Artikelindex

Heimwee
Woensdag 1 februari 2012. Inle Lake, Birma.

Na behoorlijk ‘uitgetempeld’ te zijn, arriveren we in Nyaung Shwe. Dit pittoreske dorpje ligt aan de rand van het Inle Lake. Ook dit is weer een hoofd
toeristische attractie, toch voelt het niet zo. De mensen in het dorp zijn zelfs nog aardiger dan we al gewend waren van andere plekken in Birma. Iedere dag ontmoeten we mensen die de kinderen overladen met cadeaus, knuffels, eten en de nodige knijppartijen. Ook worden we vaak uitgenodigd om te komen eten of thee te drinken. Mijke constateerde net dat we eigenlijk hier zouden kunnen leven zonder geld uit te geven omdat we zoveel uitnodigingen hebben gehad dat we onmogelijk honger zullen lijden. Ongekend wat een gastvrijheid. En dit alles zonder iets van ons te verwachten.

4108

Ook mogen we de kinderen komen droppen bij een familie met meerdere kleine kinderen. Uma en Benk zijn al een keer bij hen gaan spelen terwijl wij aan de thee zaten met moeder. Die mensen leven echt in een schroothoop. Met twee gezinnen, oma, opa en zeven kleinzoons in twee kleine rieten hutjes. Uma en Benk vonden het fantastisch, want ze mochten samen met opa gaan timmeren met echte spijkers.

71

Gisteren ook uitgenodigd om in het klooster te komen theedrinken met de monniken. De leraar daar nam ons op sleeptouw. Helaas sprak hij niet echt Engels waardoor de communicatie wat moeizaam verliep. Dit werd meer dan goed gemaakt door zijn veelvuldig gelach en het geduld met de kinderen die op de achtergrond bijna het altaar afbraken.

1112

Het dorpje is echt heerlijk om door heen te lopen. Mooie kleuren, lekkere restaurantjes (met goddelijk aardbeien sap en avocado-bananenshakes), maar vooral die lieve mensen. Waarom kunnen we niet overal zo hartelijk naar elkaar zijn?

We hebben de boottocht gedaan, waarvoor elke toerist hiernaar toe komt. Enigszins bevreesd dat dit een tegenvaller zou worden, blijkt het zowaar een hoogtepunt. Via het meer zijn we naar een mooi dorpje gevaren waar een lokale markt was met verschillende hilltribes. Echt een foto-walhalla.

195

Iets wat typisch is voor Myanmar, is dat er veel buiten gegeten wordt op zeer lage bankjes of krukjes onder een zeiltje waar iemand op een houtvuurtje staat te koken. Op deze markt ook weer deze stalletjes waar de mooiste mensen onder zitten in traditionele klederdracht, terwijl ze ondertussen met hun mond open naar de kinderen zitten te kijken. Al gauw komt er dan van meerdere kanten tegelijkertijd het ene na het andere hapje richting de kinderen. Met name Benk verslindt de ene na de andere samosa terwijl hij flirt met de toegestroomde glunderende vrouwen.

Daarna weer het meer op waar de vissers in een soort kano een bizarre roeitechniek laten zien. Ze roeien door een peddel in hun oksel te klemmen en deze met een been door het water voort te laten bewegen. Dit ziet er heel maf uit maar werkt bijzonder effectief. Hierdoor houden ze hun handen vrij om de netten uit te zetten. Het is een prachtig gezicht ze door het water te zien snijden met de hoge bergen op de achtergrond, aan de rand van het meer.

_MG_0857_MG_0932

Vervolgens nog wat andere dorpjes bezocht, de fruit-en groententuinen, die drijven op het meer en als afsluiter Jumping Cat Monastery, waar de monniken katten geleerd hebben door een hoepel te springen, wat op zich een zielige vertoning bleek (toch een aanrader te gaan voor het teakhouten klooster).
Deze dag was onverwacht helemaal te gek en precies wat we nodig hadden nu we een beetje in een reisdip zitten.        

Het was ook leuk dat we Ben, Esther en hun twee kinderen ontmoet hebben in het dorpje. Dit is een Nederlands stel waarmee we via verrereizenmetkinderen in contact zijn gekomen. Was erg leuk voor de kinderen om weer ouderwets in het Nederlands te kunnen spelen en vooral boevenstreken uit te halen.

23

Uma heeft weer twee nieuwe ‘vriendinnen’ gemaakt onder het personeel van het hotel (Paradise Hotel dat overigens een aanrader is). Telkens verdween ze met de vrouwen en bleek ze samen met hen naar de aanpalende Beauty Parlor te gaan en veel de dik te worden opgemaakt (zodat wij ons nogal geneerden in het klooster waar we naar het 'chanten' van monniken gingen luisteren). Of ze ging met hen naar de markt om vervolgens met rijstcrackers en een vlieger thuis te komen... Dit was een schot in de roos; ze heeft een halve marathon rondjes gerend met de vlieger.

Hoe leuk het allemaal ook is, toch hebben Mijke en ik besloten om te proberen de terugreis iets te vervroegen. Enerzijds omdat Uma heimwee blijft houden. Anderzijds omdat we een te krappe planning gemaakt hebben (voor vertrek onderschat hoeveel werk het is, dus dit zal bij terugkomst ook wel zo zijn) waarbij we meteen in een stressvolle situatie komen en weer snel moeten gaan werken. En eerlijk gezegd verheugen we ons ook al weer een beetje op de Nederlandse fijne dingen. Iedereen weer zien, ons huis, zelf lekkere hapjes maken en weer eens met zijn tweeën iets ondernemen.

Echter het valt niet mee om hier zaken te regelen. Internet werkt meer niet dan wel en het duurt echt zeer lang voordat je een site geopend krijgt. Nu moest ik met Emirates contact opnemen over de vervroeging van de terugreis. Na drie keer een uur internetten nog steeds niet gelukt. Ben benieuwd naar de afloop.

1016

Inhoudsopgave

  1. Yangon
  2. Bagan
  3. Inle Lake
  4. Yangon
Altijd gesloten?

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!