Emigreren?
Woensdag 11 juni 2014. Colombia.
Het begon al in de airport, warme glimlachen. Eens buiten worden we meteen aangesproken, zijn jullie toeristen? Welkom in ons land! Waar gaan jullie naartoe? Wat een mooie baby! Een foto samen en nog een fijne dag toegewenst! Verstomd staan we buiten de airport van Cartagena, zijn de mensen hier echt zo vriendelijk of was dit toeval? Het gebeurt niet vaak maar blijkbaar is een taxi naar het centrum nemen niet nodig, de bus stopt recht in het centrum! Zo een leuke dag maar één ding baart ons zorgen. Andes heeft koorts! En vertoeven in een snikhéét klimaat maakt het er niet beter op. We verdenken hem van tandjes want de koorts komt en gaat en we mogen zijn mondje niet aanraken of hij brult. Als de koorts er morgen nog is gaan we zeker naar de dokter ermee.
Weeral een prachtige stad op ons lijstje mogen afvinken, koloniaal, stadsmuur, Caraibische keuken, afro-invloeden, veel geglimlach en veel gegroet, brandende zon en blauwe zee. We hebben genoten ervan. Maar expat hier? Die hitte zorgt ervoor dat bijna iedereen schuilt in de airco, en het wordt 's nachts niet veel beter. Door de dag 36 graden en 's nachts 29 graden. En dan die luchtvochtigheidsgraad die vaak boven de zeventig procent piekt. Geloof mij, dat is zelfs geen strandweer. En de immoprijzen zijn even Europees als het uitzicht van de gebouwen! Poepsjieke buurten! Cartagena is een echte vakantie stad! Hier komen wij graag terug!
Ons volgend stukje bracht ons vier uur verderop in het slaperig kuststadje van Santa Marta. Aan deze stad ligt het Nationaal Park Tayrona. Een echte must see! Dus we gaan met veel hoop deze stad onderzoeken want het potentieel ligt hier immens hoog! Immoprijzen zijn laag, voor 20.000 Euro heb je in het hartje van het centrum een appartement met twee slaapkamers, en voor duizend Euro per maand huur je een heel groot restaurantpand in het centrum op de winkelstraat! Mooie kust, de uitlopers van het Andesgebergte eindigen hier aan zee, dus op het strand zie je grote groene bergen en je fantasie weet dan dat gebergte helemaal tot in het ijskoude Chileens Patagonië loopt.
We arriveerden in een buurt waar alle budgethotels van de Lonely Planet genoteerd staan. En Lonely Planet vergat precies te vermelden dat die buurt eigenlijk de prostitutiebuurt van Santa Marta is. Nee hier gaan wij dus niet slapen! En gaan we dus naar een andere buurt. Backpack op de rug in zo een heet klimaat, geen pretje. Maar Andes zijn koorts was weer terug, de 'bezorgheidsradar' weer honderd procent aan het werk. Eindelijk ingecheckt op hotel met een airconditioning en een mooie kamer. En eventjes in de koelte van de airco en de koorts was weer weg!
We staan te popelen om eindelijk nog eens een activiteit te doen! Maar met Andes in de hitte gaan we toch nog eerst afwachten. Marc die gaat zo graag zichzelf afpeigeren in de zwaarste gebieden, bergen, canyons, jungle. Dus we maken een compromis. Hij gaat wandelen en ik let op Andes. Als Andes ondanks de koele airco toch nog koorts maakt, ga ik meteen naar de dokter. Indien hij geen koorts maakt, dan gaan we morgen mee! Ontbijten doen we nog samen en weg is Marc, zonder gsm (want die hebben we de hele reis al niet meegenomen).
Wanneer Marc nog geen uur weg is, krijgt Andes ineens koorts. Nog een uur later zit ik in de taxi op weg naar een privékliniek, Andes had 40.3 koorts. Bij aankomst in de kliniek 40.5. Een heel drama, geschipper van de ene kliniek naar de andere dokter met de taxi. Speculaties van denguekoorts tot malaria en parasitaire ziektes. Bloed trekken, Andes die tijdens koortsige momenten zo voor zich uit staarde en mijn moederhart brak. En ik miste Marc, die wist niet wat hier allemaal aan de hand was.
Het is moeilijk om zulke beslissingen te maken, in België vertrouw je vaak gewoon wat de dokter tegen je zegt, maar hier moet je je eigen gevoel volgen. Om zes uur 's avonds was Marc nog steeds niet terug en het was al donker, maar deze dokter zei dat Andes opgenomen moest worden voor een paar dagen en ik kon mezelf niet bedwingen. Ik heb veel gehuild, waar was Marc? Ik heb Andes terug mee naar het hotel genomen in de hoop Marc snel terug te zien. Om half negen kwam Marc terug in het hotel aan en kon ik met een opgelucht hart vertellen wat er allemaal was gebeurd. Andes heeft een blaasontsteking en moet intraveneuze antibiotica krijgen. De beste kliniek hier in Santa Marta ziet er erbarmelijk uit.
Om half tien gaan we samen naar het ziekenhuis voor Andes zijn behandeling. Wat een zware dag! Ik val in slaap om half twee 's nachts met Andes in mijn armen op een ziekenhuisbedje. Mijn ogen branden van het vele huilen die dag, emotionele rollercoaster. Twee dagen later mag Andes terug naar huis en krijgt hij verder antibiotica. Dan denk je, misschien had hij thuis die blaasontsteking niet gehad? Maar dan had hij zeker wel een ferme griep gehad! Hoeveel baby'tjes ik wel niet heb gezien in de winter die in het ziekenhuis of thuis moesten aerosollen. In ieder geval, hij is genezen nu en daar zijn we super blij mee!
Santa Marta heeft een verschillend gevoel achtergelaten. Marc heeft een schitterende mooie dag gehad in Parque Tayrona, maar ik kan niet veel leuke dingen daar opnoemen. Qua expat idee, kan ik me er niet bij neerleggen om veraf van goede ziekenhuizen te wonen. Al veel landen ondertussen die redelijk goeie klinieken hebben, maar blijkbaar aan de kust in Colombia zijn ze niet goed! Heel jammer, maar wij gaan nu het Andes gebergte in en we hopen op een volgend expat plekje die wel beter is! Een busrit van achttien uur, met een baby'tje dat kan kruipen.
De nacht gaat goed, maar zodra het daglicht is wil Andes kruipen, en dat gaat niet in een rondrijdende bus. Zigzaggend een grote canyon afdalen, langs de rivier afrijden en terug de canyon oprijden. Prachtige rit! Desondanks slaagden we er in hem bezig te houden en kwamen we eindelijk in San Gil aan! Wat een verademing! Die koelte! En mooie groene bergen, klein dorpje en zoveel te doen! Hier kunnen we raften in alle niveaus, bungee jumpen, paragliding, rapelling, hiking, mountainbiken... We hebben een heerlijke week in dat hotelletje gehad, daar was toevallig ook een ander baby'tje, Gabriel, zoontje van de eigenaar, een maand jonger dan Andes en meteen dikke vrienden!
Welgeteld vier toeristische hostels en vier toeristische restaurants. Allemaal propvol en immoprijzen geweldig laag! Een boerderij kost hier nog geen vijftien duizend Euro met een groot stuk megavruchtbare grond. Een restaurantpand huren kost 300 Euro per maand... Oh hier zouden we zeker een Italiaans restaurantje kunnen starten of een hotelletje of een boerderij? Hier zouden al onze dromen werkelijkheid kunnen worden! Maar één ding staat dan wel vast, we gaan niet meer kunnen rondzwerven zoals vroeger. Colombia wordt ons thuisland en rondreizen betekent op het zelfde continent blijven of met veel geluk een keer naar België. Weeral die bangmakerij wat als we niet meer Azië kunnen verkennen? Of wat als we niet naar Kyrgyzystan kunnen gaan en Mongolie exploreren? En Afrika? En Israel? En Noorwegen, Zweden... Oh kunnen wij die droom opgeven om een andere droom werkelijkheid te maken? Wat een zware brok!
Een nacht hebben we de hele tijd gefilosofeerd. We hebben met andere expats gepraat, met restaurantuitbaters, werkvolk, hoteleigenaars. Wat kan er allemaal in Colombia! En we zien veel mogelijkheden. Maar dan denken we aan ons leventje in Gent, en hoeveel geld ge kunt sparen als ge werkt en weinig uitgeeft. We moeten even nog kijken wat de rest van het land te bieden heeft en dan kunnen we deze brok verwerken en een besluit maken. Ook al ben je een wereldreiziger en droom je van een boerderij of een restaurant in een ver exotisch warm land, het idee dat je nooit meer kan gaan reizen (ook al is het de eerste jaren), dat idee is onmogelijk bij ons. Wij willen vrij zijn! En misschien hebben we wel de meeste vrijheid in België?
Ik vertel de volgende keer meer over ons bezoek aan de hoofdstad Bogota, de koffiestreek rond Manizales en onze laatste grote stad Medellin. De grote knoop hebben we intussen al doorgehakt en in tussentijd laat ik jullie nog in spanning. Tot gauw lieve lezers!
