Sprookjeskastelen
Woensdag 5 december 2012. Monywa, Myanmar.

Woehoe! Dit was de eerste nacht dat Kobe doorgeslapen heeft in Myanmar. Anders altijd wakker gekomen van de honger. Want het blijft een zeer hungry en happy baby op reis. Iedere avond wel hetzelfde ritueel: hem in slaap wiegen in de buggy want anders wil hij niet slapen in zijn Deryan tent. Dan 's nachts nadat hij gedronken heeft opnieuw hetzelfde ritueel. Terug eerst in slaap wiegen in de buggy en dan in zijn tentje.

Terug rugzakken pakken om richting Monywa te gaan. En ja hoor daar zijn ook Boedda's en pagodes om te bezoeken.Vlakbij Monywa zijn ze de grootste staande en liggende Boeddha van Myanmar aan het bouwen. De buitenkant van de twee Boeddha's is al afgewerkt en nu zijn ze nog bezig aan de binnenkant. In de staande Boeddha zijn er allemaal zalen die je één voor één kan bezoeken door langs de trappen langs binnen omhoog te klimmen. Kindjes wilden direct tot helemaal boven. We zijn ongeveer tot halverwege de armen geraakt want de rest is nog onder constructie. Kindjes werden wel enorm lastiggevallen door de Chinese en Japanse toeristen. Ze knijpen voordurend in de kindjes en willen gans de tijd foto's nemen van de gastjes. Vooral Myrthe is het echt wel kots beu dat ze altijd knijpen en dan vragen voor een foto.

Een beetje verder was er nog een pagode om te bezoeken. Het was precies één groot sprookjeskasteel. De binnen- en buitenkant van de pagode bestond uit miljoenen Boeddhabeeldjes. Je kon zelf Boeddhabeeldjes doneren en die werden dan ook in de pagode verwerkt. Alle drie de gastjes hebben een Boeddhabeeldje gedoneerd. Nadien waren ze dolenthousiast dat hun Boeddhabeeldje nu ook voor altijd in de pagode verwerkt zal zijn.

's Avonds een ijssalon gevonden hier met zeer lekker ijs. Zowel de kindjes als papa waren content met hun ijsje.

Boeddhistische bouwvakkers in spé
Donderdag 6 december 2012. Monya, Myanmar.

In België is het nu Sinterklaas. Hier is hij niet gekomen. Kindjes hebben ook nog nooit erachter zitten vragen dus dat is een gemak voor ons. Na het ontbijt waren we plots Myrthe en Kasper kwijt. Aan het hotel zijn ze nog nieuwe kamers aan het bijbouwen. En wie zaten daar in de grote bergen zand te spelen en ook mee te helpen met de bouwvakkers? Inderdaad onze twee deugnieten. Ze waren naarstig bezig in hun pyjama aan het helpen om de emmers zand te vullen om dan in de betonmolen te gieten. En leuk dat het was. We kregen ze bijna niet meer weg.

Uiteindelijk weg geraakt om naar Hpo Win Daung te vertrekken, daar zijn er allemaal Boeddha's uit de rotsen gehouwen. Ook zaten er zeer veel aapjes. Kindjes hebben de apen eten kunnen geven. Wat ze natuurlijk zeer leuk vonden. Toen we daar vlakbij iets gingen eten hadden de kindjes weer een ganse fanclub rond hen. Maar de mensen zijn hier supervriendelijk en ze hebben de kindjes dan eens een toertje meegenomen op de brommer. En raar maar waar ze hadden alle twee vlug de claxon gevonden op de brommer. Dus we hoorden altijd waar ze waren.

Kasper had natuurlijk vanmorgen weer nieuwe dingen bijgeleerd over Boeddha. Zoals hoe je aan een liggende Boeddha kan zien of hij rust of slaapt. En je raadt het al, Kasper wil nu alleen nog rusten zoals de liggende Boeddha. Tegen dat onze reis erop zit gaat dat manneke helemaal bekeerd zijn tot het Boeddhisme.

In de namiddag geen tijd meer gehad om iets te bezoeken, allee de gastjes hadden geen tijd meer want ze moesten nog gaan helpen aan het hotel met de bouwvakkers. Dus wij in de namiddag op ons gemak, de bouwvakkers daarentegen iets minder.