Artikelindex

Horse Riding
Maandag 16 juli 2012. Inle Lake, Birma.

De bij het rijstpakhuis geboekte bustickets waren inderdaad gewoon geldig hoor. Met een pick-up werden we bij het hotel opgehaald en nadat we nog vijftien man hadden opgehaald (en dus als sardientjes zaten opgepropt in de achterbak) werden we op het busstation afgezet.

Om zes uur ’s avonds vertrokken we zoals gepland uit Mandalay. Alleen de bus zelf was wel een zorgenkindje... Zo waren we binnen het eerste uur al drie keer gestopt omdat de bijrijder handmatig vanaf buiten de airco op moest starten omdat deze er steeds na een minuut of tien de brui aan gaf. Na de derde keer hebben ze het maar opgegeven en moesten we de ramen maar een beetje open zetten voor wat koelte. Gelukkig gingen we naar het wat hoger gelegen oost Myanmar zodat we steeds minder gingen zweten.

Om de drie uur was er een stop bij een wegrestaurant dus om negen uur, middernacht en drie uur ´s nachts werden we wakker gemaakt. Erg `fijn’ voor je nachtrust die toch al lastig is opgevouwen in een stoel. Toen we uiteindelijk rond een uur of vier in de ochtend aankwamen in Nyuang Shwe en uit de bus gezet werden waren we dus ook `op ons best’ toen de diverse taxichauffeurs meteen op ons afkwamen om een ritje te slijten. Maar na wat tot rust te zijn gekomen en wat advies te hebben ingewonnen werden we rond vijf uur bij de Remember Inn welkom geheten en konden we meteen een kamer betrekken om nog even écht te slapen.

De volgende ochtend waren de meiden gewoon op tijd wakker en hadden helemaal geen last van de gebroken nacht. Ze raken inmiddels in een reisritme is wel duidelijk. We zijn dan ook maar de markt op gegaan en hebben verschillende souvenirs ingeslagen om ook later thuis weer wat mooie tastbare reisherinneringen aan onze collectie toe te voegen.

Vandaag heeft Kathy weer een droomochtend gehad want gisterenmiddag toen we naar het guesthouse terugliepen zag ze ineens een bordje staan `horse riding’. Na wat navraag en onderhandelen zat ze dus vanmorgen weer op een paard en heeft samen met Wendy een mooie rit door het Birmese platteland gemaakt. Toen de eigenaar doorkreeg dat ze echt wel kon rijden mocht ze een beetje haar eigen gang gaan en is galopperend door de velden getrokken. Toen ze glunderend terug kwam zei ik dan ook: `Weinig meiden van dertien die ooit in Birma een buitenrit hebben gedaan!’.

6586947530.jpg.scaled1000469552_393080537422205_695094644_o

Floortje en ik hebben een fiets gehuurd en zijn met zijn tweetjes de hele morgen lekker aan het keutelen geweest waarbij zij achterop de kaart mocht lezen en onder luid roepend `nú naar links!’ ons naar de mooiste plekjes van Nyaung Shwe heeft geleid.

´s Avonds vonden we weer een verborgen juweeltje op culinair gebied. Een eenvoudige vreettent waar de mannen hun halve dagloon aan whiskey en sigaren spenderen maar toen we een beefcurry en een muttoncurry met twee plain rice plus `two extra plates’ bestelden kregen we weer een tafel vol heerlijkheden waar we ons buikje aan rond konden eten. Ze zeiden van tevoren dat je in Myanmar geen gastronomie moet verwachten maar voor ons is het zeker geen tegenvaller!

16180416040.jpg.scaled1000

Laatste dagen Birma
Zaterdag 21 juli 2012. Inle Lake, Birma.

Als bij Inle lake bent dan moet je natuurlijk ook het meer op! We hadden dan ook voor de hele dag een boot gehuurd om alle bezienswaardigheden te bekijken op en om het meer. Je merkt wel weer na een paar weken reizen dat je het onderhandelen bijna als een automatisme doet. Voor zo´n hele dag van negen tot zes vragen ze 15.000 Kyat (vijftien Euro), in Nederland een schijntje voor zo´n trip, maar toch ga je niet mee voor dat ze met maximaal 12.000 akkoord gaan.

Het meer is beroemd om haar beenroeiers. In een houten kano staan ze op een been achterop het puntje en met hun andere been om een peddel heen geslagen bewegen ze de boot voort. Je moet wel een enorm goed evenwicht gevoel hebben, de handigheid en natuurlijk sterke benen maar ze houden zo wel hun hand(en) vrij om het visnet op te halen. Ook oogsten ze grote hoeveelheden rivier/meer wier als veevoer en om op hun drijvende tuinen te gebruiken.

DSC00092DSC00111

Dat is namelijk nog een bijzonderheid hier op het meer. Hele rijen met drijvende eilanden in lange stroken die vooral met tomaten zijn beplant. Omdat het niveau van het water nogal kan verschillen over de seizoenen hebben de planten zo geen last van natte of juist te droge voeten want de tuinen stijgen en dalen gewoon met de waterhoogte mee. Hoe ze ze laten drijven is ons alleen niet helemaal duidelijk geworden omdat Engels hier nog niet door iedereen erg goed gesproken wordt.

DSC00123

Verder bezochten we wat werkplaatsen van zilversmeden, sigarenmakers, handweverijen etc. Op zich wel leuk om weer eens te zien maar dit soort dingen hebben we al vaker bekeken en was dus niet erg vernieuwend. Veel spannender was of we aan het einde van de dag droog thuis zouden komen want terwijl we terug naar Nyaung Shwe voeren kwam vanaf de andere kant van het meer een flinke bui aan. Voor ons prachtig weer en achter ons waren de bergen niet meer te zien. Het werd dus een race tegen de elementen waar we natuurlijk weer erg veel lol om hadden want `zouden we het wel halen?`

Uiteindelijk bleek de natuur het te winnen van de motorkracht en regenden we dus wel wat nat maar geen drama want bij de enige `Italiaan` in het dorp (een Birmees die verse basilicum kweekt en een soort van pizza plus pasta serveert) konden we op het terras weer opdrogen en hadden ze zelfs voor Wendy een echte `mojito`!

Daar hebben we de dag dan ook beëindigd terwijl aan het tafeltje naast ons een stel Ieren zich zo volgoot dat een van de dames de wc zelfs te laat haalde... (wie zegt dat je kinderen van reizen niet veel leren? Zoals ook wat er gebeurt als je teveel drinkt ;-)

De laatste dag in deze streek zijn we naar een hotwater spring geweest waar we heerlijk hebben gerelaxt en de meiden liggen nu ook nog in een `spa` waar ze helemaal verwend worden voor we vanavond de nachtbus (twaalf uur rijden) terug naar Yangon nemen.

Daar nog een dagje van Birma genieten en dan... vliegen we weer terug naar Thailand.

Zo alles tot nu toe overziend moeten we concluderen dat het land ons is meegevallen qua moeite om te bereizen. Zeker als je alle verhalen van tevoren mocht geloven. Oké, het is zeker nog niet erg ontwikkeld en je moet er wel moeite voor doen. Maar juist dat geeft ook wel weer de charme en het gevoel van het nog `echt` kunnen ontdekken. Laat Myanmar nog maar even zo blijven als het is, authentiek, ruw en met de oprecht vriendelijke glimlachen als je interesse in de mensen toont.

DSC00245

Toch nog wat over Birma
Donderdag 26 juli 2012. Birma.

Na het vorige bericht verwachtte ik niet veel bijzonders meer te kunnen melden over onze reis in Birma maar toch hebben we in de laatste dagen nog wel wat meegemaakt. Het begon al met onze pick-up in Nyaung Shwe. Die kwam namelijk niet opdagen. We hadden de bustickets geboekt en ze kon meteen wel een taxi regelen die ons op tijd zou ophalen om ons naar de `Junction´ te brengen waar we op de bus moesten stappen.

Die bustickets had ze prima geregeld maar toen we een kwartier na de afgesproken tijd nog steeds niemand hadden gezien en gingen bellen bleek ze het te zijn vergeten. `No problem! I fix now!´. Tien minuten en flink wat stress later en komt er een scootertaxi aanrijden in plaats van een auto en het was twintig kilometer rijden! Dat gaan we dus nooit redden, meteen een taxi aangehouden en verteld dat hij maar later met haar regelt dat hij zijn geld krijgt en nu weg!

Gelukkig waren we nog op tijd en had de vorige bus vanuit Mandalay een kapotte airco, deze stond op standje vrieskist. Bedekt met alle sjaals en sarongs die we bij hadden hebben we een ijskoude nacht richting Yangon gehad.

Onze laatste dag daar was 19 juli en dat bleek ´Martelaarsdag´ te zijn. De dag dat de held van het volk Generaal Boyoke Aung San vermoord werd door militaire tegenstanders. Kort gezegd wilde hij (de vader van Nobelprijs winnares Aung San Su Khi) dat de macht geleidelijk naar het volk terug zou gaan nadat de militairen het tijdelijke bewind vanwege vertrek van de kolonisator Engeland hadden overgenomen. Hoe de Militaire Junta daarmee om is gegaan is iedereen wel duidelijk.

Het is ook de enige dag van het jaar dat je zijn oude huis kan bezoeken en die kans wilden we natuurlijk niet laten lopen nu we er toch waren. Een bijzondere ervaring. Ten eerste zie je dat de vrijheid in Myanmar al zover is dat de straten rondom het huis vol staan met leden van de Partij van Aung san su Khi. Herkenbaar aan hun vlaggen en T-shirts. Ook staan er veel politieagenten met wapens maar meer om de boel te begeleiden dan om in te grijpen of iets dergelijks.

Aan de andere kant merk je ook dat de autoriteiten wel erg merkbaar hun best doen om buitenlanders zoals wij maar vooral te laten zien dat ze ons geen strobreed in de weg willen leggen.

Wij gaan gewoon netjes in de rij staan wachten tussen de Birmezen om op onze beurt te wachten maar al snel werden we eruit gepikt en langs alle wachtenden naar voren gebracht. Daar moesten we wel al onze fotomaterialen en mobieltjes achter slot en grendel doen. Heel duidelijk wijzen ze op het nummer van het kluisje en op datzelfde nummer op de sleutel die je meteen in handen krijgt om maar te laten zien dat zij niks met je spullen doen.

Ook in het huis willen ze je overal snel doorheen helpen maar wij wilden juist op ons gemakje kijken. Het huis zelf is netjes gerestaureerd en voorzien van origineel jaren veertig spullen die de generaal en zijn gezin hebben gebruikt toen ze er woonden. Vooral ook veel foto´s van hem en zijn kinderen. Op zich leuk om eens te zien maar de hele entourage er omheen was eigenlijk nog veel meer bijzonder.

Tijdens de reis hebben we de meiden natuurlijk ook uitleg gegeven over de hele situatie in Birma zoals deze was, hoe dat kwam en hoe het nu zo bijzonder is dat we er kunnen reizen. Alleen die namen hè. Dus Floor heeft het nu iedere keer over mevrouw `ansousoesie´ en spreekt dat woord dan binnen een seconde uit;-) en haar vader? Die heet `bokiejokieansan`!

Vervolg reis in Thailand

Inhoudsopgave

  1. Yangon
  2. Bagan
  3. Mandalay
  4. Inle Lake
Altijd gesloten?

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!