. De medicijnen zijn van fabrikant Ranbaxy, die verkopen wij in Europa ook van hetzelfde merk.

We vinden een heel erg leuk restaurantstraatje vlakbij het busstation. Hier zijn ook winkeltjes met houtsnijwerk, en we zien hier een prachtige Boeddha uit sandelhout. Licht hout, en het ruikt ook zo heerlijk. De prijs is minder fantastisch, eigenlijk logisch want de Boeddha is heel gedetailleerd, dus voor een habbekrats zit er niet in. Nog maar even over nadenken dus. We eten Tibetaanse momo's (gevulde deegflapjes) bij een nabijgelegen restaurantje. Wat een cool straatje is dit! Zo gezellig, met lampionnetjes in de bomen, en veel keuze uit eten. Het ziet er allemaal net wat meer gestyled uit dan het gemiddelde Birmese restaurant. Ook vinden we iemand die de was voor ons wil doen. Vanavond zullen we het meebrengen.

's Middags lekker zwemmen en chillen bij het zwembad, het is weer klef heet weer. Om zeven uur naar de Weather Spoon, maar die is dus dicht. Dat hadden we vanmiddag al gezien, we gaan naar Novel Restaurant in hetzelfde straatje. Ans en Geert zijn er ook, en hebben een cadeau voor Ruben bij zich! Want wie jarig is die krijgt cadeautjes, het is een prachtig shirt van GStar. Helemaal goed! We eten curries met rijst, Ruben eet een devil-pizza, en we drinken Myanmar bier. De tijd vliegt dan ook met geklets een hapje en een drankje. Daarna rijden we nog even mee naar het Aung Mingalar Guesthouse van Ans en Geert, vlakbij het busstation. Ze hebben een mooie kamer, en in de tuin, onder een met tl balken verlichte boom drinken we nog een laatste biertje. Beter dan dit gaat het niet meer worden! In het donker fietsen we naar huis, er zit geen licht op de fietsen dus we zijn blij als we na een kwartiertje ons hotel zien verschijnen.

 

Fietsen langs duizend tempels
Dinsdag 10 juli 2013. Nyaung-U, Birma.

Extreem vroeg op vandaag, de wekker gezet om kwart voor zes. We kunnen ontbijten vanaf zes uur dus dat doen we dan ook. Om kwart over zes stappen we op onze fietsen. Helaas Lianne heeft een lekke achterband, dus eerst maar even langs EveryOne Bikes. Die zijn gelukkig al open, en we krijgen een andere fiets mee.

Op pad naar de tempelvlakte. Eerst het dorp door, het lijkt wel of heel het dorp allang wakker is, er is veel bedrijvigheid op straat. Langs het busstation en dan zien we aan de overkant van de straat een hele lange rij monniken op bedeltocht. In een lange rij lopen ze van 'oud naar jong', blootsvoets de straat door met hun bedelnappen. De lokale bevolking staat ook buiten met een pan rijst. Elke monnik die passeert krijgt een handje rijst in zijn bedelnap. Er wordt geen woord gesproken, de monniken lopen, en de mensen delen uit. Zo gaat dat hier al eeuwen lang, dag in en dag uit. Helemaal niets bijzonders dus. Het eten wat de monniken zo vergaren is hun eten voor deze dag. Voor de mensen brengt het 'good luck' als ze de monniken te eten geven. Zo snijdt het mes aan twee kanten.

Het is ongeveer vier of vijf kilometer fietsen naar de tempelvlakte van oud Bagan. Aan beide zijden van de weg doemen de prachtigste tempeltjes op. Heel veel kleine en ook enkele grotere. De eerste stop is bij de Htilominlo Pahto, een van de hogere tempels, gebouwd in 1218. De schoenen gaan uit, zoals je bij elke tempel moet doen, en we gaan naar binnen. In de tempel staan vier grote Boeddha's naar elke windstreek eentje. Dit zullen we nog vaker gaan zien. Iemand neemt ons mee naar een nabijgelegen gebouwtje waar we omhoog klimmen voor een prachtig uitzicht over de tempelvlakte. Er staan meer dan vierduizend tempeltjes op de vlakte. Als je hoger op zo'n gebouwtje staat zie je ze tussen het groen uitpieken.

bagan-057 (320x241)bagan-151 (320x240)

De landerijen tussen de tempels worden nog steeds gebruikt. Boeren ploegen met ossen de akkers, en stofwolken stijgen omhoog wat voor een heel apart effect zorgt. De Ananda Tempel heeft een groot gouden puntdak en valt op door zijn grootte. Deze tempel wordt de 'most beautiful' genoemd en is nog steeds in gebruik. Mensen bidden tot Boeddha, en plakken stukjes bladgoud op de kleinere Boeddha's. Deze tempel is nog een stukje ouder dan de vorige, en is gebouwd tussen 1090 en 1105. Vooral het feit dat de tempel dagelijks bezocht wordt door Boeddhisten die hier hun geloof praktiseren maakt het heel aantrekkelijk.

Via een smal zandpad fietsen we verder naar de 'highest' tempel, That Byin Hya. Inderdaad een flinke joekel, maar van binnen lang niet zo mooi als de Ananda. We bezoeken nog kleinere onbekendere tempels waar we langs fietsen, zomaar omdat er flarden van gebeden naar buiten waaien of omdat het model van de tempels ons op de een of andere manier aanspreekt. Het is ondertussen wel heel erg warm geworden, en er staat nauwelijks wind. Michel is nog steeds niet in orde, misselijk en alles wat hij eet komt er direct weer uit. De combinatie van de hitte maakt dat hij niet optimaal kan genieten vandaag. En dat terwijl we in een wel heel bijzondere omgeving zijn.

Lianne beklimt de Shwe-san-daw Pagoda. De bewaker gaat de sleutel halen zodat ik over smalle trapjes naar boven kan gaan. Van boven af ziet het landschap er nog veel specialer uit! Het is echt een killer-view van af het plateau. Het is inmiddels elf uur en we gaan uitrusten en vervroegd lunchen bij Starbeam, een leuk tentje tegen de tempels aan. We zitten onder een grote rode papieren parasol en bestellen hier de specialiteit; vers gebakken stokbroodjes met kip. Dat is pas echt genieten! Michel houdt het bij een cola. Na de middag gaat hij nog even plat, en Ruben gaat het zwembad in. Met Ruben ga ik nog een stuk verjaardagstaart eten bij de bakkerij. De koffie is hier ook prima!

Vroeg in de avond gaan we nog een stukje rijden. Als we bijna bij de rivieroever zijn worden we binnen gevraagd bij een huisje. Mevrouw Kéké woont hier met haar ouders, haar man en haar twee zoons van zeven en achttien jaar. Ze gaat thee zetten voor ons, we krijgen pinda's en dan gaat ze spullen halen om ons te voorzien van een mooi laagje 'thanaka'. Dat is het laagje van boomschors dat ze hier fijnmalen en op het gezicht doen. Omdat ze het mooi vinden, en tegen de zon. Het voelt heerlijk koel en nu zien we er dan uit als echte Birmezen! De mensen lachen en zwaaien naar ons, het is zeker geen gezicht met die thanaka op onze Hollandse koppen!

We hebben een eetafspraak met Ans en Geert bij Little Bit of Bagan, in de restaurantjesstraat. We zitten hier supergezellig, het tentje is versierd met witte en oranje lampionnen, ook in de bomen. We eten Myanmar food, dat zijn curries met rijst. Heerlijk eten en niet duur. Ans en Geert fietsen nog even mee naar onze bakkerij. We nemen bij wijze van dessert nog een stuk verjaardagsgebak. De bakkers zijn op dit late tijdstip nog volop aan het bakken. Koekjes, en taarten en nog meer zoetigheden. Ons hoor je dan ook niet klagen, we hebben een superfijne dag gehad!

 

Benidorm bastards
Donderdag 11 juli 2013. Nyaung U, Birma.

Beetje raar weer vandaag, zwaar bewolkt en het lijkt elk moment te gaan regenen. Er staat bovendien een stevige wind. Na het ontbijt gaan we eerst op de fiets de was ophalen bij het houtsnijwerk winkeltje. Een klein jongetje komt met de grote zak wasgoed, weer keurig schoon. De schade bedraagt honderd Kyat per stuk, dat is acht eurocent, geen geld dus! Dan bestellen we de bustickets naar de volgende plaats bij ons hotel. En heel raar, ze zijn sinds gisteren ineens duizend Kyat goedkoper geworden!

We nemen een andere fietsroute naar Bagan, en zien in de bomen hele felblauw gekleurde leguanen. Echt prachtig gekleurd maar helaas een beetje schuw. Als je goed oplet zie je ze tegen de stam van heel veel bomen hangen!

De eerste stop is bij de tempel van Gubyaukgyi, bekend om zijn prachtige schilderingen. Helaas zijn niet alle schilderingen meer intact, en in 1899 heeft een Duitse verzamelaar hele stukken verwijderd en meegenomen. Zou verboden moeten worden! Maar wat er nog van over is gebleven is echt prachtig, en je kunt je voorstellen dat de hele tempel zo gedecoreerd moet zijn geweest. Je mag hier geen foto's nemen om de fresco's te beschermen.

Dan fietsen we verder naar de Buledi, een soort piramideachtige stupa met hele smalle terrassen. Je mag hier helemaal naar boven klimmen, en het uitzicht daarboven is echt adembenemend! Het waait erg hard en boven is het erg smal en stijl. Zou hier nooit iemand naar beneden vallen, vraag je je af, want er staan ook nergens hekjes. Bovenop zitten de onvermijdelijke verkopers van de 'sandpaintings' maar daarvan hebben we gisteren al eentje gekocht. Na een tijdje is het tijd om weer af te dalen. Van boven af lijken de trappen nog veel hoger en steiler! Voorzichtig aan dus.

We fietsen verder over de zandpaden naar de volgende tempels. Het zand is mul en soms kan je beter een stukje lopen dan fietsen. Ruben krijgt nog een stel grommende en blaffende honden achter zich aan, maar gelukkig blijft het bij gegrom. Bij de Sulamani Pahto gaan we eerst even een stop houden. Lekker wat drinken onder een afdakje. Ze hebben hier een klein groen, tam papagaaitje, het komt bij Ruben in zijn nek zitten. Dan gaan we de tempel binnen, en die is echt prachtig. Ook hier weer schilderingen en nog goed zichtbaar. Afbeeldingen van olifanten, Boeddha's en bloemmotieven. Uiteraard ontbreken de vier grote Boeddha beelden in elke ingang niet. De Sulamani wordt ook wel het 'kroonjuweel' genoemd en is een van de best bewaarde tempels van Bagan.

Als afsluiter gaan we nog naar Dhammayangyi Pahto, 'the biggest'. Groot is deze twaalfde eeuwse tempel zeker, maar mooi is anders. Binnenin is erg weinig te zien, en het stinkt er naar de vleermuizen. Je moet er blootsvoets naar binnen, net als bij alle andere tempels, maar fris is het niet.

Als we door Tharabar Gate fietsen komen we Ans en Geert tegen, en we besluiten gezamenlijk te gaan lunchen bij Moon Restaurant. Dit restaurant ligt tegen de tempels aan, vlakbij Starbeam waar we gisteren aten. Moon is een vegetarisch restaurant, buiten op het bord staat dan ook, 'Moon restaurant, be kind to the animals'. Ik neem hier een tamarindesap en een curry van tomaten met groundnut. Michel eet fried vegetable rice en Ruben gaat voor de spaghetti. Alles smaakt uitstekend, we zitten buiten onder een grote boom en een papieren parasol, en nemen het er goed van!

Op de terugweg hebben we een stop met een missie. Bij het bejaardentehuis (Home for the aged) gaan we naar binnen. Afgelopen paar maanden heb ik samen met de Pearl heel veel oude brillen ingezameld. Die gaan we doneren bij dit tehuis waar zestien oudjes wonen. De jongste vrouw is 61 en de oudste man is 87 jaar oud. Als we aankomen zitten ze in de tempel en krijgen ze net koffie en een droge boterham. Een oud mannetje breekt het brood in stukjes en stopt het in zijn koffie. Een hele berg brood steekt boven de kop uit. Andere mensen soppen hun brood in de koffie. De mensen zijn erg nieuwsgierig en willen zonder uitzondering graag op de foto! De donatie van de brillen wordt genoteerd in een groot boek en ze zijn er erg blij mee. De directeur kiest er eerst eentje voor zichzelf uit! We krijgen een rondleiding door de gebouwen, de slaapzalen van de mannen en de slaapzalen van de vrouwen (the grandfathers and the grandmothers zegt de directeur). Het ziet er allemaal zeer eenvoudig maar toch ook netjes uit. De oudjes zijn in hun sas met onze komst, ze hebben natuurlijk niet veel omhanden. Ze zien in ons wel een 'verzetje'.

bagan-325 (320x240)bagan-366 (320x240)

De meeste mensen hier hebben geen familie meer en zijn dus een soort van 'wees-bejaarden'. De oudjes hebben lol als ze op de foto mogen en als ze op het schermpje zichzelf terugzien. Heerlijk toch! Een van de mannetjes is een grapjas, hij is voortdurend aan het lachen met zijn tandenloze bekkie. Het is een vrolijke boel, en we komen helemaal niet meer bij als we het tandenloze mannetje gaan fotograferen. We denken dat zijn buurman tegen hem zegt dat ie zijn mond dicht moet houden voor de foto, want dat het geen gezicht is zo. En dat probeert ie ook te doen, maar dan moet ie weer zo ontzettend lachen dat het niet lukt.

Enkele oudjes hebben staar en zien nog heel slecht. Opereren is niet mogelijk, want dat kost een fortuin, iets van honderd USD of zo. Sommigen hebben nog maar zicht met één oog. Dan komt de truc van de dag. Ik probeer uit te leggen dat ik ook een bril heb, maar die zit ín mijn oog. Ik haal de contactlens uit mijn oog en dan die gezichten van die mensen! De mond van de directeur blijft minimaal vijf minuten openhangen van verbazing! Zoiets hebben ze nog nooit gezien! Uiteraard moeten we nog koffie blijven drinken, met drie koekjes erbij, en daarna nog thee. De oudjes zijn inmiddels gaan rusten en wij nemen afscheid en beloven de foto's op te sturen, een kostbaar bezit, want foto's van zichzelf die hebben ze niet. We gaan in elk geval een poging doen als we weer thuis zijn.

Onze Kyats zijn bijna op, en we willen Euro's wisselen. Het is half vier en de banken zijn al dicht om drie uur. En hoewel er nog minimaal twintig man personeel in de bank aanwezig is, kan er niet gewisseld worden. Dan maar tien USD wisselen in het hotel tegen een beroerde koers zodat we vanavond nog kunnen eten.
We gaan eten in een piepklein restaurantje met Ans en Geert. De stroom is uitgevallen maar ze hebben een generator en onze bestelling wordt op een houtvuurtje gekookt. Op een gegeven moment is heel de voorraad (van vier bierflessen) op en wordt er in het winkeltje tegenover snel bijgehaald. Supervriendelijke mensen hier ook weer! In het donker fietsen we naar het hotel, wat ons steeds beter afgaat.

 

Sunset over Bagan
Vrijdag 12 juli 2013. Nyaung U, Birma.

Na het ontbijt gaan we eerst nog even internetten, en warempel lukt het deze keer ook fotomateriaal geupload te krijgen. Ik plaats twee stukjes, en daarna gaan we op pad. Ans en Geert komen voor de laatste nacht in Bagan ook naar ons hotel, en hebben ook een hele goede prijs kunnen krijgen door niet rechtstreeks, maar via een lokaal reisbureau te boeken.

Wij gaan eerst wat Euro's omwisselen voor Kyat bij de bank. Er staan twee bankbediendes die de deur voor je openen en buigen als een knipmes. We worden meteen naar een bureau gedirigeerd waar gewisseld kan worden. We krijgen een glaasje ranja. De koers is erg gunstig, we krijgen 1283 Kyat voor een Euro. Onze eurobiljetten moeten door een apparaat, maar die geeft steeds een foutmelding. Als we andere vijftig eurobiljetten pakken geeft het apparaat nog steeds foutmeldingen. Zowat het hele personeel komt kijken, er staan acht personeelsleden mee te kijken hoe er eentje het werk doet. De tien- en twintigeurobiljetten gaan wel goed door de scanner. Dan gaan ze tellen, hele stapels Kyats worden afgeteld, en dan is het moment daar; 'show us the money!'. Als we vertrekken staan er drie dames te buigen en buiten blijken ze onze fietsen te hebben omgedraaid zodat we meteen weg kunnen rijden. Dat lijkt ons ook erg handig als je bijvoorbeeld een bank hier gaat overvallen!

Op naar de markt. Het is een grote overdekte markt met voornamelijk groente en fruit. Enkele groente soorten heb ik nog nooit gezien, een soort hele kromme donkergroene 'komkommers' vol langwerpige 'wratten'. Op de markt zien we nog enkele baby's hangen in hangwiegjes. Ze worden door hun moeders steeds heen en weer geduwd. Dat zal vast super lekker slapen zo!

bagan-400 (320x240)

We fietsen verder naar de Shwezigon Paya, een groot complex met een goud vergulde koepel. Het is hier werkelijk prachtig, en het lijkt een miniatuur versie van de Shwedagon Paya in Yangon. Deze tempel is vooral bekend omdat hier ook 37 'nats', oftewel geesten wonen, en die moet je te vriend houden met offerandes zoals heerlijk geurende bloemenslingers van jasmijn, of met een bordje fruit. We zien hier dan ook heel veel lokale mensen die hier komen om te bidden en om te offeren. Bij een stalletje houden we een drinkstop, want het is weer flink heet, zo'n 38 graden.

In Nyaung U is er ook een thanaka-museum, gewijd aan het gele spul dat veel Birmezen op hun gezicht smeren. Ze maken dit uit boomstammetjes van de thanakaboom. Over een platte schijf doe je eerst water en dan wrijf je met zo'n boomstammetje tot de thanaka vrij komt. Het natte spul smeer je op je gezicht, en dat vinden ze hier heel mooi. Sommige mensen hebben een heel beschaafd streepje thanaka, anderen smeren hun hele gezicht vol. Het is echt wel iets heel Birmees, iets wat we in andere landen nooit gezien hebben. Het interessantste aan dit gratis museum is echter niet de thanaka, maar het hok bij de ingang. Hier zitten maar liefst veertien cavia's bij elkaar, dus Ruben is weer helemaal happy!

Met moeite nemen we afscheid van de kleine beestjes, en gaan eten bij het Wonderful Tasty Restaurant. Ruben eet een pizza, en wij eten een Nepalese maaltijd met dhal bhat (linzen en rijst) en chappati's, een soort platte pannenkoeken waar je een stukje afscheurt en dan de curry mee opdept. Heerlijk! Tegenover het restaurant is de houtsnijwerk-shop, en daar kopen we na stevig onderhandelen twee prachtige houtsnijwerken uit heerlijk geurend sandalwood. Vervroegd verjaardagscadeau voor Lianne, maar dan heb je ook wel wat exclusiefs. De man die deze objecten maakt is met recht een echte artiest, de kunst is super gedetailleerd. We komen niet helemaal uit op de prijs die we wilden, maar toch maken we een acceptabele deal. Ze verpakken het heel goed in watten, plastic, kranten en tape. We doen onze fleecevesten er nog omheen en dan maar hopen dat het heel thuis aan gaat komen.

We gaan nog even zwemmen, en dan staat om vier uur 's middags de horsecart klaar. Een paardenkar dus, die je hier veel ziet. Hij brengt ons naar de Shwesandaw Paya, de sunset pagoda. We klauteren naar het bovenste platform voor een adembenemende view over de tempelvlakte. In de verte de Ayeyarwadi rivier. Het duurt een uur voordat de zon achter de bergen zakt, op dit tijdstip van de dag is er ook zo'n mooi zacht licht. Helaas is het wel bewolkt waardoor de sunset iets minder spectaculair uitpakt, maar altijd nog de moeite waard. We sluiten de dag af met een biertje in de Beergarten van Thante Hotel. Ze hebben hier Myanmarbier uit de tap, met heerlijke pinda's erbij.

bagan-521 (320x240)

Inhoudsopgave

  1. Yangon
  2. Inle Lake
  3. Kalaw
  4. Bagan
  5. Mandalay
Altijd gesloten?

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!