Artikelindex

KarolineDriesBirma200Karoline, Dries, Myrthe, Kasper en Kobe: ruim vier maanden op reis met kinderen. Myanmar
17 november 2012 - 27 maart 2013

De droom bestond al even, maar na de geboorte van hun jongste hakten ze de knoop door: die verre reis gaat er komen. Vanaf 17 november reizen Karoline, Dries, Myrthe (6), Kasper (4) en Kobe (1) door Zuidoost Azië. In ruim vier maanden tijd zullen ze Thailand, Myanmar, Laos en Cambodja gaan ontdekken. In Birma zullen ze zelfs de eerste verjaardag van Kobe vieren. Hoe bijzonder is dat!

Door Karoline en Dries Hermandez


Eerste stapjes in Myanmar
Zondag 25 november 2012. Yangon, Myanmar.

Vroeger dan verwacht stond onze taxi al te wachten. Vlug bagage pakken en weg richting Bangkok in de regen. Toen we in Bangkok aankwamen wisten we onmiddellijk waarom de taxichauffeur zo vroeg was,hij wist blijkbaar de weg niet naar de luchthaven. Toen we verdwaald waren in de achterbuurten van Bangkok heeft hij dan toch maar eens de weg gevraagd aan iemand. Toch nog op tijd in de luchthaven geraakt voor onze vlucht richting Yangon. Don Muang is een mooie luchthaven en aan de gate konden we nog donuts eten als middagmaal (Kasper supercontent natuurlijk) en was er nog een plezante speeltuin voor de kinderen ook. De vlucht verliep zeer snel. Tegen dat ik al de formulieren voor Myanmar ingevuld had was het al tijd om te landen. Bij aankomst verliep alles vlot en toen we buitenkwamen stond onze chauffeur ons op te wachten. Een heel vriendelijke mens en ook naar de kinderen toe was hij zeer lief. We zagen het onmiddellijk zitten om met hem bijna vier weken rond te reizen.

Dan eerst richting hotel (Motherland Inn) waar het op het eerste gezicht precies een kippenhok leek, en bij nader inzien was het dat ook. Een zeer krappe kamer met drie bedden waar Kobe zijn Deryan tent na veel pas en meetwerk er nog net inpaste. De badkamer was een WC met daarboven de douche. We dachten dat de kindjes een probleem gingen maken van de kamer (zo krap en niets van luxe), maar ze vonden het allemaal plezant. Ons wat opgefrist en dan eerst naar het Inya lake geweest in het centrum. Op dat meer drijft een grote drakenboot in bladgoud, dan richting city market om babyvoeding en Pampers in te slaan voor de komende weken. Eigenlijk vind je hier in de supermarkt meer terug voor baby's dan dat we in Thailand vonden (wij dachten dat het net omgekeerd zou zijn).

mm-1912221683-560-420

Na de boodschappen was het tijd voor het bezoek aan één van de meest bekende plaatsen van Myanmar, namelijk de Shwedagon Pagoda. Een grote pagoda met allemaal kleine pagoda's en tempels rondom, de meeste gemaakt uit bladgoud. Wij waren er net bij valavond en dat gaf het voordeel dat er bijna geen toeristen meer waren, alleen lokale toeristen en monniken die er waren om te bidden. Niet alleen wij waren onder de indruk van die prachtige pagoda maar ook de kindjes. Een groot nadeel was dan weer dat je zelf een grote attractie bent wanneer je de pagoda bezoekt met kleine blanke kinderen. We konden niet stilstaan met de buggy of ons Kobeke was omringd door de Myanmarese vrouwen en de ontelbare fototoestellen. Als Myrthe en Kasper ergens wilden poseren voor een foto moesten ze nog altijd blijven staan voor de mensen die ook een foto van hen wilden nemen. Na het bezoek aan de pagoda nog vlug een hapje gaan eten in een restaurant met een indoorspeeltuin en dan sleepy time.

 


Afkoelen op het kerkhof
Maandag 26 november 2012. Toungoo, Myanmar.

Net buiten Yangon zijn we gestopt bij een oorlogskerkhof van de Tweede Wereldoorlog. Dries content dat hij zo'n kerkhof kon bezichtigen. Kindjes blij dat er sproeiers waren op dat kerkhof om wat af te koelen. Zo was iedereen tevreden.

Daarna verder richting Bago. Het was de bedoeling om daar wat Boeddha's te bezichtigen, maar de lokale weefgetouwenfabriek was veel interessanter om te zien. Kindjes bestudeerden hoe zo'n weefgetouw werkte en ze werden toen nog eens door iedereen hier vastgepakt en geknepen in hun witte vel. We dachten dat Thailand erg was op dit vlak maar Myanmar is nog veel erger. Kobe mogen we hier nergens laten rondkruipen of er neemt hem onmiddellijk iemand op om hem overal te gaan tonen. Ook op het einde van de dag zijn Myrthe en Kasper het echt wel beu dat iedereen gans de tijd aan hen zit te prutsen.

mm-1912171183-560-420

In de vroege avond aangekomen in Toungoo. We hadden de luxe deze keer om een bad te hebben, dus onze drie ratjes een keer in bad gestopt en daarna vroeg in bed. We merken wel dat de kindjes hun slaap nodig hebben. Ze vallen telkens onmiddellijk als een blok in slaap (dus op gebied daarvan mogen we zeker niet klagen van de kinderen).

 


In de ban van Boeddha
Dinsdag 27 november 2012. Kalaw, Myanmar.

De dag gestart met een zeer uitgebreid ontbijt aan de straatkant. Iedere ochtend gaan monniken rond om te bedelen achter eten. We merken dat Myrthe zeer onder de indruk is van dat ritueel. Telkens als er een monnik om eten komt bedelen durft ze bijna niet meer te eten. Ze kan moeilijk begrijpen dat zij eten heeft en de monniken niet.

Daarna zijn we op weg gegaan richting Kalaw. Een eind buiten Toungoo heeft de chauffeur een omweg gemaakt om ons de nieuwe stad te tonen en om aan te tonen hoe de regering hier te werk gaat. De regering heeft een gebied van meer dan tachtig kilometer doorsnee ontgonnen om een nieuwe stad te bouwen met allemaal luxehotels, chique huizen, eigen luchthaven, vijfvaksbanen etc. Dit om het toerisme naar daar te lokken en zo, volgens de regering, het echte Myanmar te kunnen tonen aan de buitenwereld. Na jarenlang te bouwen aan die stad (gestart met de bouw in 2000) is er niemand van de bevolking die naar ginds wil verhuizen en is het precies een spookstad. Toch blijft de regering volop doorbouwen aan de stad.

mm-1912284967-560-420

Na de vernieuwde stad volgde een lange rit door prachtig berggebied. Toen we in de namiddag aankwamen in Kalaw hadden we geluk. 's Avonds was er het ballonfestival voor de volle maan. Eerst een toertje gedaan in het stadje met het bezoek aan de pagode en Boeddha want Kasper is in de ban van al de Boeddha's en pagodes die hij hier ziet, en dat zijn er zeer veel. 's Avonds was er dan vuurwerk.

 

Kleine klimmers
Woensdag 28 november 2012. Kalaw, Myanmar.

Een oudere man die in het hotel werkte wou ons vandaag gidsen door de bergen van Kalaw. Dus 's morgens vroeg vertrokken richting bergen. Na een aantal uren klimmen kwamen we in een bergdorpje aan, daar werden we onmiddellijk binnen gevraagd voor een kop lokale thee en de kindjes werden langs alle kanten weer bewonderd. Toen ze hoorden dat de inwoners van het dorpjes verbaasd waren dat ze alles zelf gestapt hadden, straalden ze van contentement.

Na de middag terug naar beneden en bij aankomst werden Myrthe en Kasper dan beloond met een reuzengrote cola en enkele appelsienen die ze van de lokale bevolking kregen omdat ze zo flink gestapt hadden. Bij aankomst in het hotel vertelde onze gids aan zijn familie hoe flink dat Myrthe en Kasper zelf gestapt hadden. Toen Myrthe en Kasper schouderklopjes kregen van iedereen en hoorden dat ze het fantastisch gedaan hadden, straalden ze opnieuw tot over hun oren. Wij natuurlijk ook want we waren weeral supertrots op onze gastjes.

Vlug wat eten. Dries had nog iets vergeten in de kamer, dus ging hij het vlug halen tot dat hij beneden kwam en merkte dat hij de deur op slot had gedaan maar dat de sleutel nog in de kamer lag. Geen probleem zeiden ze in het hotel, ze gingen dat oplossen. Plots zagen we van op het terras iemand uit een venster kruipen van de kamer naast ons en binnenkruipen via een venster in onze kamer. Blijkbaar hadden ze geen dubbele sleutels van de kamers.

 


Paraplu’s en nog meer Boeddha’s
Donderdag 29 november 2012. Inle Lake, Myanmar.

Met pijn in het hart vertrokken we vanuit het hotel. Ze waren er echt zeer vriendelijk en ook de kindjes waren daar graag, alleen Kobe misschien iets minder want hij werd er geen minuut met gerust gelaten.

Onze eerst stop voor vandaag was in Pindaya. Toen we uitstapten werden we overrompeld door de lokale toeristen die allemaal op de foto wilden met de kindjes. Uiteindelijk toch kunnen ontsnappen en naar het Natural Cave Museum geweest. Lees: een grot vol Boeddhabeelden. Kasper weer in de wolken met al zijn Boeddhabeelden en wij waren achter enkele kamers die Boeddhabeelden al beu gezien, maar Kasper ging die grot niet buiten gaan vooraleer hij al de boedda's gezien had én ze met het nodige enthousiasme bekeken had. Aan de voet had je dan nog alle soorten pagodes staan, veel minder toerisme en meer de moeite voor het bezoeken dan die Boeddhabeelden.

mm-1912333640-560-420mm-1912533110-560-420

Net naast de pagodes was er een parapluwerkplaats waar ze (vooral zonne-) paraplu's op ambachtelijke wijze maakten. We kregen er onmiddellijk de nodige uitleg en de kindjes mochten dan ook meehelpen. Eerst maakten ze van een soort hout pulp, dit dan fijn kloppen met een hamer (waar Kasper met veel enthousiasme aan meehielp), dan alles in een waterbad en het papier versieren met bloemblaadjes.

Na een aantal uren verder rijden uiteindelijk in Inle Lake toegekomen. Op het eerste zicht een leuk stadje. Morgen gaan we dit dan verder ontdekken.

Leuke hotelkamer. Alleen had Myrthe deze keer aan de deur van de badkamer geprutst zodat ze in het slot viel, en van buiten uit kon je ze enkel opendoen met een sleutel die we niet hadden. Dries dus naar de receptie en ze gingen het onmiddellijk komen oplossen. Na enkele minuten hoorden we plots lawaai, we gaan naar buiten kijken en we zien ze daar met een ladder staan tegen de muur van ons badkamervenstertje. Ze waren erdoor aan het kruipen om de deur van binnen uit open te krijgen. We lagen allemaal krom van het lachen, want blijkbaar hebben ze in het hotel geen sleutels van de badkamerdeuren.

 

Hoera voor Kobe!
Vrijdag 30 november 2013. Inle Lake, Myanmar.

Hiep hiep hoera! Vandaag is ons Kobe één jaar. Deze morgen dan vertrokken met een longtailbootje op het Inle Lake. Overal langs het meer vind je paalwoningdorpen met plaatselijke ambachten. Leuk om alles te bezoeken maar wel zeer toeristisch. We hadden wel geluk dat onze chauffeur iemand kent in het dorpje met een boot. Hij kende vele leuke plekjes op het meer. De broer van de bootman is monnik in een klooster langs het meer en vandaag was het daar juist monnikenwijding. Dus heeft hij ons daar mee naar toe genomen. Gans het dorpje was daar voor de ceremonie. Eerst mochten we naar binnen gaan om te zien hoe ze donaties deden aan de monniken. Aangezien dat het ook juist de dag was om de zonen van Boeddha te eren namen ze Kasper mee om hem in traditionele kledij te steken. Maar dat was niet echt zo'n succes. Kasper wist niet wat er hem overkwam. Al dat volk dat aan hem begon te prutsen om hem aan te kleden. Toen ze hoorden dat Kobe jarig was, kreeg hij een mooie kroon op (die hij natuurlijk niet lang op zijn hoofd liet staan). Daarna mochten we mee aanschuiven voor het middagmaal. Het smaakte, vooral de kindjes aten alsof ze al een week geen eten hadden gekregen. Na het eten mochten we dan naar de monnikenwijding gaan kijken. Eigenlijk een lange en eentonige bedoening, dus dan maar weer de boot op om nog wat verder te varen. Zo bezochten we nog de weverij, waar Myrthe en Kasper eens aan zo'n weefgetouw mochten plaatsnemen. De vele vrouwen vonden het natuurlijk plezant om de kinderen bezig te zien aan de te grote weefgetouwen voor hen. Daarna vaarden we nog voorbij de drijvende tuinen, daarkweekten ze vooral tomaten.

mm-1912110737-560-420

Na de boottocht was het tijd vor Kobe zijn verjaardagstaart, de chauffeur had voor verrassing een lekkere chocoladetaart besteld bij de plaatselijke bakker. Nadat hij zijn eerste kaarsje had uitgeblazen (met de hulp van grote broer en zus) heeft Kobe een groot stuk van zijn taart gegeten.

mm-1912585810-560-420mm-1912242037-560-420

 

Zwemmen in de hotsprings
Zaterdag 1 december 2012. Inle Lake, Myanmar.

Opnieuw wat regen vandaag, maar tegen dat we vertrokken was het weer wat over. Gelukkig want vandaag stonden de hotsprings op het programma. Dit is een kuuroord met natuurlijke warmwaterbronnen waarin je kon zwemmen. We hadden geluk want we hadden de drie baden voor ons alleen. Met bijhorende bar, terras en tuinstoelen, pure luxe. Het eerste bad had een temperatuur van in de 40°C, het tweede van meer dan 50°C en het laatste bad meer dan 60°C. Wij zaten dus vooral in het eerste bad.

In de namiddag hebben we dan naar de wijngaard van Inle Lake geweest. Daar kunnen we zeer kort over zijn: een Fransman heeft daar enkele hectare gekocht en de plaatselijke bevolking werkt daar zonder machines voor hongerlonen(handmatig etiketten plakken, enz) en verkoopt zijn (slechte) wijn dan voor woekerprijzen. Dus het was een zeer kort bezoek.

Vanavond had Kasper dan plots hevige buikpijn met diarree en overgeven. We wisten eerst niet hoe het kwam want we hadden die dag allemaal hetzelfde gegeten. Totdat we doorhadden dat hij ‘s morgens waarschijnlijk van dat water gedronken had in die zwembaden van de hotsprings.

 


Kobe staat rechtop
Zondag 2 december 2012. Mandalay, Myanmar.

Kasper heeft vannacht nog moeten overgeven nadat hij (weeral) uit zijn bed was gevallen, maar daarna de rest van de dag niets meer. Wij content dat het maar kort en hevig is geweest.

We maakten de autorit van Inle Lake naar Mandalay (oftewel Mandarijn volgens dat de kindjes zeggen). Eerst terug een stop in Kalaw en daarna verder noordelijker. Eenmaal we uit de bergen waren was het weer stukken warmer. Een tweehonderd kilometer voor Mandalay zijn we dan gestopt in het dorp waar ons chauffeur woont. En daar heeft Kobe voor het eerst helemaal alleen blijven rechtstaan zonder hulp. Kobe supertrots, en ook de chauffeur omdat het juist in zijn huis was dat Kobe voor de eerste maal rechtstond.

In de vroege avond in Mandelay toegekomen. We zitten in de Golden Mandalay resort, een superleuk hotel en zeer kindvriendelijk (zoals de meeste hotels hier in Myanmar). Nadat we al ons gerief in de kamer hadden gezet ging Dries nog iets halen buiten; deur toegevallen achter hem. Hij kon de deur niet meer van buiten opendoen zonder de sleutel en wij in de kamer konden de deur ook niet meer opendoen zelfs met sleutel. Dries heeft hulp mogen gaan halen zodat de deur weer openging. De hoteldeuren in Myanmar zijn ons dus niet echt gunstig gezind.

Dan naar de supermarkt achter babyfood en Pampers aan. Er was juist een actie dat als je voor een bepaald bedrag aan babyspullen kocht je een gratis kinderstoeltje cadeau kreeg. Niet echt handig dus om met zo'n flashy blauwe plastieken stoel rond te reizen als je met de rugzak rondtrekt.

 

Net als Piet Piraat
Maandag 3 december 2012. Mandalay, Myanmar.

Kindjes vroeg wakker deze ochtend want er stond een boottrip op het programma. Met de boot vanuit Mandalay de Mingùnrivier overgestoken naar het stadje Mingùn. Het was een soort oude schippersboot waar wij alleen opzaten. Kasper heeft natuurlijk eerst alles van techniek uitvoerig zitten bestuderen.

mm-1912375640-560-420mm-1912380083-560-420

In Mingùn was er een tempel te bezichtigen die een vroege koning had laten bouwen. Maar door de recente aardbeving waren er vele delen vernield en kon je er ook niet meer op. Je kon er ook nog de tweede grootste bel van de wereld bezichtigen. Myrthe en Kasper hebben ze natuurlijk uitvoerig zitten testen. De boottrip terug naar Mandalay was in handen van kapiteins Myrthe en Kasper. Ze mochten elk om beurt mee aan het roer staan van de kapitein van de boot. Ze waanden zich gans de tijd in een Piet Piraat verhaal.

mm-1912591163-560-420mm-1912480957-560-420

Vanop de boot hadden Myrthe en Kasper een reuzenrad zien staan, dus zijn we daar naartoe gegaan na de boottocht. Wat blijkt een lokaal pretpark en je moet gewoon per attractie betalen. Bij de veiligheidsnormen mag je gewoon niet echt stilstaan maar het was een zeer toffe namiddag voor de kindjes. Kobe heeft daar voor het eerst zijn pretpark attractie gedaan. Vanuit het reuzenrad had je prachtig uitzicht over Mandalay (tenminste als je niet zoals Dries met een ei in je broek op dat reuzenrad zat).

Vanavond zijn we dan nog naar de Kyauktawgyi pagode op de heuvel van Mandalay geweest om de zonsondergang te zien. Schitterend!

 

Snoopie kwijt
Dinsdag 4 december 2012. Mandalay, Myanmar.

Het zoveelste pagodebezoek vandaag. We dachten van vlug efkes binnen te kijken. Maar uiteindelijk was de Mahonya (of zoiets) pagoda echt wel de moeite. De ganse binnenhal is bedekt met bladgoud. Ze waren er nog steeds aan bezig en het is een echt kunstwerk om te zien. Er was daar ook een grote zittende Boeddha waar alleen de mannen dichtbij mochten gaan. Je moet dan eens proberen uit te leggen aan Myrthe waarom de vrouwen niet erbij mogen gaan. Kasper content dat hij mocht gaan en zijn zus niet, vooral als hij nog van iemand een strookje bladgoud kreeg om op de grote zittende Boeddha te kleven. Hij was al een grote Boeddhafan en sinds vandaag is het nog een stukje erger geworden. Hij praat over Boeddha alsof hij er al alles over weet. In de pagode heeft Kasper dan een reuze ballon olifant gekregen. Omdat er vlug ruzie was hebben we dan nog vlug zo'n ballon zeemeermin voor Myrthe gekocht.

mm-1912181647-560-420

In de namiddag hebben we dan (eindelijk) de U Brein Bridge bezocht. Dit is de langste teakhouten brug ter wereld. Kindjes content dat ze er eindelijk mochten overstappen. Op de brug wel een klein probleempje gehad: Myrthe en Kasper hadden staan poseren met Snoopie op de brug. Myrthe heeft dan Snoopie gegeven aan Kobe omdat hij wat zou kunnen slapen, maar zonder dat we het gezien hebben heeft Kobe Snoopie uit de buggy gesmeten. We hebben nog een heel eind achter Snoopie zitten zoeken maar hij was onvindbaar. Myrthe was ontroostbaar. Ze had beloofd aan mijnheer de directeur dat ze zo goed voor Snoopie ging zorgen en nu was ze hem kwijt. Uiteindelijk is ze dan toch gestopt met huilen nadat we gezegd hebben dat we een vervanger voor Snoopie gaan zoeken dat de klasgenootjes dan gaan kunnen meevolgen. Dus voor de klasgenootjes: sorry dat we Snoopie kwijt zijn maar we zoeken zo vlug mogelijk voor een vervanger.

mm-1912352070-560-420

Toen we aankwamen in Taung Taman (het dorpje aan de overkant van de brug) was er daar een schooltje. Het was geen probleem om het schooltje bezoeken. Myrthe en Kasper vonden het zeer indrukwekkend hoe dat de kindjes daar les krijgen. Toen we uitleg vroegen aan de juffrouw die Engelse les gaf aan de kindjes bleek dat ze zelf bijna geen Engels kon.

mm-1912351860-560-420

Dan nog maar een zoveelste pagode bezocht. Er stond een hoge toren die je kon beklimmen om uitzicht te hebben over het dorp en de brug. Aangezien je pagodes moet bezoeken op je blote voeten was de toren beklimmen een pijnlijke bedoening voor de voeten daar de trap bestond uit fijne metalen treden.

Terug naar de overkant via de houten brug bij zonsondergang ondertussen nogmaals gezocht achter Snoopie maar hij bleef onvindbaar. Op de terugweg zijn we nog op zoek geweest naar een plaatselijke hersteldienst voor onze buggy want er was een stukje kapot en we wilden dat laten herstellen.

Uiteindelijk iemand gevonden die het kon herstellen. Eerst hebben ze met vier man zitten discussiëren over hoe ze het gingen oplossen. Dan is er iemand met zijn brommerke rondgereden om alle benodigdheden te verzamelen om het te herstellen. Dan hebben ze allemaal samen operatie buggy gedaan. Resultaat: buggy is nu beter dan ervoor!

 


Sprookjeskastelen
Woensdag 5 december 2012. Monywa, Myanmar.

Woehoe! Dit was de eerste nacht dat Kobe doorgeslapen heeft in Myanmar. Anders altijd wakker gekomen van de honger. Want het blijft een zeer hungry en happy baby op reis. Iedere avond wel hetzelfde ritueel: hem in slaap wiegen in de buggy want anders wil hij niet slapen in zijn Deryan tent. Dan 's nachts nadat hij gedronken heeft opnieuw hetzelfde ritueel. Terug eerst in slaap wiegen in de buggy en dan in zijn tentje.

Terug rugzakken pakken om richting Monywa te gaan. En ja hoor daar zijn ook Boedda's en pagodes om te bezoeken.Vlakbij Monywa zijn ze de grootste staande en liggende Boeddha van Myanmar aan het bouwen. De buitenkant van de twee Boeddha's is al afgewerkt en nu zijn ze nog bezig aan de binnenkant. In de staande Boeddha zijn er allemaal zalen die je één voor één kan bezoeken door langs de trappen langs binnen omhoog te klimmen. Kindjes wilden direct tot helemaal boven. We zijn ongeveer tot halverwege de armen geraakt want de rest is nog onder constructie. Kindjes werden wel enorm lastiggevallen door de Chinese en Japanse toeristen. Ze knijpen voordurend in de kindjes en willen gans de tijd foto's nemen van de gastjes. Vooral Myrthe is het echt wel kots beu dat ze altijd knijpen en dan vragen voor een foto.

Een beetje verder was er nog een pagode om te bezoeken. Het was precies één groot sprookjeskasteel. De binnen- en buitenkant van de pagode bestond uit miljoenen Boeddhabeeldjes. Je kon zelf Boeddhabeeldjes doneren en die werden dan ook in de pagode verwerkt. Alle drie de gastjes hebben een Boeddhabeeldje gedoneerd. Nadien waren ze dolenthousiast dat hun Boeddhabeeldje nu ook voor altijd in de pagode verwerkt zal zijn.

mm-1912413933-560-420

's Avonds een ijssalon gevonden hier met zeer lekker ijs. Zowel de kindjes als papa waren content met hun ijsje.

 

Boeddhistische bouwvakkers in spé
Donderdag 6 december 2012. Monya, Myanmar.

In België is het nu Sinterklaas. Hier is hij niet gekomen. Kindjes hebben ook nog nooit erachter zitten vragen dus dat is een gemak voor ons. Na het ontbijt waren we plots Myrthe en Kasper kwijt. Aan het hotel zijn ze nog nieuwe kamers aan het bijbouwen. En wie zaten daar in de grote bergen zand te spelen en ook mee te helpen met de bouwvakkers? Inderdaad onze twee deugnieten. Ze waren naarstig bezig in hun pyjama aan het helpen om de emmers zand te vullen om dan in de betonmolen te gieten. En leuk dat het was. We kregen ze bijna niet meer weg.

Uiteindelijk weg geraakt om naar Hpo Win Daung te vertrekken, daar zijn er allemaal Boeddha's uit de rotsen gehouwen. Ook zaten er zeer veel aapjes. Kindjes hebben de apen eten kunnen geven. Wat ze natuurlijk zeer leuk vonden. Toen we daar vlakbij iets gingen eten hadden de kindjes weer een ganse fanclub rond hen. Maar de mensen zijn hier supervriendelijk en ze hebben de kindjes dan eens een toertje meegenomen op de brommer. En raar maar waar ze hadden alle twee vlug de claxon gevonden op de brommer. Dus we hoorden altijd waar ze waren.

mm-2012531140-560-420

Kasper had natuurlijk vanmorgen weer nieuwe dingen bijgeleerd over Boeddha. Zoals hoe je aan een liggende Boeddha kan zien of hij rust of slaapt. En je raadt het al, Kasper wil nu alleen nog rusten zoals de liggende Boeddha. Tegen dat onze reis erop zit gaat dat manneke helemaal bekeerd zijn tot het Boeddhisme.

In de namiddag geen tijd meer gehad om iets te bezoeken, allee de gastjes hadden geen tijd meer want ze moesten nog gaan helpen aan het hotel met de bouwvakkers. Dus wij in de namiddag op ons gemak, de bouwvakkers daarentegen iets minder.

mm-2012022117-560-420

 


Klimmen op de pagodes.
Vrijdag 7 december 2012. Bagan, Myanmar.

Terug tijd om de rugzakken te pakken en opnieuw een stukje verder te reizen. Langs zeer hobbelige wegen (die zeker niet bevorderlijk waren voor de rug en de nek) richting Bagan. Dit is een stad die bestaat uit duizenden tempels en pagodes uit de elfde eeuw.

In de vroege namiddag toegekomen en bij het binnenrijden van de stad vielen we van de ene verbazing in de andere. Je ziet hier inderdaad de ene pagode na de andere. Na een aantal aardbevingen (de grootste in 1975) blijven er van vele pagodes enkel nog ruïnes over. Dit maakt het geheel zo prachtig, wel supertoeristisch maar aangezien dat de oppervlakte van de stad zo groot is en er zoveel pagodes zijn, valt dit niet zo sterk op.

mm-2012022520-560-420mm-2012224163-560-420

In de vooravond dan enkele pagodes bezocht. Op enkele van die pagodes kan je tot boven klimmen waardoor je een prachtig uitzicht hebt op de site van Bagan. 's Avonds was het na het vele klauterwerk badtijd voor de kindjes. Het is hier wel een voordeel dat je in de meeste hotels een bad hebt, superhandig om de kindjes te wassen (al is het badwater wel mooi bruin na het wassen).

 

Bidden tot Boeddha
Zaterdag 8 december 2012. Bagan, Myanmar.

En hup, weeral tijd om pagodes en ruines te bezoeken. We dachten dat het de kinderen zou vervelen maar niets daarvan. Ze vinden het juist fantastisch om overal op te klauteren en om natuurlijk ook de vele Boeddha's te zien. Het was nu tijd voor hun volgende les boeddhisme. Ze zien hier natuurlijk telkens de mensen bidden aan zo'n Boeddhabeeld. De chauffeur heeft (na aandringen) van de kindjes hun uiteindelijk getoond hoe ze moeten bidden tot Boeddha. Nadeel is dat ze nu aan ieder Boeddhabeeld dat ze tegenkomen stoppen om te bidden. Het is hilarisch om te zien hoe ze telkens mooi gaan knielen en het gebed doen. Ze waren nog geen toeristische attractie genoeg de gastjes, en nu ze bidden hebben ze nog meer bekijks.

's Avonds zijn we dan naar de zonsondergang gaan kijken bovenop een tempel.

 

De Mount Poppa op.
Zondag 9 december 2012. Bagan, Myanmar.

Na een nacht met een wroetelende Kasper tussenons in waren Dries en ik al geradbraakt voordat de dag was begonnen. Tijdens het ontbijt waren Myrthe en Kasper al van tafel gevlucht (raar maar waar, hier ontbijten de kindjes veel vlugger dan in België). Plots zagen we onze auto passeren met Kasper aan het stuur. Ze mochten elk om beurt met de chauffeur een rondje rijden. We moeten er waarschijnlijk niet bij vertellen dat ze dit zeer leuk vonden. En aan de claxon te horen wisten wij (en gans de omgeving van het hotel) waar Myrthe en Kasper zich bevonden.

Uiteindelijk toch kunnen vertrekken richting Mount Poppa. Onderweg nog eens gestopt aan een illegale whiskystokerij en een plaats waar ze palmnotenolie maken. Dat gebeurde nog met een koe die rondjes draaide om de noten fijn te malen totdat de olie vrijkwam. En ja hoor, onze gastjes moesten dat natuurlijk ook eens proberen met de koe. Vooral een tik geven op de koe zijn gat zodat hij weer vooruit zou gaan was het leukste van allemaal.

mm-2012530953-560-420mm-1912583777-560-420

Mount Poppa is gewoon een hoge berg met (inderdaad weer) een pagode er bovenop en met zeer veel apen rond te trappen om de berg omhoog te klimmen. Kindjes klommen superflink omhoog. Nadat ze boven waren wilden ze natuurlijk weer bidden voor Boeddha. Plots roken we een cadeautje in de broek van Kobe dus was het tijd om weer naar beneden te gaan.

In de namiddag was het dan weer tijd om weer enkele pagodes en ruines in Bagan te bezoeken. Het viel Myrthe op dat ze hier steeds dingen aan Boeddha offeren. Dus vroeg ze of zij een tekening kon maken voor Boeddha om deze dan te offeren. Volgens onze chauffeur was dat geen enkel probleem. Nadat we weer in het hotel waren is Myrthe druk begonnen met Boeddha's te tekenen en in te kleuren.

mm-2012493100-560-420mm-2012300980-560-420

's Avonds stond er plots een vreemde kerel voor onze kamerdeur. Aangezien ik al enkele dagen weer veel last heb van nek- en hoofdpijn, had Dries zonder mijn weten een masseur geregeld. Toen hij eerst met de voeten begon had ik onmiddellijk al schrik. Want zes jaar geleden heeft er dat ook ooit iemand gedaan en dat heeft zo zijn gevolgen gehad. Maar die kerel had gouden handen. Toen hij klaar was, was het stukken beter met de pijn.

 

No is no.
Maandag 10 december 2012. Bagan, Myanmar.

Nekpijn is volledig verdwenen dus we kunnen er weer tegenaan om enkele pagodes te bezoeken in Bagan. Myrthe content dat ze haar tekeningen kon offeren aan Boeddha en onze twee biddende kindjes hadden weer zeer veel succes bij de lokale bevolking. ‘t Gaan echte Boeddhistjes worden.

Bij alles wat je hier bezoekt in Bagan zijn er van die verkopers die je gans de tijd komen lastigvallen. Myrthe en Kasper zijn al goed getraind in het ‘No’ zeggen en als ze blijven aandringen maakt Kasper zich eens boos en zet hij zijn donderwolkgezichtje op: ‘No is no’. Begrijpen jullie dat dan niet? Tja hoe noemen ze dat: de pot verwijt de ketel…

Ons Kobeke doet voor de moment niets anders dan bijten. In alles wat hij ziet en aankan zet hij zijn tanden erin. Het is dus een pijnlijke bedoening om hem dicht bij jou te hebben. Het scheelt zeker niet aan het feit dat hij niet genoeg eten heeft want Kobe blijft hier eten! Ongelooflijk wat dat manneke allemaal binnenspeelt.

Na de siesta zijn we naar een park geweest. Daar was een schildpaddenasiel. Aangezien de schildpadden een delicatesse zijn voor de Chinezen die hier wonen is er een illegale handel in schildpadden. Omdat dit verboden is in Myanmar worden al de schildpadden die onderschept worden door de politie,naar het schildpaddenasiel gebracht. Verderop zaten er ook nog Bambi’s en er kwam onmiddellijk een verzorgster aangelopen met eten voor de Bambi's. Zo mochten de kindjes dan eten geven aan de dieren.

 


Terug naar Toungoo
Dinsdag 11 december 2012. Toungoo, Myanmar.

Lange rit voor de boeg vandaag. We keren terug naar Toungoo waar we in het begin van onze reis al eens waren. In de namiddag toegekomen in ons hotel van de vorige keer. Een andere kamer met groot olifantenstandbeeld voor de deur. Meer hadden de kinderen niet nodig om zich de rest van de namiddag te amuseren. Ze hebben olifant Coco goed gewassen, erop gezeten en hem eten gegeven.

mm-2012501620-560-420mm-1912583777-560-420

 


Eindelijk een zwembad. Au!
Woensdag 12 december 2012. Kyaikto, Myanmar.

Myrthe en Kasper dolcontent opgestaan want vandaag gaan we richting gouden rots. De weg die we ernaartoe namen was zeer mooi. Via vele plaatselijke dorpjes en prachtige natuur. Plots stonden we ergens in the middle of nowhere stil aan een spoorwegoverweg. Gastjes dolcontent dat ze een trein gingen zien passeren. Waarop Kasper dolenthousiast roept: ‘Myrthe, we gaan vlug kijken van welke kant dat de trein komt’. Waarop Myrthe antwoordt: ‘Kijk Kasper de trein komt van ginder (al wijzend naar links), hij komt dus van Kortijk en gaat naar Ieper’. Wij lagen natuurlijk krom van het lachen. Dan maar uitgelegd aan hen dat niet alle treinen naar Ieper of Kortrijk rijden.

's Middags ergens gestopt om te eten. Aan dit restaurant was er een groot hotel mét zwembad. Gastjes hadden dit onmiddellijk gezien en na het eten mochten ze erin. Het deed voor hen ongelooflijk deugd om na bijna drie weken reizen in Myanmar eens in een zwembad te gaan. Kindjes content dus wij ook content. Totdat Dries plots in het zwembad sprong en begon te roepen. Hij was verkeerd terechtgekomen op zijn voet. Toen hij uit het zwembad kwam zag hij lijkbleek en zag zijn middenvoet onmiddellijk dubbeldik. We vrezen dat er een beentje van zijn middenvoet gebroken is. Dus ergens proberen een gezondheidscentrum te vinden. Uiteindelijk na lang zoeken ergens een gezondheidscentrum gevonden met een dokter. Het enige wat hij gedaan heeft is Dries nog wat meer pijn bezorgen en dan zeggen ‘Hm, die voet is waarschijnlijk gebroken, je moet onmiddellijk naar Yangon voor foto's’.

Oké, vandaag gingen wij niet meer in Yangon geraken en kindjes wilden nog de gouden rots zien. 's Avonds zijn we dus nog doorgereden richting Kyaikto. Het beginpunt om naar de gouden rots te gaan.

 


De roetsjbaan naar de gouden rots
Donderdag 13 december 2012. Yangon, Myanmar.

Dries gans de nacht niet geslapen van de pijn. Om zo vlug mogelijk naar Yangon te kunnen vertrekken zijn we zeer vroeg opgestaan want ik wou nog vlug met de kindjes naar de gouden rots. Dries en Kobe zijn in het hotel achtergebleven. Eerst naar het truckstation, daar staan allemaal trucks met een ladder ernaast om de mensen in te laden en naar de gouden rots te brengen. Als de laadbak van de truck volzit (en geloof me er kunnen zeer veel mensen in zo'n laadbak,als sardientjes samengepakt) vertrekt de truck. Via kronkelige en zeer hobbelige wegen (weeral zoals de meeste; niet rug- en nekvriendelijk) naar boven richting gouden rots. Om het met Myrthe haar woorden te zeggen in de truck: ‘Mama het is precies in een roetsjbaan dat we zitten’. Superleuk voor hen want in een pretpark duurt zo'n ritje hooguit enkel minuten, hier duurde de rit 45 minuten.

Eindelijk boven aangekomen. Een prachtig uitzicht op de bergen en gouden rots die eigenlijk een gewone rotsblok is die op de rand staat van een andere rotsblok met een heus toeristisch dorp eromheen gebouwd. Alleen maar de mannen mochten weer tot aan de gouden rots komen. Myrthe zeer kwaad én maar niet begrijpen waarom Kasper wel mag en zij niet. Kasper mocht dan natuurlijk nog een goudblad kleven op de gouden rots. Resultaat: Myrthe nog kwader.

mm-2012582847-560-420mm-2012583367-560-420mm-2012583597-560-420

Daarna terug met de truck naar beneden via de roetsjbaan. Kindjes weer supercontent. Alhoewel Myrthe en Kasper er niet veel van geweten hebben. Ik wist al dat het goeie slapers zijn in een auto maar hoe ze in die truck toch in slaap konden vallen was niet alleen voor mij, maar ook voor de medepassagiers een groot raadsel. Eigenlijk waren de ritjes in de truck het leukste van gans het gouden rots bezoek.

In de voormiddag dan nog vertrokken richting Yangon om daar 's avonds toe te komen. Eerst een vooral een plaats zoeken waar ze RX foto's nemen. Na lang zoeken een centra gevonden waar ze de foto's konden nemen. Na wat onderhandelingen over de prijs en hoeveel foto's (je moet hier per RX foto die ze nemen betalen) mocht Dries meegaan (of beter mee huppelen). RXtoestel stond net tegenover de wachtzaal waar de zwangere vrouwen zaten te wachten voor hun echo's. Ik dacht dat ze dan toch nog de deur gingen toedoen, maar nee. Iedereen kon zien hoe Dries op de tafel moest voor de foto. Blij dat ik niet een van die zwangere was. Dan nog 45 minuten wachten tegen dat ze de foto's hadden ontwikkeld. Uiteindelijk kregen we de foto's in handen met de diagnose bones are not broken en dat was het. Dus dan maar richting hostel.

In ons hostel waar we de vorige keer zaten was er geen plaats dan maar een ander hostel zoeken. Uiteindelijk in het Okinawa hostel terechtgekomen. Hadden we het geweten waren we daar de eerste keer ook geweest. Een zeer ruime kamer dus waren wij dolcontent dat we van deze keer wel genoeg plaats hadden om nog Kobe zijn Deryan tentje te zetten. Totdat we zijn tentje wilden opzetten. We hadden precies iets tekort, inderdaad zijn Deryan tentje. Overal zitten zoeken, in de auto, beneden in het hostel, langs de straatkant… Nergens was het tentje te bespeuren. Totdat het in Dries zijn gedachten schoot dat hij 's morgens het tentje eventjes aan de kant had gezet om eerst de grote rugzakken in de auto te laden en daarna waarschijnlijk vergeten was om het tentje in te laden.

Na een telefoontje naar het vorige hostel bleek dat Kobe zijn tentje daar inderdaad nog stond. Aangezien we dat tentje echt niet kunnen missen tijdens onze reis dan maar een oplossing zitten bedenken om het tentje terug te krijgen. Uiteindelijk tot een oplossing gekomen: de hoteleigenaar zal het tentje morgenochtend meegeven met de eerste bus naar Yangon. Dan kunnen wij het in de namiddag oppikken in het busstation. Hopen dat het lukt.

Voor vannacht moesten we dan ook nog een oplossing hebben om Kobe te laten slapen en aangezien we hem toch altijd in slaap moeten wiegen in de buggy, laten we hem daar nu gans de nacht in slapen.

 


Kobe’s bedje is terecht
Vrijdag 14 december 2012. Ngwe Saung Beach, Myanmar.

Nadat Kobe goed geslapen heeft in de buggy was het tijd voor het ontbijt. Wij op zoek achterin de receptie. Totdat de hoteleigenaar wees naar de straat, daar stonden tafeltjes om te eten. Kindjes vonden het zeer leuk dat ze middenin het straatgebeuren konden eten. Hun eettempo lag daarom stukken lager dan de andere dagen. Dries zijn voet heeft ondertussen al de kleuren van regenboog. Hij kan wel al wat steunen op zijn hiel. En het voordeel van een buggy is ook dat hij dit kan gebruiken in plaats van krukken.

mm-2012342047-560-420mm-2012442437-560-420

Dan nog een pagode bezocht in Yangon. Myrthe dolcontent van deze keer omdat ze ook eens een goudblaadje op een Boeddha mocht kleven. Na hun bidden voor Boeddha was dan tijd om richting busstation te vertrekken. Na een uur door het verkeer van Yangon aan het busstation toegekomen. Bus had al een uur vertraging dus was het in spanning afwachten of ons tentje al dan niet mee ging zijn, uiteindelijk was de bus daar… en ons tentje ook! Dolcontent konden we aanzetten richting strand.

Voor het strand moest we naar het westen rijden richting Ngwe Saung. De route ernaartoe liep door het deltagebied. Vele rijstvelden en prachtige natuur. Toen het donker werd was Myrhe enorm verbaasd van de prachtige sterrenhemel. Ze kreeg er maar niet genoeg van om het heelal te bekijken. 's Avonds dan pas toegekomen in ons resort. Toen we uitstapten hoorden we al de zee. Onze bungalow leek dan nog eens vlak aan het strand te liggen. Kasper een beetje ontgoocheld omdat hij niet meer op het strand kon spelen en de zee kon zien. 

 

Spelen aan het strand
Zaterdag 15 december 2012. Ngwe Saung Beach, Myanmar.

Kasper al wakker vanaf dat de zon op was want hij wilde op het strand gaan spelen en in de zee gaan zwemmen. Hij is vlug gaan ontbijten met Dries in het restaurant aan het strand om daarna te kunnen spelen. Tegen dat Myrthe, Kobe en ik opstonden zat Kasper al in zijn zwembroek op het strand. Voordeel is dat we vanuit de bungalow vlak aan het water zitten. Dus we zien steeds de kindjes want veel volk zie je hier praktisch niet op het strand. Het is hier lekker warm, om 11.00 uur 's morgen was het al 41° C. (Handig dat we Kobe zijn thermometer badeendje mee hebben.)

mm-2012445167-560-420

Kindjes zijn gans de dag op het strand en in de zee. Ook Kobe heeft vlug ontdekt dat hij hier zeer veel plaats heeft om rond te kruipen. Enkele meters kruipen en dan zich steeds omdraaien om naar zijn kruipsporen te kijken. Als hij dan aan de rand van de zee komt blijft hij zitten tot het water over zijn benen komt en leuk dat hij dat vindt! Hij begint nu ook al aan een handje te lopen. Hier op het natte zand gaat dat natuurlijk supervlot. Van al dat stappen en kruipen heeft onze hungry baby natuurlijk superhonger. Waardoor we hem continu in de gaten moeten houden want het zand gaat zeer vlot zijn mondje binnen.

mm-2012291150-560-420

's Avonds genieten van een prachtige zonsondergang en de maan die slaapt. De maan ligt hier anders dan in België, en volgens Kasper slaapt het maantje en moeten we allemaal stil zijn voor de maan die slaapt. Myrthe die verbaasd vroeg: ‘mama, er moeten toch veel manen zijn hé. Hier in Myanmar is er een maan, in België is er ook een maan, is er dan in ieder land een maan?’

 

Ballonnen delen
Zondag 16 december 2012. Ngwe Saung Beach, Myanmar.

Vanmorgen eens naar de plaatselijke vissers gaan kijken aan de andere kant van het dorp. Myrthe en Kasper onder de indruk van al de vissen die ze daar zagen. Vooral van de pijlstaartroggen (= vissen die zo plat zijn als een tapijt). Kindjes van de vissers wilden hun ballon delen met Kobe, die hem onmiddellijk tegen de stenen muur gooide. Ballon kapot, en Kobe die keek alsof het de schuld van de ballon was en niet die van hem. Gelukkig hebben we ballonnen in onze rugzak dus eventjes terug naar onze hotelkamer om wat ballonnen te halen. Myrthe en Kasper hebben ze dan gegeven aan de kindjes om dan nog samen met hen wat te spelen. Kobe hebben we alleen maar laten toekijken .

In de namiddag was het dan terug beach time. Terwijl Kobe en Dries siësta hielden ben ik samen met Myrthe en Kasper naar een eilandje verderop geweest waar je enkel naartoe kan wandelen wanneer het eb is.

mm-2012404393-560-420mm-2012290987-560-420

 

Laatste stranddag
Maandag 17 december 2012. Ngwe Saung Beach, Myanmar.

Nog genieten van een laatste dagje strand. We hebben enkele grote binnenbanden van vrachtwagens kunnen huren om in te liggen. Myrthe en Kasper konden dan zo de golven trotseren. Kobe heeft weer naarstig het strand heeft afgekropen om dan met zijn achterste in het begin van de zee te gaan zitten. En 's avonds dan nog een laatste keer genoten van die prachtige zonsondergang.

mm-2012445370-560-420mm-2012445500-560-420

Terug naar Yangon
Dinsdag 18 december 2012. Yangon, Myanmar.

De strandvakantie zit er alweer op. Het is onze laatste dag in Myanmar om morgen dan het vliegtuig te nemen richting Bangkok. Dus vandaag terug gereden richting Yangon.

Lees verder in het Thailand reisverslag

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!