De vlakte van Bagan
Zaterdag 7 juli 2012. Bagan, Birma.

Toen we uit Yangon vertrokken waren we er (op basis van de info van het ticketbureau) vanuit gegaan dat het busstation vijftien tot twintig minuten rijden was. De bus gaat om half negen dus acht uur vertrekken is prima op tijd. Komen we om kwart voor acht beneden bij de receptie voor ontbijt, vertellen ze ons dat het wel 45 minuten rijden is. Oeps! Meteen zonder ontbijt de deur uitgelopen om een taxi te charteren. `Hurry, hurry to busstation’. Bij ieder rood licht zat ik met samengeknepen billen. Gelukkig kwamen we om één voor half negen aan. Net op tijd, want we zaten nog maar net op onze stoel of daar vertrokken we. Negen lange uren in de bus. Natuurlijk wel afgewisseld met twee riante plaspauzes van 4,3 minuten en een lunch waar we een kwartier over mochten doen. Maar goed, we waren in Bagan en daar ging het om. De meiden hebben zich weer fantastisch gedragen zonder te mopperen en hebben zich vermaakt met spelletjes, lezen en kaarten. Achter in de bak van een pick-up zijn we naar ons hotel gegaan en hebben na installatie in het ‘centrum’ van New Bagan wat gegeten.

De volgende dag hebben we een paardenkar geregeld die ons de hele dag voor zeventien Euro rond reed langs de verst weggelegen tempels en kloosters. Een lange maar leuke dag waarbij we de verschillende tempels en pagodes hebben bezocht waar de vlakte van Bagan bekend om staat. Kathy was natuurlijk meteen verliefd op het paard en heeft de hele dag over haar gewaakt.

Aan het eind van de middag gaan we naar een hoge pagode waar we bij zonsondergang een prachtig uitzicht over de hele vlakte met wel honderden tempels hebben. Werkelijk adembenemend, dat moet je zien om goed onder woorden te kunnen brengen. Als enigen zittend op de rand van de tempel kijkend naar het landschap waar de laatste zonnestralen alle tempels in een rode gloed zet. Een moment om voor altijd in ons MaWeKaFlo geheugen te bewaren!

Vandaag had Floortje de ‘grap van de dag’:
We lopen in een tempel waarvan de legende verteld dat deze gebouwd is door een koning omdat hij boete wilde doen voor het feit dat hij zowel zijn vader als zijn broer had vermoord om aan de macht te komen. Daarnaast had hij ook nog eens zijn (Indische prinses) vrouw gewurgd omdat ze de Hindoeïstische goden aanbad in plaats van Boeddha. Voor de vader en broer waren twee enorme Boeddha´s naast elkaar geplaatst, aan de achterkant van dat beeld was een liggende Boeddha afgebeeld. Floortje roept ons: ‘Pap, Mam, ik heb de prinses gevonden hoor want deze Boeddha heeft een string aan!’