Eerste stapjes in Myanmar
Zondag 25 november 2012. Yangon, Myanmar.
Vroeger dan verwacht stond onze taxi al te wachten. Vlug bagage pakken en weg richting Bangkok in de regen. Toen we in Bangkok aankwamen wisten we onmiddellijk waarom de taxichauffeur zo vroeg was,hij wist blijkbaar de weg niet naar de luchthaven. Toen we verdwaald waren in de achterbuurten van Bangkok heeft hij dan toch maar eens de weg gevraagd aan iemand. Toch nog op tijd in de luchthaven geraakt voor onze vlucht richting Yangon. Don Muang is een mooie luchthaven en aan de gate konden we nog donuts eten als middagmaal (Kasper supercontent natuurlijk) en was er nog een plezante speeltuin voor de kinderen ook. De vlucht verliep zeer snel. Tegen dat ik al de formulieren voor Myanmar ingevuld had was het al tijd om te landen. Bij aankomst verliep alles vlot en toen we buitenkwamen stond onze chauffeur ons op te wachten. Een heel vriendelijke mens en ook naar de kinderen toe was hij zeer lief. We zagen het onmiddellijk zitten om met hem bijna vier weken rond te reizen.
Dan eerst richting hotel (Motherland Inn) waar het op het eerste gezicht precies een kippenhok leek, en bij nader inzien was het dat ook. Een zeer krappe kamer met drie bedden waar Kobe zijn Deryan tent na veel pas en meetwerk er nog net inpaste. De badkamer was een WC met daarboven de douche. We dachten dat de kindjes een probleem gingen maken van de kamer (zo krap en niets van luxe), maar ze vonden het allemaal plezant. Ons wat opgefrist en dan eerst naar het Inya lake geweest in het centrum. Op dat meer drijft een grote drakenboot in bladgoud, dan richting city market om babyvoeding en Pampers in te slaan voor de komende weken. Eigenlijk vind je hier in de supermarkt meer terug voor baby's dan dat we in Thailand vonden (wij dachten dat het net omgekeerd zou zijn).
Na de boodschappen was het tijd voor het bezoek aan één van de meest bekende plaatsen van Myanmar, namelijk de Shwedagon Pagoda. Een grote pagoda met allemaal kleine pagoda's en tempels rondom, de meeste gemaakt uit bladgoud. Wij waren er net bij valavond en dat gaf het voordeel dat er bijna geen toeristen meer waren, alleen lokale toeristen en monniken die er waren om te bidden. Niet alleen wij waren onder de indruk van die prachtige pagoda maar ook de kindjes. Een groot nadeel was dan weer dat je zelf een grote attractie bent wanneer je de pagoda bezoekt met kleine blanke kinderen. We konden niet stilstaan met de buggy of ons Kobeke was omringd door de Myanmarese vrouwen en de ontelbare fototoestellen. Als Myrthe en Kasper ergens wilden poseren voor een foto moesten ze nog altijd blijven staan voor de mensen die ook een foto van hen wilden nemen. Na het bezoek aan de pagoda nog vlug een hapje gaan eten in een restaurant met een indoorspeeltuin en dan sleepy time.
