Artikelindex

De roetsjbaan naar de gouden rots
Donderdag 13 december 2012. Yangon, Myanmar.

Dries gans de nacht niet geslapen van de pijn. Om zo vlug mogelijk naar Yangon te kunnen vertrekken zijn we zeer vroeg opgestaan want ik wou nog vlug met de kindjes naar de gouden rots. Dries en Kobe zijn in het hotel achtergebleven. Eerst naar het truckstation, daar staan allemaal trucks met een ladder ernaast om de mensen in te laden en naar de gouden rots te brengen. Als de laadbak van de truck volzit (en geloof me er kunnen zeer veel mensen in zo'n laadbak,als sardientjes samengepakt) vertrekt de truck. Via kronkelige en zeer hobbelige wegen (weeral zoals de meeste; niet rug- en nekvriendelijk) naar boven richting gouden rots. Om het met Myrthe haar woorden te zeggen in de truck: ‘Mama het is precies in een roetsjbaan dat we zitten’. Superleuk voor hen want in een pretpark duurt zo'n ritje hooguit enkel minuten, hier duurde de rit 45 minuten.

Eindelijk boven aangekomen. Een prachtig uitzicht op de bergen en gouden rots die eigenlijk een gewone rotsblok is die op de rand staat van een andere rotsblok met een heus toeristisch dorp eromheen gebouwd. Alleen maar de mannen mochten weer tot aan de gouden rots komen. Myrthe zeer kwaad én maar niet begrijpen waarom Kasper wel mag en zij niet. Kasper mocht dan natuurlijk nog een goudblad kleven op de gouden rots. Resultaat: Myrthe nog kwader.

mm-2012582847-560-420mm-2012583367-560-420mm-2012583597-560-420

Daarna terug met de truck naar beneden via de roetsjbaan. Kindjes weer supercontent. Alhoewel Myrthe en Kasper er niet veel van geweten hebben. Ik wist al dat het goeie slapers zijn in een auto maar hoe ze in die truck toch in slaap konden vallen was niet alleen voor mij, maar ook voor de medepassagiers een groot raadsel. Eigenlijk waren de ritjes in de truck het leukste van gans het gouden rots bezoek.

In de voormiddag dan nog vertrokken richting Yangon om daar 's avonds toe te komen. Eerst een vooral een plaats zoeken waar ze RX foto's nemen. Na lang zoeken een centra gevonden waar ze de foto's konden nemen. Na wat onderhandelingen over de prijs en hoeveel foto's (je moet hier per RX foto die ze nemen betalen) mocht Dries meegaan (of beter mee huppelen). RXtoestel stond net tegenover de wachtzaal waar de zwangere vrouwen zaten te wachten voor hun echo's. Ik dacht dat ze dan toch nog de deur gingen toedoen, maar nee. Iedereen kon zien hoe Dries op de tafel moest voor de foto. Blij dat ik niet een van die zwangere was. Dan nog 45 minuten wachten tegen dat ze de foto's hadden ontwikkeld. Uiteindelijk kregen we de foto's in handen met de diagnose bones are not broken en dat was het. Dus dan maar richting hostel.

In ons hostel waar we de vorige keer zaten was er geen plaats dan maar een ander hostel zoeken. Uiteindelijk in het Okinawa hostel terechtgekomen. Hadden we het geweten waren we daar de eerste keer ook geweest. Een zeer ruime kamer dus waren wij dolcontent dat we van deze keer wel genoeg plaats hadden om nog Kobe zijn Deryan tentje te zetten. Totdat we zijn tentje wilden opzetten. We hadden precies iets tekort, inderdaad zijn Deryan tentje. Overal zitten zoeken, in de auto, beneden in het hostel, langs de straatkant… Nergens was het tentje te bespeuren. Totdat het in Dries zijn gedachten schoot dat hij 's morgens het tentje eventjes aan de kant had gezet om eerst de grote rugzakken in de auto te laden en daarna waarschijnlijk vergeten was om het tentje in te laden.

Na een telefoontje naar het vorige hostel bleek dat Kobe zijn tentje daar inderdaad nog stond. Aangezien we dat tentje echt niet kunnen missen tijdens onze reis dan maar een oplossing zitten bedenken om het tentje terug te krijgen. Uiteindelijk tot een oplossing gekomen: de hoteleigenaar zal het tentje morgenochtend meegeven met de eerste bus naar Yangon. Dan kunnen wij het in de namiddag oppikken in het busstation. Hopen dat het lukt.

Voor vannacht moesten we dan ook nog een oplossing hebben om Kobe te laten slapen en aangezien we hem toch altijd in slaap moeten wiegen in de buggy, laten we hem daar nu gans de nacht in slapen.

 

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!