In de ban van Boeddha
Dinsdag 27 november 2012. Kalaw, Myanmar.

De dag gestart met een zeer uitgebreid ontbijt aan de straatkant. Iedere ochtend gaan monniken rond om te bedelen achter eten. We merken dat Myrthe zeer onder de indruk is van dat ritueel. Telkens als er een monnik om eten komt bedelen durft ze bijna niet meer te eten. Ze kan moeilijk begrijpen dat zij eten heeft en de monniken niet.

Daarna zijn we op weg gegaan richting Kalaw. Een eind buiten Toungoo heeft de chauffeur een omweg gemaakt om ons de nieuwe stad te tonen en om aan te tonen hoe de regering hier te werk gaat. De regering heeft een gebied van meer dan tachtig kilometer doorsnee ontgonnen om een nieuwe stad te bouwen met allemaal luxehotels, chique huizen, eigen luchthaven, vijfvaksbanen etc. Dit om het toerisme naar daar te lokken en zo, volgens de regering, het echte Myanmar te kunnen tonen aan de buitenwereld. Na jarenlang te bouwen aan die stad (gestart met de bouw in 2000) is er niemand van de bevolking die naar ginds wil verhuizen en is het precies een spookstad. Toch blijft de regering volop doorbouwen aan de stad.

Na de vernieuwde stad volgde een lange rit door prachtig berggebied. Toen we in de namiddag aankwamen in Kalaw hadden we geluk. 's Avonds was er het ballonfestival voor de volle maan. Eerst een toertje gedaan in het stadje met het bezoek aan de pagode en Boeddha want Kasper is in de ban van al de Boeddha's en pagodes die hij hier ziet, en dat zijn er zeer veel. 's Avonds was er dan vuurwerk.

Kleine klimmers
Woensdag 28 november 2012. Kalaw, Myanmar.

Een oudere man die in het hotel werkte wou ons vandaag gidsen door de bergen van Kalaw. Dus 's morgens vroeg vertrokken richting bergen. Na een aantal uren klimmen kwamen we in een bergdorpje aan, daar werden we onmiddellijk binnen gevraagd voor een kop lokale thee en de kindjes werden langs alle kanten weer bewonderd. Toen ze hoorden dat de inwoners van het dorpjes verbaasd waren dat ze alles zelf gestapt hadden, straalden ze van contentement.

Na de middag terug naar beneden en bij aankomst werden Myrthe en Kasper dan beloond met een reuzengrote cola en enkele appelsienen die ze van de lokale bevolking kregen omdat ze zo flink gestapt hadden. Bij aankomst in het hotel vertelde onze gids aan zijn familie hoe flink dat Myrthe en Kasper zelf gestapt hadden. Toen Myrthe en Kasper schouderklopjes kregen van iedereen en hoorden dat ze het fantastisch gedaan hadden, straalden ze opnieuw tot over hun oren. Wij natuurlijk ook want we waren weeral supertrots op onze gastjes.

Vlug wat eten. Dries had nog iets vergeten in de kamer, dus ging hij het vlug halen tot dat hij beneden kwam en merkte dat hij de deur op slot had gedaan maar dat de sleutel nog in de kamer lag. Geen probleem zeiden ze in het hotel, ze gingen dat oplossen. Plots zagen we van op het terras iemand uit een venster kruipen van de kamer naast ons en binnenkruipen via een venster in onze kamer. Blijkbaar hadden ze geen dubbele sleutels van de kamers.