Ivanka en Hugo backpacken met dreumes door Peru
21 mei - 14 juni 2008

Ivanka en Hugo trekken met Tijmen (2) in de rugdrager ruim drie weken door Bolivia en Peru. Ze ontmoeten kleurrijke indianen, eten alpaca-biefstuk, kruipen door een zilvermijn, volgen het spoor van Ché Guevarra, bewonderen de Machu Picchu en vinden hun reis natuurlijk veel te kort. Na het lezen van hun verhaal wil je nog maar een ding: óók naar Bolivia en Peru met je kinderen.

Door Ivanka en Hugo

Uros indianen
Maandag 8 juni 2008. Puno, Peru.

‘s Middags om half twee met de bus vertrokken van Copacobana (Bolivia) naar Puno (Peru) voor een ritje van een uurtje of drie, vier. Het was een mooie reis die iets langer duurde dan gepland omdat we voor het eerst deze reis buspech hadden. Bij de grensovergang lag Tijmen lekker te slapen, die heeft daar dus niet veel van gemerkt, totdat Hugo in de verkeerde bus stapte -die wegreed- en ik lichtelijk in paniek raakte! Hugo had het gelukkig zelf ook snel door, dus het kwam goed! In Puno aangekomen hadden we weer zo'n; 'Waar zijn we nu weer beland gevoel', dat al snel wegtrok bij het zien van het centrum. We hebben geslapen in Hostal Los Pinos ( 80 Sol voor een 3p kamer). Niet zo heel gezellig, maar wel centraal gelegen en heel netjes en schoon (en koud). Ook de eigenaren zijn bijzonder vriendelijk.

In de taxi naar het hotel zat ook een dame die tours verkocht. Ze waarschuwde ons nog dat we niet in het hotel moesten boeken omdat die veel commissie berekenen. Na wat rondvraag en door moeheid, hebben we dit voor het gemak toch gedaan. (Kosten van de tour twintig Sol p/p). Bij ontvangst van de voucher bleek het dezelfde tour agency te zijn. Verschil in kosten zeven Sol. Stom, stom.

Anyway na een snelle maaltijd bij een restaurant in de hoofdstraat (het is hier een uur vroeger!) toch maar lekker vroeg het bed in gedoken. Je kunt wel merken dat het hier wat duurder is dan in Bolivia, avondetend was  circa vijftien Euro, zeker twee keer zo duur als in Bolivia. Was wel een leuk restaurantje, maar een beetje te luxe en gericht op toeristen. De ober was erg aardig, hij blokkeerde voor Tijmen de uitgang naar de trap zodat hij niet naar beneden zou vallen.

De volgende dag zijn we met de geboekte tour meegegaan naar de Uros indianen. Enorm toeristisch, maar de hele kermis wegdenkend wel interessant en mooi. De mensen hier leven in het Titicacameer op eilanden van riet, in rieten huisjes en ze varen in rieten bootjes. Hun geld verdienen ze nu met name denk ik door het toerisme (dagelijks komen er honderden bootjes langs). Doordat ze weinig bewegen, zijn sommigen erg dik. Ach, als zij er niet doorheen zakken, dan zullen wij dat ook wel niet doen! Bij het verlaten van het eerste 'wijkje' werd er een ‘mooi' afscheidsliedje gezongen en ook in de boot werden wat kunstjes vertoond. Beetje lachwekkend, maar goed. Bij terugkomst lekker door Puno gelopen en wat regeldingen gedaan. De bus naar Cuzco geregeld, pinnen en e-mailen. Tijmen heeft in het internet café Nijntje gekeken met de koptelefoon op. Hugo voelde zich niet erg lekker vandaag, maar dat werd wat beter door de coca-snoepjes. 's Avonds gegeten bij de Chinees en uiteraard weer vroeg onder de wol!

Weer groen
Dinsdag 9 juni 2008. Cuzco, Peru.

De volgende dag om zeven uur richting Terminal Terrestre voor de bus naar Cuzco. Het was een -zoals Hugo het noemt- ‘te luxe' bus met alleen maar toeristen (35 Sol pp). Maar goed hij ging wel lekker snel  (5,5 uur) en de rit ernaartoe was wederom heel erg mooi. Onderweg veel alpaca's gezien, hoge bergtoppen met sneeuw, mooie valleien. Wat opviel was dat het wat groener werd richting Cuzco. Vanaf Sucre bijna twee weken op de Altiplano gezeten wat erg droog en dor is. Onderweg een tussenstop gemaakt op een hoogte van 4300 meter, en hier mooie foto's (tegen een kleine vergoeding; 1 Sol) gemaakt van indianen in klederdracht met alpaca's. Normaal houden we er niet zo van om van die in scène gezette foto's te maken, maar goed je helpt die arme mensen er wat mee en de foto's waren echt mooi.

In Cuzco aangekomen nog even snel een saltêna (met kippenbotje erin, getver)  meegepakt op het station en vervolgens voor vier Sol de taxi genomen naar Hotel Ninõs (Klik hier voor de reviews van dit hotel op Zoover.nl). Daar aangekomen hadden ze gelukkig nog een kamer vrij en hoopten wij nog de tweede helft van de EK wedstrijd Nederland - Italië te kunnen meemaken, maar helaas... in deze landen hangt altijd overal tv, maar hier in het hotel hadden ze er geen (misschien omdat de eigenaresse Nederlandse is). De kamer was echt supermooi. Het hele hotel is trouwens een echte aanrader, je betaalt wat meer, maar je krijgt er veel voor terug en zeer goede service. Daarnaast gaat een deel van de opbrengst naar hulp voor straatkinderen. Leuk was ook dat Tijmen hier zijn eigen bedje kreeg.

‘s Middags hebben we lekker door Cuzco gelopen, wat overigens weer een hele mooie stad is, en hebben we treinkaartjes geregeld van Ollantaytambo naar Aguas Calientes ( Machu Picchu Pueblo). Op de terugweg naar het hotel hoorden we het goede nieuws over de uitslag van de voetbalwedstrijd ( 3-0!) en zijn we een barretje ingedoken om de herhaling van de wedstrijd deels te kijken. Daarna zijn we een lokaal Peruaans eettentje ingegaan en hebben daar tussen de Peruanen onze overwinning op Italië gezien, terwijl Tijmen heerlijk op de 'vieze' grond met de auto's heeft gespeeld. NB We kwamen er later pas achter dat deel van de vloer net in de nieuwe verf stond waardoor zijn kleren dus ook nog onder de rode verf zaten.

Regen
Woensdag 10 juni 2009. Ollantaytambo, Peru.

De volgende ochtend heerlijk relaxed opgestaan en genoten van ons ontbijtje (lekkere bruine boterhammen met kaas, ei en tomaten, ook wel de Dutch Sandwich genoemd). Daarna naar de busterminal voor de bus naar Urubamba. Wederom (ja, het wordt saai!) een mooi ritje, waarbij wij de enige wakkere passagiers waren.

In Urubamba aangekomen konden we gelijk met een shared taxi (2 Sol p.p.) (rapido, rapido en ja, dat was hij!) mee naar Ollantaytambo. Uiteindelijk hebben we het hele stuk dus in zo'n anderhalf uur afgelegd, we hadden gedacht hier wel een paar uur langer over te doen als je de Lonely Planet moest geloven. We hebben een kamer genomen in Hospadaje los Portadas voor 40 Sol per nacht.

Toen we op het centrale plein aankwamen om te lunchen stikte het er echt van de dagtoerbussen om van de massa op de ruines maar niet te spreken. Je merkt hier in Peru echt wel een groot verschil met Bolivia qua toerisme. Veel meer toeristen, straatverkopers (vooral in Cusco), je wordt wat meer lastiggevallen. We hebben dus eerst maar even geluncht en toen de bussen weg waren zijn we lekker zelf de ruines opgegaan. Dit was rond twee uur. Het perfecte tijdstip want een uur later stonden er echt weer files met mensen op de trappen. Echter de hele toeristische kermis wegdenkend zijn het erg mooie ruines, ligt dit plaatsje echt prachtig tussen twee hoge bergen in en is het een leuk gezellig dorpje.

Nadat we de ruïnes hadden bekeken en Tijmens poepluier in de ruines hadden verschoond trok het ‘s middags voor het eerst sinds lange tijd echt helemaal dicht en hebben we zelfs flink regen gehad. Samen met een Nederlandse jongen hebben we lekker biertjes gedronken en zijn we ‘s avonds uit eten geweest. Dat ging nu voor het eerst met Tijmen wat minder goed, hij huilde veel. Bleek bij terugkomst op de kamer dat zijn billen helemaal kapot waren. Weer op tijd naar bed want de volgende dag moesten we om 5.15 (!) uur opstaan om de trein te pakken naar de Machu Picchu.

Machu Picchu
Donderdag 11 juni 2008. Cusco, Peru

Om zes uur naar het treinstation gelopen voor de trein van 6.40 naar Machu Picchu. In de trein kwamen we erachter dat we in de luxe versie zaten (met ontbijt en mooier uitzicht), maar dat was voor nu wel even lekker. Echt een prachtige treinreis door optrekkende wolken en langs Inka ruines die we niet hadden willen missen. Het werd ook steeds groener en tropischer. Om half negen kwamen we in de regen aan in Aguas Calientes. Dus maar poncho's gekocht (want ja, je loopt er wel even rond) en gelijk de bus genomen naar boven.

Eenmaal boven was er geen regen meer en konden de poncho's weer uit en vervolgens de container in. Hele zinvolle aankoop dus! Aangekomen op 'het uitzichtpunt' was het wit van de bewolking en zagen we dus helemaal niets. Toen we wat verder omhoog liepen, begon het open te trekken en hadden we echt een onbeschrijfelijk mooi en niet op camera vast te leggen (alhoewel we ons best hebben gedaan met heel (te) veel foto's) uitzicht op de Machu Picchu. We snappen nu wel waarom het een van de zeven wereldwonderen wordt genoemd! 

We (Hugo met name) hadden vooraf twijfels of we wel naar MP zouden gaan, Bolivia was zo leuk en niet toeristisch dat we serieus overwogen hebben om in Bolivia te blijven. Daarnaast wordt je als toerist zo enorm afgezet om MP te zien. Maar op het moment dat de wolken optrekken en je Machu Picchu ziet dan is dat alles vergeten en is het elke Dollar of Sol dubbel en dwars waard. We hebben ongeveer drie uur rondgelopen en zijn daarna weer terug gegaan naar Aguas Calientes. Hier geluncht (hamburger friet) en lekker op het plein gezeten en vervolgens om half drie, nu met de backpackertrein, weer teruggegaan naar Ollantaytambo. Daar konden we gelukkig weer gelijk overstappen in een shared minibusje naar Cuzco (10 Sol pp) waar we rond zes uur aankwamen.

Op de terugweg was het veel minder bewolkt dan op de heenweg en daardoor hadden we nu een nog waanzinniger uitzicht, supermooie bergen met sneeuw, cactussen. Echt enorm mooi. We waren zo moe van de dag dat we echt geen zin meer hadden om uit eten te gaan, dus hebben we heel ordinair twee pizza's en bier gehaald en die lekker op de kamer opgegeten. Overigens hadden we ook nu weer voor twee nachten een kamer geboekt bij Ninos hotel. We hadden de PIETER kamer (supergroot) en weer met een superschattig eigen bedje voor Tijmen.


De markt van Pisaq
Vrijdag 12 juni 2009. Cuzco, Peru.

Onze laatste dag in Peru zijn we 's ochtends (na wederom een lekkere Dutch Sandwich) eerst met de bus naar de markt in Pisaq gegaan. Onderweg naar het busstation kwam er een optocht van kindjes in traditionele kleding voorbij, erg leuk. Maar aangekomen in Pisaq waren we echt diep teleurgesteld. Die hele markt is er puur en alleen voor de toeristen (nou ja, 90% van de markt dan).Tijdens de lunch op het plein werden de taxi's en bussen uitgebreid voor onze neus geparkeerd, zodat ook zelfs ons uitzicht weg was. Het enige leuke aan dit bezoek was ons kleine wandelingetje het dorp uit en het gesprek dat we hadden met een Peruaans meisje over Peru en Europa. De terugweg dus maar snel  (en duur) met een taxi gedaan want ja op zo'n laatste dag wil je geen tijd verspillen! Daarna lekker nog de toerist uitgehangen in Cuzco, San Blas bekeken, Inca Museum (heel leuk, vooral alle skeletten die je er ziet) en op Plaza del Armes weer met Tijmen de duiven gevoerd. 's Avonds gegeten in een restaurantje. Was niet echt bijzonder, Hugo heeft nog alpaca biefstuk op.

Naar huis
Zondag 14 juni 2008. Nederland.

En toen zaten de drieëenhalve week er alweer op. ‘s Ochtends om zes uur de taxi genomen voor onze eerste vlucht van Cuzco naar Lima. Deze had drie uur vertraging, dus ons hele plan om voetbal (Nederland-Frankrijk) te kijken in een hotel in Lima viel in duigen. In Lima nog vijf uur op onze volgende vlucht gewacht, Wederom ook hier eer geen tv te bekennen. We hadden wel door dat Nederland gewonnen had, want bij het inchecken zagen me nog Fransen met het shirt van de nationale ploeg aan. Later bij het boarden zagen we ze weer , maar nu hadden ze zich omgekleed en waren de voetbalshirts uit, haha! Om zes uur ‘s avonds doorgevlogen naar Amsterdam. Ook de terugweg ging met Tijmen weer erg goed. Toen we landden op Schiphol keek de vrouw voor ons verbaasd om toen ze Tijmen zag zitten en zei dat ze de hele vlucht niet door had gehad dat een klein kind achter haar had gezeten.

We hadden nog weken door kunnen gaan. Er is hier zoveel te zien en oh wat voelen we ons toch altijd lekker in Zuid Amerika. Ja, het emigratiegevoel is weer hoog, we willen terug! Bolivia was echt fantastisch, Peru was ook mooi, maar minder authentiek, veel meer toeristen, minder relaxed gewoon. Omdat we de Salar de Uyuni hebben overgeslagen moeten we wel terug naar Bolivia, balen! :-) We zijn echt blij dat we deze trip met Tijmen hebben gedaan, ook al is het misschien ietsje lastiger dan met zijn tweeën, je krijgt er ook veel voor terug: De reacties van mensen daar, en welk kind van twee heeft nu foto's dat ie bij pappa op de rug zit met Machu Picchu op de achtergrond! Wordt vervolgd.