Artikelindex

Salsa les
Maandag 1 augustus 2011. San Gil, Colombia.

Bij het opstaan weten we nog niet wat we gaan doen. Blijven we hier nog een dag, dan morgen naar Tunja en daarna terug naar Bogota. Of vertrekken we naar San Gil, blijven daar een dag en dan weer een monsterrit van zeven a acht uur terug naar Bogota. Het is weer flink zonnig, dus denken we te blijven. Bij het ontbijt vertelt de eigenaresse dat Tunja flink koud is (ligt op 2800 m) en San Gil lekker warm (ligt op 1100 m). Hmm, we besluiten toch maar naar San Gil te gaan.

Om een uur of tien vertrekken we met de bus naar Tunja. Ritje van een uur. In de bus nog kennis gemaakt met een aardige Colombiaanse familie die wat Engels spreken (zeer uitzonderlijk, haast niemand spreekt Engels). We hebben nog namen uitgewisseld voor Facebook. In Tunja kunnen we direct een bus pakken naar San Gil. Helaas wel een collectivo (minibus dus). We vertrekken om een uur of twaalf en de rit van een vier uur is 'a ride from hell'. We zitten ook helemaal achterin wat het nog erger maakt. We worden van links naar rechts geslingerd door de bus over de bochtige Andes wegen en om de haverklap komen we een halve meter los van de stoelen. De chauffeur scheurt als een idioot en haalt in op de meest onmogelijke plekken. Als er op sommige momenten een tegenligger de bocht om zou komen of achter een heuvel vandaan zouden we een aardig probleem hebben. Tijdens deze inhaalmanoeuvres zit ie nog te bellen ook...

Maar goed we komen heelhuids aan. We pakken de taxi naar Sam's Vip Hostel (www.samshostel.com). Een echt backpackers hostel direct aan het zeer gezellige centrale plein. De kamer is ruim, en de hostel erg gezellig en leuk. Er is zelfs op het dakterras een zwembadje. Daar duiken we dan ook meteen, erg lekker in deze warmte. We lopen nog tegen wat andere gasten aan, blijken er van de vijftien gasten toevallig tien Nederlanders in de hostel te zitten. Zo kom je nauwelijks Nederlanders tegen, zo zit de hele hostel ermee vol. ‘s Avonds koken we zelf (net als de rest van de gasten) tortellini bolognese, ook wel eens lekker om niet uit eten te hoeven.

Als de kids pitten kletsen wij nog wat met een ander Nederlands stel en drinken een biertje. Daarbij worden we vermaakt door de eigenaresse van de hostel die salsa les geeft aan een paar zeer houterige mannelijke Europeanen. Om half twaalf (een record!) gaan we uiteindelijk slapen.

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!