Ilse en Marnix vier maanden op reis met peuter en dreumes door Zuid Amerika (Peru)
3 juli - 6 november 2012

Als afsluiting van hun verblijf op Bonaire trekken Ilse en Marnix er samen met Sam (4) en Evi (2) vier maanden op uit om Zuid Amerika te ontdekken. In 2011 bereisden ze Colombia al. Dit jaar starten ze in Peru, gaan door naar Bolivia en Argentinië en zullen afhankelijk van de tijd die resteert wellicht nog meer landen bezoeken. Met veel plezier volgen wij de avonturen van deze familie op onze site.

door Ilse en Marnix

Reisplan en paklijst
Dinsdag 19 juni 2012. Bonaire.

Tja, nog zo'n kleine twee weken en dan zit ons avontuur op Bonaire er definitief op en gaan we op een geweldige reis door Zuid Amerika. Via de website willen we jullie graag op de hoogte houden van ons doen en laten tijdens deze reis. We zijn dus druk in voorbereiding en hebben al een heleboel geregeld, zoals de vlucht van Bonaire naar Lima, verblijf tijdens de eerste paar nachten en tickets voor de trein naar Machu Pichu. Dit laatste was echt nodig aangezien het in juli in Peru hoogseizoen is en dus, naar men schrijft, stikt van de toeristen. Dat is jammer, maar het is niet anders.

Verder hebben we de paklijst klaar en zijn Ilses ouders speciaal naar Bonaire gekomen om nog wat warme kleren mee te nemen. Want jawel, het kan nogal koud worden daar in Zuid Amerika. Het is daar namelijk winter en je zit aardig op hoogte wat betekent dat het overdag wel lekker is met een graadje of 25, maar dat het ‘s nachts gewoon rond het vriespunt is!

Wat nemen we nu allemaal mee? Even een klein lijstje voor de liefhebbers.
Onze (voorlopige) paklijst:

Qua reisroute hebben we ook al wat research gedaan, maar we willen ons nog niet te veel vastpinnen aan een bepaalde route. De ervaring leert dat je toch wel een aantal keren van je originele planning af moet stappen, dus kan je beter geen planning maken. Nou ja, we hebben het nu ruim aangehouden. We gaan dus 2 juli van Bonaire naar Curaçao, daar blijven we nog een nachtje om met de hele familie Jansen een laatste borrel te doen. De volgende dag vliegen we via Medellin naar Lima waar we een paar nachten blijven. En daarna moeten we op 25 juli op het treinstation naar Machu Pichu staan. Na Peru reizen we door naar Bolivia om vervolgens naar Argentinië te gaan. En wat we daarna gaan doen? Geen idee, dat ligt eraan hoeveel tijd we nog over hebben. In ieder geval gaan Ilse, Sam en Evi begin november naar Nederland en zal Marnix dan teruggaan naar Bonaire om daar nog twee weken Bas te ondersteunen voor de Bon Tuk. Het wordt een hele onderneming en we hebben er heel veel zin in, maar eerst nog genieten van twee mooie weken op ons Dushi Boneiru!

De kust van de Pacific
Donderdag 5 juli 2012. Lima, Peru.

Op dinsdag zijn we op reis gegaan vanuit Curaçao naar Lima. Het was een lange reisdag maar dan zijn we wel gelijk in Lima. Wel grappig, want we zijn nog geen twee dagen weg van Bonaire en Sam wordt al weer geconfronteerd met twee bekende namen: ‘Mama, dat kan toch helemaal niet, Kito en Lima wonen toch op Bonaire’.

Goed, om kwart over negen ‘s avonds waren we op Lima Airport, dus de meiden lagen héél laat in bed! We sliepen in het Hitchhikers Hostel, maar dat was wel heel erg basic. Een houten hok met drie bedden, heel stoffig dus Marnix kreeg gelijk weer last van zijn hooikoorts! Hier hebben we alleen de eerste nacht geslapen. De volgende dag hebben we in hotel San Antonio overnacht. Dat was erg goed en heerlijke bedden in plaats van die keiharde bedden in Hitchhikers hostel.

Woensdag dus eerst verhuisd en daarna even de stad in geweest in het centrum. Ook zijn we in het San Francisco Klooster geweest en hebben een rondleiding gehad. Erg interessant! We konden zelfs de Spaanse gids een beetje volgen. In de catacomben onder het gebouw lagen allemaal open graven met skeletten van wel vijftien duizend mensen. Beetje luguber was dat wel.

Tussen de middag even in het hotel gerust en daarna lopend naar de kust. Heerlijk was dat! De meiden konden even in de speeltuin spelen en we hebben voor het eerst de kust van de Pacific bewonderd. Die hadden we nog nooit gezien! Vlakbij was ook een grote mall met veel eetgelegenheden waar we een lasagna hebben verorberd. Om acht uur lagen de meiden te slapen en wij om negen uur...

Vandaag is het alweer donderdag en zijn we onderweg naar Paracas. Lima is een hele grote stad, heel druk, veel auto's en veel mensen. Ik ben zelf niet echt een stadsmens heb ik gemerkt, dus ik ben blij dat we naar een klein plaatsje gaan. Lima is niet echt een mooie stad maar we hebben wel wat leuke parkjes bezocht. Het is erg bewolkt hier, maar ook veel smog. Het blijkt dat hier het hele jaar geen regen valt! Dat wisten we nog niet.

Nu dus in een hele luxe bus, waar de kindjes soms slapen, ipod kijken of spelletjes doen. Dit ritje duurt ongeveer drie en een half uur. Onderweg zie je eigenlijk alleen maar heel veel zandduinen, want ook hier is het bijna het hele jaar droog. En allemaal verlaten dorpjes, omdat er in 2007 een aardbeving is geweest.

We zijn nu bijna in Paracas, waar we heengaan omdat daar voor de kust een eilandje ligt wat een beetje op de Galapagos eilanden lijkt. Vanmorgen trouwens nog snel even met de ouders van Marnix geskypt, die zaten in de auto en waren op zoek naar een plekje langs de snelweg om te stoppen, want de auto deed het niet meer, succes! En ook nog even met kaleBas die het goede nieuws vertelt dat hij de rest van de week met Bontuk is volgeboekt, heel fijn! We hebben trouwens de eerste Peruaanse tuk ook al gespot, alleen zijn de wegen hier een stuk beter, haha.

Wintersport?
Maandag 9 juli 2012. Huacachina, Peru.

We zitten nu al bijna twee dagen in Huacachina, een klein dorpje rond een oase in de woestijn, waar je alleen maar van de grote zandduinen af kan boarden met een snowboard/ sandboard. Aangezien Sam en Evi daar net iets te klein voor zijn blijft het voor hun beperkt tot sleetje rijden wat ze echt fantastisch vinden! Het lijkt wel wintersport.

Het weer lijkt trouwens ook wel op wintersport, overdag als de zon doorkomt, zo rond een uurtje of elf, is het super lekker weer en zouden we zelfs het zwembad in kunnen, als dat water wat warmer was geweest. We merken dat we een beetje verwend zijn, want iedereen springt zonder aarzelen zo het zwembad in, maar wij vinden het net iets te koud en kijken er vol verbazing naar. En als de zon weg is moeten we alle lagen aantrekken, want dan is het nog net geen wolkjes blazen. Maar voor de rest is het echt fantastisch, het is een hele klim om zo'n duin op te klimmen, maar dan heb je ook een super uitzicht!

Hiervoor zaten we in Paracas, wat echt een gat is. Ligt ook midden in de woestijn. Het regent hier nooit dus alles ziet er een beetje triest uit. De reden dat we naar Paracas zijn gegaan is om de eilandengroep Islas de Ballestas te bezoeken. Hier kan je naar toe met een bootje en bij dit eiland zijn walvissen, zeeleeuwen, walrussen en pinguïns te zien. Maar blijkbaar hebben we nooit echt geluk met walvis spotten, want aangezien er afgelopen maandag een vissersbootje is gezonken, samen met vijf opvarenden, was de haven al een tijd gesloten en zal voorlopig ook niet opengaan. Dus geen tourtje voor ons. Buiten dat was er in Paracas weinig te beleven, alleen het National Park was ook erg mooi om te zien dus daar zijn we nog wel heen gegaan. Was ook erg interessant.

Voor de rest zitten we al redelijk in een reismodus en verblijven in een relaxt backpackershostel. Marnix heeft al een stukje van zijn duim afgesneden en hij heeft voor het eerst in z'n leven een koortslip, kindjes trekken overal de aandacht, we weten niet welke dag of datum het is en vandaag is het de eerste wasdag.

Morgen gaan we door naar Nasca om met een vliegtuigje de Nasaclijnen van bovenaf te kunnen zien. Mede mogelijk gemaakt door de vriendinnen van Ilse. En dan met de nachtbus door naar Arequipa, wellicht vanaf daar meer.

Nasca Lijnen
Donderdag 12 juli 2012. Arequipa, Peru.

Inmiddels zitten we in het mooie Arequipa! De laatste dag in Huacachina was nog relaxt, we zijn nog een keertje de zandduinen op geweest en hebben nog gechilled bij het zwembad. De was opgehaald en lekker gaan slapen.

De volgende dag zo rond tien uur weggegaan met de bus naar Nazca! Nazca is bekend om z'n nazca lijnen die vanuit een klein vliegtuigje prima te zien zijn. Dat hebben we dan ook gedaan. Eerst Marnix en toen ik. Heel bijzonder was dat! Bedankt meiden voor het prachtige verjaardagscadeau!

Het was nog een hele toestand op het vliegveld want eerst konden we alleen maar mee met z'n tweeën, dat doen we natuurlijk niet. We hadden in ons hostel geboekt en het was allemaal geen probleem, tot de volgende dag! Het was heel druk en er waren alleen maar stellen en er kunnen maximaal vier mensen in het vliegtuigje. We kwamen op het vliegveld aan en eerst kon het allemaal niet totdat we echt gingen aandringen. Toen kon het opeens wel! Dus we waren om tien uur op het vliegveld en om twee uur waren we weer klaar. Voor de meiden was dat wel een lange zit en niet zo'n leuke dag maar ze hebben het uitstekend gedaan mede dankzij de ipad. Jeee!

Nazca is ook een schattig plaatsje met leuke pleintjes etc. We zijn na het vliegen gaan slapen en daarna lekker zelf gekookt en gezond gegeten. Sam mocht kiezen wat het werd en het werd bloemkool met aardappels en een worstje. Hahaha.

's Avonds gelijk door met de nachtbus naar Arequipa. Om kwart voor tien in de bus en om ongeveer half acht waren we er. Het was een hele tocht met haarspeldbochten en al, dus ik was blij dat we sliepen want anders had Sam zeker de bus onder gekotst! En Evi heeft wel redelijk goed geslapen maar die lag op schoot en ze bewoog nogal. Dus ik (Ilse) heb niet zoveel geslapen. Marnix overigens ook niet want we waren bang dat Sam uit haar stoel vloog door de bochten. Ze zat gelukkig wel vast in de stoelriem.

Arequipa is dan wel weer een prachtig plaatsje en we hebben een heel goed hostel. Los Andes heet het. We zijn 's ochtends even het stadje ingegaan en daarna hebben we met z'n vieren twee en een half uur geslapen. Heerlijk! Daarna even het stadje in, inkopen gedaan voor het avondeten en weer hier in het hostel gekookt. Dit keer werd het pasta! De meiden hebben gesmuld.

Vandaag een superrelaxt dagje gehad, 's ochtends naar een heel groot mooi klooster geweest en lekker geluncht, geslapen en daarna hebben de meiden op het grote plein gespeeld met duiven en andere kindjes. Ook zijn we nog naar een kindertheatershow geweest voor de meiden. Was erg leuk, maar veel tekst in het Spaans natuurlijk.

Morgen vertrekken we naar de Colca Canyon. Dat is een groot natuurgebied en het is ongeveer drie uur met de bus. De bussen zijn hier overigens prima. Sommige zelfs super de luxe! Sommige andere reizigers denken trouwens dat we al heel lang onderweg zijn omdat we zo bruin zijn. Er zijn trouwens ook nog wat andere dingetjes die Sam heeft gezegd wat met Bonaire te maken heeft. Erg leuk! Laten we later weten! Lang verhaal maar hopelijk wel vermakelijk!

Colca Canyon
Donderdag 18 juli 2012. Cusco, Peru.

Allereerst zal ik even beginnen met wat Sam en Evi allemaal te vertellen hebben en doen en wat zo grappig is. We gingen onder de douche en ze zei over het douchegordijn: ‘mamma wil je de klamboe even dichtdoen want het is zo koud’. In een hostel zei Sam: ‘mamma wil je de deur dichtdoen want anders komen er muggen en andere kleine beestjes binnen’. Evi: ze zag een klein strandje met koud vies water en het zand was redelijk donker, maar ze deed gelijk haar shirt omhoog om te gaan zwemmen! Ilse wilde Evi haar gezicht, armen en benen insmeren met zonnebrand en ze deed gelijk haar shirt omhoog om haar buik ook te doen! Ook is Sam verliefd op Brent, Tim en Meike.

Verder is onze aanwezigheid niet onopgemerkt gebleven, want Emma is al mensen in Lima tegengekomen die het hadden over die familie uit Bonaire met die twee kleine schattige kindjes. Ook zijn we al mensen tegengekomen die in vier maanden bijna de tegenovergestelde route doen en eindigen op Bonaire, dus gelijk maar ff de Bon Tuk gepromoot. Over Bon Tuk gesproken, we zijn erg blij dat het zo super gaat! Bassie we love joe! Tot slot vinden we het erg leuk dat er zoveel mensen reageren!

Oké nu over naar episode vier van de grote avonturenreis van Marnix, Ilse, Sam en Evi. 's Ochtends rond half acht vanuit het hostel vertrokken om er vervolgens op het busstation achter te komen dat de eerste bus pas om half elf vertrekt. Dus meanwhile maar een met de taxi naar een grote shoppingmall om daar achter te komen dat deze pas om half elf opengaat. Daarna terug naar de busterminal een busrit van drie en een half uur met films van Jean Claude van Damme (volume op honderd) die kelen doorsnijdt etc, nee Sam niet kijken! (ipod is dan wel makkelijk) Verder via een pas van 4900 meter hoog, aangekomen in Chivay. Daarna een taxirit van twintig minuten naar Yanque. Met licht hoofdpijn van het hoogteverschil er ook nog achter komen dat de knuffel van Evi waarschijnlijk nog in Chivay ligt, dus met de uitbater van het hostel weer terug naar Chivay, geen knuffel gevonden en weer terug naar Yanque om om half acht 's avonds in het restaurant erachter te komen dat de knuffel daar in de wc ligt. Leve vrijdag de dertiende! Maar het gebied is fantastisch, de Colca Canyon. Veel kleine dorpjes die rond een canyon liggen die bijna twee keer zo diep is als de welbekende Grand Canyon in Amerika. Naast ons hostel staan koeien en Evi vond dat helemaal geweldig.

Goed, de volgende dag maar gelijk naar de hotsprings gegaan om te gaan zwemmen om vervolgens ‘s middags te gaan paardrijden. Ja ja paardrijden is voor ons allen voor het eerst, behalve voor Sam. Deze pro had vorig jaar in Colombia al geoefend. Dat was wel te merken, want na een halfuurtje bij Marnix voorop wilde deze amazone op het paard van de gids zitten. Het was een geweldige rit van ongeveer twee uur maar aangezien we pas rond half zes ‘s middags terug waren was het laatste uurtje redelijk koud. De zon gaat hier namelijk om vijf uur onder en dan wordt het dus ook gelijk koud, koud.Maar na een warme douche en lekker eten sliepen we als een roosjes... Niet dus. We zijn allemaal redelijk verkouden door de temperatuurverschillen en de droge ijle lucht, dus we liggen als een paar astmapatiënten in ons bedje. Maar ook dit went.

De volgende dag hebben we een mooie trekking van een uurtje of twee gedaan naar een dorpje in de buurt, was ook erg mooi. Het lopen gaat trouwens soepeltjes, die twee dames achter in de drager en paps en mams maar buffelen, en we zitten op zon 3500 meter dus na tien meter lopen, hijgen we als twee oude paarden.

Goed, dat was Yanque. Dan door naar Cabanoconde, een ritje van zo’n anderhalf uur over een onverharde weg met een tussenstop bij de Cruz del Conder een uitkijkpunt waar je condors kan zien. Leuk is dat Sam een boekje van Dora heeft waar condors in voorkomen en waar ze er nu bij verzint dat deze uit Peru komen. Een redelijk hobbelige rit, wat Evi dan ook deed besluiten om het ontbijt eruit te gooien, dus lekker in de kotslucht het laatste stuk naar het uitkijkpunt gezeten, en nee met wassen gaat die lucht er ook niet uit, dus deo kun je zeker op meerdere manieren gebruiken. Wel veel condors gezien, dus dat was echt super!

In Cabanaconde zaten we in een heel leuk relaxt hostelletje van een Peruaans - Belgisch koppel met een restaurantje en een bar. Sam tegen Liv, de eigenaresse: ‘We hebben nog nooit in een restaurant geslapen’. ‘s avonds krijgen dus eerst de kindjes te eten, gaan ze naar bed en dan eten we met z’n tweeën om daarna naar de bar te gaan.

Het was trouwens een feestweek in het dorpje, hebben wij weer. Komen we in het grootste feest van het jaar terecht! Veel optochten met als afsluiter op dinsdag het stierenvechten. Hier kwam heel het dorp voor uitlopen. Marnix is eerst even wezen kijken, heeft gezien hoe ze zo'n beest afslachten en daarna heeft Sam tien seconde gekeken, waarna we popcorn hebben gekocht en op een berg van het uitzicht van de canyon hebben genoten.

Nou, wat nog meer. Veel en veel meer maar ga er maar vanuit dat het nog steeds supergoed met ons gaat. Qua gezondheid zijn we dus wat verkouden en heeft vooral Evi last van een uitgedroogde huid en zijn we nu wat moe van de te koude nachtrit naar Cusco, maar het gaat ons dus goed. Gisteren de hele dag in de bus gezeten met wat tussenstops , onder meer weer een andere hotspring om vervolgens om acht uur ‘s avonds in de nachtbus naar Cusco te reizen. En nu dus in Cusco, maar daarover later meer. Voor de stalkers onder ons, in de canyon zaten we in de Killawasi Lodge en Pacha Mama en nu zitten we in het Ninos Hostel.

Sprookjeshuizen en Machu Picchu
Vrijdag 27 juli 2012. Cusco, Peru.

Cusco! Wat een leuke stad en wat hebben we een leuk hostel! Het Ninos Hotel. Het is een hostel opgezet voor weeskinderen. Naast het hostel is een soort school waar de kinderen worden geholpen met hun huiswerk, er is een bibliotheek, ze krijgen eten en worden twee keer per week gedoucht wat een luxe is voor het gros van de bevolking hier. Verder gaan ze af en toe naar de dokter en naar de tandarts. De helft van de opbrengst van het hostel gaat naar de kinderen.

We zijn hier een paar nachten geweest en hebben de stad heel relaxt bekeken. Het heeft een heel oud centrum met veel schattige straatjes en kerkjes en pleintjes. We kunnen hier heerlijk eten en drinken. Er is ook een oude Inca ruïne vlakbij waar we geweest zijn. Verder hebben we hier een stadswandeling gedaan.

Na drie nachten zijn we naar Urubamba gegaan. Dat is een klein stadje vlakbij Machu Pichu. We sliepen in een hostel in het bos. Het hostel heet: Las Chullpas en we zaten in een soort sprookjeshuisje. We hadden een houtkachel dus het was ,’s avonds lekker warm. ‘s Avonds koelt het wel af tot ongeveer vijf graden, dus thermokleren aan buiten vanaf ongeveer vijf uur. We hebben hier vier nachten geslapen waarvandaan we één dag naar een oude Inca ruïne zijn geweest en de zoutpannen. Jawel, hier heb je ook de zoutpannen. Heel erg mooi!

We zijn ook een dagje thuis geweest en dat was ook fijn, want we hadden een grasveldje waar de meiden konden spelen. Als je naar het dorpje wilde moest je eerst ongeveer tien minuten lopen en dan kon je met een tuktuk verder. Een hele kleine brommer met een overdekte kar erachter. Erg leuk! Het stadje stelde niks voor, een plein met een kerk en wat winkeltjes. Oh ja en een grote overdekte markt met meer fruit en groenten dan er op heel Bonaire te krijgen is!

De volgende dag zijn we naar Machu Picchu geweest! Echt prachtig! Wel vroeg op. We moesten met de taxi om zes uur naar het treinstation en daarna met de trein. Die vertrok om zeven uur waarna we om half negen in Aquas Caliente aankwamen. Dat is het dorp aan de voet van Machu Picchu. Vanaf daar nog een kwartiertje met de bus en daar waren we dan! Uiteindelijk waren we om half tien bij de Machu Picchu. Superdruk, maar ook supermooi! Het ging allemaal heel vloeiend. Het was goed te doen dankzij de rugdrager voor de kinderen. Sam was onze gids en zei waar we heen moesten. Beetje klimmen en heisteren vonden ze wel mooi! Zeker Evi! Ze was trouwens de dag daarvoor nog keihard met haar hoofd op een steen gevallen, we zaten nog te denken om naar de dokter te gaan om het te laten hechten, maar gelukkig had de klusjesman nog wat één seconde lijm, dus was het gaatje in haar hoofd snel gedicht!

Om half één waren we weer bij uitgang, toen was het wel weer mooi geweest. Even wat eten, kaartjes op de bus gedaan en toen weer in de bus op naar de trein. In Ollantaytambo hebben we heerlijk gegeten, waarna we in de taxi naar Urubamba stapten. Een lange maar heerlijke dag!

De volgende dag terug naar Cusco. Hier slapen we nog twee nachtjes, de was weer doen, bijna alles, want alles stonk naar de rook van de kachel in het sprookjeshuisje!

Vandaag is Evi jarig! We hebben taart laten maken in het hostel en cadeautjes gegeven (een bal, kleurboek en stickers) en slingers in de kamer en op de stoel van Evi. Een echte verjaardag! Vanochtend naar de dierentuin geweest en naar de speeltuin. De kinderen vonden het heerlijk! De dierentuin was natuurlijk weer een beetje zielig, met gefrustreerde beren, condors (!) en wezels. Ook veel te dikke parkieten, van die groene die ook op Bonaire vliegen Maar goed, bij gebrek aan beter... En de kinderen vonden het erg leuk.

Daarna op naar het hostel want Evi stortte in. Dus hier wat gegeten, Sam bestelt haar eten in het half Spaans, half Papiamento, half Nederlands en half Engels. Dus eigenlijk twee keer! En daarna is Evi lekker gaan slapen, Sam ligt op bed ipod te kijken en ik zit nu lekker buiten in het zonnetje dit verhaal te tikken, terwijl Marnix in de stad nog wat dingen aan het regelen is. Straks nog even skypen met de familie thuis.

Vanmiddag gaan we nog wat spelen en dan lekker ergens eten en vroeg naar bed want morgen worden we om zeven uur opgehaald om naar Puno te gaan wat ongeveer een busrit van negen uur gaat worden. We stoppen dan gelukkig wel af en toe tussendoor, maar wordt toch een lang ‘stukkie’ en dan over twee dagen door naar Bolivia!

Naar Bolivia
Maandag 30 juli 2012. Puno, Peru.

Even een kort berichtje vanuit Puno. Morgen gaan we met de bus naar Copacabana, nee dat ligt niet in Brazilië, maar in Bolivia! We zijn erg benieuwd naar dit nieuwe land!

Lees verder: Vervolg reis in Bolivia