Kerstgroeten
Donderdag 24 december 2009. Cayenne, Frans Guyana.
Van onder de palmbomen wensen we jullie allemaal warme, zonnige en prettige kerstdagen in een wit Nederland?
Vincent, Simone, Steijn en Merel
Vive La France Guyana
Dinsdag 29 december 2009. Cayenne, Frans Guyana
De aankomst in Frans Guyana is koel. In het vliegtuig staat de airco op 20 graden en op het vliegveld is het al niet veel warmer. Bij de douane mogen we niet inreizen als Europeanen maar worden we zonder pardon teruggezet in het rijtje van reizigers van buiten de Europese gemeenschap. Als we uiteindelijk buiten zijn is het zwaar bewolkt en 25 gaden, da’s wel tien graden minder dan in Brazilië… Brrr!
We hebben voor de komende week een huurauto en binnen een half uur hebben we de lodge (Emerald Jungle Village) gevonden en worden we door Marijke hartelijk in het Nederlands begroet. Marijke is een Javaanse van Surinaamse afkomst en haar man Joep een Nederlander en ze wonen ruim twintig jaar in Frans Guyana.
Nadat we onze bagage hebben uitgepakt rijden we in een half uurtje naar de hoofdstad, Cayenne. We kijken op van de kneuterigheid van de stad. Er staat geen hoogbouw en de meeste huizen zijn van hout. In Cayenne wonen 50.000 mensen en in heel Frans Guyana (vier keer zo groot als Nederland) wonen er nog geen 200.000. Een heel groot land met heel weinig inwoners lijkt het. De hele middenstand is in handen van Chinezen wat de stad een Aziatisch uiterlijk geeft.
’s Avonds aan tafel worden we snel gecorrigeerd als we praten over de hoofdstad Cayenne. We zijn namelijk in Frankrijk en dus op Frans grondgebied. Frans Guyana is een departement van Frankrijk en de hoofdstad is dus: Parijs! En je waant je hier dus ook echt in Frankrijk: stokbrood, franse kazen, Peugeot, Renault en Citroën, Europrijzen maar dan gecombineerd met palmbomen en oerwoud en het ligt slechts zo’n negen uur vliegen van Parijs (wat als een binnenlandse vlucht wordt beschouwd).
Het hoofddoel van ons bezoek aan dit land was met name het aanvragen van een visum voor Suriname. We werden door Marijke gewaarschuwd dat het aanvragen van een visum momenteel niet zo eenvoudig was. Je mocht hopen dat je het binnen een week kreeg. Het geluk was aan onze zijde want goed voorbereid met alle benodigde papieren en kopieën bleek het nog diezelfde middag klaar. Lezend in de Lonely Planet werd al heel snel duidelijk dat hier nog heel veel te zien en te doen is dus op pad maar.
Naast de gigantische hoeveelheid ongerepte natuur heeft FG een andere grote publiekstrekker: De raketlanceerbasis van de Ariane 5. Dit was dan vooraf ook een van de highlights op ons lijstje. Nu blijkt dit ook echt Frans grondgebied te zijn met een Franse mentaliteit want een rondleiding in het Engels?? ‘Allo allo, mais non, je ne parlez pas Anglais’. ‘Komt u maar terug als u twaalf anderen hebt gevonden’. Ook mochten kinderen onder de acht jaar helaas niet mee met de rondleiding. Het werd dus strootje trekken maar ik (S) was de gelukkige. Voor Vincent, Steijn en Merel was er ook wel genoeg te zien omdat je tot op twee kilometer van de lanceerinstallaties met de auto kunt komen en er naast die bezoekerstribune ook een echte stuwraket ligt (met inwonende vogelspin). Sowieso staat er voor de ingang een Ariane 5 raket op ware grote waar je je aan vergapen kunt en is er een heel leuk ‘space’ museum.
De tour bleek uiteindelijk minder Franstalig te zijn dan vooraf verwacht omdat ik (volledig nagesynchroniseerd) alle uitleg in het Engels kreeg nadat er eerst een Franse uitleg was gegeven. Super interessant. Enkele feitjes:
- De lanceerinstallatie in FG is de meest ideale omdat deze slechts vijf graden ten Noorden van de evenaar ligt. Hierdoor krijgt een raket de grootste swing mee als hij de aarde verlaat waardoor er 20% minder brandstof nodig is dan bijvoorbeeld een lancering vanaf Cape Kennedy. Verder vinden er in dit gebied geen aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, tsunami’s en wervelstormen plaats.
- Op dit moment ‘vliegt’ alleen de Ariane 5 nog weg van hier (gemiddeld zeven keer per jaar) maar vanaf 2010 zullen ook de Soyuz en de Vega hiervandaan gelanceerd worden. Nu al is meer dan 50% van de satellieten in de ruimte door Ariane gebracht.
- De Ariane is wisselend van hoogte (tussen de 50 en 60 meter) afhankelijk van het aantal satellieten aan boord. Het gewicht dat mee genomen wordt zit tussen de acht en tien ton (De Soyuz neemt drie en de Vega 1,5 ton mee omhoog). 90% van de satellieten zijn bedoeld voor communicatie, 9% wetenschappelijk en 1% militair.
We hebben helaas echt net een lancering gemist. Vorige week vrijdag vertrok er een raket vol met Europese satellieten (uitgesteld vanaf 9 december door motorproblemen). Duidelijk militair want het hele luchtruim was hermetisch afgesloten wat normaal niet het geval is. Steijn en Merel vonden ook het bijbehorende museum reuze interessant. Meerdere keren per dag stijgt er nu een (opblaasbare) raket of vliegtuig op nadat we van tien naar één geteld hebben. Na de ‘ignition and lift-off’ volgt er een gevaarlijk geluid en snelle bewegingen. Behalve als Steijn een Braziliaanse raket vast heeft, dan blijft het even stil na één, zero…, deze raketten hebben namelijk altijd vertraging.
In de jaren ‘70 heeft een non vanuit Laos twee Hmong gemeenschappen meegenomen om hier de landbouw te helpen ondersteunen. Deze groep leeft in een dorp in de heuvels nog steeds volgens vele tradities gemengd met het christelijke geloof. Dat levert een kerkje op met een kerststal in klederdracht waarnaast de wierook staat en Maria is versierd met vijftig knipperende gekleurde lampjes. Het is ook deze bevolking die de volledige groenteproductie verzorgt voor het hele land. Elke dag is er ergens een markt in FG en rijden ze anderhalf tot vijf uur heen en weer om hun spullen te verkopen. Op zondag is er een grote markt in hun eigen dorp welke we bezocht hebben. We hebben heerlijk gegeten op de markt, alleen duur koken voor tachtig man op twee pitjes natuurlijk wel lang. Gelukkig stonden er eetstokjes op tafel waar we riddergevechten en drumsolo’s mee gehouden hebben gedurende het wachten. Na het eten hebben we het spinnen en vlindermuseum in het dorp bezocht. De eigenaar staat na twintig jaar nog steeds even enthousiast te vertellen over de grote harige vrienden waarbij wij gepast afstand houden.
De natuur in FG is nog erg puur en overweldigend. De Fransen hebben namelijk nooit het binnenland ontgonnen en dus is meer dan 90% van het land nog steeds vrijwel primair regenwoud. We zijn begonnen de natuur te verkennen in de kleine maar zeer interessante dierentuin. Hebben we alle grotere dieren in ieder geval een keertje gezien. Met Steijn en Merel stil in het bos lopen blijkt namelijk heel lastig. En dus is iedere aap, vogel, kikker, luiaard of slang allang vertrokken voordat wij in de buurt komen. In deze dierentuin leven ook de enige twee ocema’s ter wereld en ze zijn niet beschermd. Het is namelijk een ‘menselijk’ experiment geweest door een ocelot met een poema te kruisen. Het zijn twee prachtige dieren geworden maar gesteriliseerd zodat voortplanten onmogelijk is geworden.
Uiteraard hebben we diverse korte wandelingen gemaakt in de natuur hier in de omgeving. Zo is er een prachtige wandeling van twee kilometer, uitgezet door Joep die bioloog is, waarbij de enorme diversiteit van het regenwoud duidelijk wordt. Is het idee dat je achter iedere boom apen, poema’s en slangen ziet, dat is natuurlijk niet de realiteit. De schoonheid zit echt niet alleen in de dieren maar zeker ook in alle bijzondere bomen en planten met allerlei diverse bloeivormen. Wel zitten er heel veel boomkikkertjes die je met geduld ook kunt vinden. Groter dan drie centimeter zijn ze vaak niet alhoewel het geluid wat er uitkomt anders doet vermoeden. Wat dat betreft zouden we jullie ook wel foto’s met een geluidsbestand willen sturen.
Om de natuur te zien hoeven we trouwens niet zo heel ver weg te gaan. Naast de vier hele grote honden (‘mijn vriendjes’, zegt Merel) zitten er alle avonden op de veranda meerdere grote bruine giftige padden. Omhoog kijkend tussen de balken (buiten!!) werden we gewezen op een heuse vogelspin (ongevaarlijk, zeggen ze) en zodra je ’s avonds je kamer binnenkomt zitten er twee of drie boomkikkertjes op de muren om alle muggen etc weg te vangen. Rondom het huis scharrelen en zwemmen er een aantal schildpadden (in gevangenschap) en daarbuiten zitten ook diverse slangen (niet gezien gelukkig) en horen we de brulapen soms ’s morgens vroeg in het privébos achter ons. Nee, aan natuur geen gebrek. Het zorgt er wel voor dat we onze schoenen uitkloppen voordat we ze aantrekken, we eerst de vloer bekijken voordat we uit bed stappen, we heel veilig onder een klamboe slapen en Vincent zich echt wezenloos schrok van een nepspin op zijn knie.
Morgen gaan we door naar Suriname waar we oud en nieuw vieren. Dat wordt een volle dag reizen. Maar men zegt dat het oud en nieuw in Paramaribo overweldigend is en dat willen we dus graag zien. Aan jullie allen een goede wisseling gewenst en een mooi 2010.
De knalgroeten
Vincent, Simone, Steijn en Merel
