Je tiende verjaardag vieren met nieuwe vrienden in Ecuador, kun je je een specialere verjaardag voorstellen? Ivan maakte het mee tijdens de familiegroepsreis die hij met Herma, Frank, broertje Vincent en andere gezinnen door Ecuador maakte. Het werd een geweldig avontuur dat ze nooit zullen vergeten. Wil je weten waarom? Dan moet je zeker verder lezen in het verslag dat Frank over deze bijzondere reis schreef. 

Dag 1: Jarig in het vliegtuig naar Quito
Onze zoon Ivan is vandaag tien jaar geworden. Het is middag in Ecuador en we zijn net aangekomen op de luchthaven van Quito na een rechtstreekse vlucht van om precies te zijn 11 uur en 40 minuten. De dag voor onze eerste familie groepsreis hebben we zijn verjaardag uitgebreid gevierd. En in het vliegtuig doen we dat nog eens dunnetjes over. 

Even na het opstijgen verrast een KLM-stewardess hem met slingers en een klein cadeautje: een beker met chocolaatjes. En laat dat nu net zijn favoriete snoepgoed zijn. Ivan heeft het bezoek aan de cacaoplantage op dag 12 alvast omcirkeld. 

Vincent (twaalf jaar) kijkt heel erg uit naar het bezoek aan de Amazone. Hij is bezig met de laatste maanden van groep acht en heeft zijn werkstuk hierover gehouden. Zijn diepste wens is om wilde dieren te spotten en als het even kan een anaconda. Zwemmen in de rivier gaat hij zeker niet, stel je voor dat ie gebeten wordt door een piranha. 
Een paar weken eerder heeft ie meegelopen met de klimaatmars. Een verre reis is natuurlijk niet goed voor het milieu, maar dat doen we ook zeker niet elk jaar. Sinds kort probeert hij geen of zo weinig mogelijk vlees te eten, dat is alvast een begin. 

Wie zouden onze medereisgenoten zijn? We hebben via het reisforum geen contact gezocht. In de aankomsthal van de nieuwe luchthaven International Mariscal Sucre maken we kennis. De groep bestaat naast ons, Frank & Herma met kinderen Ivan en Vincent, uit: 

- Jimmy en Seema en hun twee zoontjes Shiven (twaalf jaar) en Krishan (negen jaar); 
- Henk en Irene, de ouders van Seema; 
- Annemarie en Jan-Jaap, moeder en zoon; 
- Theo en Wilma, een echtpaar dat alweer hun vijftiende FOX rondreis maakt. Wilma legt uit dat ze voor deze reis heeft gekozen vanwege het programma en de reisperiode. Ze hebben zelf oudere kinderen en hebben ook kleinkinderen en vinden het juist gezellig dat er families met kinderen meegaan.

Samen zijn we met een gezelschap van in totaal veertien personen. Beter gezegd zestien, onze reisleider Armando en chauffeur David meegerekend.  

We stappen in de bus op weg naar ons eerste overnachtingshotel in het noorden van de hoofdstad. Reisleider Armando is Ecuadoriaan en heeft zes jaar in Nederland gewoond. Hij spreekt opmerkelijk goed Nederlands. 

Zoals gezegd, Ivan is nog steeds jarig en tijdens de transfer naar hotel Quito is hij zo attent om hem te verrassen met een cadeautje, Ecuadoraans speelgoed. Zijn dag kan niet lang genoeg duren, hoewel we voor ons gevoel de nacht ingaan en het hier pas middag is. Armando legt vooralsnog het hoognodige uit en bespreekt in het kort het programma voor de volgende dag. 

Rond half vijf lokale tijd komen we aan in ons hotel, dat gelijk prettig aanvoelt. Het ligt in het hart van één van de meeste exclusieve woon- en zakenwijken van de hoofdstad. Op weg ernaartoe ervaren we al dat in Ecuador werkelijk waar geen meter vlak is. 

De check-in verloopt vlot en in een mum van tijd ontvangen we de sleutels van onze kamers, die uitkijken op een basketbalveldje en een heerlijk buitenzwembad. ‘Qual es el codigo wifi?’, oftewel ‘wat is de wificode?’, vraag ik – met mijn telefoon in de hand - in mijn beste Spaans aan de receptionist. Mocht je plannen hebben Ecuador te bezoeken, dan hoef je je hierover alvast geen zorgen te maken. Alle hotels die we bezochten beschikken over wifi, waar overigens niets voor in rekening werd gebracht. 

Het is bewolkt en zo’n 20 °C, maar dat belet de vier jongens - die elkaar gelijk hebben gevonden - niet om een eerste duik te nemen in het verwarmde zwembad. Mooi, kunnen wij snel onze eerste dollars pinnen even buiten het hotel. 

We hebben afgesproken om de volgende dag de fooienpot te betalen. Armando legt uit dat hiervan o.a. het hotel- en restaurantpersoneel, de chauffeurs, lokale reisleiding, portiers en kruiers worden betaald. We zien gelijk al leuke restaurantjes in de straat en stappen binnen bij een sfeervolle lunchroom - met op het raam het bordje ‘forget love, fall in coffee – en drinken onze eerste Ecuadoraanse café con leche. We waren er al bang voor, het zwemplezier van de jongens duurt niet al te lang, want al snel begint het flink te plenzen. 

We frissen ons nog één keer op vandaag en duiken een Argentijns restaurant in tegenover ons hotel. Met op het menu uiteraard veel steaks, maar ook heerlijke groentegerechten. We zijn alle vier aan het instorten en na een snelle maaltijd is het mooi geweest voor vandaag. 

Eenmaal op de kamer gaan de boys gelijk plat. Zelf kan ik het als sportfanaat niet nalaten om de tv aan te zetten. Kanaal 1 is Vaticaan TV, Ecuador is nu eenmaal een gelovig en overwegend katholiek land. Ik zap kort naar ESPN voor wat laatste sportflitsen voordat ook ik als een blok in slaap val. 

Dag 2: Op verkenning in Quito
Het is zondag eerste paasdag en vandaag gaan we op verkenning in Quito. We genieten eerst van een uitgebreid ontbijt in het restaurant, terwijl we vanaf de zevende etage uitkijken op het stadsleven en de in nevelen gehulde bergen. Tijdens onze rit naar de evenaar komt Quito langzaam tot leven. De stad barst zowat uit zijn voegen en veel bergflanken zijn hier volgebouwd met een lappendeken van kleurrijke huizen en met muurschilderingen opgevrolijkte gebouwen. Quito kan zo te zien alleen nog maar in de lengteas groeien. En de lucht in uiteraard. 

Bij elk stoplicht zien we krantenverkopers en straatartiesten. De jongleurs die trucjes doen voor wat muntgeld zijn veelal Zuid-Amerikaanse jongeren op rondreis die zo hun dagelijkse kostje proberen te verdienen. We rijden over de wel 30 kilometer lange Avenida las Amazonas, die in de tegenovergestelde richting gesloten is. Armando vertelt dat dit elke zondag het geval is. De regering wil zo de inwoners van de hoofdstad aan het bewegen te krijgen. We zien dan ook veel mensen ontspannen joggen en fietsen. 

Vol trots vertelt Armando over Richard Carapaz, de bekendste Ecuadoraanse wielrenner, die in 2018 een Giro etappe wist te winnen. ‘Een uitzondering,’ zegt hij spottend. ‘Wij zijn nogal lui aangelegd en fietsen heeft een lage status in ons land. We hebben geen groot sportverleden.’ 

Zo is opmerkelijk genoeg een snelwandelaar (ik heb het opgezocht, ene Jefferson Pérez) de enige sporter is die ooit olympische medailles won en daarmee de meest succesvolle sporter van het land is. Nu is dit ongetwijfeld Carapaz, want een maand na ons bezoek wist deze Ecuadoraanse wielrenner immers de Giro d’Italia te winnen! 

Ook volleybal is populair, al spelen ze hier zogenaamd Ecua-volley, een variant waarbij het team slechts uit drie spelers bestaat, je de bal een seconde mag vasthouden en het net hoger hangt dan gebruikelijk. Voetbal is en blijft de nationale volkssport. Om Quito op de toeristische kaart te zetten, heeft de huidige burgemeester zelfs het plan geopperd om een nieuw nationaal stadion te laten bouwen met de middellijn precies op de evenaar!

Bezoek aan het zonnewegmuseum
Vlakbij het interactieve museum Inti Ñan staat een monument op de plek waar de Fransen in de achttiende eeuw dachten dat de 0-gradenlijn lag. Maar dat bleek achteraf niet helemaal juist te zijn. 

Mijn gedachten dwalen af naar mijn voormalig wiskundeleraar van de middelbare school, meester Van der Putten. Bij de sommen die hij uittekende op het krijtbord zat hij steevast net wat tienden van punten naast het juiste antwoord. Als hij hierop gewezen werd, luidde steevast zijn antwoord: ‘Ach, een kniesoor die daar op let!’ De Fransen zaten er om precies te zijn 260 meter naast.

Wij bezoeken het interactieve evenaarmuseum Inti Ñan met de echte 0-gradenlijn. Bij aankomst is het er heerlijk rustig. Het zonnetje laat zich ook nog eens voorzichtig zien, dat kan geen toeval zijn. Inti betekent ‘zon’ in de Inca taal en ñan ‘weg’. De zonnegod was één van de belangrijkste goden van de Inca’s. 

Dit zonnewegmuseum staat vooral bekend om de leuke proefjes die je hier kunt doen op en bij de 0-gradenlijn. De lokale gids die ons tijdens de toer begeleidt, blijkt uit dezelfde streek in de Amazone te komen als Armando. Best bijzonder vertelt hij. Dit deel van Ecuador is al decennialang achtergesteld en deelt niet bepaald mee in de olie-inkomsten die hier worden gegenereerd. De mensen blijven veelal in de streek en weinigen trekken de stad in om verder te studeren. Later tijdens de busritten zal hij hierover nog veel meer vertellen. 

Eerst leren we in het museum meer over de verschillende culturen en regio’s van Ecuador. Het land bestaat grofweg uit vier gedeeltes: het Hoogland (ook wel de Sierra genoemd), de Costa (het tropische kustgebied), de Amazone en de Galapagos eilanden. Of het nu ligt aan de gids die hier vandaan komt, ik weet het niet, maar de uitleg over de Amazone is vooral erg boeiend. Zo leren we meer over de indianenstam Shuar, bekend om de ‘shrunken heads’. Deze voormalige koppensnellersstam geloofde dat de geest van de mens blijft voortleven in het hoofd van de overledene. Het hoofd werd ontdaan van de schedel, met planten bewerkt ter conservering, gestoomd - zodat de huid krimpt - en vervolgens met stenen opgevuld. Het gekrompen hoofd werd vervolgens met veren versierd en op een speer gespietst. 

Een collectie van de hoofdjes is in vitrines te bewonderen. Ook zien we opgezette dieren, waaronder een boa constrictor en tarantula, wat weer een lokale lekkernij blijkt te zijn. 

Bekomen van het verhaal over de shrunken heads, stoppen we bij een standbeeld van een Huaorani indiaan uit de Amazone met een door een touw afgebonden penis. Dit heeft uiteraard een bijzondere reden, vertelt onze gids. De candiru, beter bekend als de plasvis, kan je plasbuis inzwemmen en er zich in vastzetten met stekels. Onze jongens besluiten ter plaatse om niet te gaan zwemmen in de Amazone… 

Het gaat te ver om alle verhalen die de gids vertelt hier te delen. Wel wil ik nog melden dat op het terrein een traditioneel woonhuis (een hut is een betere benaming) staat van de oorspronkelijk bewoners van de hooglanden. Dit huis ziet er weer geheel anders uit dan een traditioneel woonhuis van de indianen. Beide type huizen gaan we later deze reis nog in het echt bezoeken. 

Natuurlijk zijn de zwaartekrachtproefjes op en rond de 0-gradenlijn het hoogtepunt van ons bezoek, vooral voor de jongens. Wat we ook proberen, Jan-Jaap weet uiteindelijk als enige een ei op een spijker te laten balanceren. Naast eeuwige roem die hem ten deel valt, ontvangt hij een heus certificaat met stempel.

Ook de proef met de emmer water wordt natuurlijk gedaan. Zo zien we met onze eigen ogen hoe het water op het noordelijk halfrond tegen de klok in wegdraait door de afvoerbak en zuidelijk halfrond precies andersom. Vlak voor de uitgang genieten we nog van een traditionele dansshow en kunnen we als souvenir een stempel van het museum in ons paspoort laten zetten. 

Duurzaam op reis!
Goed om te weten is dat vooraan in onze bus een grote hervulbare watertap staat. Veel drinken en goed insmeren is het devies tijdens een verblijf op en rond de evenaar en we vullen onze flesjes dan ook bij tijdens de rit op weg naar het uitzichtpunt El Panecillo. 

Het laatste stukje rijden we slingerend over een kasseienstrook steil omhoog tot boven 3.000 meter hoogte. Op de groene heuveltop stond ooit een zonnetempel van de Inca’s en vandaag de dag is het 45 meter hoge beeld van de Heilige Maagd van Quito hier de blikvanger. Deze Madonna met vleugels is gemaakt van wel 7.000 stukken metaal. 

We bezoeken er het gezellige marktje met houten kraampjes en bestellen een geroosterde maiskolf. We zien hier veel schooiende honden, een beeld dat steeds weer terugkomt, waar we ook naartoe reizen. Gelukkig zijn ze niet opdringerig en houden ze gepaste afstand. Het uitzichtpunt op El Panecillo is de beste plek om de mooiste foto’s te maken van de oude binnenstad met zijn smalle gerasterde stratenblokken, koloniale gebouwen, pleinen en kathedralen. 

Het is lunchtijd als we afdalen naar het oude centrum. De bewolking neemt nu met de minuut toe en de eerste druppels dalen uit de hemel neer. In Quito moet je altijd gewapend zijn met zowel zonnebrand als regenpak en paraplu. Het weer is er het gehele jaar door aangenaam lenteachtig. Wel kan het snel omslaan en weervoorspellingen geven weinig zekerheid, ook vandaag niet. 

Als we uit de bus stappen, plenst het en we lopen linea recta naar het restaurant aan het prachtige Plaza San Francisco, dat direct naast het oudste barokkerk van Zuid-Amerika ligt en uitkijkt op het plein. Jammer, want het is Pasen en het plein was juist zo levendig vol met kraampjes en muzikanten! 

De bui is nog lang niet over als we na de lunch de zegen ontvangen van de voorganger van de paasdienst die net ten einde loopt. Vooral Krishan is opgetogen. Zijn moeder vertelt me dat hij het prachtig vindt om kerken te bezoeken en tijdens elk bezoek een kaarsje opsteekt. Het plafond van de kerk is bijzonder fraai versierd met afbeeldingen van de zon, de god van de Inca’s. Ook dit is geen toeval, de kerk is gebouwd op de ruïnes van een Incapaleis.

Het hoost inmiddels en de lol is er een beetje af als we oversteken naar wat ook wel de mooiste kerk van Latijns-Amerika wordt genoemd: de Iglesia de la Compañia de Jesús. Dubbelpech vandaag, de rijkversierde kerk blijkt op dit tijdstip gesloten. Het middagprogramma valt zo letterlijk in het water. Met een bezoek aan La Basílica del Voto Nacional, een kopie van de Notre-Dame in Parijs en de grootste gotische basiliek van Latijns-Amerika, sluiten we onze stadstoer af deze middag. 

Weetjes over Quito
✓ Quito is maximaal zes kilometer breed, 40 kilometer lang. 
✓ Het ligt op een hoogte van 2.850 meter en daarmee is dit officieel de hoogstgelegen hoofdstad ter wereld. 
✓ Tijdens de laatste volkstelling in 2014 woonden er bijna 2,7 miljoen mensen. In Ecuador heeft alleen Guayaquil meer inwoners. 
✓ De stad ligt op 24 kilometer van de evenaar en wordt door besneeuwde vulkanen omgeven. Zo is de Guagua Pichincha vulkaan goed zichtbaar vanaf de luchthaven. Rond de eeuwwisseling was deze voor het laatst actief.

Het hele verslag van Frank, Herma en de kinderen in Ecuador lees je hier: 
https://www.fox.nl/inspiratie/frank-op-familiereis-door-ecuador

Ook met je kinderen naar droombestemming Ecuador? 
14-daagse privé familiereis Ecuador: Andes, Indianen en Amazone
14-daagse familie groepsreis Ecuador: Andes, Indianen en Amazone

Meer over Ecuador: 
https://www.fox.nl/inspiratie/top-10-hoogtepunten-van-ecuador